وظايف مردم در برابرتحريفهاي واقعه كربلا از ديدگاه شهيد مطهري(قسمت 5)

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: وظايف مردم در برابرتحريفهاي واقعه كربلا از ديدگاه شهيد مطهري(قسمت 5)
دفتر پژوهش و بررسيهاي خبري:استاد شهيد آيت‏اللّه‏ مرتضي مطهري در كتاب "حماسه حسيني" وظايف علما و مردم در برابر تحريفات تاريخي واقعه كربلا را مورد بررسي قرار داد.

كتاب " حماسه حسيني" مجموعه‏اي است مشتمل بر سخنراني‏ها و يادداشت‏هاي استاد مطهري در باره واقعه كربلا كه قسمت پنجم آن در گزارش زير منتشر مي شود.
جلسه چهارم : وظيفه ما در برابر تحريفها
بسم الله الرحمن الرحيم
الحمد لله رب العالمين باري‏ءالخلائق اجمعين و الصلوه و السلام علي‏ عبدالله و رسوله و حبيبه و صفيه ، سيدنا و نبينا و مولانا ابي‏القاسم محمد صلي الله عليه و آله و سلم و علي آله الطيبين الطاهرين المعصومين . اعوذ بالله من الشيطان الرجيم :
« فبما نقضهم ميثاقهم لعناهم و جعلنا قلوبهم قاسيه يحرفون الكلم عن‏ مواضعه و نسوا حظا مما ذكروا به »
بحث ما در سه شب گذشته درباره تحريفات در واقعه تاريخي عاشورا بود كه در چهار قسمت قرار داديم :
1 - بطور كلي در معني تحريف و انواع آن .
2 - در بيان تحريفاتي كه در خصوص واقعه تاريخي عاشورا صورت گرفته‏
است و نمونه‏هايي از آن تحريفات .
3 - عوامل‏تحريف ، اسباب و موجباتي كه منجر به تحريف
مي‏شوند بطور عموم ، و عاملهاي خاصي كه در اين حادثه تاريخي دخالت‏ كرده‏اند .
4 - راجع به وظيفه ما مردم در برابر اين تحريفها ، هم وظيفه علماي امت‏ و هم وظيفه توده مردم .
از اين چهار بخش ، سه بخش اول را در شبهاي گذشته صحبت كرديم و امشب‏ به فضل الهي درباره قسمت چهارم صحبت مي‏كنيم .
بطور قطع و يقين در اين حادثه بسيار بزرگ‏تاريخي تدريجا تحريفاتي در طول زمان پيدا شده است و بدون شك در اينجا وظيفه‏اي هست كه بايد با اين‏ تحريفات مبارزه كرد ، بلكه به تعبير بهتر ، اگر بخواهيم از خودمان‏ ستايش كنيم و تعبير احترام‏آميزي درباره خودمان به كار ببريم ، بايد بگوئيم كه نسل ما رسالتي براي مبارزه با اين تحريفات دارد . ولي قبل از آنكه اين وظيفه و اين رسالت را چه براي علماي‏امت ( به تعبير ديگر خواص‏ ) و چه براي توده مردم ( به تعبير ديگر عوام ) عرض كنم ، مقدمتا دو مطلب ديگر را بيان مي‏كنم ، يكي اينكه نگاهي به گذشته كنيم و ببينيم‏ مسؤول اين تحريفات چه كساني هستند . آيا خواص و علماء مسؤول اين‏ تحريفاتند و يا توده و عوام‏الناس ؟ امروزه وظيفه چيست و وظيفه كيست ، يك مطلب است ، در گذشته مقصر و مسؤول كه بوده است ، مطلب ديگري است‏ . معمولا در اينگونه قضايا علماء به گردن عوام مي‏اندازند و عوام به گردن‏ علماء . علماء مي‏گويند تقصير عوام‏الناس است ، تقصير جهالت مردم است ، بقدري مردم جاهل و نادان و نالايق و ناشايسته‏اند كه سزاوار همين مهملات هم هستند ، شايسته حقايق نيستند .
من از مرحوم آيت‏الله‏صدرا علي‏الله‏مقامه شنيدم كه تاج‏نيشابوري در منبر حرفهاي مفت مي‏گفت، كسي به او اعتراض كرد كه اين حرفها چيست ، اين‏ همه اجتماع مي‏شود چرا دو كلمه حرف حسابي نمي‏زني ؟ گفت مردم لايق نيستند ! بعد هم با يك دليل ، به اصطلاح ثابت كرد .
