واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: ورزش > مدیریت ورزش - امیر عابدینی بی شک علی کفاشیان طرح تعیین سقف برای قراردادهای فوتبال را از روی دلسوزی برای فوتبال انجام داده است اما اینکه آیا تعیین سقف قراردادها کمکی به فوتبال باشگاهی ما می کند؟ این پرسشی است که به پاسخ آن به عنوان مدیری که سالها در این فوتبال حضور داشته و هم مدیریت دولتی و هم خصوصی را تجربه کرده ام ، امیدوار نیستم. بدون شک چنین تصمیماتی باید با کار گروهی و کارشناسی نتیجه بخش شود و نه اینکه یکباره اعلام کنیم سقف قرارداد این قدر است. ما با چه متری به این ارقام رسیده ایم؟ حالا مثلا اگر من بگویم چرا 400 میلیون و 450 میلیون نه؟ چه پاسخی برایم وجود دارد؟ یا مثلا اگر بگویم باید می گذاشتید 200 میلیون ، چه جوابی برایم دارند؟ تعیین نرخ که کار ساده ای نیست. این ارقام را باید مدیران باشگاه ها اجرایی کنند پس بهتر بود با خود آنها در این باره حرف می زدند . تازه ما در لیگ تیم هایی خصوصی داریم که از بودجه شخصی هزینه می کنند و الزامی برای اجرای این قوانین ندارند. به شخصه معتقدم این قوانین دردی از فوتبال مان دوا نمی کند و تنها قراردادهای مان را به دو بخش رو میزی و زیر میزی تبدیل خواهد کرد. دیگر قرارداهای ثبتی مان صوری خواهند بود و هیچ راهی هم برای حل این مشکل نخواهیم داشت. ما که نمی توانیم بازار عرضه و تقاضا را محدود کنیم. وقتی می آییم قانون ممنوعیت استخدام گلر می گذاریم یک گلر معمولی می گوید سالی یک میلیارد و تیم هم که بدون دروازه بان نمی تواند به زمین برود پس ما تورم ایجاد کرده ایم. این یک عرف است که در همه دنیا و در همه صنوف ، نخبه ها بیشتر می گیرند. خریدار و مشتری خودشان در یک رقابت رودررو با هم به توافق می رسند. بالاخره هر تیمی بازیکن می خواهد و هر بازیکنی برای رسیدن به پول باید بازی کند. حالا اگر بازیکن بگوید دو میلیارد، وقتی 4 تیم او را نخرند چون این رقم را نمی توانند بپردازند ، ناچار است که رقم قراردادش را پایین بیاورد. به همین دلیل است که می گویم در این زمینه باید خود مدیران تصمیم ساز باشند. این عرف ورزش دنیاست که هر بازیکنی به اندازه سطح فوتبالش پول بگیرد. برای مثال هادی عقیلی که بازیکن اصلی خط دفاعی تیم ملی است ، آیا باید به اندازه دیگران پول بگیرد یا خیلی از بازیکنان شاخص دیگر لیگ. باید بپذیریم فوتبال ما در عمل بازده منفی دارد اما می توانیم بگوییم از اینکه در فوتبال هزینه کرده ایم ، برای مان ضرر به بار آمده است؟ مثلا آیا تیم های اصفهانی از این همه هزینه در لیگ ضرر کرده اند؟ واقعا کسی می تواند کتمان کند که آنها ده ها برابر پولی که پرداخت کرده اند از بابت شور و نشاط ایجاد شده در میان مردم اصفهان بدست آورده اند این حقیقت فوتبال است . به نظرم بحث سقف قراردادها تنها این کاربرد را دارد که هفته ای همه ما را سر کار بگذارد و مدام بگوییم خوب است یا بد. مثلا ما سال قبل که 160 میلیون به بازیکنان مان داده بودیم ، شرم مان می شد این رقم را در مجمع مان اعلام کنیم اما این سقف حالا یک سند رسمی است. این سقف کار را برای من مدیر و بازیکن های معمولی هم راحت تر کرده است. حالا دیگر همه بازیکنان معمولی هم می گویند ما 350 میلیون می ارزیم چون ملی پوشان قیمت شان 400 میلیون است و غیر از آن 20 نفر ، همه ما باید 350 میلیون بگیریم. این یعنی بیشتر دامن زدن به تورم . ما هم مدتی در این باره بحث می کنیم و قراردادها هم صوری می شوند. از سویی دیگر احتمالا بزودی جامعه پزشکان واکنش نشان می دهند باید شاهد اعتراضات آنها به این ارقام باشیم چون می گویند به ازای همه تحصیلات و کار سختی که انجام می دهند ، حاصل قراردادشان تنها در سال کمتر از 30 میلیون تومان است و یک فوتبالیست می گیرد 350 میلیون تومان!
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 139]