پرونده حقوق بشر آمريكا و افق‌هاي آينده

واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: پرونده حقوق بشر آمريكا و افق‌هاي آينده
شبكه تلويزيوني يورونيوز در گزارشي به مناسبت شصتمين سالگرد اعلاميه حقوق بشر، اعلام كرد كه از يازدهم سپتامبر سال دو هزار و يك تاكنون وضع حقوق بشر در جهان، نه تنها بهتر نشده، بلكه بدتر نيز شده است.‌

به گزارش شبكه تلويزيوني يورونيوز، ، بانوي نخست سابق آمريكا نقش مهمي در تدوين اعلاميه جهاني حقوق بشر ايفا كرد. وي نخستين فردي بود كه با جدايي نژادي مخالفت كرد و شصت سال پيش يعني در دسامبر سال هزار و نهصد و چهل و هشت ابراز اميدواري كرد كه اعلاميه جهاني حقوق بشر روزي به منشوري جهاني براي همه مردمان كره خاكي تبديل شود. اكنون كه شصت سال از آن زمان مي‌گذرد، اعلاميه جهاني حقوق بشر به مرجعي اخلاقي براي همه جهانيان تبديل شده است و برخي از اصول آن حتي ارزش قانوني در چندين كشور جهان به خود گرفته است، اما متاسفانه در برخي كشورها وضع نه‌تنها اين‌گونه نيست، بلكه برعكس، حقوق بشر پايمال نيز مي‌شود. امروز حتي در برخي از كشورها كه نظام خود را دمكرات مي‌دانند و مدعي دموكراسي هستند، موازين حقوق بشر در مقياس قابل‌توجهي زيرپا گذاشته مي‌شود. در آمريكا كه عمليات يازدهم سپتامبر در آن رخ داده است، به بهانه مبارزه با تروريسم، علنا اصول و موازين اعلاميه جهاني حقوق‌بشر نقض مي‌شود كه بازداشت‌هاي خودسرانه و توسل به شكنجه در زندان گوانتانامو، از نمونه‌هاي بارز آن است. هفت سال پيش نخستين گروه از شورشيان دستگير شده در افغانستان وارد پايگاه گوانتانامو شدند كه از آنها هنوز دويست و پنجاه نفر ديگر باقي مانده است. جالب است كه از اين تعداد نيز تنها سه نفر در پايان محاكمه‌شان مجرم شناخته شده‌اند و بقيه بدون آن كه تفهيم اتهامي شده باشند در حبس به سر مي‌برند. در ژوئن سال دوهزار و هشت، ديوان عالي آمريكا اعلام كرد كه ادامه اين بازداشت‌هاي خودسرانه غيرقانوني است و بايد به آن پايان داده شود.‌

ديوان عالي آمريكا با صدور حكمي در همين خصوص خاطرنشان كرد: زندانيان حق دارند به شرايط حبس خود در دادگاه‌هاي مدني اعتراض كنند و اين رسوايي سنگيني براي دولت بوش بود. ‌

‌، يكي از اين زندانيان بود كه چهار سال و هشت ماه را بدون آنكه اتهامي به او تفهيم شده باشد و بدون آنكه محاكمه شود در گوانتانامو به سر برد، تا اينكه در سال دوهزار و شش آزاد شد. او در اين مدت متحمل شكنجه‌هاي زيادي از جمله غرق مصنوعي شد. خود وي در اين باره مي‌گويد: ماموران آمريكا غرق مصنوعي را نام نهاده بودند و جالب اين كه دولت آمريكا هنوز هم غرق مصنوعي را از مصاديق شكنجه به شمار نمي‌آورد!‌

مراد كورناز مي‌افزايد: ماموران آمريكايي سطلي را پر از آب مي‌كردند و سر من را داخل آن مي‌گذاشتند و آنگاه به شكم من ضربه مي‌زدند كه در اين حالت من مجبور مي‌شدم آب داخل سطل را ببلعم.‌

يورونيوز در ادامه گزارش خود مي‌افزايد: حتي قاره كهن اروپا از اين ريا و تزوير به دور نمانده است، به‌طوري كه برخي از كشورهاي عضو اتحاديه اروپا، آشكارا چشم و گوش خود را به روي موارد نقض حقوق بشر بسته‌اند كه ماجراي پروازهاي مخفي سازمان جاسوسي آمريكا (سيا) از موارد آشكار آن است.‌

كشورهاي اروپايي با اين كار، خود را در انتقال غيرقانوني افراد مظنون به تروريسم توسط دستگاه اطلاعاتي آمريكا شريك جرم كردند.‌

