روزهای خوش پاراگلایدر سوارها

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق:

تجربه پرواز دو نفره، آنقدر جذاب هست که هر روز خانواده های مختلف برای انجام آن، بار و بندیل می بندند و به نقاط مختلفی که سایت های پاراگلایدر فعالیت می کنند می روند. این تصویر گویای این لذت خانوادگی است. زمانی که ترس را کنار گذاشته ای و از آن بالا نقطه های کوچکی را نگاه می کنی که روی زمین به تو خیره شده اند. یکی از ویژگی های پرواز این است که می شود به کوچک بودن خود پی برد و به اینکه چه قدر می شود اوج گرفت. اگر هم اهل نتیجه گیری های فلسفی نیستید، مهم نیست. فقط آویزان به چتر از لغزیدن روی هوا و همنشینی با ابرها لذت می برید.

برای پاراگلایدرسواری به این سایت ها مراجعه کنید:
تهران، امامزاده هاشم، 65 کیلومتری جاده هراز، بعد از تونل، پشت مهمانسرا تهران: آبسرد، 10 کیلومتر بعد از گیلاوند، ده چنار تهران، انتهای جنت آباد شمالی اصفهان، گردنده رخ، کیلومتر 75 جاده شهرکرد، گردنه رخ نیشابور،ده درّود شیراز، شهرک صدرا یزد، تپه اردشیر، تپه ماسه.ای یزد، میدان شهدا، جادهجنب زندان، 10 کیلومتر مانده به کویر

پرواز از ارتفاع 700 متری. هیجان بودن در اوج آسمان. اگر دوست دارید لذت بودن بر فراز آسمان را تجربه کنید، باید سری بزنید به سایت پروازی شهران. انتهای اتوبان آبشناسان، بالای شهرک نفت جایی است که علاقمندان به پرواز برای معلق ماندن در آسمان و تجربه حس بودن در ارتفاع، هر هفته آنجا گرد هم می.آیند.

زن و مرد.، پیر یا جوان، فرقی ندارد. تنها کافی است چند جلسه.ای در دوره.های آموزشی پرواز شرکت کنید و بعد می توان چشم.ها را باز کرد و سوار بر پاراگلایدر از بالای تپه پرید و در هوا معلق بودن را تجربه کرد.

پاراگلایدر شاید ساده.ترین راه برای تجربه حس پرواز باشد که می.توان با بالی شبیه به چتر و پس از پریدن از اوج در آسمان با وزش باد، معلق ماند.

پاراگلایدر که این روزها تب داغی در میان علاقمندان به پرواز در ایران دارد را نه فقط در شهران که در اقصی.نقاط ایران می.توان تجربه کرد. سایت امام.زاده هاشم در جاده هراز و تپه.های عظیمیه کرج، نزدیک.ترین گزینه.ها برای علاقمندان تهرانی هستند که می.خواهند این ورزش را تجربه کنند. محمود دهقانپور یکی از مربیان این رشته ورزشی می.گوید: «تنها کافی است که از پرواز نترسی. خود من از طریق شرکت در این کلاس.ها و از سال 1372 آغاز کردم. البته من و همسرم با هم!»

و همسرش آذر فراهانی در این باره می.گوید: «هيچ علاقه.اي به پرواز نداشتم. اتفاقا خيلي هم مي.ترسيدم، ولي مجبور بودم. شوهرم از وقتي اين رشته را انتخاب كرد، بيشتر اوقات فراغتش را در سايت.هاي پروازي مي.گذراند. نمي.توانست از پرواز دل بكند. براي همين، من هم مصمم شدم كه حتما پرواز را ياد بگيريم تا هر جا او مي.رود، من هم بروم. به همين دليل، بر ترسم غلبه كردم تا هميشه با او باشم. حالا اما از تجربه این حس خوشحالم.»

راستی شما چطور؟ شما حاضرید چشم.هایتان را ببندید و پس از چند گام دویدن با پاراگلایدر، لذت پرواز در آسمان آبی را تجربه کنید؟