اين عطر، كجايي است؟

واضح آرشیو وب فارسی:خراسان: اين عطر، كجايي است؟
يك گزارش بودار!
دود! با شنيدن اين كلمه ياد چه موضوعي مي افتيد؟ چه حسي به شما دست مي دهد؟ قرن ها پيش، گذشتگان و اجدادمان گمان مي كردند دود، پاسپورت غير قانوني ارواح براي ورود به دنياي زنده هاست.مي پرسيد اين چه ربطي دارد به بحث عطر و ادوكلن؟ عجله نكنيد! تاريخچه عطر را بخوانيد و ببينيد اوضاع از چه قرار است.بوي روح مي آيد بعضي ملت ها اجساد پادشاهان خود را با تنه درختاني مي سوزاندند كه دود آن ها بوي بسيار مطبوعي داشت و اين گونه گمان مي كردند كه براي پيوستن روح پادشاه به ديگر ارواح، مراسم تشريفاتي خوبي برگزار كرده اند.آن ها بر اين عقيده بودند كه دود بر روح مي نشيند و عطر خوش آن، بوي ناخوشايند مرگ را از جسد مي گيرد.مصري ها براي موميايي كردن مردگان خود، از عطرهاي گياهي مثل حنا و دارچين استفاده مي كردند و اين تركيبات را «رايحه خداوندگي» مي ناميدند.كمي بعد، زنان خانه دار وقتي غذا مي پختند، فهميدند كه بوي برخي چوب ها، عطر و طعم خوبي به غذا مي بخشد.4 هزار سال پيش، مصري ها براي اولين بار، روغن هاي خوش بويي ساختند كه افراد مقدس قبل از دعا آن ها را به تن خود مي ماليدند.به اين روغن هاي خوشبو لقب perfumum دادند كه همان perfume امروزي به معني عطر است و از دو واژه per به معني درون و Fume به معني دود تشكيل شده است.مصري ها اين رايحه هاي خوشبو را به دو روش تهيه مي كردند در روش اول، مقداري چوب، ميوه و گل را روي سطحي گرم قرار مي دادند تا بوي آن ها در فضا پخش شود و در روش دوم، در روغن هاي گياهي يا چربي هاي حيواني مقداري گل مي ريختند و سپس آن را تصفيه مي كردند تا روغن بوي خوبي به خود بگيرد.از جمله پرطرف دارترين عطرهاي آن دوره، بوي نيلوفر آبي و زنبق بود اما عطرهاي خوش بو و البته در بعضي مواقع بدبو، از كجا مي آيند؟

عطر اين جا، آن جا، همه جا
اولين عطر ساخته دست مصري ها kyphi نام داشت كه مخلوطي از عسل، شراب انگور، گل طاووس، زعفران و شيره درخت عرعر بود.يوناني ها پاهاي خود را درون مايعات خوشبو مي شستند و پس از خوردن ناهار و شام، آن را به تن مي ماليدند.در روم، عطر تبديل به ماده اي همگاني شد كه فقير و غني از آن استفاده مي كردند رومي ها بودند كه اولين بار sapo يا همان صابون امروزي را با چربي بز و خاكستر ساختند، آن را معطر كردند و بدن خود را در حمام با آن شستشو دادند.روم پايتخت عطر خوانده مي شود؛ چون در آن حيوانات اهلي، پرده ها، سقف خانه ها و حتي اشياي خانه ها آغشته به عطر بود. در قرون وسطي، جنگ در غرب، همه چيز را در هم پيچاند و عطر از خاطر مردم پاك شد.در عوض، اعراب در اين زمينه پيشرفت كردند و براي نگهداري عطر، ظروف گلي مخصوصي ساختند و به اين ترتيب، راه به سوي ساخت عطرهاي مدرن گشوده شد.ابوعلي سينا، حكيم ايراني، براي اولين بار روش تقطير را كشف كرد و گلاب گرفت.در دوران رنسانس در قرن 18 ميلادي، كاترين دومديسينر، اولين كارخانه عطرسازي را داير كرد. در قرن 17، لويي چهارم كه هر 4 سال يك بار حمام مي كرد، براي دور كردن بوهاي ناخوشايند از خود عطر مي زد! در قرن 18، بهداشت معني پيدا كرد و طبيعتا نحوه استفاده از عطر هم تغيير يافت.انقلاب فرانسه بار ديگر صنعت عطرسازي را كه به كمك ناپلئون شكوفا شده بود، زير پا له كرد.در قرن 19 صنعت عطرسازي مدرن راه اندازي شد و علم شيمي وارد ميدان شد و در نهايت، در قرن 20 ميلادي، عطر به عنوان فرآورده اي عمومي وارد بازار شد و همه را شيفته خود كرد.
پنجشنبه 5 دي 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خراسان]

[مشاهده در: www.khorasannews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 160]