مردم‏عوام يعني توده مردم ، منطقي در برابر خواص دارند ، و اين منطق را اغلب بكار مي‏برند . مي‏گويند : ماهي از سر گنده گردد ني‏ ز دم . علماء به‏ منزله سرماهي هستند و ما دم‏ ماهي. ولي حقيقت اين است كه در اين تقصير و در اين مسؤوليت ، هم خواص مسؤولند و هم عوام . اين را بدانيد كه عامه‏ مردم و توده مردم هم در اين مسائل شريكند . در اين جور مسائل اين توده‏ مردم هستند كه حقايق‏كشي مي‏كنند و خرافات را اشاعه مي‏دهند .
حديث معروفي است و علماء براي آن اعتبار قائل شده‏اند كه شخصي از امام‏صادق عليه‏السلام در ذيل آيه شريفه : « و منهم اميون لا يعلمون الكتاب‏ الا اماني »( در اينجا خدا از عوام يهود انتقاد مي‏كند . با اينكه‏ خدا عوام را بي‏سواد ، امي و درس‏ ناخوانده معرفي مي‏كند ، در عين‏حال از همين عوام در قرآن انتقاد مي‏كند و آنها را مسؤول مي‏شناسد ) سؤال مي‏كند كه‏ آقا ! علماي يهود مسؤول بوده‏اند درست ، عوام چه مسؤوليتي دارند ؟ اينها
عوام بودنشان عذرشان است ( حديث مفصل است ) امام ( ع ) فرمود اين‏جور نيست . مسائلي هست كه احتياج به درس خواندن دارد ، فقط درس خوانده‏ها آنها را درك مي‏كنند ،
درس ناخوانده‏ها درك نمي‏كنند . در اينجا مي‏توان گفت عوام مسؤول نيستند چون درس خوانده نيستند . گو اينكه گاهي عوام مسؤوليتشان اين است كه چرا درس نمي‏خوانند ؟ اين هم يك منطقي است . ولي اگر عوام مسؤوليت نداشته‏ باشند ، در مسائلي است كه آن مسائل احتياج به تحصيل و درس و كتاب و معلم دارد . وقتي معلم نديده ، مدرسه نديده ، كتاب نخوانده چرا مسؤول‏ باشد ؟ اما بعضي از مسائل هست كه بشر با فطرت‏سليم ، آنها را درك مي‏كند و ديگر مدرسه و كتاب و معلم نمي‏خواهد ، به تعبير من ديپلم داشتن‏ نمي‏خواهد ، كلاس‏شش را طي كردن نمي‏خواهد ، بلكه عقل داشتن كافي است ، سلامت عقل كافي است . سپس امام ( ع ) مثال زد ، فرمود : عالمي مردم را به زهد و تقوا دعوت مي‏كند ، ولي در عين حال برخلاف زهد و تقوا عمل مي‏كند ! توبه‏فرما است ، اما توبه فرمايان خود ، توبه كمتر كنند و مردم عوام هم‏ اينها را مي‏بينند كه بر ضد گفته خودشان عمل مي‏كنند ! امام ( ع ) فرمود : آيا انسان بايد درس‏خوانده و معلم ديده باشد و كلاس طي كرده باشد تا
بفهمد كه چنين آدمي لايق پيروي نيست ؟ عوام قوم يهود اينها را به چشم‏ خودشان مي‏ديدند و با عقل خودشان درك مي‏كردند ، « و اضطروا بمعارف‏ قلوبهم » ، با يك معرفت فطري درك مي‏كردند كه از چنين كساني‏ نبايد پيروي كرد معذلك پيروي مي‏كردند ، پس مسؤولند .
يك سلسله مسائل هست كه احتياج به درس خواندن ندارد ، به قول معروف‏ خط سياه و سفيد خواندن نمي‏خواهد ، عربي دانستن نمي‏خواهد ، فارسي دانستن هم نمي‏خواهد ، صرف و نحو نمي‏خواهد ، فقه و اصول‏ نمي‏خواهد ، منطق و فلسفه نمي‏خواهد . فطرت سليم مي‏خواهد و فطرت سليم را هم همه دارند . فطرتشان درك مي‏كند . پيغمبراكرم ( ص ) جمله‏اي دارد كه‏ از پخته‏ترين جمله‏هاست ، چون از فطري‏ترين جمله‏هاست . فرمود :
« انما الاعمال بالنيات و انما لكل امري مانوي »عمل ، به قصد و نيت‏ بستگي دارد . اگر شما كاري انجام دهيد چه خوب و چه بد ، اما آن كار بدون‏ قصد از شما صادر شده باشد ، اگر بد است مسؤول نيستيد و اگر خوب است‏ پاداش نداريد.
