وقتی «سنتوری» راک می خواند

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق:

بهرام رادان ستاره سرشناس سینما با آلبوم موسیقی خود خبرساز شده و آخرین هنرپیشه ایست که پا توی کفش موزیسین.ها کرده است.

البته بهرام این کار را در کنار آدم.های حرفه.ای و کاربلد پیش برده تا حرف و حدیثی پشت سرش نباشد: کیوان هنرمند که پیش از این موسیقی فیلم.هایی چون «ازدواج صورتی» و «گاوخونی» را ساخته و آریا عظیمی.نژاد.

در این مدت هم فیلم.های کوتاهی از مراحل تمرین و ضبط قطعه مشترک رادان و رضا یزدانی در ارمنستان در فضای اینترنت منتشر شده که نشان می.دهد این آلبوم لااقل به لحاظ موسیقایی نظر هنردوستان و منتقدان را جلب خواهد کرد. اگر می.خواهید نظر مردم را هم بدانید تنها چند ماه صبر کنید تا آلبوم را بشنوید.

این وسوسه همیشه چهره.های سرشناس را قلقلک داده که ثابت کنند هنر آنها تک.بُعدی نبوده و در رشته.های دیگر هنری و ورزشی نیز دستی بر آتش دارند. البته نباید این را هم از نظر دور داشت که برخی از این ماجراجویی.ها صرفا بر اساس سودجویی و به تحریک اطرافیان ستاره.ها بوده تا از نام نیک.شان استفاده (یا سوءاستفاده) شود.

خوشبختانه مردم هم نشان داده.اند که الکی گول آدم.های سودجو را نمی.خورند و فقط به خاطر نام یک چهره محبوب حاضر نیستند آب به آسیاب کسی بریزند! اگر هم یک بار این اشتباه را مرتکب شوند، برای بار دوم آن را تکرار نخواهند کرد.

مردم کار خوب و صادقانه را هم به خوبی حس می.کنند و واکنش مثبت آنها به هنرنمایی افرادی چون مهران مدیری، حامد بهداد، هنگامه قاضیانی و... این مسئله را ثابت می.کند.

اینکه بهرام رادان در ماجراجویی تازه اش کجای کار قرار می گیرد، قابل قضاوت نیست، اما آلبوم روی دیگر مجوز پخش را گرفته و به زودی در دسترس همه علاقه مندان موسیقی است. چیزی که ما از بهرام رادان و علی باذل، مدیر برنامه او در ذهن داریم این است که بی گدار به آب نمی.زنند. بعد از تجربه سنتور حالا نوبت راک است!

اگر ما به منحنی سینوسی در زندگی، کار و ... اعتقاد داشته باشیم، خیلی خیالمان راحت.تر می.شود. منحنی سینوس می.گوید شما بالا و پایین دارید. این فراز و فرود است که زندگی ما را می.سازد.

اتفاق جالبی که معمولا در سینمای ایران می.افتد، این است که یک بازیگر مثلا در یک سال پنج، شش تا فیلم دارد و سال بعد اصلا فیلم ندارد. نتیجه.اش این می.شود که هیچ بازیگری در سینمای ایران به مدت طولانی ستاره نمی.ماند. مثلا امسال سال محمدرضا فروتن است ولی سال بعد هیچ خبری از او نیست. در مورد فاطمه معتمدآریا این اتفاق افتاده، در مورد هدیه تهرانی افتاده ... نه، درباره هدیه این اتفاق نیفتاد.
بالاخره نقطه عطفی داشت که به عنوان سوپراستار مطرح بود. هنوز هم هست. شما کس دیگری را می.توانید مثال بزنید؟ من فکر می.کنم در بین خانم.ها هدیه با یک فاصله جلوتر است.
ولی مثل سه سال پیش نیست. به خاطر اینکه گزیده کارتر شده ...
یک روزی این ماجرا برای فرامرز قریبیان هم اتفاق افتاده. من با محمدرضا فروتن هم درباره این ماجرا، صحبت کردم و او هم با من موافق بود که اگر ما به منحنی سینوسی در زندگی، کار و ... اعتقاد داشته باشیم، خیلی خیالمان راحت.تر می.شود. منحنی سینوس می.گوید شما بالا و پایین دارید.

یک روز صبح بی.دلیل خوشحالید و یک روز صبح بی.دلیل ناراحت، اصلا حوصله ندارید از خانه بروید بیرون. این فراز و فرود است که زندگی ما را می.سازد. چند وقت پیش داشتم فکر می.کردم که دو تا فیلم بوده که من قبول نکردم در آنها بازی کنم. حالا اگر آنها را قبول کرده بودم، در عوض دو تا فیلم دیگر را که خوب نبودند، بازی نمی.کردم، اتفاقا دو تا فیلمی که بازی نکردم، فیلم.های خوبی شدند. با آن دو تا فیلم کس دیگری آمد بالا که اگر من به جای او قبول کرده بودم، حالا شاید موفق.تر بودم.
این حرف درستی است، اما شاید بخشی از این ماجرا هم به سیستم ربط دارد. بالاخره این حقیقتی است که یک نفر یکسال خیلی ستاره و مطرح است ولی سال بعد به هر دلیل اثری از او نیست ... به این نمی.گویند ستاره، این جرقه است. ستاره، بازیگری است که به غیر از معیارهای بازیگری که برای عموم پذیرفته شده، محبوبیت هم دارد. مثلا می.تواند کاری کند که مردم به خاطرش بلیت. بخرند و بروند سینما. هر چه تعداد این بلیت.ها بیشتر باشد، ستاره موفق.تری بوده. البته چیزهای دیگری هم هست،. ماجراهای حاشیه.ای هم مهم است؛ همین ماجراهای زرد، این.ها باید حتما باشند.

