دین اسلام و مفهوم وحدت اسلامی

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق:

در مفهوم دين، زيباترين جملات اين است كه، دين يك سري از اعتقادات نسبت به وجود مبدأ كائنات به عنوان آفريدگار و پديدآورنده.ي عالم، آگاه، قادر، غني، عادل مطلق و جامع همه صفات جلالي و كمالات الوهي و ويژگي.هاي بارز و خصوصيات ثبوتي است، او همه چيز را مي.داند و بر هر چيزي تواناست، ذاتي است شنوا و بينا و هميشه زنده و مختار و با اراده بوده و داراي كلام و گفتگو با فرشتگان و پيامبران .

واعتصموا بحبل الله جميعا و لا تفرقوا (آل عمران 103) يا ايها الناس انا خلقناكم من ذكر و انثي و جعلناكم شعوبا و قبائل لتعارفوا...
يا ايهاالناس ان ربكم واحد و ان اباكم واحد كلكم من آدم و آدم من تراب، ليس لعربي علي عجمي و ليس لعجمي علي عربي و لا لاحمر علي ابيض و لا لابيض علي احمر فضل الا بالتقوي (حديث شريف نبوي(

در مفهوم دين، زيباترين جملات اين است كه، دين يك سري از اعتقادات نسبت به وجود مبدأ كائنات به عنوان آفريدگار و پديدآورنده.ي عالم، آگاه، قادر، غني، عادل مطلق و جامع همه صفات جلالي و كمالات الوهي و ويژگي.هاي بارز و خصوصيات ثبوتي است، او همه چيز را مي.داند و بر هر چيزي تواناست، ذاتي است شنوا و بينا و هميشه زنده و مختار و با اراده بوده و داراي كلام و گفتگو با فرشتگان و پيامبران مي.باشد و جهان ماهيت از اويي و به سوي اويي داشته زيرا مبدا همان معاد بوده و راهنمايان حركت، عقل و وجدان سالم انساني و پيامبران الهي هستند كه خداوند با لطف خود در ميان مردم اينان را مبعوث فرموده و پس از آنان، علما و جانشينان ادامه دهنده راه آنان مي.باشند.

ولي جالب است كه مفهوم بارز اين لغت و مصداق كامل واژه دين، همان دين اسلام است كه قرآن صراحتا آن را چنين بيان مي.دارد: "ان الدين عندالله الاسلام" (آل عمران 19) البته منظور اين نيست كه اديان گذشته با اين نام خوانده شده.اند، اما هدف اين است كه تمام انبياء بر مبناي اسلام و تسليم شدن در مقابل حق همه مردم را به خداشناسي و احكام اعتقادي و عملي و اخلاقي و اقتصادي و فرهنگي و اجتماعي سالم، ايده آل، معتدل، ميانه رو و بدون افراط و تفريط دعوت كرده.اند چنان كه خود ابراهيم خليل الله «ع» مسلمانان را با اين دين خوانده و معرفي كرده است : "هو سماكم المسلمين من قبل و في هذا" (حج 78) پس مسلمين در واقع از ابتداي بعثت انبياء به عنوان جوامعي كامل و معتدل، دين اسلام را تحت عنوان آئين سعادت بخش در دو قلمرو مادي و معنوي پذيرفته و آن را به عنوان جامع ترين، پوياترين و بانشاط ترين مكتب قبول نموده اند و ريشه امت اسلامي، ريشه.اي قديمي، اصيل و مستحكم مي.باشد.

