واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: سیاست > مجلس - بررسی بزرگترین لایحه اقتصادی دولت دهم، آرام آرام و با وسواس زیاد نمایندگان، بالاخره از مرز یک سوم گذشت و 64 ماده از این لایحه 200مادهای به تصویب مجلس هشتم رسید. نسرین وزیری : به گزارش خبرآنلاین، در 9 جلسه ای که نمایندگان در دو شیفت صبح و عصر مشغول بررسی لایحه برنامه پنجم بودند، بحثهای چالش برانگیزی در صحن علنی مطرح شد که نطقهای مخالف و موافق بسیاری را برانگیخته و گاه به مرز رویارویی نمایندگان با هیات رئیسه و یا حتی مجادله نمایندگان مجلس با نماینده دولت نیز رسید. فراز و فرودها در بررسی این لایحه آنقدر زیاد است که گاه نمایندگان از فرط خستگی خواستار تعطیلی جلسات نوبت عصر، زودتر از موعد مقرر میشوند که البته هیات رئیسه مجلس، زمان اذان ظهر و عصر را برای تعطیلی جلسات لحاظ کرده است. در حالی که چهره هایی همچون احمد توکلی از کمیسیون برنامه و بودجه، بیشترین پیشنهادات و تذکرات و اخطارها را در بررسی این لایحه ایفا میکنند، جای خالی برخی نمایندگان و مشارکتشان در مذاکرات، محسوس است. بیش از همه سکوت نمایندگان حامی دولت است که این روزها به چشم میآید. اگر پیشنهادات و اخطارهای وقت و بیوقت ستار هدایتخواه نماینده حامی دولت از کهکیلویه و بویراحمد و برخی تذکرات مهدی کوچکزاده نماینده تهران را فاکتور بگیریم، دیگر نمایندگان حامی دولت، در سکوتی عمیق به سر میبرند. این در حالی است که فصول مورد بررسی لایحه برنامه پنجم نه تنها چالش برانگیز که در حوزه تخصص برخی چهرههای شاخص فراکسیون انقلاب اسلامی و به طور کلی، حامیان دولت بود. فصل اول این لایحه که «فرهنگ اسلامی-ایرانی» نام داشت، می توانست مورد توجه جدی چهره هایی چون روح الله حسینیان و مرتضی آقاتهرانی باشد که از جمله اعضای کمیسیون فرهنگی و آموزش مجلس هستند، اما نه تنها آنها که غلامعلی حدادعادل هم در حین بررسی این فصل سکوت اختیار کرد. این سکوت را نمی توان به منزله موافقت آنها با مصوبات تلفیق و یا رضایت از مصوبات مورد توافق دولت و کمیسیون تلفیق دانست. چرا که سه ماده از لایحه دولت (مواد 8، 9 و 12) از فیلتر کمیسیون تلفیق نگذشته و به کل حذف شده بود. اما نمایندگان حامی دولت مذکور حتی پیشنهاد بازگشت به لایحه دولت را هم ارائه ندادند. حتی در مورد ماده 6لایحه برنامه پنجم که به راهکارهایی برای زنده نگه داشتن اندیشه دینی و سیره عملی امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری اشاره داشت و انتظار می رفت که حسینیان به عنوان رئیس مرکز اسناد انقلاب اسلامی در آن نطق کند، نیز چنین نشد. آقاتهرانی به عنوان معلم اخلاق دولت نیز در مورد مواد سه و چهار لایحه برنامه پنجم که به تعمیق ارزشهای اسلامی و قرانی و امر به معروف و نهی از منکر پرداخته بود، سکوت اختیار کرد. حتی بیژن نوباوه نیز در مفادی که تالیفی را برای رسانه ملی تعیین می کرد، چیزی نگفت. فصل دوم لایحه برنامه با عنوان «علم وفناوری» نیز سکوت نمایندگان حامی دولت