واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: ابزارهایی مانند عینک ساخته دست مهندسان ام.آی.تی که نشانه.های احساسی شما را در حین مکالمه رمزگشایی می.کند، می.تواند زندگی اجتماعی شما را نجات دهد یا باعث شود که همه با شما قطع رابطه کنند.
به نظر سالی آدی خبرنگار، چشمان روزالیند پیکارد از شدت تعجب کاملا باز بود و آدی نمی.توانست او را سرزنش کند. آنها در دفتر پیکارد در آزمایشگاه رسانه ام.آی.تی (انستیتو فناوری ماساچوست) نشسته بودند و سوالات آدی به عنوان یک خبرنگار، کاملا برنده و قاطع بود.
به گزارش نیوساینتیست، پیکارد عینک مخصوصی را به آدی داد. به محض اینکه آدی این عینک را زد دریافت که نتیجه.گیری وی کاملا اشتباه بود. نگاه پیکارد نه از سر تعجب، بلکه ناشی از دست.پاچگی و نارضایتی بود. بدتر از آن، وی داشت کنترل خود را از دست می.داد. آدی این مساله را از روی صدای ضعیفی دریافت که از طریق هدفون متصل به عینک در گوشش زمزمه می.شد. در همین زمان چراغ قرمزی که در عینک تعبیه شده بود، شروع به چشمک زدن در گوشه بالای چشم راست وی کرد که به آدی هشدار می.داد گفتگو را تمام کند. تمام اینها مانند این بود که آدی یک حس اضافه بر حواس پنج.گانه خود به دست آورده است.
در عینک مخصوص پیکارد، دوربینی تعبیه شده بود که به یک نرم.افزار تحلیل.گر چهره متصل بود. اینها تنها یک نمونه از «تجهیزات اشعه ایکس اجتماعی» هستند که اطلاعات مربوط به نحوه تعامل ما را با دیگران، به ما منتقل می.کند. با درک احساساتی که ما آنها را درک نمی.کنیم، این فناوری.ها می.توانند مانع از بروز خطاهای اجتماعی مصیبت.بار شوند و به ما کمک کنند تا یکدیگر را بهتر درک کنیم. هم اکنون برخی از شرکت.ها در دنیا کارمندان خود را به این فناوری مجهز کرده.اند، تا به آنها کمک کند نحوه ارتباط با مشتریان را بهبود بخشند. این فناوری بینش احساسی ما را تقویت می.کند، اما آیا ما آمادگی انتشار احساساتی را داریم که ممکن است بخواهیم خصوصی باقی بماند؟
احساسات بنیادی
ما حالات چهره.ای مختلفی را داریم که احساسات ما را منعکس می.کنند. در دهه 1970 / 1350، روان.شناس آمریکایی پل ایکمن یک مجموعه اساسی از هفت احساس اصلی را شناسایی کرد: شادی، غم، ترس، خشم، تنفر، تحقیر و تعجب. آنها اساس تئوری دروغ.سنج را تشکیل دادند که فرض می.کرد با تشخیص حالات ریز غیرعمدی، می.توان قبل از آنکه فرد دروغگو بتواند حالتی از راستگویی و درستی را در چهره خود بازیابی کند، دروغگویی وی را آشکار کرد. اگرچه این تئوری بعدها زیر سوال رفت، اما اصول مورد استفاده کاملا غلط نبود.
در حین مکالمه با دیگران، ما نشانه.های احساسی را بروز می.دهیم که مانند یک روان.کننده اجتماعی عمل می.کنند. گاهی اوقات به صورت ناخودآگاه سرمان را تکان می.دهیم تا موافقت خود را با صحبت.های طرف مقابل نشان دهیم، یا چشمان خود را اندکی تنگ می.کنیم تا نشان دهیم که در حال فکر کردن هستیم. بسیاری از این نشانه.ها ممکن است به غلط تفسیر شود، مثلا به این دلیل که فرهنگ.های مختلف نشانه.های خاص و متفاوت خودشان را دارند.
علاوه بر آن، ما در تشخیص هم.زمان تمام این نشانه.ها با شکست مواجه می.شویم. در طی یک مکالمه چهره به چهره، هزاران نشانه ریز مانند خم کردن ابرو یا باز و بسته کردن لب.ها در صورت فرد ظاهر می.شود. علاوه بر آن اشارات غیرکلامی دیگری نیز وجود دارد که ما در صحبت های خود از آنها کمک می.گیریم. کافی است پلک بزنید و بسیاری از این نشانه.ها را از دست بدهید.
فناوری تشخیص احساس
ایده استفاده از فناوری که بتواند این نشانه.ها را تقویت کند، برای نخستین بار توسط رانا ال.کالیوبی از دانشگاه کمبریج انگلستان مورد بررسی قرار گرفت. وی قصد داشت تا به افراد مبتلا به اوتیسم که درک احساسات دیگران برای آنها بسیار دشوار است، کمک کند.