* عوامل اساسي گرايش به دين اسلام:

اين عوامل در دو شاخه.ي مهم خلاصه می شوند:
1. انگيزه.هاي گريز از عوامل اختلال و بي نظمي در زندگي ايده.آل و مورد نظر مردم از قبيل فساد اجتماعي، سياسي و فرهنگي، ستم و ظلم حاكمان زر و زور، ناهنجاري هاي حاكم بر جامعه در بعد اخلاقي، تبعيض نژادي، حق كشي و مظلوم كشي، نظام بهره برداري، خرافه پرستي و موهوم پرستي در بعد عقيدتي، دوري از معنويات و فاصله گرفتن از شرايع آسماني و مكاتب انبياء، كينه توزي.هاي خونبار مرسوم در جهان، چه در ميان اقوام شبه جزيره عربستان و چه در ساير سرزمين ها از قبيل ايران، روم، شام و غيره و جنگ.هاي طولاني ناشي از اين جريانات، همه و همه باعث جذب مردم به سوي اسلام شد و حقانيت و آرامش و عدالت اين دين جديد، مكتب تازه و فرهنگ نورا در برابر عقول و ديدگان آنان متجلي و منسجم ساخت. زيرا واقعا تعداد جنگها و ادامه.ي ناهنجاري.ها و خواب و غفلتها از معنويات، كرامت و عزت انساني، هيچ فرصتي را براي شكوفايي و رشد و اعتلاي فرهنگي، حقوقي، ديني، اقتصادي و اخلاقي در جامعه باقي نمي.گذاشت و طبيعي است كه وجود مفاسدي مثل اسير گرفتن زنان طائفه مقابل، زنده به گور كردن دختران، غارت ها و غارتگري هاي اموال مردم، برده گيري ها و خرافه پرستي ها همه از انواع بي نظمي و اختلال در زندگي مطلوب و ايده.آل انسان ها محسوب شده و به شمار مي.آمدند و اين بود كه بلافاصله پس از اعلام دعوت دين و اعلان تعاليم رهايي بخش قرآن و سنت، فورا مردم استقبال كرده و آن را با جان و دل پذيرفتند زيرا تشنه حقايق گم شده و متنفر وبيزار از اوضاع موجود و خسته و كوفته از مسائل تكرار شده و پر از ظلم و اجحاف وبي عدالتي بودند و در اولين فرصت ممكن، طعم حيات و معنويات را چشيدند و از خصومت و جنگ و بي عفتي دست كشيدند و گوش به فرمان اعتصام به ريسمان خداوندي داده و آن را در لابلاي زندگي خود اجرا كردند.

2. انگيزه.هاي محرك در خود مكتب اسلام كه حقوق سه گانه حيات، كرامت و آزادي معقول و منطقي را به صورت جدي مطرح و تامين كرد به اضافه تشويق قرآن و سنت پيشوايان ما در زمينه تحصيل علم و دانش و اكتساب صنعت كه در زمان خود پيامبر اكرم، عصر سعادت، و مخصوصا در دوران نهضت ترجمه در قرون دوم و سوم هجري به صورت جدي، پيگيري مستمر داشت و عامل رشد و پرورش افراد و شخصيت.هاي بزرگ علمي، فلسفي، ديني و ارتقاي دانش بشري و شكل گرفتن علوم انساني، پايه، تجربه و نجومي و زميني گرديد و مسلمين با همين تشويق ها و سفارشها توانستند، تمام دانش هاي بشري را حتي پخته تر، كاملتر و جامع تر از يوناني.ها و اروپائيان به منصه ظهور رسانده و شاخه.هاي آن را تا پانصد شاخه بالا ببرند و از جهت ديگر چون عقايد اسلامي مطابق با فطرت، ساده، منطقي و خردپسندانه بود خيلي زياد در قلوب و صدور انسانها جاي گرفت و احكام و تكاليف آن بر اساس حيات معقول كه مطابق با اصل وحدت و برابري بود بدون تاثير نژاد، مليت، رنگ، محيط، زبان، قوميت و عوارض انساني، امكان پيشرفت و پذيرش را براي همه جوامع در كليه زمان ها و مكان ها فراهم كرد.