اگر كسي آمد خوابي را نقل كرد ، داستاني را نقل كرد ، گفت فلان‏كس در يك جريان اضطراري، در يك عالم‏بي‏خبري ، در يك كاري كه كوچكترين قصدي‏ در آن نداشته است ، بلكه قصد خلاف داشته است ، در عين‏حال همين كار بدون‏ قصد ، او را به اعلي‏عليين بالا برد و تمام گناهانش را محو كرد ، آيا بايد قبول كنيم ؟ بايد در كتاب خوانده باشيم ؟ عربي بايد بدانيم ؟ سياه‏وسفيد بايد خوانده باشيم ؟ گناهان انسان را فقط توبه پاك مي‏كند ، يك بازگشت‏
به حق پاك مي‏كند . « ان الحسنات يذهبن السيئات »، كار نيك‏ است كه اثر كار بد را مي‏برد . اما كار بدون اختيار اينچنين نيست . ما از همين فطرت خدادادي خودمان هرگز استفاده نمي‏كنيم .
در بعضي از كتابها نوشته‏اند يك نفر دزد كه راه را براي مردم مي‏گرفت و آنها را مي‏كشت ، يك روز اطلاع پيدا كرد كه قافله زواري‏ مي‏خواهد به كربلا برود ، آمد سر گردنه‏اي كمين كرد براي اينكه راه را بر زوار امام‏حسين ( ع ) ببندد و مالشان را بدزدد و اگر لازم شد آنها را بكشد
. منتظر بود قافله برسد كه ناگهان كنار راه خوابش برد، قافله آمد، رد شد و او بيدار نشد . در همين حال صحنه قيامت را خواب ديد كه او را به‏ جهنم مي‏برند ؟ چرا به جهنم مي‏برند ؟ چون كوچكترين عمل صالح در نامه عملش‏ نيست ، هر چه هست گناه است ، هر چه هست جنايت است . او را تا لبه‏ پرتگاه جهنم بردند ولي جهنم نپذيرفت و برگشت ! چرا نپذيرفت ؟ چون اين‏ مرد سر راهي خوابيده بود كه در آن قافله زوار مي‏رفت و گرد زوار بر تن‏ و لباس او نشسته بود ، بدون اينكه خودش قصدي داشته باشد ، بلكه قصد كشتن زوار را داشته است ، قصد بردن مال آنها را داشته است ، ولي علي‏رغم‏ گفته پيغمبر (ص) كه : « انما الاعمال بالنيات و انما لكل امري‏ء ما نوي » ، اين عمل بدون اختيار ، تمام گناهانش را محو كرد :
فان النار ليس تمس جسما عليه غبار زوار الحسين از جنبه شعري خيلي خوب است اما از جنبه مكتب امام‏حسين ( ع ) متاسفانه درست نيست.
مطلب دومي كه بايد قبل از بيان اين رسالت و وظيفه عرض كنم، خطراتي‏ است كه در اين تحريفات وجود دارد. مختصري راجع به خطر تحريف بحث‏ كنيم . انواع تحريفها در واقعه تاريخي عاشورا را بدست آورديم ، عوامل‏ تحريف را هم شناختيم . ممكن است كسي بگويد مگر تحريف چه عيبي دارد ؟ چه ضرري دارد ؟ چه خطري دارد ؟ خطر تحريف فوق‏العاده زياد است . تحريف ضربت غير مستقيم است كه از ضربت‏ مستقيم كاري تر است. يك كتاب كه تحريف مي‏شود ( چه تحريف لفظي ، چه‏ تحريف معنوي ) اگر كتاب هدايت باشد، تبديل به كتاب ضلالت مي‏شود، اگر كتاب سعادت باشد تبديل به كتاب شقاوت مي‏شود . اگر كتابي باشد كه‏
انسان را رو به بالا مي‏برد ، در اثر تحريف رو به پائين مي‏آورد . اساسا آن حقيقت را بكلي عوض مي‏كند . نه تنها بدون خاصيت مي‏كند ، بلكه اثر معكوس مي‏بخشد .