ستاره داریم یا نداریم؟

بهرام رادان در این مصاحبه به نکات جالبی اشاره می کند. اینکه نبود سیستم ستاره سازی در ایران یکی از دلایلی است که ستاره واقعی به معنای آنچه که در همه جای دنیا وجود دارد، چندان یافت نمی شود.
با این حساب فکر می.کنی الان در ایران ستاره به معنای واقعی داریم؟ نه، به هیچ عنوان. اگر داشتیم، اینطور نبود که ما را جلوی در جشنواره فیلم فجر صدا کنند، کارت بخواهند، کارتمان را چک کنند، ماشین را ببریم خیابان شلوغ دم تالار وحدت، یک جایی توی کوچه پس کوچه پارک کنیم، برگردیم از لای جمعیت رد شویم. قیافه.ات را می.شناسد ولی گارد جلوی در کارتت را چک می.کند. اگر ستاره به معنای واقعی داشتیم این اتفاق.ها نمی.افتاد. من یکبار به کسی که در شهرداری کار می.کند پیشنهاد دادم گفتم شهرداری تهران، بنیاد مستضعفان یا یکی از این نهادهایی که وضعشان خوب است بیایند مرا سمی بگذارند، ی شو باشد برای سلبریتی.ها.

مثلا از این ماشین.های شیک استفاده کنند، همه را جمع کنند یکجا. دو تا دو تا، سه.تا.سه.تا بیاورند روی فرش قرمز پیاده کنند. یک طرف مردم باشند، یک طرف خبرنگارها. عکس بگیرند، سوال بپرسند، سوالات را جواب بدهند. این یک اتفاقی است که مهمتر از همه باعث پول.سازی می.شود. مثلا وقتی که خانم ایکس یا آقای ایگرگ، می.رود گلدن گلوب می.رود روی فرش قرمز، تا برمی.گردد این طرف، عکاس.ها عکس می.گیرند، خبرنگارها می.روند جلو سوال می.کنند امروز چه کتی پوشیدی؟ می.گوید کت من امروز آرمانی است، ساعتت چی؟ ساعت من کارتیه است. این دارد تبلیغ می.کند و اصلا چیز بدی نیست. به خاطر این تبلیغ پول می.گیرد و در عین حال پول.سازی می.کند برای آن شرکت. کل این داستان یک چرخه مالی می.سازد، ولی خب می.گویند ضدارزش است.
فکر می.کنی قبل از انقلاب چطور؟ ستاره داشتیم؟ بله داشتیم. اکثر بازیگرهای آن زمان ستاره بودند. مطبوعات آن دوره را زیاد نخوانده بودم، درست و غلطش را هم نمی.دانم، ولی داشته.اند. الگوهایی را رعایت می.کردند، مثل الگوهای دنیای خارج.
بهرام رادان، الان یک پسر مجرد است، یک ستاره سینما که برخلاف خیلی از ستاره.های دنیای سینما در جامعه.ای با شرایط متفاوت زندگی می.کند. مشکلی با این موضوع نداری؟ خیلی جاها دلش می.خواهد که شناخته شده نبود. مردم همیشه یک گارد دارند نسبت به بازیگر. اصولا مردم نسبت به آدم.های سینمایی گارد دارند.
سینمایی.ها هم نسبت به مردم گارد دارند. نه اصلا چنین چیزی نیست. ولی مردم همیشه فکر می.کنند سینمایی جماعت یا تریاکی است یا زنباره. هنوز مردم به جایی نرسیده.اند که بین مطرب و هنرمند فرق بگذارند.
بین این همه ستاره سینمایی، فوتبالی، موسیقی و ... کدام ستاره را بیشتر می.پسندی؟ مثلا یکی ممکن است بگوید مارادونا، یکی ممکن است بگوید چگوارا. من بکام را دوست دارم.
البته بعضی.ها هم معتقدند هالیوودی است. خب، هالیوودی باشد. ولی گلش را که می.زند. ما مدرسه که می.رفتیم، ناظم می.گفت موهایتان را کوتاه کنید چون به درستان لطمه می.زند، آخر سر رفتیم دبیرستانی که مدیرهایش کمی روشنفکر بودند و به نظر بچه.ها اهمیت می.دادند، گفتیم اگر به این دلیل باید موهایمان را کوتاه کنیم، پس کسانی که درس.شان را می.خوانند، موهایشان را بلند کنند. آنها هم قبول کردند و آن یکسال هر کسی خوب درس می.خواند، می.توانست موهایش را بلند کند.