اثرات بدرفتاری والدین بر کودکان

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق:

هنوز این سوال وجود دارد که آیا رشد کودک تحت.تأثیر وراثت قرار دارد یا تربیت؟براساس تحقیقات، جریان رشد کودک می.تواند به وسیله عوامل ژنتیک، حوادث پیش از تولد، تأثیرات محیطی متنوع و نیز از طریق رفتار خود کودک و یادگیری..اش تحت.تأثیر قرار گیرد.
تمام این عوامل از راه.های پیچیده.ای بر یکدیگر اثر متقابل می.گذارند. اگر بخواهیم عامل تأثیر.گذار مهم از بدو تولد کودک را مورد بررسی قرار دهیم خواهیم دید که از دیدگاه.های مختلف، کیفیت تعاملات اولیه پدر و مادر با کودک است که شخصیت کودک را در سراسر زندگی.اش تحت.تأثیر قرار می.دهد.

در هر گروه از بزرگسالان افرادی با تفاوت.های شخصیتی و رفتاری یافت می.شوند. برخی از پدر و مادرها هیجان.زده هستند؛ برخی بی.خیال.اند؛ بعضی خجالتی و درونگرا.؛ عده.ای هم اجتماعی و پر.حرف.اند. برخی از پدر و مادرهای عصبی هنگام تصمیم.گیری یا رویا.رویی با مشکل، ناراحت و مردد می.شوند، برخی دیگر به دقت راه.های عملی مختلف را سبک و سنگین می.کنند و بعضی مشتاقانه و حتی خود به.خود ریسک می.کنند (البته اینها ویژگی.هایی هستند که تحت.تأثیر تجربه.هایی که افراد به دست می.آورند و شرایطی که خود را در آن می.یابند، قرار می.گیرند). همه کودکان نیز شبیه یکدیگر نیستند اما همگی آنان در دوران نوزادی نیاز دارند که مراقبانشان آنها را در آغوش بگیرند، نوازش کنند، با آنها صحبت کنند، برایشان لبخند بزنند و آواز بخوانند. کودکانی که یک به یک این معادلات را بموقع تجربه نمی.کنند ممکن است بعدها در زندگی.شان دچار مشکلات عاطفی شوند. کودکان مادرها و پدرهای مهربان، رشد اجتماعی خوبی دارند و توانایی.شان برای دلسوزی و همدردی با دیگران زیاد است. اگر این مادرها و پدرها از مهربانی و محبت به.عنوان تقویت کننده رفتار مطلوب کودکشان استفاده کنند راستگویی و صداقت کودکشان افزایش می.یابد.
طبق تحقیقات آکادمی پزشکی اطفال آمریکا، پدر و مادر باید از کودکشان تعریف و او را تحسین کنند، از صحبت.های مثبت استفاده کرده و خود را علاقه.مند به آنچه کودکشان می.گوید نشان دهند. وقتی کودک کاری را انجام داده که پدر و مادر دوست دارند آن را بهترو مرتب.تر انجام می.داد باید از تقویت.های مثبت مانند تعریف، تمجید و محبت به.جای تقویت.های منفی مانند تنبیه استفاده کنند. نامهربانی و بی.عاطفه بودن مادر و پدر در اوایل کودکی موجب مشکلات رفتاری کودک در سال.های بعدی زندگی.اش می..شود.
شکست مادر و پدر در ابراز عشق و محبت می.تواند منجر به عزت نفس پایین، رفتارهای ضد.اجتماعی، پیشرفت کم تحصیلی و آسیب به سلامت جسمانی کودک شود.
اثرات بی.توجهی و ناسزا گفتن والدین بر کودکان
بدرفتاری با کودک مانند ناسزا گفتن و بی.توجهی هر دو می.توانند بلافاصله یا در طولانی مدت اثرات منفی روانشناختی، جسمی و رفتاری بر کودک بگذارند. کودکانی که نسبت به آنها بی.توجهی می.شود در کنار آمدن با درخواست.های زندگی احساس حقارت می.کنند و از این.رو نسبت به دیگران بدگمان و متخاصم می.شوند. در نتیجه، ممکن است سبک زندگی آنان شامل انتقامجویی، بیزاری از موفقیت دیگران و انجام دادن هر آنچه احساس می.کند سزاوار آنهاست، باشد. کودکانی که مورد بی.توجهی قرار می.گیرند و به آنان ناسزا گفته می.شود به احتمال خیلی زیاد در دلبستگی و عشق دچار مشکل می.شوند و عزت نفس پایینی خواهند داشت. وابستگی زیادی به دیگران پیدا می.کنند و عصبی خواهند شد.