هر چيزي آفتي متناسب با خودش دارد ، پيغمبراكرم ( ص ) مي‏فرمايد : « آفة الدين ثلاثة : فقيه فاجر ، امام جائر ، مجتهد جاهل »، سه چيز آفت دين است :
1 - دانشمند بدعمل ، فاسق و فاجر . 2 - زعيم و پيشواي ستمكار . 3 مقدس‏
نادان .
پيغمبر اكرم اينها را بعنوان آفتهاي دين مي‏شمرد . همان طور كه جمادات‏ ، نباتات و حيوانات آفتهاي مخصوص بخود دارند ، بدن انسانها آفتهاي‏ مخصوص به خود دارد ، دين ، آئين و مسلك هم آفت مخصوص به خود دارد .
تحريف ، كه بوسيله دو صنف از آن سه صنفي كه پيغمبر اكرم فرمود ، يعني‏ عالم بد عمل و فاسق ، و مقدس نادان ايجاد مي‏شود ، آفت دين است ، دين‏ را از بين مي‏برد . تحريف چون موضوع را عوض مي‏كند مردم آن را بعنوان‏ حقيقت مي‏پذيرند ، اما نتيجه معكوس مي‏گيرند .
علي عليه‏السلام ، شخصيتي به آن عظمت ، در نظر بعضي از ما مردم يك‏ شخصيت تحريف شده عجيبي است . بعضي از مردم علي ( ع ) را فقط و فقط به‏ پهلواني مي‏شناسند و بس ! گاهي به وسيله اشخاص بسيار مغرض عكسهايي از علي عليه‏السلام منتشر مي‏شود كه شمشيري مانند زبان مار كه دو زبانه دارد در دست اوست و بازوها و قيافه‏اي براي ايشان درست مي‏كنند و نقاشي مي‏كنند كه معلوم نيست از كجا بدست آورده‏اند . اصلا عكس و مجسمه علي ( ع ) و پيغمبر ( ص ) قطعا در دنيا نبوده است . يك قيافه‏هاي عجيبي درست‏
مي‏كنند كه انسان باور نمي‏كند اين همان علي ( ع ) عادل است ، اين همان‏ علي‏اي است كه شبها از خوف خدا مي‏گريسته است . چون سيماي يك عابد ، سيماي يك متهجد ، سيماي كسي كه شبها استغفار مي‏كرده است ، سيماي يك‏ حكيم ، سيماي يك قاضي ، سيماي يك اديب ، يك‏جور ديگر است .
مطلب ديگري كه مخصوص ما ايرانيهاست اينست كه به امام چهارم عليه‏ السلام مي‏گوييم امام زين‏العابدين بيمار ! غير از زبان فارسي در هيچ زبان‏ ديگري كلمه بيمار را دنبال اسم امام زين‏العابدين ( ع ) نمي‏بينيم . در زبان عربي چنين كلمه‏اي نيست . ايشان القاب زيادي دارند ، السجاد يكي از القابشان است ، ذوالثفنات يكي از القابشان است . آيا شما كتابي در
دنيا پيدا مي‏كنيد كه لقبي به زبان عربي به امام داده باشند كه مفهوم‏ بيمار را برساند ؟ ! امام زين‏العابدين ( ع ) تنها در ايام حادثه عاشورا بيمار بودند ( شايد تقديرالهي بود براي اينكه بايد امام زنده مي‏ماند و نسل امام‏حسين ( ع ) از اين طريق محفوظ مي‏شد ) و همان بيماري سبب نجات‏ ايشان شد . چندبار تصميم گرفتند امام ( ع ) را بكشند ، اما چون بيماري او
شديد بود ، گفتند انه لما به چرا او را بكشيم ؟ او دارد مي‏ميرد . در دنيا چه كسي هست كه در عمرش بيمار نشده باشد ؟ در غير اين چند روز ببينيد آيا يك جا نوشته‏اند كه امام زين‏العابدين ( ع ) بيمار بود ؟ ! ولي‏ ما امام زين‏العابدين ( ع ) را به صورت يك بيمار مريض زردرنگ تب‏داري‏ كه هميشه عصا بدستش است و كمر خم كرده و راه مي‏رود و آه مي‏كشد ، ترسيم‏ كرده‏ايم !
