امام حسين(ع) از منظر وحي و عصمت

واضح آرشیو وب فارسی:شبكه خبر دانشجو: امام حسين(ع) از منظر وحي و عصمت
اهميت قيام آقا اباعبدالله الحسين(ع) و تأثير آن در احياي ارزش‌هاي والاي ديني و مذهبي آن چنان بالاست كه به وضوح در احاديث قدسي و بيانات معصومين(ع) كاملاً ملموس و ظهور و نمود عيني دارد، بنابراين در اين مجال به گوشه اي از آن مصاديق مي پردازيم:

1- حديث قدسي

.... و جعلت حسينا خازن وحيي و اكرمته بالشهاده و ختمت له بالسعاده، فهو افضل من استشهد و ارفع الشهداء درجه و جعلت كلمتي التامه معه و حجتي البالغه عنده، بعترته اثيت و اعاقب.(1)

... و حسين را گنجبان وحي خويش قرار داده و او را با شهادت، كرامت بخشيدم، و پاياني بس با سعادت براي وي مقرر داشتم، اوست برترين شهيدان، و درجه اش از همه بالاتر. كلمه تامه خود را همراه او قرار دادم و حجت رساي خويش را نزدش نهادم و به وسيله خاندان او پاداش و كيفر مي دهم.

2- حضرت رسول اكرم(ص)

"ان لقتل الحسين حراره في قلوب المؤمنين لاتبرد ابدا."(2)

به راستي كه با شهادت حسين(ع) آن چنان شور و حرارتي در دل مؤمنين ايجاد شده كه هيچگاه به سردي نخواهد گراييد.

3- حضرت امير المؤمنين علي(ع):

نظر الي الحسين(ع) فقال: يا عبره كل مؤمن، فقال: انا يا ابتاه، قال: نعم يا بني(3)

حضرت علي(ع) نگاهي به فرزند خود كرد و فرمود: اي كسي كه نام و ياد تو موجب جاري شدن اشك هر مؤمن است.

حسين(ع) گفت: پدر منظور شما من هستم؟ در پاسخ فرمود: آري فرزندم.

4- حضرت فاطمه زهرا(س):

فلما صارت السته، كنت لا احتاج في الليله الظلماء الي مصباح و جعلت اسمع اذا خلوت في مصلاي التسبيح و التقديس في باطني.[4)

آنگاه كه امام حسين(ع) (هنگام بارداري) به شش ماهگي رسيد، در شب تاريك به چراغ نياز نداشتم و هنگام عبادت خدا و خلوت با حق، صداي تسبيح و تقديس وي را مي شنيدم.

5- امام حسن مجتبي(ع):

... ان الذي يؤتي الي، سم يدس الي، فاقتل به؛ و لكن لا يوم كيومك يا اباعبدالله...(5)

آنچه موجب شهادت من مي شود، سمي است كه به كامم مي ريزند، اما اي اباعبدالله هيچ روزي(مصيبتي) مانند روز (مصيبت) تو نخواهدبود....

6- حضرت سيدالشهدا حسين بن علي(ع):

... انا قتيل العبره، لايذكرني مؤمن الا استعبر.[6)

منم كشته گريه، هيچ مؤمني مرا ياد نمي كند، مگر آنكه سرشك غم از ديدگان وي جاري مي شود.

7- حضرت سيد الساجدين علي بن الحسين(ع):

انا ابن من بكت عليه ملائكه السماء، انا ابن من ناحت عليه الجن في الارض و الطير في الهواء.(7)

من فرزند كسي هستم كه فرشتگان آسمان بر او گريستند و جن در زمين و پرندگان در هوا بر او نوحه كردند.

8- حضرت امام محمد باقر(ع):

ما بكت السماء علي احد بعد يحيي بن زكريا، الا علي الحسين بن علي(ع)، فانها بكت عليه اربعين يوما.(8)

بعد از يحيي بن زكريا آسمان در مرگ كسي نگريست، مگر در شهادت حسين بن علي(ع) كه چهل روز در اين مصيبت گريان بود.

9- حضرت امام جعفر صادق(ع):

ان البكاء و الجزع مكروه للعبد في كل ما جزع، ما خلا البكاء و الجزع علي الحسين بن علي(ع)، فانه فيه ماجور[9)

گريستن و بي تابي كردن در تمام ناملايمات و مصايب ناپسند است، مگر در مصيبت حسين بن علي(ع) كه آدمي در اين گريه و جزع، پاداش نيز خواهد داشت.

10- حضرت امام موسي بن جعفر(ع):

كان ابي - اذا دخل شهر المحرم- لايري ضاحكا و و كانت الكآبه تغلب عليه، حتي يمضي منه عشره ايام، فاذا كان يوم العاشر، كان ذلك اليوم، يوم مصيبته و حزنه و بكائه، و يقول: هو اليوم الذي قتل فيه الحسين(ع).(10)

حضرت امام رضا(ع) فرمودند: آن گاه كه ماه محرم آغاز مي گشت، ديگر پدرم مسرور و خندان ديده نمي شد و حزن و ملال بر او چيره مي گشت، تا روز عاشورا كه آن روز، روز مصيبت و حزن و گريه اش بود، و مي فرمود: در چنين روزي بود كه حسين(ع) كشته شد.

11- حضرت امام علي بن موسي الرضا(ع):

... ان يوم الحسين اقرح جفوننا و اسبل دموعنا و اذل عزيزنا بارض كرب و بلا و اورثنا الكرب و البلاء الي يوم الانقضاء ...(11)

همانا روز مصيبت حسين(ع) چشمان ما را خسته و مجروح كرد و اشك هاي ما را ريزان نموده، و عزيزان ما در آن سرزمين غمبار گرفتار خواري(ظاهري) شدند، مصايب آن روز به گونه اي است كه براي هميشه ما را غمگين و داغدار كرده است.

