واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > اروپا - رییسجمهور روسیه سرانجام در پیامی، انتخاب مجدد الکساندر لوکاشنکو را به عنوان رییسجمهور بلاروس به وی تبریک گفت. رئیس جمهور روسیه سرانجام در پیامی، انتخاب مجدد الکساندر لوکاشنکو را به عنوان رئیس جمهور بلاروس به وی تبریک گفت. این در حالی است که وقفه تقریباً دو هفتهای در ارسال پیام تبریک بسیاری را متقاعد کرده بودکه حتی روسها نیز به تقلب در انتخابات بلاروس ایمان آوردهاند. کرملین اما اعلام کرد که این وقفه فقط به خاطر این است که مدودف منتظر است تا نتایج رسمی انتخابات و همچنین تأیید صحت این انتخابات از سوی ناظران روسی اعلام شود. شاید هم تحلیل آن عده دیگر که میگفتند مدودف ژست حمایت از تحرکات دیپلماتیک را در میآورد درست باشد اما به هرحال این تبریک فرارسیدو به نظر میرسد که همه چیز میان مسکو و مینسک طبیعی است. اما واقعاً اینگونه است؟ یکشنبه گذشته وقتی آلکساندر لوکاشنکو برای چهارمین بار برنده انتخابات ریاست جمهوری بلاروس شد مخالفان او به خیابانها ریخته و ادعا کردندکه او تقلب کرده است. اما حالا مدودف به همتای بلاروس خود تبریک گفته و بدین وسیله بلاروس وارد چهارمین مرحله توسعه خود به عنوان جمهوری مستقل پرزیدنتی گردید. دوره اول ریاست جمهوری لوکاشنکو زمان وفاداری کامل او به مسکو بود که البته این وفاداری اهداف واقعی او را مستور می کرد. دوره دوم ریاست جمهوری وی، ادامه دوره اول بود. رهبر بلاروس بایستی مانند سابق وفادار بماند. غرب او را آخرین دیکتاتور اروپایی نامید ولی او با مسکو روابط تنگاتنگی بر قرار کرد. در همان حال واقعیات روسی را می سنجید و با وجود مبهم شدن دورنمای ساخت دولت مشترک روسیه و بلاروس، مانند سابق شعار حرکت در این مسیر (تشکیل دولت اتحادی) را سر می داد. آلکساندر لوکاشنکو هنوز امیدوار بود که پیشنهاد یلتسین یعنی تشکیل دولت اتحادی روسیه- بلاروس، زمانی اجرا شود. لوکاشنکو خود را در مقابل غرب قرار داد که به گفته وی فقط به فکر تجزیه روسیه و جدا کردن بلاروس از روسیه بود. ولی او زیاده روی کرد و در داخل جمهوری، مقررات بیش از حد شدیدی برقرار کرد. تا پایان دوره دوم ریاست جمهوری وی معلوم شد که مقام ریاست دولت اتحادی خیالی که به حالت کوما رفته است، هرگز نصیب او نخواهد شد. بحران در روابط با غرب که آلکساندر لوکاشنکو را ممنوع الورود اعلام کرده و فقط برای یادآوری ارزشهای دمکراتیک با او گفتوگو میکرد، از جمله دستاوردهای اسفناک ریاست جمهوری او بود. سپس مرحله سوم شروع شد. این مرحله نوبت مانور کردن و شانتاژ کردن رسد. یک بازی به ظاهر مؤثر طراحی شد که شامل نزدیکی روابط با غرب و درعین حال تشدید روابط با مسکو بود. این تحولات در رفتار لوکاشنکو در برخورد غرب با مینسک تغییراتی ایجاد کرد. کار به سالم سازی روابط نرسیدولی رهبر بلاروس از رده مطرودین خارج شد زیرا قول داد انتخابات دمکراتیک برگزار کند. این تحول، مسکو را به فکر انداخت. دوره چهارم ریاست جمهوری او مرحله چهارم زندگی یک جمهوری است که به احتمال قوی تحت شعار فاصله گرفتن مناسب از مراکز سیاسی جهان خواهد گذشت. خود رئیس جمهور این هدف را اعلام کرد و گفت که سازمان امنیت و همکاری اروپا و دیگران باید بفهمند که هر کشوری راه توسعه خود را دارد. همه مراکز سیاسی باید این واقعیت را قبول کنند. از جمله مسکو که به ظاهر با مینسک روابط ویژه ای در قالب فضای واحد اقتصادی برقرار می کند، قبل از همه باید این واقعیت را درک کند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 136]