واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: محرم ماه پيروزي خون بر شمشير تهران در شبهاي محرم و تاسوعا و عاشوراي حسيني
فرهنگي. تاسوعا. عاشورا. محرم
تهران در هفتمين شب از ماه محرم ميرود تا خود را براي برگزاري پرشور تاسوعا و عاشوراي حسيني آماده كند
مردمي كه تا ديروز تمامي هم و غم شان دويدن در پي كسب روزي بود، در اين ايام ديگر جز به دل داغدار حضرت زهرا و علي (ع) به چيز ديگري نميانديشند السلام و عليك يا اباعبدالله و علي الارواح التي حلت بفنائك
چه سخت پيچيده است نيلوفر مصيبت عظماي تاريخ بر ناي نينوا و چه ميسوزاند دل را و چه فريادهايي زده ميشود و مردم چه زيبا و عاشقانه با خداي خود و با نام ثارالله در اين شبها به عشق بازي برمي خيزند و بيتابانه بر سينه ميزنند و فرياد واحسينا سر ميدهند و تلاش ميكنند كه اين فريادهاي مظلوميت حسين و خاندانش را به عرش رسانند و با فرشتگان الهي هم ناله شوند و نالهها را در ازدحام شور شيون بر جان و دل نشانند.
در اين روزها و شبها درياي عشق حسيني در درون دلها متلاطم است و فضا فقط فضاي عشق و شور حسيني است دلها دگرگون است و ديگر از تمناهاي نفس خبري نيست و آنچه هست عشق است و فغان از ظلم يزيديان بر لشكر كوچك حسين در برابر لشكري عظيم ازكافران.
دادخواهي دارم اندر رستخيز - گفت من با اين گروه بد ستيز- هست هفتاد و دو تن همراه من- كربلا گرديده قربانگاه من
مرگروه شيعيان را معقل است- بقعه من كعبه اهل دل است- پس كه مدفون گردد اندر قبرمن- گر بمانم من به جاي خويشتن
شافع جرم گنهكاران شود - تا پناه خيل زواران شود - كي شود گرمن گريزم از عدو - امتحان مردم برگشته خو
روز عاشورا كه روز ابتلا است - موعد من با شما در كربلا است
شهادت امام حسين چرا با گذشت هزار و اندي سال همچنان در دلهاي عاشقان زنده است؟ بهترن دليل ان اين است كه شهادت امام حسين عليه السلام مردن مردي است كه خود براي كشته شدن خويش قيام كرد.
حسين (ع) نيامد كه دشمن را با زور شمشير بشكند و خود پيروز شود، او به فرمان حق لبيك گفت و بپا خاست و آگاهانه به استقبال مردن شتافت و در آن لحظه، مرگ و نفي خويشتن را انتخاب كرد و خوشا به حال آناني كه آگاهانه به استقبال مرگ ميروند و شهد شيرين شهادت در راه خدا را مينوشند.
حسين عليه السلام شهيدي است كه حتي پيش از كشته شدن خويش به شهادت رسيد؟ نه در گودي قتلگاه، بلكه در درون خانه خويش، از آن لحظه كه به دعوت وليد - حاكم مدينه - كه از او بيعت مطالبه كرد، -نه> گفت، اين، -نه> در واقع انتخاب شهادت بود و از آن لحظه، حسين شهيد است.
و ميبينيم امروز ثمره اين شهادت آگاهي و بازگشت مردم به هويت اصيل اسلامي و زدن داغ رسوايي كشتن فرزند رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم بر پيشاني كريه حكومت يزيد است.
امام حسين فرزند خانوادهاي است كه هنر خوب مردن را در مكتب حيات، خوب آموخته است... آموزگار بزرگ شهادت برخاست تا به همگان جهاد را تنها در توانستن بفهماند و بياموزد پيروزي بر خصم را تنها در غلبه.
بياموزد كه شهادت نه يك باختن، كه يك انتخاب است؟ انتخابي كه در آن، مجاهد با قرباني كردن خويش در آستانه معبد آزادي و محراب عشق، پيروز مي شود و حسين -وارث آدم> - كه به بنيآدم زيستن داد - و -وارث پيامبران بزرگ > - كه به انسان چگونه بايد زيستن را به واقع معنا بخشيد.
آري شهادت، هنر مردان خداست؟ چنان كه خوب زيستن و خوب زندگي كردن، هنر مردان الهي است خوب مردن نيز هنري است كه در درجه اول، شهدا آن را به ارث ميبرند و اين گونه است كه شهدا شمعهاي فروزاني هستند كه با نثار هستي و وجود خود در محضر حق تعالي، پيروز ميشوند.
