يادداشت‌هايي بر جشن تصوير سال يك سال تصوير ايران روي ال سي دي

واضح آرشیو وب فارسی:دنياي اقتصاد: يادداشت‌هايي بر جشن تصوير سال يك سال تصوير ايران روي ال سي دي
شهرام شريف عكس: ايسناهمه كساني كه در جشن افتتاحيه تصوير سال شركت كرده بودند پيش از آن صحبت‌‌‌‌‌هاي سيف ا... صمديان دبير اين جشن را در سايت‌‌ها و روزنامه‌‌ها ديده بودند كه گفته بود: «اين متفاوت‌‌ترين افتتاحيه و نمايشگاهي است كه تا به حال برگزار شده.»

اين افتتاحيه متفاوت اما با يك ساعت و نيم تاخير برگزار شد كه به همه ثابت كند حداقل در تاخيرِ برگزاري هيچ تفاوتي با رويداد‌‌هاي مشابه ندارد. به‌رغم اين تعداد شركت‌‌‌كنندگان بسيار زياد بود به نحوي كه پس از بازگشايي سالن بتهوون، مسوولان جشن، سالن قرينه آن را براي ساير جمعيت گشودند و باز هم عد‌‌ه‌اي ايستاده مراسم افتتاحيه را دنبال مي‌‌‌كردند. سيف ا... صمديان كه ظاهرا دوست نداشت به اين زودي از راز اين نمايشگاه پرده بردارد گزارشي از سال‌‌هاي گذشته را ارائه داد و پس از نمايش چند كليپ حاضران را به تماشاي يك فيلم بلند مستند دعوت كرد و از اين گونه بسياري از حاضران شركت‌‌‌كننده مراسم را ترك كردند بدون آنكه از اتفاق ويژه امسال با خبر باشند.
اين نمايشگاه اما دو افتتاحيه داشت. (‌يك تفاوت ديگر!) دو روز بعد بار ديگر بسياري از حاضران به تماشاي تئاتر عجيب و غريبي نشستند كه پيش از افتتاح در طبقه اول و دوم برگزار مي‌شد و سرانجام پس از انتظاري طولاني سالن‌ها يكي يكي افتتاح شدند در حالي كه پيش از اين علاقه‌مندان كنجكاو متوجه شده بودند كه امسال از اشغال دروديوار خانه هنرمندان توسط عكس‌ها خبري نيست.
ارائه عكس‌ها روي تلويزيون. اين چيزي بود كه همه را بهت زده كرد. آيا مي‌توان نمايشگاهي را در مركز بزرگي چون خانه هنرمندان برگزار كرد و به جاي استفاده از ديوار گالري همه آثار برگزيده را روي تلويزيون نمايش داد؟ اين كاري است كه نمايشگاه تصوير سال در اين دوره ارائه كرده است. سيف ا... صمديان، دبير اين نمايشگاه معتقد است كه تعداد زياد عكس‌ها عملا برگزاركنندگان را با اين موضوع روبه‌رو كرده است كه ديگر نمي‌توان بسان سال‌‌‌هاي قبل تمامي‌‌‌ فضا‌‌هاي خانه هنرمندان اعم از ديوارها و گالري‌ها، راه پله‌ها و پشت‌بام را در اختيار گرفت كه براي نمايش اين تعداد عكس حتي ديوار‌‌هاي گالري‌‌‌هاي اطراف خانه هنرمندان نيز كافي نيست.
عكس‌‌ها يكي يكي نمايش داده مي‌شوند. بازديدكنندگان در گالري نه تنها راه نمي‌روند بلكه نشسته اند و مثل يك فيلم سينمايي به تلويزيون خيره‌اند. يكي دوروزي طول كشيد تا مسوولان نمايشگاه به صرافت گذاشتن صندلي‌‌‌هاي چوبي بيفتند و بعد هم چراغ‌ها را خاموش كنند. حالا همه چيز براي يك فيلم سينمايي آماده است، اما اسلايدشوي قرارگرفته آنقدر تند مي‌گذردكه نه با موسيقي فردين خلعت‌بري همخوان است و نه ذهن بعضي بينندگاني مثل من كه دوست دارند گاه مدت‌ها جلوي يك عكس يا نقاشي بايستند گاه دوست دارند اصلا عكسي را نگاه نكنند. اين گذارِ ديجيتالي براي شهرونداني كه از جهان ديجيتال به آثار هنري پناه مي‌برند كه اصالت دارند اصلا جذاب نيست.
تغيير نوع ارائه، مهمترين نوآوري نمايشگاه امسال است. اين تغيير ارايه اما به مذاق عكاسان چندان خوش نمي‌آيد. يكي از آنها مي‌گويد: يك سي دي از نمايشگاه مي‌دادند مي‌‌‌رفتيم منزل روي تلويزيون‌مان تماشا مي‌كرديم. بسياري از عكاسان براي ديدن عكس‌شان روي تلويزيون مجبورند مدتي طولاني روي صندلي بنشينند تا نوبت اثرشان شود و تنها چند ثانيه. مشتريان دائمي ‌‌‌نمايشگاه، اما چندان نظري ندارند هرچند به گفته يكي از آنها «قبلا مجبور بوديد كلي در گالري‌ها و راهرو‌‌هاي خانه هنرمندان راه برويد حالا مي‌‌‌نشينيد و آثار از جلوي شما رژه مي‌روند.» با اين حال قطع عكس‌‌هاي نمايش داده شده هم يك موضوع است. در تلويزيون‌‌‌‌‌هاي ال سي دي كه به طور طبيعي به صورت مستطيل هستند نمايش آثار عمودي با كاهش اندازه آنان انجام مي‌گيرد. سرعت نمايش و همچنين حداقل فاصله‌‌اي كه بايد با تلويزيون رعايت كرد هم مزيد برعلت مي‌شود كه نتوان آثار را با جزئيات بيشتر مشاهده كرد.
هر چند سيف ا... صمديان گفته است امسال به احترام چشم مخاطب آثار به شكل سخت‌گيرانه‌تري انتخاب شده‌اند اما باز هم مي‌توان سهل انگاري‌هايي در عكس‌‌هاي هر بخش مشاهده كرد. صمديان در مراسم افتتاحيه گفته بود بيش از سي هزار عكس به اين نمايشگاه ارسال شده بود و فقط يك عكاس ورزشي به تنهايي چهارهزار عكس را ارسال كرده بود!
تصوير سال نمايي تصويري از يك سال عكس و گرافيك
(و‌ با اغماض فيلم ) ايران است. با ديدن آثار مي‌‌‌خندي و گريه مي‌‌‌كني. رنج‌ها و محنت‌ها در كنار شادي‌ها. يك سال مثل باد از جلويت مي‌گذرد. سياستمداران در موقعيت‌‌‌هاي كميك شايد جذاب‌ترين آثار باشد و پس از آن حضور زنان در موقعيت‌‌‌هاي كاري، ورزشي و...
اگر دوسالانه عكس را مهمترين رويداد حرف‌‌هاي عكاسي ايران به شمار آوريم. تصوير سال را مي‌توان جشني به شمار آورد كه رقابت در آن چندان جدي نيست هر چند برگزيدگاني از هر بخش اعلام مي‌شوند.
همه دست به دست هم داده‌اند كه تصوير بزرگتري خلق كنند از آنچه كه يك سال روبه روي ما بود و خوب به آن نگاه نكرديم يا چيزهايي كه ديگران ديدند و ما نديديم. حالا همه با هم مي‌‌‌بينيم.
دوشنبه 25 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: دنياي اقتصاد]

[مشاهده در: www.donya-e-eqtesad.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 71]