واضح آرشیو وب فارسی:خراسان: به قولت وفا كن
گروه جوان - شايد بارها براي شما اتفاق افتاده باشد كه با دوستان خود براي رفتن به تفريح مثل سينما، پارك، سالن ورزشي، درس خواندن و .... قرار بگذاريد اما ... دست آخر دوستتان، دستان نازنين تان را در پوست گردو مي گذارد. بدقولي مي كند البته گاهي اين بدقولي ها بي منظور است يعني يك مشكلي پيش آمده و نتوانسته بيايد ولي منظور ما زماني است كه دوستتان توجهي به وقت شما ندارد و برايش مهم نيست كه با چه كسي قرار گذاشته و اصلا فكر نمي كند كه كسي منتظرش است و به همين راحتي فراموش مي كند! و عين خيالش هم نيست! كه اين، آن ها را بدقول نشان مي دهد و بدقول ها درنظر همه غيرقابل اعتمادند! مثلا با دوستتان قرار بگذاريد كه برويد سالن ورزشي و در خيابان منتظرش بمانيد آن قدر كه علف هاي زير پايتان از زانوهاي تان هم بلندتر شود و در چشم و چالتان برود، چه احساسي بهتان دست مي دهد؟
يا مثلا براي شام اگر با يكي از آن ها قرار بگذاري، 10 نفر آدم را سرميز لنگ در هوا منتظر مي گذارند و بعد هم كه مي آيند، اصلا به روي مباركشان نمي آورند! شايد اين موضوع براي ما يك مسئله كاملا عادي باشد اما براي ديگران يك مشكل است!بعضي ها اصلا براي شان مهم نيست كه ديگران را منتظر مي گذارند و اگر به آن ها تذكر بدهيد چرا دير آمدي؟ توجهي به حرف هايتان نمي كنند و شايد هم ته دل شان به ريش شما بخندند!بدقولي هاي بعضي ها شايد براي خودشان موضوع خيلي پيش پا افتاده اي باشد اما براي ديگران موضوعي كاملا اعصاب خورد كن است!
اما بدقولي چيست و از كجا ريشه مي گيرد؟
يكي از ضرورت هاي تربيت فرزندان و نسل هاي آينده آموزش دادن انضباط و وفاي به عهد است كه اين امر فقط با گفتن، عملي نمي شود بلكه والدين بايد در عمل و رفتار خودشان به فرزندان نشان دهند كه بدقولي مي تواند زمينه ساز اختلال هايي در روابط شان با فرزندان باشد.
بدقولي، يك آزار روحي است كه بعضي ها معتقدند اگر كسي بدقولي كند مثل ويروس پخش مي شود و طرف مقابل هم بدقولي را ياد مي گيرد و نسبت به همه همين رفتار را خواهد داشت كه اگه زود برم و اون جا نباشه چي؟ به همين علت دير مي روند و اين دير رفتن هم، به همه سرايت مي كند و همه نسبت به قول و قراري كه با هم مي گذارند، بدقول مي شوند.
اين خلف وعده و بدقولي ها احساس بي ثباتي و بي امنيتي را به ديگران مي دهد و اين امر باعث بي اعتمادي و ترديد نسبت به گفته هاي ديگران هم مي شود. از دلايلي كه باعث مي شود بعضي از ماها بدقول شويم، بي نظمي در زمان است يعني نداشتن برنامه ريزي در كارها و زمان است و نوعي شلختگي در وقت محسوب مي شود!
بعضي از بدقولي ها ناشي از مشكلات شخصيتي ماست و شايد هم ناشي از نوعي بيماري باشد، مثل اين كه بعضي ها ديگران را سركار بگذارند و لذت ببرند، نبايد به اين مورد مثل يك مشكل اخلاقي نگاه كرد چون كه تا زمينه شخصيتي بدقولي برطرف نشود، تلاش براي تغيير آن از طريق تنبيه بيهوده است. بعضي ها معتقدند بدقولي ريشه در فراموش كاري دارد يعني به كسي قول مي دهيم اما بعد يادمان مي رود كه به چه كسي چه قولي داديم! البته بهترين راه اين است كه هميشه يك دفترچه يادداشت داشته باشيم و كارها و قرارهاي روزانه مان را در آن يادداشت كنيم.
اما بدقولي هاي بعضي ها به خاطر منافع شان است كه قولي البته از نوع بي موردش را به ديگران مي دهند و اصلا فكر نمي كنند كه مي توانند به آن عمل كنند يا نه؟
اگر صد درصد به توانايي خودتان در انجام تعهدي كه قرار است بدهيد اطمينان داريد، قول بدهيد ولي اگر حتي يك درصد به توانايي خود در انجام قولتان شك داشته باشيد، هرگز نبايد قولي را بدهيد يا هنگامي كه تعهدي يا قولي به كسي مي دهيد، بگوييد كه شك دارم و يا ممكن است كه نتوانم به قولم وفا كنم ولي سعي خودم را مي كنم كه به قولم عمل كنم.مي توانيم با همين چند جمله ساده در آينده محكوم به بدقولي نشويم. بيشتر كدورت ها و اختلافات در روابط دوستانه و خانوادگي مربوط به بدقولي است.
اين را بايد آويزه گوش كرد كه هرگز براي خوش آمدن ديگران از ما يا براي تمام كردن كاري يا رسيدن به هدفي قولي را ندهيم كه بعدا نتوانيم از عهده انجام آن بربياييم. چون اين كار اثرات منفي زيادي در پي دارد. مثلا در روابط خودمان با مادر و پدرمان بايد به اين نكته خاص توجه كرد. ولي متاسفانه بعضي از والدين و يا بزرگ ترها براي تشويق به انجام كاري يا ندادن كاري به ما قول خريد هديه اي را مي دهند و بعد باتوجه به مشكلات، به راحتي عهد و قول خودشان را فراموش مي كنند و همين، سبب بي اعتمادي به بزرگ ترها مي شود.
براي آن كه ما در نزد ديگران بدقول نباشيم، مي توانيم با منظم بودن و داشتن مديريت در كارها و زمان به همه كارهايي كه قرار است در آن روز انجام بدهيم، برسيم!مي توانيم با درنظر گرفتن توانايي هاي خودمان كاري را قبول كنيم كه بعد شرمنده ديگران هم نشويم. بهتر است با درنظر گرفتن شخصيت و احترام گذاشتن به حقوق ديگران تنها منافع خود را درنظر نگيريم.بايد يادمان باشد كه وقت مانند طلاست و همه براي ثانيه هاي خود ارزش قائل هستند. پس نمي توان هيچ وقت اين ثانيه ها و لحظه هايي را كه ديگر قادر نيستيم به قبل برگردانيم با فراموش كاري، شوخي و ... به بازي بگيريم و بايد ياد بگيريم كه در اين زندگي شهري پر از ترافيك و چراغ قرمز و دعوا، تصادف و هزاران بهانه ديگر وجود دارد چه جوري با اين مشكلات كنار بياييم وهميشه به قول خودمان وفادار بمانيم.
يکشنبه 8 دي 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خراسان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 167]