سيدالشهداء سمبل و الگوي خوب مردن (شهادت) در همه اعصار است. مقتدايان امام حسين عليه السلام كساني هستند كه از مايه جان خويش در راه خدا نثار ميكنند و به راستي حسين آموزگار بزرگ شهادت است كه هنر خوب مردن را در جان بيتاب انسانهاي عاشق، تزريق ميكند.
امام حسين عليه السلام در عصر عاشورا با دقت تمام نظافت و آرايش ميكند، بهترين البسهاش را به تن ميكند ، در اوج خون و مرگ و در اوج نابودي همه كسانش و در آستانه رفتن خودش، هر ساعتي كه ميگذرد و شهدا هم برهم انباشته ميشوند، چهره او گلگون تر و برافروخته تر و قلبش بيشتر به تپش مي آيد.
حسين ميداند فاصله رسيدن به معبود اندك است؟ حضور شايسته در محضر خدا، آرزوي سرشار از اشتياقي است كه مردان خدا همواره براي آن، لحظه شماري مي كنند و شهادت، شايستهترين وسيله حضور در پيشگاه الهي است.
امام حسين عليه السلام مظهر و سمبل حق است كه در همه عصرها، چون نمادي زنده و خروشان، ظهور پيدا ميكند و همه كساني را كه از پاسداري حقيقت زمان خود طفره ميروند، به ياري ميطلبد و در واقع ياري طلبيدن امام عشق در كربلا، انعكاس موج انديشه اسلامي براي كمك به حق در همه زمان هاست.
-هل من ناصر ينصرني>، : آيا كمككننده اي هست كه حق را ياري كند؟ خود اين ياري طلبيدن فلسفه خاص خود را دارد كه براي رسيدن به آن بايد به جهاد واقعي در راه حق برخاست و تا معناي واقعي آن را نداني هر حركتي ناآگاهانه است.
و اين چنين است رود خوني كه از شهيدان كربلا بر صحراي طف جاري شد، فرات حقيقتي گشت كه جرعه نوشان عزت و آزادگي را ازهر مذهب و مسلك و هر دين و آيين به قدر تشنگي سيراب كرد و با گذشت زمان، نام و عشق و ياد مردي كه نماد واقعي فناشدن براي رسيدن به حق بود را تا ابد زنده و پاينده نگاه داشته است كه زمان نيز تا ابد وامدار اوست.
حجاج بن عبدالله كه خود در صحنه كربلا حاضر بود ميگويد : به خدا هرگز شكستهاي را نديده بودم كه فرزند و كسان و يارانش كشته شده باشند و چون او ثابت قدم و آرام خاطر باشد . به خدا پيش از او و پس از او كسي را همانندش نديدم . وقتي حمله ميبرد پيادگان از راست و چپ او همچون بزغالگان فراري ميشدند .
عزادار واقعي
عزاداران حقيقي به خوبي ميداند كه سوگواري و برپايي مجالس بزرگداشت براي اهل بيت(ع) فقط قسمت كوچكي از وظايف الهي آنان نسبت به اهل بيت است بلكه وظيفه بالاتر، توجه به درسها و عبرتهاي عاشورا و عمل به آنها است. عمل به تكاليف از جمله درسهايي است كه عزادار حقيقي از عاشوراييان فرا گرفته است. يعنني اينكه او خود را نسبت به امام زمانش مكلف و مسئول بايد بداند.
اري حقيقتا راه چاره همان است كه امام خميني(ره) فرمود: موعظه خداي جهان را بخوانيم و يگانه راه اصلاحي را كه پيشنهاد فرموده، بپذيريم و ترك نفع هاي شخصي كنيم و با منتقم اصلي حسين(ع) آشتي كنيم، و با وفاداري نسبت به او، براي رفع موانع ظهورش و نبرد با دشمنانش قيام لله كنيم و از اين حالت دنيازدگي و انفعال خارج شويم و با كنار گذاشتن نفعهاي شخصي و جيفه گنديده دنيا، براي ظهورش عملياتي شويم.
پس آرزو كنيم خدايا در اين شبها ، شبهاي دگر ما را هر لحظه بيشتر حسيني كن تا بتوانيم در راه حق تعالي آنگونه كه دين وقران به ما توصييه كرده است عمل كنيم و حسيني واقعي باشيم.
دوشنبه 16 دي 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 169]