‌ نماينده پارلمان اروپا در اين باره مي‌گويد: ما براساس اصول خود، همواره از مقامات اروپايي درخواست مي‌كرديم كه هرگز نبايد افراد به جاهايي منتقل شوند كه در آنجا شكنجه اعمال مي‌شود و اكنون مي‌فهميم اين‌گونه موارد، در خاك اروپا وجود داشته است.‌

نمايندگان پارلمان اروپا همچنين اسكن بدن در بازرسي‌هاي بدني را دليلي بر روانپريشي وزيران كشور بيست و هفت كشور عضو اتحاديه اروپا در زمينه مبارزه با تروريسم مي‌دانند و از همين‌رو از آنها مصرانه مي‌خواهند كه حقوق بشر را در اين مورد رعايت كنند.‌

‌، دستگاهي است كه در فرودگاه‌ها نصب مي‌شود و هنگامي كه انسان در برابر آن قرار مي‌گيرد، بدن را تقريبا عريان نشان مي‌دهد.‌

ارتقاء حقوق بشر؛ توصيه كارتر به اوباما‌

در چنين شرايطي، جيمي كارتر رئيس جمهوري پيشين آمريكا به توصيه كرد كه تلاش براي ارتقاء حقوق بشر در سطح جهان را به يكي از سياست‌هاي اصلي خود تبديل كند. ‌

سي و نهمين رئيس‌جمهوري آمريكا به چهل و چهارمين رئيس‌جمهوري اين كشور گفته است كه از فرصت بدست آمده، براي پيشبرد حقوق بشر در اطراف جهان استفاده كند. ‌

كارتر در مقاله‌اي كه در روزنامه واشنگتن پست منتشر شد، نوشت: تا زمان حملات 11 سپتامبر 2001 عليه كشور ما، پيشبرد حقوق بشر در سراسر جهان، يكي از كارهاي اساسي سياست خارجي و رهبري آمريكا طي چندين دهه بود. ‌

وي افزوده است: از آن زمان تا كنون، در حالي كه آمريكايي‌ها همچنان از آزادي و دمكراسي حمايت مي‌كنند، رفتارهاي توهين‌آميز دولت ما باعث تضعيف مبارزات آزادي‌طلبانه در بسياري از نقاط جهان شده است. ‌

رئيس‌جمهوري اسبق آمريكا گفته است: با افشاي رسوايي‌ها در ابوغريب و زندان گوانتانامو، آمريكا رداي خود به عنوان مدافع حقوق بشر را از دست داد و به اين ترتيب، توانايي ملي ما براي آنكه بتوانيم به صورتي قابل قبول در اين خصوص صحبت كنيم از بين رفت، چه رسد به اينكه بتوانيم بر ستمگران غلبه كنيم. متاسفانه در پي آن اقدامات، يك واكنش شديد جهاني عليه فعالان حقوق بشر و دمكراسي صورت گرفته است و اين فعالان هم اكنون مورد بي‌توجهي كامل قرار مي‌گيرند. ‌

پيشبرد حقوق بشر و دمكراسي براي ثبات جهاني ضروري است و دستيابي به آن، تنها از طريق تلاش‌هاي محلي و معمولا قهرمانانه اشخاصي محقق مي‌شود كه عليه بي عدالتي و ظلم سكوت نمي‌كنند. ‌

اين‌ها تلاش‌هايي است كه آمريكا بايد رهبري آن را برعهده داشته باشد، نه اينكه مانع آن شود. اگر هشدارهاي اوليه فعالان حقوق بشر مورد توجه قرار مي‌گرفت و ديپلماسي سرسختانه و مداخله به موقع صورت مي‌گرفت، خشونت‌هاي فاجعه بار در بوسني، رواندا، منطقه دارفور در سودان و جمهوري دمكراتيك كنگو، ممكن بود دفع شود. ‌

امروز در شصتمين سالگرد اعلاميه جهاني حقوق بشر با روي كار آمدن دولت و ديدگاهي جديد در كاخ سفيد، ما اين فرصت را داريم تا بار ديگر رهبري جهاني جنبش‌هاي حقوق بشر را به دست گيريم. البته اولين اقدامات بايد در داخل كشور اتخاذ گردند. ‌

باراك اوباما، رئيس‌جمهوري منتخب آمريكا قول داده است زندان گوانتانامو را تعطيل كند و به شكنجه زندانيان پايان دهد. او مي‌تواند اين كار را با صدور دستورهاي اجرايي و اجراي ممنوعيت‌هاي استفاده از شكنجه توسط تمامي سازمان‌هاي آمريكايي، از جمله عوامل سيا آغاز كند. ‌