همين‏دروغ ، همين‏تحريف سبب شده است كه بسياري از اشخاص آه بكشند ، ناله بكنند ، خودشان را به موش‏مردگي بزنند تا مردم آنها را احترام كنند و بگويند آقا را ببينيد درست مانند امام زين‏العابدين ( ع ) بيمار است !
اين تحريف است . امام زين‏العابدين عليه‏السلام با امام حسين عليه‏السلام و با امام‏باقر عليه السلام از نظر مزاج و بنيه هيچ فرقي نداشته است . امام‏ ( ع ) بعد از حادثه كربلا چهل سال زنده بود . مانند همه سالم بود ، با امام‏صادق عليه‏السلام فرقي نداشته ، چرا بگوئيم امام زين‏العابدين بيمار ؟ ! و از دست ما رفت . اين مرد بزرگ در پنج ، شش سال پيش در جلسه اي از انجمن ماهانه ديني ، راجع به راه و رسم تبليغ بحث كرد كه در جلد دوم‏
گفتار ما چاپ شده است . در آنجا همين موضوع را ايشان طرح كرد. گفت‏ اين چه حرفي است كه ما به امام زين‏العابدين ( ع ) نسبت بيماري مي‏دهيم ؟ ! يك لقب به امام داده‏ايم كه هر كس بشنود خيال مي‏كند امام در تمام عمر بيمار بوده است . بعد قضيه جالبي را نقل كرد ، گفت : همين چندي پيش يكي از مجلات را مي‏خواندم كه در آن ، نويسنده مقاله‏اي از
وضع دولت و كارمندان دولت انتقاد كرده بود كه اغلب كارمندان دولت و متصديان‏امور يا افراد بي عرضه‏اي هستند يا افراد ناپاكي . يا عرضه دارند و ناپاكند ، يا پاكند و بي‏عرضه . عين عبارت را ايشان نقل كردند كه نوشته‏ بود : اغلب متصديان امور يا شمرند يا امام زين‏العابدين بيمار ! و حال‏ آنكه ما نيازمنديم به افرادي كه حضرت عباس باشند و كاربر ! يعني شمر كاربر بود ولي ناپاك، امام زين‏العابدين بيمار آدم پاكي بود ولي متاسفانه‏ كاربر نبود ، ( العياذ بالله ) عرضه و لياقتي نداشت ! حضرت‏عباس هم‏ پاك بود و هم كاربر . خوب ببينيد ! همين يك جريان كوچك چقدر انحراف‏ بوجود مي‏آورد .
رسالت و وظيفه ما
مخصوصا در اين عصر بدانيد كه وظيفه سنگيني داريم . با حادثه تحريف شده‏ نمي‏شود به مردم خدمت كرد ، در گذشته هم نمي‏شد . در گذشته اگر فايده‏اي‏ نداشت ضررش كم بود ولي در اين عصر ضررش خيلي زياد است . ما و شما بزرگترين وظيفه‏اي كه داريم اين است كه ببينيم چه تحريفاتي در تاريخ ما شده است ، چه تحريفاتي در نقاشي شخصيتها و بزرگان ما شده است ، چه‏ تحريفاتي در قرآن شده است ؟ اما تحريف قرآن تحريف‏لفظي نيست ، يعني در قرآن نه يك كلمه كم شده است و نه يك كلمه زياد . خطر تحريف‏معنوي قرآن‏
به اندازه خطر تحريف‏لفظي آن است . تحريف معنوي قرآن يعني چه ؟ يعني‏ تفسير غلط ، توجيه غلط ، قرآن را غلط تفسير كردن ، توجيه غلط كردن ، همين‏ هم نبايد باشد . ببينيم در تاريخهاي ما ، آن تاريخهايي كه بايد براي ما درس آموزنده باشد و سند اخلاقي ماست ، سندتربيت اجتماعي ما است ، مانند حادثه تاريخي‏عاشورا ، چه تحريفاتي شده است ؟ بايد با اين تحريفات‏ مبارزه كنيم .
