پيشرفت درمان با سلولهاي بنيادي به كمك ميكرو و نانوكپسول ها

واضح آرشیو وب فارسی:قدس: پيشرفت درمان با سلولهاي بنيادي به كمك ميكرو و نانوكپسول ها
محققان توانستند با قرار دادن فاكتور رشد درون ذرات «PLGA»، سرعت تمايز رگها از سلولهاي بنيادي جنيني را افزايش دهند.

طب احيا قسمت مهمي از پزشكي است كه در آن براي جبران كمبود منابع سلولي به منظور ترميم بافتها از سلولهاي بنيادي استفاده مي شود.
با كمك اين سلولهاي بنيادي مي توان بيماريهايي مثل سرطان، ديابت، مشكلات قلبي عروقي، جراحات مغزي نخاعي و بسياري از نارساييهاي ديگر را درمان كرد.
سلولهاي بنيادي جنيني، چندكاره هستند؛ يعني در طول نمو جنيني، سلولهاي بنيادي جنيني انساني مي توانند به سه لايه ابتدايي جنين تمايز يابند؛ هر كدام از اين لايه ها سازنده بيش از 220 نوع سلول در بدن يك بالغ است.
تا زماني كه سلولهاي بنيادي جنيني بتواند بدون محدوديت تكثير شود و به سلولهاي رگي تمايز يابد، گزينه خوبي براي استفاده در مهندسي بافت است.
ايجاد رگهاي جديد، از مهمترين مسائل در طب احياست؛ زيرا انتشار اكسيژن مي تواند تنها تا شعاع 100 تا 200 ميكرومتري از يك رگ را تغذيه كند.
براي تحريك تمايز سلولهاي بنيادي جنيني به رگ از ايجاد سلولهاي شبه كروي به نام تنه جنيني(Eb) استفاده مي شود.
تنه جنيني به وسيله رآكتورها سريعاً بزرگ شده و سلولهاي تمايز يافته را ايجاد مي كنند.
به دست آوردن سلولهاي رگي از تنه جنيني گستره وسيعي ندارد و تنها 10 درصد از سلولها به صورت مجتمع و قابل استفاده به دست مي آيد.
هم اكنون دانشمندان روش جديدي را براي سرعت بخشيدن به تمايز رگي از سلولهاي بنيادي جنيني يافته اند.
اين روش از طريق همراه كردن تنه جنيني با نانوذرات و ميكروذراتي قابل انجام است كه فاكتور رشد آزاد مي كنند.
اثر تمايز رگي اين ذرات بسيار بيشتر از اثر اضافه كردن همان فاكتور رشد در دوز بالاتر و از منبع خارجي بود.
رساندن فاكتور رشد به داخل ساختار سه بعدي سلول باعث افزايش غلظت اين ماده در تنه جنيني مي شود و زمان برخورد اين دو با هم افزايش مي يابد. اين مسأله با توجه به كم بودن نيمه عمر فاكتور رشد بسيار مهم است.
از مزاياي ديگر اين روش، آن است كه دانشمندان مي توانند مطمئن باشند كه سلولها و سيستم دارورساني در بدن، در كنار هم قرار گرفته اند.
در اين مطالعه از ذرات PLGA با اندازه هاي مختلف به عنوان آزادكننده هورمون رشد استفاده شد.
نتايج حاكي از اين بود كه ذرات «25 m و 6 m» به ندرت به وسيله سلول جذب مي شوند.
در حالي كه جذب ذرات «240 nm» به وسيله سلولها بسيار بالاست؛ در واقع مي توان گفت ذرات ميكرو جذب سطحي شده و فاكتورهاي خود را به خارج سلول آزاد مي كنند، در حالي كه نانوذرات فاكتورهاي خود را به داخل سلول آزاد مي كنند.
همچنين در اين تحقيق از فاكتور رشد اندوتليال عروقي، فاكتور رشد فيبروبلاست پايه و فاكتور رشد جفت به عنوان فاكتورهاي رشد استفاده شد.
به نقل از نانو، اين فاكتورها اثر خود را روي گيرنده هاي واقع در سطح سلول مي گذاشتند و در نتيجه استفاده از ذراتي كه فاكتورها را به خارج سلول آزاد مي كنند، توأم با نتيجه بهتري است.پژوهشگران معتقدند، در آينده از اين روش مي توان براي تمايز سلولهاي ديگر از جمله سلولهاي نوروني، اليگودندروسيت، كارديوميوسيت و هپاتوسيت استفاده كرد.
دوشنبه 25 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: قدس]

[مشاهده در: www.qudsdaily.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 136]