در کمیسیون آموزش را نمایان کرد. در حالی که فاطمه آجرلو، طیبه صفایی، علی کریمی فیروزجایی، در سکوت مطلق به سر می بردند که بحثهای چالش برانگیزی در مجلس پیرامون خصوصی سازی آموزش و پرورش مطرح بود و نگرانیهای برخی نمایندگان به مرز فریادزنی و خواهش و تمنا رسید که آموزش رایگان را از مردم محروم، سلب نکنید. مضاف بر اینکه اختلاف نظری دال بر برداشتهای متفاوت از سخنان مقام معظم رهبری در این باب، در گرفته بود که نمایندگان حامی دولت در اینباره نیز سکوت کردند. اغلب نمایندگان حامی دولت که در جرگه اساتید دانشگاههای مختلف در سراسر کشور می گنجند نیز وارد کمترین بحثی در خصوص پولی شدن دانشگاههای دولتی نشدند و بیشترین حضور را به حسن کامران نماینده اصفهان واگذار کردند که بیشتر نگران مسائل جانبی ای همچون اعتراض دانشجویان در صورت خصوصی شدن خدمات رفاهی در دانشگاهها بود تا بی عدالتی در ارائه خدمات آموزشی اینچنینی به افراد برخوردار! فصل بهداشت و درمان نیز با سکوت پزشکان نزدیک به دولت بررسی شد. شهاب الدین صدر به جز یک بند که به تعیین تعرفه باری پزشکان مربوط میشد، سکوت اختیار کرد. این در حالی است که سخنان وی در این مورد نیز بیش از آنکه متوجه عضویت وی در کمیسیون بهداشت و درمان مجلس باشد، به دلیل ریاست وی بر سازمان ظام پزشکی بود که تعیین تعرفههای پزشکی در موارد غیر دولتی بر عهده آن است ولی احمد توکلی پیشنهاد داده بود تا برای یکسان سازی تعرفههای پزشکی، تعیین همه آنها در اختیار دولت باشد. علیرضا مرندی هم که به جز انتقاد به نظر دولت درباره تعدد فرزندان، مخالفت دیگری با دولت احمدی نژاد نداشته است، نیز در بررسی فصل بیمه و سلامت حضور کمرنگی داشت و حداکثر موضع گیری وی درباره افشای تغییر موضع یکشبه نماینده دولت بود که تا نیمه شب در کمیسیون تلفیق نظر نمایندگان را پذیرفته بود اما ساعت 7 صبح روز بعد همه را رد کرده بود! حداکثر اظهارنظر اسماعیل کوثری دیگر نماینده تهرانی حامی دولت نیز به موضع گیری وی درباره استیفای حقوق ایثارگران در لایحه برنامه پنجم مربوط بود که در آنجا هم شخصا پیشنهادی نداشت و تنها در اعتراض به اینکه به گونه ای در مذاکرات مطرح شده که انگار امتیازات ویژه ای به ایثارگران تخصیص می یابد، سخنانی کوتاه مطرح کرد. این حضور حداقلی حامیان دولت در حالی به وقوع پیوست که آنها در بررسی لوایح اقتصادی کلان مشابهی همچون لایحه هدفمند کردن یارانه ها فعالانه تر ظاهر شده بودند. مشخصا روح الله حسینیان در آن زمان در تذکری مانع از آن شد که منابع درآمدی دولت از محل هدفمند کردن یارانه ها صرف امور دیگری غیر از آنچه که دولت در این قانون متذکر شده است، خرج شود. علی اصغر زارعی نماینده حامی دولت تهران نیز بارها و بارها از لزوم باز گذاشتن دست دولت در نحوه اجرای این قانون سخن گفت و نه تنها درموتافقت با آن که در اصلاح مصوبه کمیسیون ویژه مجلس در راستای منویات دولت نیز بسیار سخن گفت. اما حداکثر حضور وی در بررسی لایحه برنامه پنجم صرف بیان یکی دو تذکر