ويژگي هاي بازيگراني كه برنده اسكار شده اند

واضح آرشیو وب فارسی:ابتکار: ويژگي هاي بازيگراني كه برنده اسكار شده اند
بيشتر مواقع پيش بيني برندگان جايزه اسكار دشوار است، اما گاهي اوقات مي توان حدس زد كدام بازيگر نامزد اسكار مي شود يا آن را به خانه مي برد. ده سال پيش وقتي «بهترين شكل ممكن» با بازي «جك نيكلسون» و «هلن هانت» را مي ديدم، با خودم گفتم; «هانت» شايد نامزد اسكار شود، اما صحنه اي در اين فيلم هست كه او پس از شنيدن خبرهاي بد مي كوشد جلوي گريه اش را بگيرد و بعد ناگهان به بالا خيره مي شود. در آن لحظه مطمئن شدم «هانت» اسكار را مي برد. در مورد بازيگران مرد چند عامل هست كه مي تواند آنها را به حلقه برندگان ملحق كند. يكي از آنها لحظه اي در فيلم است كه آن بازيگر در حاليكه اشك به چشمانش آمده، در جستجوي نيرويي است كه او را راهنمايي كند. اين تمهيد حداقل از زمانيكه «مارلون براندو» براي «در بارانداز» برنده اسكار شد، جواب داده است. هر سال گزارشگران صنعت سرگرمي از نوع نقش هايي حرف مي زنند كه عموما به تور اسكار مي افتند: آدم هاي الكلي، معتاد، افراد مبتلا به اختلالات ذهني يا فيزيكي و... نامزدي پارسال «تام ويلكينسن» براي فيلم «مايكل كلايتون» بار ديگر اين مسئله واضح را به رخ كشيد كه حضور در نقش يك فرد مجنون، بخصوص مجنوني كه در نهايت معلوم مي شود از همه عاقل تر است، براي نامزدي اسكار اصلا كاري اشتباه نيست. اما در چند دهه اخير ثابت شده مواردي ظريف تر هم هست كه بازيگران مرد با رعايت آن بي برو برگرد نامزد اسكار و حتي برنده آن مي شوند.
بامزه حرف بزن; «دانيل دي لوئيس» در «خون بپا مي شود» نمونه اي بسيار خوب از حرف زدن با صدايي غريب با استفاده از ريتم و الگوهاي نامتعارف گفتاري است. رعايت اين مسئله و بويژه همراهي آن با نگاه از گوشه چشم، بسيار اهميت دارد. از نمونه هاي چشمگير قبلي مي توان به خيلي ها از جمله; بيلي باب تورنتن در Blabe Sling و رني زلوگر در «كلد مانتين» اشاره كرد. (آنتوني هاپكينز در «سكوت بره ها» و تام هنكس در «فارست گامپ» جايزه اسكار را بدون چپ چپ نگاه كردن بردند كه مسئله اي در خور توجه است.) قانون اصلي اينست: «اگر يك كمدين توانست اداي بازي شما را درآورد و همه متوجه اين مسئله شدند، وارد بازي شده ايد.»
مدل موي منحصربفرد داشته باش; «كيت وينسلت» در «درخشش ابدي ذهن پاك»، «مريل استريپ» در «شيطان پرادا مي پوشد» و «سوارس رونان» در «تاوان» همه فوق العاده هستند. اگر حداقل سه مرد در رژه هالووين در غرب هاليوود لباس شخصيت شما در فيلم را پوشيدند، راي دهنده هاي اسكار شما را بخاطر خواهند داشت.
تهديدآميز و بازيگوش باش; وقتي «فورست ويتكر» در «آخرين پادشاه اسكاتلند» با «جيمز مك آووي» روبرو مي شود، حسابي او را مي ترساند و بعد وانمود مي كند شوخي كرده است. عين اين مسئله در مورد «جو پشي» و «ري ليوتا» در فيلم «رفقاي خوب» اسكورسيزي هم بود. اين يكي از درس هاي مدرسه بازيگري است: او ترسناك است! اوه، شوخي مي كند! نه، واقعا ترسناك است!
«يكي را بكش»; اين مسئله پارسال به لطف بازي هاي «جاني دپ» و «كيسي افلك» كاملا رو بود و از نمونه هاي چند سال اخير مي توان به «كاترين زيتا جونز»، «چارليز ترون»، «دنزل واشنگتن»، «شان پن» و «تيم رابينز» اشاره كرد. ديگر نامزدها عبارتند از: ويليام هرت (تاريخچه خشونت)، مارك والبرگ (مردگان) و پل نيومن (جاده تباهي). قطعا اينجا با يك برنده بزرگ روبرو هستيم: «خاوير باردم;» او به نقش «آنتون چيگور» منحصربفردترين مدل مو را دارد، با قربانيان خود بازي مي كند و كلي آدم مي كشد. گذشته از اين، الگوي گفتاري «باردم» در اين فيلم بسيار متمايز است، ضمن اينكه چشم هايش همزمان بي حالت و نافذ است. اين از گوشه چشم نگاه كردن بهتر است! كليد كار دست «چيگور» است.
يکشنبه 10 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ابتکار]

[مشاهده در: www.ebtekarnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 157]