محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828780468
واعظ آشتیانی: سازمان ورزش به بازیکنان استقلال بدهکار است
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: ورزش > فوتبال ملی - واعظی آشتیانی در این گفتوگو حرفهای تندی علیه مسئولان سازمان ورزش و در راس آنها، علی سعیدلو می‌زند. قرار نیست حرف بزند، مدام می‌خواهد از حرف زدن طفره برود اما بحث که راه افتاد به سختی توانستیم آن را تمام کنیم. امیر‌رضا واعظی‌آشتیانی تقریباً یک ماه پس از جدایی از استقلال، با خبرآنلاین به گفتوگو نشست و از شرایط ورزش کشور گفت. بهانه گفتوگو قانون سقف قراردادها بود، بحثی که خیلی زود تغییر مسیر داد و به مدیریت ورزش کشور رسید. صحبت از چرایی مشکلات ناتمام ورزش و دلایلی که مدیر پیشین استقلال آنها را موانع بزرگ ورزش کشور می‌داند؛ «قبلاً گفته بودم پیشرفت نمی‌کنیم چون هزار‌دستانی در ورزش‌مان ریشه دوانده‌اند که با تهدید منافع‌شان از خود واکنش نشان می‌دهند. شبکه‌ای تو‌در‌تو که در همه آنها یک فرد قواره‌دار و با‌نفوذ نمی‌بینیم اما مهم‌ترین شخصیت‌های دولتی را هم توان مقابله با آنها نیست و بعید می‌دانم به این شکل حتی علی سعیدلو هم بتواند برابر‌شان مقاومت کند.» *شما که داعیه مبارزه با ناپاکیها را داشتید، یعنی میگویید این جریان این قدر قوی بود که گروه مدیریتی‌تان نتوانست برابرش مقاومت کند؟ اتفاقاً ما توانستیم تا حد زیادی در برابر این جریان مقاومت کنیم اما بگذار این مکانیسم را برایت واضح شرح بدهم. این افرادی که می‌گویم شکل مدیریتی هرمی دارند. هر‌کس یک سر‌شاخه‌ای دارد و با خود چند عضو می‌آورد و منافع میان‌شان تقسیم می‌شود. هر مقاومتی برای تغییر سیستم، برایشان گران تمام می‌شود و واکنش‌ها هر لحظه از قسمتی شروع می‌شود. نمی‌توانی دقیقاً بگویی رأس هرم چه کسی است اما پیگیری این سرنخ تا انتهایش به جایی می‌رسد که می‌بینی هیچ کدام از اعضای این شبکه مافیایی قدرت بالایی در سیستم حاکمیتی هم ندارند اما شبکه‌ای ساخته‌اند که نفوذ در آن خیلی سخت شده است. این شبکه به‌قدری قدرت گرفته که پرقدرت‌ترین آدم‌ها هم ناگزیر هستند به‌طور ناخود‌آگاه باید در مکانیسم حاکم حرکت کند. این‌گونه است که می‌بینیم حتی سیستم قضایی هم نمی‌تواند در پیگیری ماجرا به نقطه مشخصی برسد. این بزرگترین درد ورزش ماست. *و به همین دلیل بود که واعظی‌آشتیانی کنار کشید؟ او توان مقابله را نداشت و شاید شعارهای خود را بزرگتر از توانش انتخاب کرده بود؟ جدایی ما دلیلی کاملاً مشخص داشت. ما نمیتوانستیم با شرایطی که سازمان ورزش مشخص کرده بود کار کنیم. من یکسال با تمام فشاری که از سوی این سیستم شبکه‌ای اعمال می‌شد بی‌آنکه حتی گامی به عقب بگذارم کارم را ادامه دادم اگر هم می‌خواستم بمانم باز هم کارم را می‌کردم. چون من ساختار آنها را شناخته بودم و برای مقابله با آنها استراتژی داشتم. ما به دلیل شرایطی که سازمان گذاشت گفتیم کار نمی‌کنیم. من به آن صندلی نچسبیده بودم و برایش کیسه ندوخته بودم که فکر کنند از دست دادنش برایم اهمیت دارد. وقتی دیدم نمی‌شود کار کرد کنار کشیدم. *اما شما استعفا ندادید و دفتر کار‌تان را ترک کردید؟ قبلاً که توضیح دادم. استعفا را به رئیس هیأت‌مدیره می‌دهند و این هیأت‌مدیره است که تصمیم می‌گیرد. وقتی هیأت‌مدیره هم استعفا می‌دهد، اساسنامه و قانون تجارت تعیین تکلیف می‌کند که توضیح آن را قبلاً داده‌ام. اگر من به عنوان مدیرعامل باشگاه کتباً به رئیس سازمان تربیت بدنی استعفا می‌دادم کارم خلاف قانون بود. *اما شما قبلاً هم یکبار این کار را تکرار کرده بودید. در زمان قائم مقامی؟! بهتر است خیلی وارد این بحث نشویم. فکر می‌کنم این کار من پیامی مشخص داشت که نیاز به گفتن ندارد. به هر حال اگر می‌خواستم بمانم، می‌توانستم اما من واعظی هستم و هیچ وقت برای ماندن، زیربار هر رفتاری نمی‌روم. ترجیح می‌دهم گوشه‌ای بنشینم و در شرایطی کار کنم که شخصیتم حفظ شود. هیچ وقت دنبال گرفتن سمت نرفتم و سهم نخواستم. هر کدام از ما اعتقاداتی داشتیم و برایش نظری را اعمال کردیم. معمولاً کسانی برای گرفتن سمت‌ها می‌دوند و دست به هر کاری می‌زنند که قد سیاسی مدیریتی کوتاهی دارند. من در دورانی که مسئولیت داشتم از موقعیت سیاسی‌ام بهره نگرفتم و سهمیه سیاسی نداشتم. توانمندی‌های خودم بود که در بخش‌های مختلفی از من دعوت به کار شد. *بعد از رفتن‌تان بحث حسابرسی پرونده‌های مالی باشگاه مطرح شد. بحثی که آقای سعیدلو مطرح کردند! این که دیگر خیلی تکراری شده است. جواب این بحث را همان موقع گفتم. واقعاً طرح این مسئله از یک مدیر با سابقه زیاد مدیریتی عجیب بود. اینکه هر مدیر دولتی وقتی صندلی‌اش را تحویل می‌دهد، یک حسابرس مالی پرونده‌ها را مرور می‌کند تا صندلی با اعتماد کامل به مدیر بعدی واگذار شود. قبلاً گفتم ترسی از رسیدگی ندارم. باید آنهایی بترسند که پرونده‌های گذشته‌شان هنوز باز است و تعقیب‌شان می‌کند. ما تمام تلاشمان این بود که بر اساس روال منطقی کارهای منطقی انجام شود و خروجی و ورودی درآمدها و هزینه‌های تیم هم که مشخص است. شاید هم جرممان این بوده که نظم مالی برقرار کردیم و بدهیها را پرداختهایم (میخندد). *همین حالا و بعد از رفتن‌تان بحث‌هایی مطرح است، مثلاً بحث حقوقی که از استقلال می‌گرفتید؟! درباره چه چیزی باید بحث کنیم. همه چیز در استقلال مصوبه هیأت‌مدیره دارد. این هم یکی از آن مصوبات است. نه فقط مصوبه هیأت‌مدیره که به تأیید مجمع هم رسیده است. من فقط از استقلال حقوق می‌گرفتم. این را هم هیچ وقت کتمان نکردم. مثل عده‌ای هم مظلوم‌نمایی نکردم که به عشق تیم مجانی کار می‌کنم و البته غیر از این پول هم هیچ درآمد دیگری نداشتم. درست به عکس خیلی‌ها. به هر جهت اگر قرار است یک مدیریتی تک‌شغله باشد، باید حقوق بگیرد. ضمن اینکه در یک مقطعی حقوق نمی‌گرفتم چون شغل دیگری داشتم. اوایل که دوشغله بودم، نیازی به حقوق استقلال نداشتم اما بعد که قرار شد یک‌شغله باشم با توصیه و مصوبه هیأت‌مدیره از استقلال حقوقم را دریافت می‌کردم. ضمن اینکه مدیران دیگر باشگاه‌ها مگر نذری کار می‌کنند؟ اکنون برخی مدیران لیگ برتری قراردادهای 300 میلیونی با تیم‌هایشان دارند. البته این هم خلاف نیست بلکه ما باید منطقی باشیم و هر فردی که در هر مقامی کار می‌کند باید دستمزد بگیرد و این تکلیفی است که سازمان بازرسی کل کشور تعین کرده که هر فردی از یک جا می‌تواند حقوق بگیرد. به یاد دارم روزهای اول حضورم، نمی‌خواستم حقوق بگیرم چون جای دیگری شاغل بودم و وقتی این حرف را می‌زدم سرزنش می‌شدم، حالا هم که حقوق گرفته‌ام می‌گویند چرا حقوق می‌گیری. من بر‌اساس مقررات دستمزد گرفته‌ام. *حتی درباره فصل نقل و انتقالات هم ایرادها به شما ادامه دارد؟ بله، حتماً از ماجرای جان‌واریو میگویید؟ این بازیکن وقتی روبه‌رویم نشست کاملاً مشخص بود که قرارداد سال بعدش را بسته است و از پیش ما می‌رود. فرقی نداشت که چقدر به او بپردازیم. حالا آن بحث را با خسرو حیدری مقایسه کنیم. این یک چشمه از شاهکارهای شبکه‌ای است که در جریان هستند. حیدری بازیکن شاخص‌تری از جان‌واریو بوده و هست. بار اول در زمان من جان واریو تیم را ترک می‌کند اما قصه طوری چیده می‌شود که انگار باشگاه و مدیریتش ناتوان بوده است. همه طوری حرف می‌زنند که انگار یکی از سمبل‌های تیم به دلیل بی‌پولی رفته است. در مورد دوم که خسرو حیدری از تیم می‌رود سناریو را طوری می‌چینند که همه به او فحش بدهند و این بازیکن را پولکی و بی‌تعصب جلوه دهند. این شاهکار همان هزاردستان در برخی رسانه‌هاست. *ولی به خریدهایتان ایراد گرفته می‌شد. شما سه خرید عجیب داشتید؟ اگر این خریدها ایراد داشت، چرا آنها را نگه داشتند؟ می‌توانستند آنها را نگه ندارند. ضمن اینکه کسانی تمدید کردند که در لیست مازاد بوده‌اند. ما بر اساس نیاز‌های تیم داشتیم بازیکن می‌گرفتیم. من عادت ندارم به بازیکنی که می‌آید و می‌گوید یک میلیارد می‌خواهم بگویم چشم. به این حرف ایمان دارم که استقلال و پرسپولیس می‌توانند با برند تیم‌هایشان بازیکن بگیرند بی‌آنکه ارقامی نجومی بپردازند. *این همان نکته‌ای است که درباره سقف قراردادها و پاداش‌ها می‌گفتید؟ ببینید بعضی از تیم‌ها می‌گویند کارانه می‌دهند. من موافق این سیستم پرداخت کارانه‌ها هستم اما نمی‌شود بازیکنی قراردادی 300 میلیونی داشته باشد و 2 برابر آن کارانه بخواهد و آن هم به عنوان یک حق برای خود محسوب کند. این سیستمی است که در فوتبال ما رواج پیدا کرده درحالی که همین حالا می‌شود با ارقامی کمتر بازیکنان بزرگ خارجی را که اینجا قراردادهای با مالیات پایین می‌بندند به ایران آورد، با همین ارقام سالی 800 یا 900 میلیونی که به بازیکنان ایرانی می‌دهیم. ما دنبال اصلاح چنین سیستمی بودیم. *سال قبل تیم شما نتوانست به هیچ عنوان مهمی دست یابد، اما امسال می‌گویند نباید از آنها انتظار داشت چون تیم بحران زده‌ای در اختیار گرفته‌ایم؟ در این ارتباط در فرصتی مناسب و با استفاده از صحبتهای اخیر کادرفنی و مدیریتی باشگاه توضیح خواهم داد که آیا هواداران باید انتظار قهرمانی داشته باشند یا خیر؟ وقتی اول فصل قبل عده‌ای گفتند استقلال را در رده 13 می‌بینیم یا سقوط می‌کند معنای این گفته‌ها چیست؟ کمتر تیمی بوده که سال بعد از قهرمانی در جمع سه تیم برتر قرار بگیرد و سهمیه آسیا را هم بگیرد. در لیگ قهرمانان هم شرایطی بهتر از فصل قبل خود داشته باشد. آیا باید استقلال و پرسپولیس هر سال یا قهرمان لیگ باشند و یا جام حذفی؟ کدام منطق این را می‌گوید؟ وقتی رقابت تنگاتنگ و هزینه‌ها کلان می‌شود، چنین بحثی منطقی است؟ مگر اینکه در جای دیگری سرنوشت قهرمانی مشخص شود. سال گذشته ما در چند جبهه با افراد مختلف که قصد تخریب و توقف استقلال را داشتند جنگیدیم و این مقام همراه با سهمیه آسیایی یکی از پاک‌ترین عناوین و افتخارات باشگاه است. *امروز فتح‌ا...زاده از بدهی 3 میلیاردی انباشته تیم سخن گفته است. این که خیلی بحث جدیدی نیست. اسمش بدهی انباشته است که مدت‌هاست، نزدیک به دو دهه می‌شود این ارقام در حساب‌های مالی باشگاه مانده‌اند و تقریباً مدعی جدی هم ندارند اما حتی برای همین ارقام هم هیأت‌مدیره داشت آنها را بررسی می‌کرد تا با تأیید مجمع تعیین تکلیف شوند. *و البته گفته‌اند 2 میلیارد و 700 میلیون به بازیکنان و 400 میلیون هم به اداره مالیات بدهی دارید؟ اتفاقاً درست می‌گویند. اما این بدهی باشگاه به بازیکنان نیست. برای این پاسخ به حرفهای رئیس سازمان استناد می‌کنم. ایشان خودشان گفتند در دوران حضورشان فقط 2 میلیارد و 700 میلیون به استقلال کمک کرده‌اند. درحالی که دوره حضور ایشان تقریباً تمام سال مالی سال قبل ما را شامل می‌شود. هزینه‌های استقلال برای سال قبل بر اساس تصویب هیا مدیره 8/5 میلیارد بود که ما همان زمان هم بارها اعلام کردیم تیم در آن فصل حدود 3 میلیارد تومان درآمدزایی داشته و سال قبل هم که هیچ پیش شرطی برای مدیریت مشارکتی 50 درصدی وجود نداشته. پس می‌بینید این رقم بدهی ما به بازیکنان نیست بلکه بدهی سازمان تربیت‌بدنی است به باشگاه که سبب شده بازیکنان پول‌هایشان را به موقع نگیرند. این یعنی تیم ما فقط 400 میلیون تومان بدهی مالیاتی داشته که در دو سال گذشته یک رکورد کاملاً مثبت است. پرداخت‌هایی هم که در دو فصل اخیر داشتیم، رقمی بیش از 5 میلیارد بوده که یک مورد آن بدهی یک میلیارد تومانی بود به سازمان لیگ برتر و 4 میلیارد هم بدهی‌های جاری داشتیم. اگر سازمان طلب‌های استقلال را بپردازد تمام بدهی تیم همین 400 میلیون تومان خواهد بود که در مقیاس به بدهی 12 میلیاردی پرسپولیس رقم ناچیزی محسوب می‌شود. *و برای سؤال آخر، شما به ورزش بر می‌گردید؟ تا زمانی که واپس‌گرایی، تحجر، لمپنیسم، دروغگویی، نمامی‌گری، ملاحظه‌کاری یا به تعبیری محافظه‌کاری، از جیب بیت‌المال هزینه کردن برای مشهور یا محبوب شدن، وجود داشته باشد و خبری از انسان‌های شجاع و مدیر نباشد، ترجیح می‌دهم به چنین محیط‌هایی برنگردم و تا زمانی که افراد دروغگو، متظاهر و عوام‌فریب را در ادبیات امروز باهوش بدانیم جامعه ورزش باید شاهد حوادث تلخ‌تر از قبل باشد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 227]
-
گوناگون
پربازدیدترینها