ال.کالیوبی دریافت که احساسات هفت.گانه ایکمن برای تقویت یک مکالمه رودررو مفید نیستند. گذشته از آن، شما چطور انتظار دارید که نشانه.هایی از تحقیر یا تنفر را در چهره فرد مقابل ببینید؟ وی در سال 2005 / 1384 از سیمون بارون کوهن تقاضا کرد تا برای تشخیص مجموعه.ای از حالات احساسی چهره.ای مناسب.تر به وی کمک کند. آنها 6 مورد را انتخاب کردند: تفکر، موافقت، تمرکز، علاقه.مندی، پریشانی و مخالفت. برای خلق مرجع مربوط به این احساسات، آنها بازیگرانی را استخدام کردند تا علائم این احساسات را تقلید کنند؛ سپس از گروهی از داوطلبان خواستند تا معنای آنها را تفسیر کنند.
برای ساخت نمونه عینکی که بتواند این نشانه.ها را تشخیص دهد، ال.کالیوبی با پیکارد که یک مهندس الکترونیک بود، همکاری کرد. درون عینک دوربینی به اندازه یک دانه برنج تعبیه شده که توسط سیم، به دستگاه پردازش اختصاصی سیستم که به اندازه یک دسته کارت بازی است، متصل است. دوربین 24 نقطه چهره را در صورت شخص مقابل شما ردیابی می.کند و نرم.افزار نوشته شده توسط پیکارد، ریزنشانه.های بی.شمار مربوط به آنها، دفعات ظهور و مدت زمان آنها را تحلیل می.کند. سپس نتایج این تحلیل با بانک اطلاعاتی نشانه.های شناخته شده آن مقایسه می.شود. (برای دیدن اینفوگراف در اندازه بزرگ، اینجا کلیک کنید.)
نمونه.های اولیه از سوی افراد اوتیسمی که آن را امتحان کرده بودند با استقبال روبه.رو شد. پیکارد می.گوید: «آنها به دیگران نزدیک می.شدند و نشانه.های چهره.ای را در آنها امتحان می.کردند و تلاش می.کردند تا علائم مختلف را از چهره دیگران استنباط کنند.» وی عقیده دارد که می.توان این سیستم را با یک عینک مخصوص واقعیت افزوده که اطلاعات تصویری رایانه.ای را در خصوص منظره پیش رو در اختیار استفاده کننده قرار می..دهد، ترکیب کرد.
زمانی که پیکارد و ال.کالیوبی مشغول کالیبره کردن نمونه.های اولیه عینک خود بودند، با تعجب دریافتند که افراد عادی تنها قادرند 54 درصد از علائم تعریف شده را به درستی تشخیص دهند. این مساله نشان می.داد که اغلب افراد -و نه تنها مبتلایان به اوتیسم- می.توانند از این عینک.ها برای کمک به درک حال افرادی که با آنها صحبت می کنند، استفاده نمایند. پیکارد می.گوید: «مردم در این کار چندان موفق نیستند. در مقابل، نرم.افزار نوشته شده می توانست 64 درصد این نشانه.ها را به درستی تشخیص دهد.»
با توجه به این مسائل، پیکارد و ال.کالیوبی شرکتی را به نام Affectiva تاسیس کردند تا نرم.افزار تشخیص حالت خود را به فروش برسانند. مشتریان آنها شامل شرکت.هایی هستند که برای مثال تمایل دارند احساس و میزان رضایت مردم را در خصوص آگهی.های تبلیغاتی.شان اندازه.گیری کنند. به گفته همکار آنها، محمد حق، آنها الگوریتم خود را به نحوی تنظیم کرده.اند که می تواند تفاوت.های ریز و کوچک بین علائم چهره، مانند خنده از سر رضایت یا ناامیدی را تشخیص دهد. الگوریتم آنها، کار تشخیص تفاوت.های ضعیف بین این دو نوع خنده را بهتر از انسان انجام می.دهد. حق می.گوید: «ماشین.ها در تحلیل جزئیات درونی انواع خنده بر انسان.ها برتری دارند.»
شرکت آنها همچنین در حال مذاکره با یک شرکت ژاپنی است که می.خواهد از این الگوریتم برای تشخیص خنده در چهره ژاپنی.ها استفاده کند. ژاپنی.ها 10 نوع خنده متفاوت دارند که از آن جمله می.توان به باکوشو (خنده شاد)، شیشو (خنده نابه.جا) و تراواری (خنده ناشی از خجالت شدید) اشاره کرد.
در نهایت، پیکارد در پاسخ به این پرسش که آیا ما آمادگی مواجه شدن با کشف احساساتی را داریم که ممکن است بخواهیم خصوصی باقی بماند، می.گوید: «این نرم.افزار تنها نشانه.هایی را برجسته می.کند که ما هم.اکنون نیز آنها را در چهره خود بروز می.دهیم. این فناوری به استخراج اطلاعاتی که یک فرد نمی.خواهد آن را با دیگران به اشتراک بگذارد، کاری ندارد.»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فان پاتوق]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 154]