وظايف علماي امت و عامه مردم
وظايفي كه علماي امت دارند چيست ؟ وظايف عامه و توده مردم چيست ؟
راجع به علماي امت يك سخن كلي را عرض مي‏كنم : عالم نقطه انحرافش در اينجاست كه هميشه خودش را در مقابل نقاط ضعف و عيبهاي مردم مي‏بيند . نقاط ضعف روحي و اخلاقي و اجتماعي در افراد يك نوع بيماري است . در بيماريهاي جسماني ، خود بيمار معمولا بيماري خودش را احساس مي‏كند و خودش دنبال معالجه مي‏رود . ولي در بيماريهاي روحي آنچه كه كار را مشكل‏ مي‏كند اين است كه شخص بيمار است ولي خودش نمي‏فهمد كه بيمار است !
بلكه برعكس ، آن بيماري را به عنوان سلامت مي‏پذيرد ! به بيماري خودش‏ علاقه دارد ! چنين نيست كه افراد ، نقاط ضعف خودشان را به عنوان نقطه‏ ضعف بشناسند و قبول كنند ، بلكه آنها را نقطه قوت در خودشان مي‏دانند !
اين ، عالم است كه مي‏فهمد نقاط ضعف اجتماعش چيست .
عالم كه در مقابل نقاط ضعف اجتماع قرار مي‏گيرد ، دو حالت دارد: 1 - با نقاط ضعف مردم مبارزه مي‏كند . اين را مصلح مي‏گويند مصلح يعني كسي كه‏ با نقاط ضعف مردم مبارزه مي‏كند . غالبا مردم از او خوششان نمي‏آيد ! 2 - مبارزه كردن با نقاط ضعف مردم را كار سخت و مشكلي مي‏بيند . مبارزه كردن‏ با نقاط ضعف مردم نه تنها منفعت ندارد بلكه ضرر هم دارد ، از نقاط ضعف‏ مردم استفاده مي‏كند ! اينجاست كه مصداق « فقيه‏فاجر » مي‏شود كه به فرموده‏ پيغمبراكرم ( ص ) يكي از آفات سه گانه دين است .
در سايرمسائل بحث نمي‏كنيم بلكه فقط در واقعه‏عاشورا بحث مي‏كنيم . عامه‏ مردم دو نقطه ضعف در موضوع عزاداري امام‏حسين ( ع ) دارند ، يكي از آنها اين است كه معمولا مؤسس يا مؤسسين و صاحبان‏مجالس ، چه آنهايي كه در مساجد و چه آنهايي كه بالخصوص در منزلشان مجلسي بر پا مي‏كنند ، در حدودي كه من تجربه دارم ( استثناء ندارد ) آن چيزي را كه‏ مي‏خواهند ازدحام جمعيت است ! اگر جمعيت ازدحام كند راضي هستند اگر ازدحام نكند راضي نيستند ! اين نقطه ضعف است . اين جلسات براي اين‏ نيست كه جمعيت ازدحام كند . مگر ما مي‏خواهيم سان ببينيم ، مگر ما مي‏خواهيم رژه برويم ؟ ! هدف ، آشنا شدن با حقايق است ، مبارزه كردن با تحريفات است . اين يك نقطه ضعف است كه گوينده در مقابل آن قرار مي‏گيرد . آيا با اين نقطه ضعف مبارزه كند يا از اين نقطه ضعف مانند تاج‏نيشابوري استفاده كند ! اگر بخواهد با اين نقطه ضعف مبارزه كند ، با هدف صاحب مجلس و هدف مستمعين كه از جمع شدن دور يكديگر و شلوغ شدن‏ خوششان مي‏آيد ، ناسازگار است ، اگر هم بخواهد از اين نقطه ضعف استفاده‏ كند ، فقط در فكر اين است كه چه كار كنم تا جمعيت ، بيشتر جمع شود .