بازداشت افراد به صورت علني يا مخفيانه و بدون هيچ محدوديتي، بايد پايان يابد و پرونده آنان به دادگاه‌ها ارجاع داده شود. همچنين يك كميسيون كارشناسي غيرحزبي نيز بايد معرفي شود تا عملكرد آمريكا در خصوص بازداشت‌هاي غيرقانوني، شكنجه، زندان‌هاي مخفيانه و ساير مسائل مربوطه را مورد بررسي قرار دهد. ‌

اعتراف به جهانيان، مبني بر اينكه آمريكا هم مرتكب اشتباه شده است، در سراسر جهان طنين‌انداز خواهد شد. اين اقدامات در مجموع به ما كمك خواهد كرد تا بار ديگر اصول خود را احيا سازيم و ساير افرادي كه در خارج از كشور خواستار استانداردهاي اخلاقي بالاتري براي جوامع خود هستند، از جسارت بيشتري برخوردار شوند. ‌

آمريكا با اصلاح مسائل داخلي، مي‌تواند بار ديگر قدرت اخلاقي خود را به دست آورد و از قدرت سياسي خود براي تعاملي صادقانه، ولي محترمانه در مورد حفاظت از حقوق بشر به عنوان يكي از پايه‌هاي اصلي صلح جهاني، با ديگران گفت وگو كند. ‌

مدافعان حقوق بشر نيز كه كنفرانس سالانه آنها در مركز كارتر برگزار شد، صميمانه منتظر دولت اوباما هستند؛ در پاكستان آنها براي احياي حكومت قانون در انتظار هستند؛ خصوصا كه وقتي آمريكا از تصميم پرويز مشرف رئيس‌جمهوري وقت پاكستان براي كنار گذاشتن قضات دادگاه عالي اين كشور حمايت كرد، حكومت قانون در اين كشور تضعيف شد. ‌

مدافعان حقوق بشر در مصر، خواستار موضع سرسختانه آمريكا در حمايت از انتخابات آزاد و عادلانه و پايان بخشيدن به سركوب نامزدهاي مخالف سياسي هستند. در سراسر خاورميانه اين اميد وجود دارد كه آمريكا براي كمك به يافتن راه حلي براي مناقشه اسرائيل و فلسطينيان، با جديت و استمرار بيشتري وارد عمل شود؛ خصوصا كه اين منطقه تعهد آمريكا به حقوق بشر را از طريق اين منشور مورد سنجش قرار مي‌دهد. ‌

در كشور جنگ زده كنگو نيز مدافعان حقوق بشر كه مورد تهديد روزانه قرار دارند اميدوار هستند آمريكا متحدان خود در رواندا و اوگاندا را تحت فشار قرار دهد تا از نيروهاي مورد حمايت خود كه همچنان در اين كشور هرج و مرج ايجاد مي‌كنند، حمايت نكنند. ‌

همه موافق هستند كه آمريكا بايد با زير مجموعه‌هاي سازمان ملل متحد تعامل داشته باشد تا اين سازمان را به ابزاري تاثيرگذار‌تر براي محافظت از حقوق بشر تبديل كند؛ خصوصا كه مي‌دانيم اين بايد يك تلاش جهاني باشد. ‌

همواره جاي پاي اخلاقي آمريكا بسيار وسيع بوده است. رئيس‌جمهوري بعدي ما از فرصت بي سابقه‌اي برخوردار است تا با حمايت از آزادي طلبان و مقابله با كساني كه مانع از اجراي آزادي مي‌شوند، به يك الگو تبديل شود و تمامي آمريكايي‌ها نيز بايد از وي كاملا حمايت كنند.

31 ميليارد دلار براي نگهداري بمب‌هاي اتمي‌

اين در حالي است كه آمريكا سالانه 31 ميليارد دلار، تنها براي نگهداري و محافظت از حدود 5 هزار و 400 سلاح اتمي خود هزينه مي‌كند كه از اين تعداد، يك هزار و 500 سلاح اتمي بر روي موشك‌ها استقرار يافته‌اند و آماده هستند تا در صورت نياز، طي 15 دقيقه شليك شوند. ‌

‌ نويسنده كتاب گفته است كه يكهزار عدد از اين بمب‌ها براي آنكه چندين بار كره زمين را نابود كنيم، كافي است. ‌

وي در مقاله‌اي در روزنامه نوشت: باراك اوباما گفته بود ما به پول نياز داريم و براي تامين اين پول بايد خط به خط بودجه خود را مورد بررسي قرار دهيم و برخي بودجه‌ها را كاهش دهيم و براي اين كار، هيچ جايي بهتر از كاهش بودجه تسليحات هسته‌اي نيست. ‌>

شنبه 30 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: اطلاعات]

[مشاهده در: www.ettelaat.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 213]