* اركان اصلي دين اسلام:

بدون شك اين دين كه خود را كامل ترين، جامع ترين و تمام ترين مكتب معرفي نمود، چنانچه در آيه 3 مائده آمده است از دو ركن اساسي تشكيل شده است:

.1. ركن دروني كه همان تعقل سالم و انديشه كامل و وجدان ايده آل مي.باشد، زيرا هيچ كدام از احكام و عقايد آن با فطرت بشري منافات و تضادي ندارد و بلكه تمام تعاليم آن مكتب در جهت تقويت عقل و انديشه و شكوفا شدن قلب و وجدان، مي توانند نقش كليدي داشته باشند و در كل آيات قرآني بيش از 300 بار درباره عقل و تفقه و تدبير و تحصيل شعور و هشياري و تفكر و حكمت و علم و نظر در جهان و بكار بردن قلب آگاه و شنيدن و ديدن واقعيات، مطالبي بيان شده و تذكراتي ذكر گرديده است.

2. ركن بيروني كه عبارت است از پيامبران و علماي رباني و جانشينان انبيا كه در اين زمينه نقش زنده، فعال، پويا و هميشه بيدار رسول اكرم «ص»، ستودني و زبانزد خاص و عام است زيرا او خاتم انبيا، سيد مرسلين و تكميل كننده دين خدا و پايان دهنده به دين سالم، ايده.آل و مطلوب اسلام است كه تمام سفيران الهي، مردم را به آن دعوت كرده.اند و اين جريان ممتد هم چنان ادامه يافت تا در عصر خاتميت به صورت پويا و جامع به بشريت تحويل داده شده، علي هذا دين خدا از آدم تا خاتم يك برنامه اعتقادي واحد، مبتني بر ايمان به خدا، نبوت، توحيد، معاد، فرشتگان، قضا و قدر، كتابهاي آسماني و مقدسات بوده، هر چند از نظر احكام، فروع، تكاليف عبادي و احوال شخصي گاهي تفاوت هايي وجود داشته است و آيه "ما كان ابراهيم يهوديا و لا نصرانيا و لكن كان حنيفا مسلما" (آل عمران 67) ، قدمت دين اسلام و مسلم بودن ابراهيم را اعلام كرده و صراحتا بصورت شفاف و رك بيان مي كند كه دين شيخ الانبيا دين اسلام و منادي اين آيين پا برجا و مستحكم و قديم مي باشد و شايد اشاره حديث نبوي كه من پيامبر بودم و هنوز آدم در ميان روح و جسد قرار داشت همين مطلب را تبيين مي سازد.

* مبناي وحدت اسلامي:.

منشا حقيقي وحدت اسلامي همانا دين اسلام است كه ريشه خود را از فطرت سالم انسان ها گرفته و خداوند آن را در نهاد مردم به وديعت گذاشته است "فاقم وجهك للدين حنيفا فطره الله التي فطر الناس عليها" (روم 30) نهادينه كردن اين فطرت در هر زمان جزء وظايف انبيا و خاصان درگاه حق بوده است، آنان تمام پتانسيل هاي بالقوه و انرژي هاي بالفعل خود را مبذول و مصروف كرده تا اين فطرت به صورت فعلي رشد كرده و تحقق يابد و اين فطرت و متن كامل آن پس از نوح و پيامبر پيشين بوسيله حضرت ابراهيم ابلاغ شده و يهود و مسيحيت نيز خود را وابسته به آن مي دانند.

اجراي اصل فطرت كه ملت اسلامي بايد آنها را دارا باشد از پنج راه به اثبات مي رسد:

الف : 1. قرآن مجيد 2. معاد و ابديت 3.نياز بشر به پيامبران 4.عبادات و تكاليف 5. انجام كارهاي با ارزش و مثبت. ب: اين اصول را عقل سليم و تفكر منطقي به صورت مشروح و مفصل در كتب اعتقادي، كلامي و فلسفي مورد تجزيه و تحليل، تحقيق و آناليز قرار گرفته اند.

