محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804054550
دایی: مربی تیم ملی خواهم شد
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: دایی: مربی تیم ملی خواهم شد
در آسیا هیچ مهاجم دیگری كه نامش از لحاظ شهرت و افتخار همتای علی دایی باشد وجود ندارد. علی دایی سمبل تیم ملی ایران در ده سال گذشته بوده است. در سرتاسر جهان مهاجمان اندكی هستند كه در یك زمان بسیار طولانی موفق بوده‌اند و در پایان دوران فعالیت‌شان هم همچنان بتوانند به گلزنی ادامه دهند. اما علی دایی چنین بازیكنی است. مهاجم پیشین بایرن مونیخ كه بیست و نهم مارچ گذشته سی و هشتمین روز تولدش را جشن گرفت در صد و چهل و نه بازی ملی صد و نه گل به ثمر رساند واز این حیث در سطح بازیكنان بزرگی همچون پله و فرانس پوشكاش قرار گرفت. او به واسطه‌ی تلاشش شناخته شده است و از این رو الگویی ایده‌آل برای همبازیانش و جوانان كشورش به شمار می‌آید. خبر پایان كار دایی به عنوان یك بازیكن پس از آن كه سایپای تهران روز بیست و هشتم می به قهرمانی در لیگ حرفه‌ای فوتبال ایران رسید در صدر تمام اخبار دنیا قرار گرفت. این یك افتخار بسیار جالب بود زمانی كه این فرد به عنوان مربی بازیكن توانست با نتیجه‌ی دو بر صفر تیمش را به پیروزی برساند و باشگاهش را به مقام قهرمانی برساند. دایی در گفت‌وگو با سایت فیفا درباره‌ی گذشته‌ی پرافتخارش و آینده‌اش در ورزش فوتبال سخن گفته است. * آقای دایی هر بازیكنی نمی‌تواند در سن سی و هشت سالگی در این سطح از فوتبال كه شما نشان دادید بازی كند. این چنین كه شما نشان دادید یك بازیكن متعهد به واسطه‌ی كار همیشگی و سخت برای سالیان متمادی به آن برسد. چرا به فوتبال خود پایان دادید؟ - زمانش رسیده بود تا به بازی پایان دهم. همیشه می‌خواستم در زیباترین شكل ممكن این كار را انجام دهم. صادقانه بگویم می‌خواستم كفش‌هایم را پس از جام جهانی در سال گذشته بیاویزم اما، به دلیل نتایج غیر قابل پیش بینی در آن زمان از این موضوع صرف نظر كردم كه ده ماه تمام طول كشید یعنی تا پایان لیگ فوتبال ایران. * شما عناوین بسیاری را دریافت كرده‌اید. فوتبالیست سال آسیا در سال 99 شده‌اید و تیم ملی ایران را به افتخارات بزرگی رسانده‌اید، برای شخص شما به یاد ماندنی‌ترین لحظه كدام بوده است. هیچ وقت روز 29 نوامبر سال 1997 را فراموش نخواهم كرد. ما باید در بازی‌های رفت و برگشت برابر استرالیا به میدان برویم تا بازی پلی آف را برای حضور در جام جهانی 1998 برگزار كنیم. پس از تساوی یك بر یك در بازی‌های رفت در تهران به نظر می‌رسید استرالیایی‌ها از موقعیت بهتری برخوردار باشند . زمانی كه ما در بازی برگشت در ملبورن با نتیجه‌ی دو بر صفر از حریف عقب افتادیم آن گمان‌های اولیه به یقین بدل شده بودند اما، ما پا پس نكشیدیم و با دو گل دیر هنگام بازی را به تساوی دو بر دو كشانیدم. آن اولین حضور ما در جام جهانی پس از بیست سال را رقم زد. این موضوع به راحتی قابل درك نیست. * هر بازیكنی در دوران فعالیتش پستی و بلندی‌های زیادی را تجربه می‌كند، با وجود موفقیت‌های بزرگی كه شما آنها را جشن گرفته‌اید نقاط ضعفی هم وجود دارد؟ - بله، بازی‌های آسیایی سال 1994 در هیروشیما كه من در آن در یك بازی گروهی مصدوم شدم و مجبور شدم خود را به تیغ جراحان بسپارم. دوران نقاهت زمان بسیار زیادی به طول انجامید و من تا مدتها نمی‌توانستم در اختیار تیمم باشم. آن روزها دوران بسیار سختی برایم بود. هفت سال بعد ما به یك امتیاز نیاز داشتیم تا به طور مستقیم به جام جهانی 2002 راه پیدا كنیم. اما در میان شگفتی محض شكست خوردیم، این شكست دارویی تلخ برای ما بود. * دوران فعالیت‌های شما خیلی دیرتر از هر بازیكن دیگری آغاز شد. چگونه توانستی خود را همپای دیگران برسانی؟ - بیش از همه با یاری خداوند و البته به واسطه‌ی كار زیاد و قاطعیتی كه من در طول تمام سال‌های فعالیتم از خود بروز دادم. همیشه خودم را باور داشتم.