اينجاست كه يك عالم بر سر دو راهي قرار مي‏گيرد . حالا كه اينها احمق‏ هستند ، چنين نقطه ضعفي دارند ، من از اين نقطه‏ضعف استفاده و بهره‏برداري‏ كنم يا علي‏رغم وجود اين نقطه ضعف ، با آن مبارزه كنم و به دنبال حقيقت‏ بروم ؟
نقطه ضعف دومي كه در مجالس عزاداري هست و بيشتر از ناحيه عوام‏الناس‏ است و خوشبختانه كمتر شده است ، مسئله " شومر و واويلا " بپا شدن است‏ . منبري در آخر منبرش حتما بايد ذكر مصيبت كند و در اين ذكر مصيبت هم نه تنها مردم اشك بريزند ، كه تنها اشك ريختن قبول‏ نيست ، بايد مجلس از جا كنده شود و شور و واويلا بپا شود . من نمي‏گويم‏
مجلس از جا كنده نشود ، من مي‏گويم اين نبايد هدف باشد . اگر در آن مسير صحيح با بيان حقايق و واقعيات ، بدون آنكه روضه دروغي خوانده شود ، بدون‏ آنكه جعلي شود ، بدون آنكه تحريفي شود ، بدون آنكه براي امام‏حسين ( ع ) اصحابي بسازند كه در تاريخ نيست و خود امام‏حسين ( ع ) آنها را نمي‏شناسد چون وجود نداشته‏اند ، بدون آنكه براي امام‏حسين ( ع ) فرزنداني ذكر شود كه‏ چنين فرزنداني در دنيا وجود نداشته‏اند ، بدون اينكه براي امام‏حسين ( ع ) دشمناني ذكر شود كه اصلا چنين كساني وجود نداشته‏اند ، اگر اشكي از روي‏
صداقت و حقيقت ريخت ، شور و واويلا هم بپا شد ، مجلس هم كربلا شد ، بسيار خوب است . ولي وقتي كه حقيقت و صداقت نبود ، آيا بايد با امام‏حسين ( ع ) بجنگيم ، دشمني كنيم ، دروغ ببنديم ، دروغ بگوييم ؟ ! اين ، نقطه ضعف مردم عوام است . با اين نقطه ضعف چه بايد كرد ؟ آيا بايد از اين نقطه ضعف مردم استفاده كرد ؟ بايد بهره‏برداري كرد و سوارشان‏
شد ؟ بايد مانند تاج‏نيشابوري گفت كه چون اينها احمقند ، من از حماقتشان‏ استفاده مي‏كنم ؟ ! نه ، بزرگترين رسالت و بزرگترين وظيفه علماء مبارزه‏ با نقاط ضعف اجتماع است . اين است كه پيغمبراكرم ( ص ) فرمود : « اذا ظهرت البدع في امتي فليظهر العالم علمه و الا فعليه لعنة الله » آنجا كه بدعتها و دروغها ظاهر مي‏شود .
نجا كه چيزهايي ظاهر مي‏شود كه در دين نيست ، مسائلي پيدا مي‏شود كه من‏ نگفته‏ام ، برعهده دانايان است كه حقايق را بگويند ولو مردم خوششان نيايد . آن كسي كه حقايق را كتمان مي‏كند ، لعنت خدا بر او باد . بالاتر از اين‏ را خود قرآن كريم فرموده است : « ان الذين يكتمون ما انزلنا من البينات‏ و الهدي من بعد ما بيناه للناس في الكتاب اولئك يلعنهم الله و يلعنهم‏ اللاعنون ».
آن داناياني كه حقايقي را كه ما گفته‏ايم، مي‏دانند ولي كتمان مي‏كنند ، مي‏پوشانند ، اظهار نمي‏كنند ، لعنت خدا ولعنت هر لعنت كننده‏اي بر آنها باد . وظيفه علما ، در دوره ختم‏نبوت مبارزه با تحريف است . خوشبختانه‏ ابراز اين كار در دست است و در ميان علماء ، بوده و هستند افرادي كه با اين نقاط ضعف مبارزه كرده و مي‏كنند . كتاب لؤلؤ و مرجان كه در همين‏
موضوع حادثه عاشورا نوشته شده و در سه‏شب گذشته از آن نام برده ، از مرحوم حاجي‏نوري ( رضوان الله عليه ) است كه درست همان قيام و وظيفه‏ بسيار بسيار مقدسي است كه اين مرد بزرگ انجام داده است و مصداق قسمت‏ اول آن حديث است « اذا ظهرت البدع في امتي فليظهر العالم علمه » .
وظيفه علماست كه در اين موارد حقايق را بدون پرده به مردم بگويند ولو مردم خوششان نيايد . وظيفه علماست كه با اكاذيب مبارزه كنند ، وظيفه‏ علماست كه مشت دروغ‏گويان را باز كنند . فقها در باب غيبت مطلبي دارند مي‏گويند غيبت مواردي دارد كه استثناء شده است . يكي از موارد استثناي غيبت كه همه علماي‏بزرگ مرتكب اين‏ غيبت شده‏اند و آن را لازم و بلكه احيانا واجب مي‏دانند ، جرح راوي است .