در آيه 13 شورا خداوند متعال دين را همان احكام تشريعي و اعتقادي سفارش شده به نوح و ابراهيم و موسي و عيسي ومحمد يعني پيامبران اولوالعزم معرفي مي نمايد و بر عدم پراكندگي و تفرق در آن تأكيد مي فرمايد. پيامبر اكرم(ص) در اولين واكنش نسبت به يهود و نصاري در مدينه آنان را به سوي مشتركات دعوت كرد و در آيه ي64 آل عمران فرمود : بشتابيد به سوي كلمه ي مشترك در ميان ما و شما كه توحيد و عدم اتخاذ راهبان و احبار به عنوان ارباب من دون الله مي باشد.

ما انواع اختلاف را به صورت معقول و منطقي و غيرمنطقي و غيرمعقول داريم كه در واقع اختلاف معقول ناشي از اطلاعات مربوط به استعدادها و نبوغ و موضع گيري هاي طبيعي و قانوني است كه اشخاص در رابطه با حقايق دارند مانند اختلاف نظر در دريافت واقعيات عالم هستي از ديدگاه علوم نظري و فلسفه ها و "في اختلاف امتي رحمه" حاكي از اين مطلب است و بر اساس همين اختلاف و نگرش است كه اكثريت قريب به اتفاق دانشمندان و انديشمندان اسلامي چه در فقه و اصول و فهم احاديث، و چه در فلسفه و كلام و ادبيات و غيره با كمال رضايت به بحث و كاوش و اظهار نظرهاي گوناگون مي پردازند و هيچ كدام ديگري را از اسلام خارج ندانسته و تلقي نمي كنند مثل كتاب تجريد العقائد خواجه نصير الدين طوسي از علماي شيعه از نظر ملاعلي قوشچي از علماي سني شرح مي گردد و شرح او بر اين كتاب از شاهكارهاي شارح به حساب مي آيد و يا كتاب "المحجه البيضاء" تاليف ملامحسن فيض از مشاهير علماي شيعه در شرح و تحقيق احياء العلوم امام غزالي از معروف ترين و شاخص ترين علماي اهل سنت تاليف گرديده است.

ولي اختلاف نامعقول اين است كه از هوي و هوس و يا تعصبي خشك و بي روح و خودنمايي و شهرت طلبي، كه مهمترين نمودهاي غيرقانوني و انحرافي است، پيروي شده و با سعي كردن در تخريب، تكفير و يا تفسيق ديگران، سخن، عقيده و افكار خود را بر ديگران تحميل نموده و سخن و گفتار خود را بر كرسي قدرت و انانيت بنشانيد و با طرح مساله آزادي قلم و انديشه و بيان، آزادي و فكر و عقيده و ايدئولوژي، آزادي اراده و تاليف و تحقيق نه در راه عشق به حقيقت و شريعت و طريقت بلكه از طريق عشق به قدرت و شهرت، زمينه تحقير ديگري و يا تضعيف افكار طرف مقابل را فراهم نمائيد كه اين جريان در واقع موجب تفرقه، پراكندگي افكار و عقايد، خصومتها و تضادها و دوري از وحدت كلمه و مشتركات مي.گردد و بازي با آنها تلقي شده، از روشهاي قدرت طلبي به حساب مي.آيد، ولي به صورت طبيعي و بديهي اختلاف سالم و رقابت سازنده مطلوبترين عامل پيشرفت معرفت، عمل، دين و انسجام است كه بدون آن هيچ گونه حركت تكاملي در حوزه معرفت و عمل امكان پذير نخواهد بود.

اسلام هرگز سفارش نكرده كه مغزهاي متفكر مسلمين فعاليت يكنواخت داشته باشند، بلكه اصرار و تاكيد اسلام بر اين است كه عليرغم اختلاف در نژادها، فرهنگ ها، قوميت ها، مليتها، زبان ها و مناطق جغرافيايي و آب و هوايي، بحث و كاوش و اجتهاد بايد دائمي، مستمر و پابرجا باشد. از اصول اشتراكي ميان مذاهب و عقائد برحق دين و نقاط مشترك در دين اسلام پيروي گردد، بنابراين اختلافات در مسير رقابت هاي سازنده بعنوان يك پديده طبيعي كه معلول پويايي معارف اسلامي است پذيرفته مي شود نه اختلافاتي كه مبدل به تضادها، تكفيرها، تفسيق ها و بي محبتي ها گردد كه خود عامل ركود، سقوط و انحطاط و نابودي مي باشد.