بدرفتاری.کردن با خردسالان می.تواند از رشد مغزشان جلوگیری کند و پیامدهای درازمدتی داشته باشد به.طوری.که توانایی پاسخ.دهی به مهربانی و حمایت در کودکانی که به باد ناسزا گرفته می.شوند به.طور محدودی رشد می.کند. همچنین آنان ممکن است در برخورد با استرس، تمرکز، توجه و کنترل تکانه.ها و حرکات ظریف مشکل داشته باشند. خردسالانی که به آنها ناسزا گفته می.شود ممکن است مستعد بیش فعالی، اضطراب و اختلالات خواب باشند. خردسالانی که به آنها بی.توجهی می.شود نمرات کمتری در توانایی.های شناختی، اجتماعی و عاطفی دریافت می.کنند. به احتمال زیاد در زبان بیانی و دریافتی تأخیر خواهند داشت و در آزمون هوش نمرات پایینی می.گیرند. به علاوه کودکانی که از بدرفتاری رنج می.برند در خطر بیشتری قرار دارند که بعدها در زندگی.شان خشونت را به کار برند و به احتمال زیاد چرخه بی.توجهی به کودک را با بدرفتاری.کردن با کودکان خودشان ادامه می.دهند.
اثرات آزار دادن و ناراحت کردن کودکان توسط والدین
پدرها و مادرهای آزار.دهنده و اعصاب خردکن باعث می.شوند کودکان رشد شناختی، اجتماعی و عاطفی ضعیفی داشته باشند. این والدین احساس می.کنند مراقبت و نگهداری از کودکشان در مقایسه با کودکان دیگر سخت.تر است یا خیلی اوقات که با کودکشان هستند عصبی.اند و احساس ناراحتی می.کنند. تحقیقات نشان می.دهند که اینگونه کودکان مشکلات رفتاری مانند دعوا کردن، مشاجره کردن یا کتک زدن را بروز می.دهند آنان در آمادگی شناختی برای ورود به مدرسه، توانایی کلامی و بلوغ روانی اجتماعی نمرات پایینی دریافت می.کنند.
کودکان بزرگ.تر که والدین آزار.دهنده دارند مشکلات عاطفی و رفتار عمیقی بروز می.دهند. والدینی که کودک را زیاد آزار می.دهند و ناراحت می.کنند موجب می.شوند حواس.پرتی، آشفتگی و خصومت کودک در کلاس بیشتر شود. تحقیقات نشان می.دهد هر چقدر آزار دادن پدر و مادر در مراحل رشدی کودکان زودتر شروع شود بعدها در زندگی این کودکان، پیامدهای مسئله.دار و بغرنج قابل پیش.بینی خواهد بود. بهتر است این والدین گاهی اوقات از کودکان خود دور شوند و برای کنار آمدن با استرس خود از ورزش منظم و معاشرت کردن با دیگران کمک بگیرند. والدین در رابطه خود با کودکشان تا حد زیادی از طریق عشق برانگیخته می.شوند.
والدین هر وضعیتی که داشته باشند فرقی ندارد زیرا کودکان از آنها توقع عشق و مراقبت دارند. پدر و مادر دائما می.توانند کودکشان را در آغوش بگیرند یا به او بگویند، «دوستت دارم» که این کار مخصوصاً برای کودکان خشمگین، اهل جروبحث یا بدخلق می.تواند اثر.بخش باشد. خردسالان رفتارهایی را که از پدر و مادر خود می.بینند الگو قرار می.دهند و به احتمال خیلی زیاد، آن را در بزرگسالی برای کودکان خود بروز می.دهند. کودکانی که پدر و مادری مهربان و با عاطفه دارند در بزرگسالی حس امنیت بیشتری از زندگی خود، گزارش می.دهند.
کودکان در دنیای اجتماعی متشکل از شبکه.های پیچیده روابط با دیگران بزرگ می.شوند. در چنین دنیای اجتماعی است که قدرت درک و فهم.شان، توانایی برقراری ارتباطشان، ادراک از خود، سازگاری و نیروی کنار آمدن با استرس و تغییر را گسترش می.دهند. به والدین توصیه می.کنیم از آنجایی که مهربانی مراقبان با رشد روانی اجتماعی کودکان، در ارتباط است مهم است آنها کسی را برای مراقبت از کودک خود به.عنوان پرستار یا مراقب انتخاب کنند که با کودک مهربان و با محبت باشد و نسبت به او بدرفتاری نکند.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 1540]