به هیات رئیسه در نحوه اداره جلسات شد. جالب آنکه تذکر عصر دیروز او اصلا هم به اداره مجلس ربطی نداشت و گویای ادامه گلایه مندی های وی و دوستانش به انتخابات هیات رئیسه فراکسیون اصولگرایان بود. شاید این تنها دلیل حامیان دولت برای عدم حضور مستمر در بررسی لایحه برنامه پنجم باشد. این نمایندگان در حالی از هفته گذشته تا کنون عمده وقت خود را این انتخابات و نامزد تراشی برای رقابت با علی لاریجانی کردند، که نامزد منتخبشان در این رقابت شکست خورد و لاریجانی با کسب قاطع آراء بار دیگر بر کرسی ریاست فراکسیون تکیه زد. منتقدان اصولگرای فعال دولت در بررسی برنامه هرچه حامیان دولت در بررسی لایحه برنامه پنجم سکوت پیشه کردند، در عوض منتقدان اصولگرای دولت، زمام امور در اصلاح بزرگترین برنامه اقتصادی کشور در پنج سال آینده را در دست گرفتند. شاخص ترین چهره موثر در اصلاح لایحه برنامه پنجم، احمد توکلی بود. او و الیاس نادران در سکوت دیگر ژنرالهای اقتصادی مجلس، پیشنهادات کلیدی و رای اوری را مطرح کردند که روند بررسی این لایحه را دستخوش تغییر کرد. این در حالی است که غلامرضا مصباحی مقدم و رضاعبدالهی کمترین موضع گیری را داشته و به جز یکی دو مورد، هیچ اظهار نظری نداشتند. توکلی که انتقاداتش به لایحه برنامه پنجم را با درخواست بازگرداندن آن به دولت در بررسی کلیات آغاز کرده بود، مکررا از تخفیف تکالیف دولت به مجوز انتقاد کرده و برخی مصوبات کمیسیون تلفیق را که به خاطر تقاضای دولت، تقلیل یافته بود، به حالت قبل بازگرداند. اقدامی که چندان به مذاق حامیان دولت خوش نیامده و سبب شد که برخی از آنها وجهه توکلی و مرکز پژوهشها را زیر سوال ببرند. واکنشی که به جای توکلی، سخنان مدافعانه رئیس مجلس را به همراه داشت. مخالفت توکلی با خصوصی شدن آموزش و پرورش ، حقوقهای کلان پزشکان خصوصی و مخالفتش با خصوصی شدن حوزه بهداشت، از مهمترین موضع گیریهای اثرگذار وی در مجلس بود. علی عباسپور رئیس منتقد کمیسیون آموزش و تحقیقات نیز در بررسی بندهای مربوط به حوزه آموزش و پرورش و آموزش عالی، آنقدر پیشنهاد و تذکر داد و آنقدر با حرارت نگرانی هایش از خصوصی شدن حوزه آموزش را مطرح کرد، که به جز توکلی فرد دیگری به گرد او نمی رسید. بی شک تذکرات پیاپی این دو نماینده بیشترین نقش را در مراعا ماندن خصوصی سازی آموزش و پرورش و لزوم کسب نظر از مقام معظم رهبری داشت. فصل اول لایحه برنامه پنجم با عنوان، «فرهنگ اسلامی-ایرانی» نیز با مشارکت فعال علی مطهری نماینده تهران همراه بود که مخالفتش با نام گذاریهای لاتین خیابانها و مغازهها را که اخیرا در قالب سوالی از وزیر ارشاد پیگیری کرده بود را نیز توانست در برنامه پنجم بگنجاند. حضور و نقش باهنر اما جلوه ای دیگر داشت. او که سکاندار کمیسیون تلفیق است، تنها در مواردی که مصوبات این کمیسیون زیر سوال می رود و یا در مورد آن تشکیک می شود، لب به سخن می گشاید. مباحثه وی با رئیس مجلس در مورد تعیین سن بازنشستگی کارکنان دولت که با مزاح وی در مورد تعیین شغل