در قرآن، وحدت نوعي و انساني در سوره هاي مومنون، انبيا و بقره آمده و در سوره اسراء، كرامت انساني و برخورداري او از نيكويي ها و برتري ها بيان شده است و در سوره حجرات خطاب به تمام افراد بشر، تعارف و شناخت با هم سفارش شده و در سوره آل عمران اعتصام به ريسمان خدا براي مسلمين و دوري از تفرقه تاكيد شده است و در سنت پيامبر، در اولين دعوت وي در تپه صفا عدم برتري نژادها و قوميت ها سفارش شده و بر مبناي توحيد و تقوا تاكيد گرديده است. در اسلام بر مبناي شعار اساسي توحيد، مسلمين و مومنين، ناس و امت را به فراتر رفتن از مرزهاي تنگ و محدود جهان طبيعت و ماده و نفي و شكستن همه بت ها و مظاهر شرك فرا مي خواند و همه را از يك مرد و زن خوانده و از جدايي و تفرقه، شقاق و انشقاق، تنازع و درگيري، خصومت و دشمني نهي مي نمايد تا به چيزهايي چون خودپرستي، خون و طائفه و خويشاوند و قوم و قبيله و نژاد و ملت و وطن و سرزمين فكر نكنند و آنان را هدف قرار ندهند بلكه وسيله اي براي رسيدن به هدف اتخاذ نمايند كه همان توحيد و اتحاد و تعارف و نوع دوستي و اسلام مي باشد.

در قرآن به "امت واحده" تاكيد شده و حتي در بعضي از آيات قرآن من جمله سوره انبيا و مومنون، وحدت را قبل از توحيد بيان فرموده است: "ان هذه امتكم امه واحده و انا ربكم فاعبدون" (انبيا 92) "ان هذه امتكم امه واحده و انا ربكم فاتقون" (مومنون 52)

* علل و عوامل تفرقه از ديدگاه قرآن:.

1. ولايت شيطان و پذيرفتن آنكه در آيه 119 نساء آن ولايت را موجب خسران ابدي و آشكار مي داند.
2. ولايت طاغوت و استكبار كه در سوره هاي انعام، شعرا، مومنون، سبأ و توبه آمده است.
3. ولايت اهل كتاب و كفار و ظالمين كه در سوره ممتحنه، آل عمران، نساء بر عدم اتخاذ دوست و سرپرست از كفار و اهل كتاب تاكيد شده است و دوستي آنان را موجب پراكندگي و عدم انسجام مسلمين مي داند.

* عوامل وحدت در قرآن:

1. توحيد و تعاليم ديني كه تمسك به آنها موجب نبودن اختلاف در ميان مردم خواهد شد و گفتيم كه دستورات دين از آدم تا نوح و از نوح تا ابراهيم و از ابراهيم تا محمد «ص» همه در يك مسير و با يك هدف و از يك مبنا و منشا بوده اند. طبيعي است كه قرآن بر رسالت انبيا تا دوران تحريف مهر صحت گذاشته و اشتراك در توحيد و نبوت و معاد را به همه پيروان اديان سفارش و تذكر داده است تا به حل و فصل مسالمت آميز اختلاف موجود پرداخته و وحدت و همبستگي ديني و ايماني داشته باشند.

