واضح آرشیو وب فارسی:قدس: ماهيگيران جهان و يك تهديد رو به گسترش؛ وقتي ماهيها قهر مي كنند!
«نيانگ سان»، يكي از ماهيگيراني است كه از صيد آبهاي منطقه مولوپولو، واقع در جزيره «ليته» فيليپين، بازگشته است. او مي
گويد، حاصل هفت ساعت كار شاق در دريا تنها 20 كيلو صيد بوده كه شايد بتواند حدود هزار پزو (معادل 16 يورو) درآمد داشته باشد.
صنعت ماهيگيري در سراسر جهان 35 ميليون ماهيگير را در خدمت خود دارد. اين صنعت توانسته در عرصه هاي مربوطه به ماهيگيري مانند خريد و فروش، انتقال و صيد ماهي 200 ميليون فرصت شغلي جديد به وجود بياورد و يك ميليارد نفر را به كار بگمارد.
اين صنعت به گفته كارشناسان، 20 سال است كه با بحران روبه روست؛ زيرا ذخاير ماهي در معرض بهره برداري بيش از حد قرار دارند و صيد در بسياري از مناطق بخصوص در كشورهاي فقير از راه هايي غير مجاز عملي مي شود.
بحران، بيش از همه ماهيگيران خرده پاي جهان را تهديد مي كند؛ چون توان رقابت با ناوگانهاي مدرن ماهيگيري مانند ناوگانهاي اروپا و ژاپن را ندارند. ناوگانهاي عظيم ماهيگيري كشورهاي صنعتي از مدرنيزم و صيد ي روزافزون بهره مي برند، در حالي كه ماهيگيران خرده پا روز به روز وضعشان وخيم تر مي شود.
ويليام ساودرا، يكي از ماهيگيران منطقه مولوپولو مي گويد: ماهيگيري در 15 كيلومتري سواحل اين منطقه تنها براي ماهيگيران محلي مجاز است. با وجود اين، ماهيگيران تجاري وارد اين منطقه مي شوند و ماهي ها را صيد مي كنند.
طي 20 سال گذشته 90 درصد ذخاير ماهي جزيره «ليته» كاهش يافته است. همين امر موجب شده كه ماهيگيران خرده پا به روشهاي غير مجاز ماهيگيري رو بياورند.
ماهيگيري انفجاري يا استفاده از ديناميت در ماهيگيري اينجاست كه زمينه ظهور پيدا مي كند. به گفته «توماس هگر»، از سوداگران آلماني ماهي هاي ويژه آكواريوم در شهر سبوي فيليپين، ماهيگيري انفجاري در سواحل فيليپين به رخدادي روزمره بدل شده است.
او مي گويد، با اين روش مي توان ماهيهاي زيادي را صيد كرد. چون كيسه هاي هوايي ماهيها بر اثر انفجار مي تركد و تمامي ماهيهاي موجود تا فاصله زيادي از محل انفجار به سطح آب مي آيند.
گاهي هم ماهيگيران به قصد كشتن ماهي هايي بزرگتر از سم «سيانيد» استفاده مي كنند. آنها پودر حاوي اين سم را با آب مخلوط كرده، پس از وارد كردن به يك محفظه آن را به درون شكاف يك صخره مرجاني مي ريزند.
اين كار باعث مي شود كه ماهيها بي حس شده و به راحتي قابل صيد شوند. اما مشكل اينجاست كه مرجانها نيز از اين سم در امان نمانده، از بين مي روند و از صخره مرجاني تنها اسكلتي بي جان باقي مي ماند.
80 درصد از صخره هاي مرجاني فيليپين از بين رفته و 80 درصد از شاخه هاي گياهان دريايي براي استفاده در آكواريومها، حوضچه ها، سوخت و مصارف ساختماني كنده شده اند. گذشته از اين پسابها، اسيدهاي گوگرد و پسماندهاي حاوي فلز سنگين كه حاصل ساختمان سازيهاي درون كوهستانها است زيستگاه هاي آبزيان را آلوده كرده و زندگي موجودات آبزي را با خطر مواجه كرده است.
اين وضعيت را نه تنها در فيليپين كه در بسياري از كشورهاي در حال رشد مي توان ديد. وضعيت زيستگاه هاي آبي روز به روز وخيم تر مي شود و قوانين ماهيگيري و روشهاي مجاز صيد ماهي، حداكثر مجاز صيد و مقررات حفاظت از مناطق دريايي هر روز كه مي گذرد، بيشتر مورد بي توجهي قرار مي گيرد.
در سال 1987 پانزده درصد از ذخاير ماهي جهان نابود شد در حالي كه اينك اين ميزان به 30 درصد رسيده است. اين نابودي همچنان ادامه خواهد يافت تا روزي كه بشر متوجه شود كه براي نجات از اين وضع نه تنها مقررات منطقه اي بلكه مقررات جهاني ماهيگيري را بايد مورد تجديد نظر قرار دهد.
شنبه 7 دي 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 116]