يعني چه ؟ يعني : شخصي حديث روايت مي‏كند ، از پيغمبر ( ص ) حديث‏ روايت مي‏كند ، از امام ( ع ) حديث روايت مي‏كند ، آيا شما فورا بايد قبول كنيد ؟ نه ، بايد تحقيق كنيد كه او چگونه آدمي است ، آيا راستگو است يا دروغگو ؟ اگر در زندگي اين آدم نقطه ضعفي را كشف كرديد ، اگر عيبي ، نقصي ، دروغي ، فسقي را كشف كرديد ، اينجا بر شما نه تنها جايز
است ، بلكه لازم است كه در متن كتابها ، اين آدم را رسوا كنيد . اين‏ اسمش جرح است . با اينكه غيبت است ، با اينكه بدگويي است ، و غيبت‏ و بدگويي نه از مرده جائز است و نه از زنده ، ولي در اينجا كه تحريف‏حقايق است ، قلب‏حقايق است ، بايد او را رسوا كنيد . دروغگو را بايد رسوا كرد.
يك عالم ممكن است در يك زمينه ، بزرگ هم باشد ، مانند ملاحسين‏كاشفي‏ كه خيلي مردملايي بوده است ! اما روضةالشهدايش پر از دروغ است . به همه‏ دروغ بسته حتي به ابن‏زياد و عمرسعد هم دروغ بسته است ! نوشته است ابن‏ زياد پنجاه خروار زر سرخ به عمرسعد داد كه آمد كربلا و دست به اين كار زد ! هر كس بشنود مي‏گويد : پس عمرسعد خيلي هم تقصير نداشته است ، پنجاه‏ خروار طلا را به هر كس بدهند دست به اين كار مي‏زند . در مورد ملاآقاي‏دربندي اتفاق‏نظر است كه آدم خوبي بوده است . حتي مرحوم حاجي‏نوري‏ كه از كتابش انتقاد مي‏كند و به حق هم انتقاد مي‏كند، مي‏گويد : مرد خوبي بوده است . واقعا نسبت به امام‏حسين عليه‏السلام مرد مخلصي بوده‏ است و نوشته‏اند هر وقت نام امام‏حسين را مي‏شنيد اشكش جاري مي‏شد ، فقه و اصول را هم به خوبي مي‏دانسته است . خودش خيال مي‏كرد كه از فقهاي درجه‏ اول است ولي نه ، از فقهاي درجه دوم و سوم لااقل بشمار مي‏رود . كتابي‏ نوشته به نام خزائن كه يك دوره فقه است و چاپ هم شده . معاصر با صاحب‏جواهر است . به صاحب‏جواهر گفت اسم كتاب شما چيست ؟ گفت جواهر . اسم كتاب خودش خزائن بود . گفت از اين جواهر شما در خزائن ما بسيار
است . اما كتاب جواهر تا به حال ده بار چاپ شده است و هيچ فقيهي‏ نيست كه از اين كتاب استفاده نكند ، هيچ فقيهي نيست كه خودش را نيازمند به اين كتاب نبيند . ولي كتاب خزائن كه يك دوره چاپ شده ، بعد از آن احدي به سراغ آن نرفت ! قيمت آن با اينكه هزار صفحه است ، همان قيمت كاغذش بيشتر نيست . اين مرد با اينكه مردعالمي است ولي‏ اسرارالشهادش را نوشته كه به كلي حادثه كربلا را تحريف كرده است ، قلب‏ كرده است ، زيرو رو كرده است ، بي‏خاصيت و بي‏اثر كرده است ، كتابش‏ مملو از دروغ است ! حال به خاطر اينكه او عالم بوده ، باتقوا بوده ، مخلص امام‏حسين ( ع ) بوده است ، ما بايد درباره‏اش سكوت كنيم ؟ حاجي نوري نبايد درباره أسرار الشهاده او اظهار نظر كند ؟ بايد جرح بشود و اين وظيفه عالم است . از خداوند تبارك و تعالي توفيق مي‏خواهيم كه‏ دلهاي همه ما را به حق و حقيقت رهبري بفرمايد .
گناهاني را كه از طريق تحريف يا غير تحريف مرتكب شده‏ايم ، بر ما ببخشايد .
به ما توفيق بدهد كه وظيفه و رسالتي را كه در اين زمينه داريم به خوبي‏انجام بدهيم .
پنجشنبه 12 دي 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 334]