صفحه آخر - تبريك به شعر فارسي

واضح آرشیو وب فارسی:دنياي اقتصاد: صفحه آخر - تبريك به شعر فارسي
صفحه آخر - تبريك به شعر فارسي

محمد آزرم :٢١ آذر روز مهمي براي شعر فارسي است. هم روز تولد «احمد شاملو» است هم روز تولد «رضا براهني». اولي در سال ١٣۰٤ و دومي در١٣١٤ خورشيدي به فاصله 10 سال در يك روز، چشم به جهاني گشوده‌اند كه با وجود همه حرف و حديث‌ها نامش «زبان فارسي» است. جايگاه هر دو در شعر امروز جايگاه والايي است. شاملو سه دهه به شعر فارسي حكمراني كرد و تعريف جديدي از شعر به آيندگان ارزاني داشت و براهني كه جنون زيباي نوشتن دارد، نه! خودش جنون زيباي نوشتن است و نقد مي‌كند و كشف مي‌كند همچنان مخفيگاه‌هاي زبان را چه در تهران باشد در كارگاه شعر و قصه‌اش در زيرزميني در ميدان هروي چه در خانه‌اش در تورنتوي كانادا. براهني اين درهاي تودرتوي زبان را در شعر فارسي از درون باز مي‌كند. شعري دارد دكتر براهني در كتاب «خطاب به پروانه‌ها» كه نامش «با احمد شاملو» است:

«دو سايه دست به شانه كنار تاريكي من و تو‌ايم كه در صحنه مانده‌ايم و سالن خالي است/ و بچه‌هاي گريه كه از پشت صحنه سرك مي‌كشند تا ببينند پرده كي براي هميشه مي‌افتد/ دو كور آوازخوان به روي نيمكتي سبز كه قبلا درخت بود نزديك مي‌شوند/ و سازهاي زهي خفته‌اند از اول شب/ همين/ من و تو دست به شانه كنار تاريكي/ و پرده كي براي هميشه مي‌افتد!»
هرچند سالن حالا خيلي‌خيلي خالي است، خيلي‌خيلي تاريك، اما صحنه سراسر روشن است و پر، و اجازه نمي‌دهيم خالي شود، و اجازه نمي‌دهيم پرده براي هميشه بيفتد. استراحت كوتاهي است تا بازيگران جديد نقش خودشان را بازي كنند، حتي اگر سالن خيلي‌خيلي خالي و خيلي‌خيلي تاريك در سكوت خودش صداهاي گذشته و آينده شعر فارسي را با هم تركيب كند. آواز كورهاي آوازخوان را از نيمكت ‌بردارد و به درختي برگرداند كه راز بيدار شدن سازها را مي‌داند و همين! اجازه نمي‌دهيم پرده براي هميشه بيفتد، اجازه نمي‌دهيم صحنه حتي براي يك لحظه از خالي سالن پر شود. جمعيتي در صداي من اين روز را به شعر فارسي تبريك مي‌گويد.
پنجشنبه 21 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: دنياي اقتصاد]

[مشاهده در: www.donya-e-eqtesad.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 134]