در سوره هاي آل عمران و بقره، آدم و نوح و ابراهيم و عمران را فرزنداني از نسل يكديگر دانسته و با تعابير "لا نفرق بين احدهم" و "لا نفرق بين احد من رسله و نحن له مسلمون" از انبيا الهي ياد كرده است و بر اشتراك و وحدت تعاليم آسماني در ايمان به خدا، فرشتگان، كتب آسماني، نبوت و رسالت انبيا تاكيد ورزيده و حتي پيامبر اسلام را به پيروي از دين حنيف ابراهيمي فراخوانده است و در سوره نحل هم اين مطلب بيان شده است.

2. ولايت خدا، رسول و اولي الامر: هر چند در تفسير اولي الامر اختلاف وجود دارد، چه در ميان شيعيان و اهل سنت و چه در هر يك از آنها و اين ولايت در سوره هاي انعام، يونس، ممتحنه، مائده، مجادله، آل عمران و شورا بيان گرديده است.

3. قسط و عدل، امر به معروف و نهي از منكر كه در سوره هاي نساء و توبه و مائده آمده است.

4. اعتصام به حبل الله و يا صراط مستقيم كه در سوره هاي آل عمران، مريم، زخرف، نساء و حج و همچنين الفاظي از قبيل اخوت، مودت، تاليف قلوب كه در سوره هاي حجر، توبه، شورا، حجرات و انفال ذكر شده است.

* وحدت در سنت رسول خدا:..

در كلام رسول خدا از ابتداي فرود آمدن او از غار حرا تا كنون الفاظ، عبارات و مفاهيمي استنباط، ديده و يا شنيده شده است و قرآن وي را به عنوان الگوي زيبا معرفي مي كند.

رهبر وحدت ببين بر لب غار حرا / دور شو از كينه و جدال و چون و چرا

سنت يعني قول و فعل و تقرير پيامبر از نظر اهل سنت و پيروي و اطاعت از حضرت به منزله پيروي و اطاعت از خداست و "من يطع الرسول فقد اطاع الله" – "قل ان كنتم تحبون الله فاتبعوني يحببكم الله" و "ما ءاتاكم الرسول فخذوه و ما نهاكم عنه فانتهوا" ، كه اين آيات تاكيد بر اطاعت و محبت پيامبر در زمينه هاي قولي، فعلي و عملي دارند و از نظر اهل تشيع علاوه بر اين موارد از رسول خدا كه به عنوان سنت محسوب مي گردد، موارد نقل شده مذكور از ائمه اطهار هم جزء سنت به حساب مي.آيند. پيامبر اكرم از عوامل تفرقه ساز بيزار بوده و هميشه به وحدت دعوت كرده است تا جامعه اسلامي از هم فاصله نگيرند.

براي نمونه فرمودند:."من فارق جماعه المسلمين فقد خلع و ربقه الاسلام من عنقه" و يا "من فارق الجماعه شبرا فميتته جاهليه" و "الجماعه خير و التفرقه عذاب و يدالله مع الجماعه"و "مثل المومنين في تواددهم و تراحمهم و تعاطفهم كمثل جسد واحد، اذا اشتكي عضو منه تداعي له سائر الجسد بالسهر للمومن و الحمي و المومن كالبنيان يشد بعضهم بعضا" و امثال اين گفتارها كه همه تاكيد بر وحدت و انسجام و دوري از تفرقه و جدايي دارند. و فرمودند: مسلمانان همانند دانه هاي شانه يكسان و برابرند و اين سفارش ها و تاكيدها عامل به رسميت شناختن مذاهب و رعايت حقوق برادري نسبت به هم و حجت و سند قاطعي بر وحدت ملي و انسجام اسلامي گرديد. در جايي ديگر فرمودند: "من شهد ان الله لا اله الا الله واستقبل قلبتنا و صلي صلاتنا و اكل ذبيحتنا فذلك المسلم، له ما للمسلم و عليه ما علي المسلم" و از ابن عمر نقل شده كه حضرت رسول فرمودند: "امرت ان اقاتل الناس حتي يشهدوا ان لا اله الا الله و ان محمدا رسول الله و يقيموا الصلاه و يؤتوا الزكوه فاذا فعلوا ذلك عصموا مني ماءهم و اموالهم الا بحق الاسلام و حسابهم علي الله" و همچنين فرمودند: هر فردي به برادر خود كافر گويد، يكي از آنان حتما كافر خواهد شد و هر كس مومني را كافر خواند خود او كافر مي.شود و اين دو حديث در موطاء امام مالك ذكر شده اند.

