واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: ورزش > دیگر ورزشها - مهدی سهرابی مهدی سهرابی که در بوسان نقره چهار کیلومتر تعقیبی را گرفته در گوانگژو با بدشانسی طلای دور امتیازی را با برنز عوض کرد.او البته این مساله را طبیعی می داند. سهرابی اما شرایط تمرین تیم پیست را مناسب نمی داند. به نظر او مسئولان ورزش ایران در صورت برپا نکردن پیست چوبی استاندارد باید دور مدال این رشته را هم خط بکشند. *چه اتفاقی افتاد که مدال قهرمانی ات با برنز عوض شد؟ بدشانسی آوردم. وقتی دو دوچرخه سوار به هم خوردند، لاستیک یکی از آنها ترکید و به دوچرخه من خورد و دوچرخه ام را پنچر کرد. مدتی هم طول کشید تا دوچرخه ام را تغییردهم. همین مساله مرا از بقیه عقب انداخت. درحالی که تا پیش از این من اول بودم. *وتو برای مدال طلای بازیها پا به رکاب شدی؟ من تنها برای طلا استارت زدم. تا دور 80 هم نفر اول بودم و جایی نداشت که دوم شوم مگر اتفاق خاصی رخ می داد. به هر حال ورزش از اتفاق جدا نیست. *عباس سعیدی تنها چقدر به تو کمک کرد؟ تا جایی که از دستش بر می آمد کمک کرد. به هرحال یک نفره نمی شد کار کرد. عباس هم خیلی به من کمک کرد. *دوچرخه سواران پیست چطور بدون تمرین در پیست چوبی مدال می گیرند؟ به سختی. تیم ما قابل مقایسه با چهار، پنج ماه قبل نیست. ایران به جای پیشرفت، پسرفت می کند. اگر پیست داشته باشیم شرایط خوب می شود اما حالا بدون پیست وقتی به ایران بر میگردیم، با پیست آزادی در هوای بارانی، برفی و سرد مسابقه و تمرین در پیست تعطیل می شود. 12 - 13 سال است که برنامه همین است. *در حالی که تمرین در پیست سیمانی و مسابقه روی پیست چوبی خیلی تفاوت دارد؟ خیلی. اصلا تمرین و تکنیک مسابقه فرق می کند. کره، چین، ژاپن که هر کدام 100 پیست چوبی دارند. با این شرایط چه کاری می توان کرد؟ هیچی. در حالی که ایرانی ها همیشه در استقامت اول بوده اند نه دوم وسوم. *پیست هایی که در چند شهر ساخته شده هم به کار نمی آید؟ نه. من در مشهد و اهواز تمرین کرده ام. هیچکدام پیستهای به درد خوری نیستند. پیست ها مثل پیست های مسابقه ای دنیا استاندارد نیست و اصلا به درد مسابقه بینالمللی نمی خورد، مگر اینکه به درد لیگ ایران بخورد. هزینه بیخودی است. *تمرین یک هفته ای در چین چقدر به توکمک کرد؟ تیم یک هفته زودتر از بازیها آمد .تمرین کرد. تاثیر داشت اما نه آن چنانی که بتواند رکوردمان را تغییر دهیم. *یعنی رکوردتان با چهار سال پیش یکی است؟ رکورد گوانگژوی ما با دوحه خیلی فرقی نداشت. چون پیست نداشتیم، تمرینات قدرتی و تکنیکی را نمی توانستیم داشته باشیم. از طرفی شرایط تمرین و مسابقه در دو پیست متفاوت هم تاثیر خوبی ندارد. من فکر می کنم اگر ما باید با همین شرایط تمرین کنیم، به موفقیت خاصی نمیرسیم. بدون پیست چوبی، فدراسیون و کمیته باید دور مدال تیم دوچرخه سواری پیست را خط بکشند. البته این مساله را 13 سالی است که ما می گوییم اما هیچ اتفاقی نمی افتد. *از پاداش چه خبر؟ هیچی.آقای سعیدلو با این که به بقیه اردوها سر زدند اما به اردوی ما نیامدند. حتی پاداش پنج میلیونی که بقیه گرفتند را به ما ندادند. در حالی که اکثر ورزشکاران آن را گرفته اند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 344]