12- حضرت امام محمد تقي(ع):

من زار الحسين(ع) ليله ثلاث و عشرين من شهر رمضان، و هي الليله التي يرجي ان تكون ليله القدر و فيها يفرق كل امر حكيم، صافحه اربعه و عشرون الف ملك و نبي كلهم يستاذن الله في زياره الحسين(ع) في تلك الليله.(12)

هر كس در شب بيست و سوم ماه رمضان - كه اميد است همان شب قدري باشد كه هر امري طبق حكمت خداوند تنظيم مي شود- امام حسين(ع) را زيارت كند، بيست و چهار هزار فرشته و پيامبر با اين زائر مصافحه كنند، و اينان همان گروهي هستند كه از خداوند براي زيارت حسين(ع) در چنين شبي اذن مي طلبند.

13- حضرت امام علي بن محمد النقي(ع):

من خرج من بيته يريد زياره الحسين بن علي(ع)، فصار الي الفرات، فاغتسل منه، كتبه الله من المفلحين، فاذا سلم علي ابيعبدالله(ع)، كتب من الفائزين فاذا فرغ من صلوته فقال: ان رسول الله(ص) يقرؤك السلام و يقول لك: اما ذنوبك فقد غفر لك فاستانف العمل.(13)

آن كس از منزل خويش به قصد زيارت حسين(ع) خارج شود و به فرات رود و در آن غسل كند، خداوند نامش را در زمره رستگاران مي نگارد، و چون به آن حضرت سلام دهد از فائزين محسوب مي شود، و آن گاه كه از نمازش فارغ شود، فرشته اي به او مي گويد: رسول خدا(ص) بر تو درود مي فرستد و به تو مي فرمايد: گناهانت آمرزيده شد، پس عمل را از نو آغاز كن.

14- حضرت امام حسن عسگري(ع):

الله اني اسئلك بحق المولود في هذا اليوم، الموعود بشهادته قبل استهلاله و ولادته، بكته السماء و من فيها، و الارض و من عليها، و لما يطا لابتيها، قتيل العبره و سيد الاسره الممدود بالنصر يوم الكره، المعوض من قتله ان الائمه من نسله، و الشفاء في تربته ...(14)

بارالها از تو مسئلت مي كنم به حق نوزادي كه در چنين روزي(سوم شعبان) متولد شده، او كه پيش از ولادت، وعده شهادتش داده شده، او كه آسمان و آسمانيان و زمين و زمينيان در مصيبت وي گريستند، در حالي‌كه هنوز بر زمين گام ننهاده بود. او كه تشنه گريه است، و بزرگ خاندان، كسي كه در رجعت، پيروز گردد، و او كه به عنوان پاداشي از پاداش هاي جانبازي و شهادتش، ادامه امامت در نسلش و شفا در تربتش قرار داده شد...

15- حضرت بقيه الله المنتظر حجت بن الحسن المهدي (ارواحنا له الفداه):

فلئن اخرتني الدهور، و عاقني عن نصرك المقدور، و لم اكن لمن حاربك محاربا و لمن نصب لك العداوه مناصبا، فلاندبنك صباحا و مسائا، و لابكين لك بدل الدموع دما...(15)

اگر زمانه به تاخيرم انداخت و مقدرات از ياري‌ات بازم داشت و نتوانستم در ركاب تو با دشمنانت بجنگم، ولي از صبح تا شام در ياد تو سرشك غم از ديده مي بارم و به جاي اشك، خون مي گريم.

پي نوشت

(1) - اصول كافي، ج2، ص472، باب ما جاء في الاثني عشر و النص عليهم، ح3.

(2) - مستدرك الوسايل، ج10،ص318، باب 49 از ابواب المزار، ح13.

(3) - بحارالانوار، ج44، ص280 و فضل زياره الحسين(ع)، ص38.

(4) - بحار الانوار، ج43، ص273؛ عوالم، ج17، ص11؛ الدمعه الساكبه، ص259 و خصائص الحسينيه، ص31.

(5) - امالي صدوق، ص116؛ بحارالانوار، ج45، ص218؛ مثيرالاحزان، ص9، عوالم، ج17، ص154 و لهوف، ص25..

(6) - امالي صدوق، ص137؛ كامل الزيارات، ص108؛ بحارالانوار، ج44، ص284؛ عوالم، ج17، ص536 و اثبات الهداه، ج2، ص584.

(7) - بحار الانوار، ج45، ص174 و عوالم، ج17، ص485.

(8) - كامل الزيارات، ص90؛ بحارالانوار، ج45، ص211و عوالم، ج17، ص469.

(9) - كامل الزيارات، ص100؛ بحارالانوار، ج44، ص291 و عوالم، ج17، ص533.

(10) - امالي صدوق، ص128؛ بحارالانوار، ج44، ص284 و عوالم، ج17، ص538.

(11) - امالي صدوق، ص128؛ بحارالانوار، ج44، ص284 و عوالم، ج17، ص538.

(12) - وسائل الشيعه، ج10، ص370، باب 53 از ابواب المزار، ح5..

(13) - وسائل الشيعه، ج10، ص380، باب 59 از ابواب المزار، ح10 و كامل الزيارات، ص 185-186.

(14) - مصباح المتهجد، ص758؛ بحار الانوار، ج98، ص347 و مفاتيح الجنان، اعمال روز سوم.

(15) - بحار الانوار، ج98، ص32.

/انتهاي پيام/
يکشنبه 22 دي 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: شبكه خبر دانشجو]

[مشاهده در: www.snn.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 305]