از ديدگاه حضرت علي عليه السلام كه در كتاب شرح حال سيد جمال الدين اسدآبادي به قلم ميرزا لطف الله خان نوشته شده آمده است كه او بهترين منادي وحدت و انسجام بوده است و محيط طباطبايي در كتاب بيداري مشرق زمين و نقش سيد جمال در آن مي نويسد:

حضرت علي عليه السلام، حضرت عمر را از شركت مستقيم در جبهه نبرد با روم شرقي منع كرد تا وحدت اسلامي بوسيله بقاي خليفه ثابت باشد.

حضرت علي عليه السلام در خطبه 206 اصحاب خود را از كارهاي تفرقه انگيز مانند صب و لعن كه نشانگر تعصبات جاهلانه و خودبرتربيني گروهي است به شدت نهي فرمود و اين فضيلت بزرگ براي حيدر كرار است كه اولين بنيانگذار تقريب بين مذاهب و منادي انسجام اسلامي است.

در خطبه 134 نهج البلاغه زماني كه مشاور با فراست و باتقوايي براي حضرت عمر مي شود مي فرمايد: تو بايد فرد ديگري غير از خود را به سوي دشمن روانه كني تا به عنوان مرجعي به شما مراجعه گردد زيرا ممكن است مغلوب شوي و مسلمانان تو را از دست دهند و حضرت عمر هميشه مي فرمود پناه مي برم به خدا از مساله اي كه علي عليه السلام در آن نباشد زيرا حيدر كرار، باب مدينه علم و تقوي و حلال مشكلات و مشاوري خردمند و فردي توانا با نظريه صائب بود كه همه خلفاي ثلاثه در دوران حكومت خود با او مشورت كرده و نظر او را صائب و مثبت مي دانستند.

شيخ حر عاملي در كتاب وسائل الشيعه از امام علي عليه السلام نقل مي كند كه پيامبر خدا با خلفا وصلت كرد و من هم پشت سر آنها نماز خواندم و مرحوم علامه سيد شرف الدين، عالم بزرگ شيعه در كتاب اجوبه مسائل موسي جار الله در تفسير عمل آن حضرت، آنرا از روي تقيه ندانسته و امام علي را منزه از انجام عبادت از روي تقيه مي داند.

و بالاخره روزي پس از ايثار سيدالشهداء حضرت امام حسين عليه السلام و انقلاب حضرت مهدي عليه السلام بار ديگر عظمت دين اسلام و هدايت بر حق آن را احساس مي نمايد و از كفر و تاريكي و تبعيض و تفرقه دور مي شود و اگر با دقت هر چه لازمتر و ريزبينانه تر بنگريم مي بينيم كه چون حضرت اسماعيل و عبدالله پدر پيامبر اكرم از قرباني شدن در راه خدا معاف شدند. اما بالاخره اين جريان از خاندان پيامبر و عترت پاك او دور نشد و بالاخره سالار شهيدان به آن پاسخ مثبت داد تا روزي سردار جوانان اهل بهشت شده و در زير شفاعت او مومنين آرامش بهشت و رحمت رضوان الهي را كسب نمايند و نداي "ان لن يستقم دين محمد الا بقتلي فياسيوف خذيني" امام حسين الي الابد طنين انداز و در قيامت بر تمام عالم از آدم تا خاتم خوانده مي شود و كرامت اهل بيت براي همگان ملموس خواهد شد.

والسلام

منبع: تبيان – مركز بزرگ اسلامي غرب كشور

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 327]