* از همان روزهای آغازین شما با گلزنی‌های زیادی كه انجام می‌دادید برای خود كسب شهرت كردید، آیا اكنون با به ثمر رساندن بیش از یكصد گل می‌توانید برای ما رمز موفقیت خود را فاش كنید؟ - برای این همه گلزنی باید مادرزاد گل زن بود، انسان به عنوان گلزن به متولد می‌شود، این نوعی استعداد است كه به واسطه‌ی تمرین‌های فشرده می‌توان آن را بهبود بخشید. من هیچ استثنایی در این مورد نیستم. * شما هم با تیم ملی و هم در سطح باشگاهی دو دهه‌ی تمام موفق بودید، عده‌ی بسیار كمی می‌توانند چنین چیزی را باور كنند. چگونه به این موفقیت رسیدید. - سختی زیادی كشیدم تا در تمرین‌ها و در مسابقات با تمركز باشم. این بخشی از زندگی هر روزه‌ی من است. من شیفته‌ی فوتبال هستم. * شما ایران را به دو جام جهانی فرانسه و آلمان رساندید اما، در هر دو جام جهانی باید پس از دور مقدماتی به كشور خود بازمی‌گشتید آیا فكر می كنید این به كیفیت تیم شما مربوط می‌شد یا صرفا یك بدشانسی بود؟ - این نه بدشانسی بود و نه این كه ما خیلی بد بازی كردیم. باید بپذیریم فوتبال ما در چه سطحی قرار دارد. با كمی شانس بیشتر می‌توانستیم در جام جهانی 1998 فرانسه برابر یوگسلاوی یا آلمان به پیروزی برسیم. البته آنها قدرتمندتر از ما بودند، از این رو ما شكست خوردیم به همین سادگی. * شما در مقام بازیكن – مربی سایپا را به مقام قهرمانی رساندید و در پیروزی مهم دو بر صفر برابر مس كرمان گلزنی هم كردید. آیا فكر می‌كنید كه این یك پایان شایسته برای فعالیت‌های شما بود؟- این پایان فعالیت‌های من نیست. من هنوز اهداف بزرگی دارم كه باید به آنها برسم. درست قهرمانی همزمان با اولین سال مربیگری‌ام تجربه‌ی بسیار بزرگی برای من بود. البته برای مدت زیادی از این موضوع راضی نخواهم بود. * كدام یك از حریفان متعددی كه برابر شما قرار گرفتند بیش از سایرین مورد احترام شما هستند؟ بازیكن مورد علاقه‌ی شما كیست؟ - من به همه‌ی تیم‌ها احترام می‌گذارم. از بازیكنان و مربیان بسیاری آموخته‌ام و فوتبالم را به واسطه‌ی آنها بهبود بخشیده‌ام اما، اگر مجبور باشم از بازیكن خاصی نام ببرم آن بازیكن جیووانی البر برزیلی خواهد بود. او با من در بایرن مونیخ بازی می‌كرد. نوع فوتبالی كه بازی می‌كرد را بسیار می‌پسندم. * در تیم ملی كنونی ایران كدام بازیكن را جانشین خود می‌بینید؟ - هر بازیكنی كه به تیم ملی فرا خوانده می‌شود در آنجا رشد می‌كند و زمانی هم فعالیتش به پایان می‌رسد. من هم چنین شرایطی را داشتم. من زمان زیادی در تیم ملی بازی كردم اما، هیچ گاه خودم را بازیكن فوق‌العاده‌ای نمی‌دانستم. در آینده هم نمی‌خواهم بازیكن خاصی باشم. بسیاری از بازیكنان ایرانی از استعداد زیادی برخوردار هستند و البته با پتانسیل بالا اما، موفقیت آنها به خواست خدا پیوند دارد. * چه برنامه‌ای برای آینده‌تان دارید؟ آیا همچنان مربی سایپا می‌مانید؟ آیا هیچ وقت به این فكر افتاده‌اید روزی در تیم ملی به عنوان مربی فعالیت كنید؟ - تصمیم گرفته‌ام كه مربی سایپا بمانم، دوست دارم تنها روی تیم خودم تمركز كنم. هنوز به مربیگری در تیم ملی فكر نكرده‌ام. در این باره هنوز زمان زیادی در آینده دارم. مطالب مرتبط : علی دایی در شب شیشه ایادامه گلزنی دایی بعد از خداحافظی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 354]
-
گوناگون
پربازدیدترینها