نمایندگی به عنوان مصادیق مشاغل سخت همراه بود، از جمله این موارد است. او در تذکر دیگر هم مانع از تفرق در ارائه خدمات با ایثارگران شد و بر مصوبه کمیسیون تلفیق پای فشرد. باهنر که جای خالی او در هیات رئیسه برای ریاست جلسات پرفراز و نشیب بررسی لایحه برنامه پنجم محسوس است، روزهای آرامی رادر صندلی دنج خود در مجلس میگذارند. تقسیم ریاست مجلس برای اداره جلسات بررسی لایحه برنامه پنجم میان لاریجانیو ابوترابی فرد و غیبت هر روزه شهاب الدین صدر در این جایگاه نیز گویای عدم اشراف صدر به ادراه چنین جلسات پرمخاطره ای است. البته سکوت نمایندگانی چون غلامعلی حدادعادل و علیرضا زاکانی را که نه از حامیان صرف دولت محسوب میشوند و نه از منتقدان سر سخت ان نیز در این روزها دیده میشد. تحرک پررنگ اصلاح طلبان در بررسی برنامه پنجم علی اصغر یوسف نژاد نماینده اصلاح طلب ساری که همواره رکورد دار بیشترین موافقتها و مخالفتها در بررسی طرحها و لوایح در صحن علنی مجلس است، همچنان این نقض را در بررسی لایحه برنامه پنجم بازی می کند. او آنقدر مطول برای هر موضوعی صحبت میکند که اگر تذکرات هیات رئیسه نبود، تریبون را ترک نمی کرد. اما مدال پررنگترین حضور میان نمایندگان اصلاح طلب و فراکسیون اقلیت را باید به سینه مسعود پزشکیان نصب کرد. او که درباره تمامی بندهای لایحه برنامه در فصل «بیمه و سلامت»، نطق کرده و پیشنهاد اصلاحی می دادف بارها و بارها اعلام کرد که در پی منافع ملت است و هیچ چشم داشتی به حقوق پزشکی خود و یا مسائل سیاسی ندارد. شاهد مدعای وی نیز اصرارش به تصویب منع دو شغلگی پزشکان دولتی بود که به زعم وی باید تمام وقت در اختیار بیمار باشند، نه اینکه بعد از هر عمل، سر از مطب های خصوصی دربیاورند! او که همواره از موضع گیریهای سیاسی اجتناب کرده و یا جانب احتیاط را نگه می دارد، از آنچنان وجهه موثری در مجلس برخوردار است که حتی پزشکان اصولگرایی چون امیدوار رضایی و شاهرخ رامین، چندین بار نوبت نطق خود را به وی سپردند. محمدرضا خباز و جمشید انصاری دو عضو دیگر فراکسیون اقلیت نیز حضور موثری در بررسی برنامه پنجم داشتند. این دو نماینده بیش از همه وقت خود را صرف بررسی مغایرت های برخی مفاد لایحه برنامه با قانون اساسی کرده اند و اغلب با اخطارهایی که می دهند منجر به دقت عمل هیات رئیسه و در مورادی بازگرداندن بخش هایی از این لایحه به کمیسیون تلفیق شده اند. تذکرات چهره های دیگری از اقلیت همچون مصطفی کواکبیان و نادر قاضی پور نیز اگرچه به عمق اثرگذاری دیگر تذکرات نبود اما هم حضور فعالانه آنها را نشان می داد و هم لحظات مزاح گونه ای را در مجلس ایجاد می کرد که در خلال بررسی لایحه سنگین برنامه پنجم خالی از لطف نبود. به این ترتیب و تا اینجا که یک سوم برنامه تصویب شده نمایندگان اقلیت سیاسی در مجلس اصولگرای هشتم، نقشی به مراتب پررنگتر از نمایندگان اصولگرای حامی دولت در بررسی پنجمین سند برنامه کشور به یادگار گذاشتند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 205]