شهادت امام جواد(ع)/امام جواد(ع) ؛ چراغ فروزان هدايت

واضح آرشیو وب فارسی:مهر: شهادت امام جواد(ع)/امام جواد(ع) ؛ چراغ فروزان هدايت
خبرگزاري مهر - گروه دين و انديشه:امام جواد(ع) با سرمايه‌اي معنوي خود كه از سرچشمه ولايت مطلقه و الهام رباني نشأت گرفته بود، احكام اسلامي را گسترش و به تعليم و ارشاد اهتمام ورزيد.

حضرت امام محمد تقى دهم ماه رجب سال 195 هجري قمري در مدينه منوره چشم به جهان گشود. پدر بزرگوارش حضرت رضا(ع) و مادر ارجمندش بانويى مصرى تبار به نام سبيكه بود . ريحانه و خيزران از ديگر نامهاى مادر امام جواد است. حضرت رضا در مورد منزلت فرزندش امام جواد و مادر مكرمه آن حضرت، به يارانش فرمود: من داراى پسرى شده‏ام كه همچون موسى شكافنده درياهاى علم است و مانند عيسى مادرى پاك دارد.

پيشواى نهم در سن 7 سالگى به امامت رسيد و هفده سال رهبرى شيعيان را به عهده داشت. دوران امامت ‏آن حضرت با دو نفر از خلفاى ستم پيشه عباسى مأمون و معتصم مقارن بود.

حضرت جواد در داشتن تمام صفات زيباى اخلاقى و انسانى سرآمد خوبان روزگار بود. پارسايى، علم و دانش و بخشندگى‏اش موجب شده بود با القاب جواد، تقى، مرتضى و منتجب شناخته شود. اما در اين ميان لقب "ابن الرضا" به خاطر شكوه و جلال امام رضا (ع) در ميان مردم شهرت بيشترى داشت .

امام جواد در سال 203 هجري قمري پس از شهادت پدرش امام رضا به امامت رسيد. دوران هفده ساله امامت او با حكومت مأمون و معتصم، خلفاي عباسي، همزمان بود. هنگامي كه امام رضا به دعوت مأمون از مدينه به توس رفت امام جواد (ع) كه كودك بود، مانند ديگر افراد خانواده حضرت رضا در مدينه ماند و در سال 202 هجري قمري براي ديدار پدر به مرو رفت و سپس به مدينه بازگشت .

پس از شهادت امام رضا مأمون به بغداد رفت . او كه از كمالات علمي و معنوي امام جواد آگاه بود ايشان را از مدينه به بغداد دعوت كرد. اما دولتمردان حكومت عباسي و اطرافيان مأمون از اين اقدام ناخشنود بودند، به ويژه آنكه مأمون تصميم داشت دختر خود، ام الفضل را به همسري امام جواد (ع) در آورد. مأمون براي آنكه آنها را از مقام علمي و فضل آن حضرت آگاه كند، در بغداد مجلس بحثي ميان او و دانشمندان بزرگ آن روزگار ترتيب داد. در اين مجلس، امام به پرسشهاي علما پاسخ گفت و ميزان دانش و هوش وي بر آنان آشكار شد. پس از آن مأمون دختر خود را به همسري امام درآورد.

حضرت جواد بر اين باور بود كه آيات الهى بايد در جامعه فراگير شوند و تمام مسلمانان در گفتار و رفتار و استدلال‌ روزمره خود از قرآن و معارف بلند آن بهره گيرند، به همين جهت‏ سعى مى‏ كرد در گفتگوها و معاشرت و برخورد با مردم از آيات قرآن استفاده كند.

امام جواد به عنوان پاسدار حريم وحى از تفسيرهاى نابجا و غير عقلانى آيات قرآن جلوگيرى كرده و علما و دانشمندان را به سوى فهم صحيح آيات راهنمايى مى‏كرد .

يكى از خطراتى كه هميشه بزرگان و رهبران يك مذهب يا كشور را تهديد مى‏كند، وجود اطرافيان ناصالح است كه به خاطر اغراض‏ انحرافى، مادى يا اعتقادى پيرامون بزرگان را گرفته، بين آنان و مردم فاصله ايجاد و راه هاى ارتباطى آنان را با مردم قطع مى‏كنند. اگر بزرگان مواظب اينگونه افراد نباشند، چه ‏بسا زيانهاى جبران ناپذيرى به بار خواهد آمد .

در زمان امام جواد(ع) نيز اين گونه افراد با سوء استفاده از كمى سن امام، به خيال خود فكر مى‏كردند مى‏توانند بر امور امام ‏مسلط شوند و هر طور كه خواستند، عمل كنند. امام اين خطر را احساس و بى‏ هيچ اغماضى آنان را طرد كرد. ابوالعمر، جعفر بن ‏واقد و هاشم بن ابى‏هاشم در شمار اين افراد جاى داشتند. امام درباره آنان فرمود: خداوند آنان را لعنت كند زيرا به اسم ما از مردم اخاذى مى‏كنند و ما را وسيله دنياى خود قرار داده‏ا ند.

امام را همه مسلمانان، عالمي بزرگ مي دانستند. ايشان انساني بردبار، نيكو سخن، عابد و بسيار باهوش بود. حديثهاي بسياري از آن امام، در كتابهاي حديث، از جمله عيون اخبار الرضا، تحف العقول، مناقب و بحارالانوار نقل شده است.

حضرت جواد مانند جده اش فاطمه زهرا(س) زندگي كوتاه و عمري سراسر رنج داشت . امام نهم در آخر ماه ذيقعده سال 220 هجري به سراي باقي شتافت . مزار مطهر وي در كاظمين است .
شنبه 9 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: مهر]

[مشاهده در: www.mehrnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 180]