واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: سیاست > چهره ها - دکتر ابولقاسم گرجی در سال 1300 در تهران به دنیا آمد. در شش سالگی راهی مکتب خانه شد و در 13 سالگی تحصیلات حوزوی را آغاز کرد. به گزارش خبرآنلاین، او 23 ساله بود که برای تحصیل در فقه و اصول به نجف اشرف رفت. در نجف نزد استادان به نامی تلمذ کرد که از آن جمله اند شیخ محمد حسین بروجردی، شیخ محمدرضا تنکابنی، و شیخ محمد کاظمینی و مهمتر از همه، آیت الله العظمی خویی. سی سال از زندگی اش سپری شده بود که از نجف به تهران بازگشت و به تدریس در سطوح عالیه و خارج فقه و اصول پرداخت. از سال 1332، تحصیل در فقه و مبانی حقوق اسلامی در دانشکده الهیات دانشگاه تهران را آغاز کرد. از 1335 تحصیل در دوره دکترای فلسفه و حکمت اسلامی را آغاز کرد و از همان زمان نیز در همان دانشکده به تدریس پرداخت. پس از آن نیز به تدریس دوره دکتری حقوق خصوصی و حقوق جزا در دانشگاه تهران مشغول شد. ابوالقاسم گرجی، بی تردید یکی از افتخارات دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران بود. بیش از بیست کتاب و صد مقاله از خود باقی نهاد و آن گاه به دیار باقی پای نهاد. از کتابهای بیست گانه اش، دو کتاب به عنوان کتاب سال انتخاب شدند. از کتابهای او میتوان به " مسایل هامّه من مسائل الخلاف "، تصحیح و تعلیق و تحقیق " ذریعه " سیدمرتضی در علم اصول فقه در دو جلد، تصحیح جلد اول و دوم کتاب " تفسیر جوامع الجامع " طبرسی (برگزیده کتاب سال)، ترجمه و تلخیص کتاب " عدة الاصول "، " حقوق اسلامی " و " قیاس استنباط " اشاره کرد. در دوران تدریس به عنوان استاد نمونه، استاد ممتاز، پژوهشگر برجسته دانشگاه و پژوهشگر نمونه کشور شناخته شد و نشان درجه 1 دانش را نیز از دست رئیس جمهور دریافت کرد. در مراسم مشترک فرهنگستان ها به عنوان چهره برگزیده فرهنگستان عوم ایران انتخاب شد و یکبار نیز جایزه جشنواره بین المللی خوارزمی را از آن خود کرد. به رغم اینکه کوهی از علم و دانش را بر شانه های فکر و اندیشه خویش حمل می کرد، از تکبر و نخوت هیچ نصیبی نداشت. شاگردان بسیار پرورد و تحقیقات فراوان کرد. علاوه بر تدریس، مجری و محقق تعداد زیادی از طرحهای پژوهشی دانشگاه تهران بود. علم وحلم را توامان داشت. در کنار فضل و دانشش، به زیور ادب و اخلاق نیز آراسته بود. در وصف فضائل اخلاقی اش، سخنان بسیاری از دانشجویانش و همکارانش می توان شنید، ولی دو فضیلت در وجودش بود که سخت چشمگیر می نمود: مراقبت بر زبان و مراقبت بر قضاوت قضاوت درباره دیگران. بیهوده سخن نمی گفت و زیاده گو نیز نبود. تقوا در رفتار و گفتارش موج می زد و این یکی از علل احترام سرشاری بود که دوستان و همکاران و دانشجویانش نثارش می کردند. با اینکه چندان اهل موضع گیری سیاسی نبود، در اواخر عمر خود به سیاست دولت در زمینه افزایش جمعیت و تشویق زاد و ولد اعتراض کرد. در نقد این سیاست دولت به شرایط زمانی و مکانی صدور حدیث مشهور پیامبر گرامی اسلام در باب ازدیاد زاد و ولد اشاره کرد و در این باره چنین گفت: " مساله توالد و تناسل که امروزه مطرح است، آن گونه که نسبت می دهند پیامبراکرم فرموده است : " تناکحوا تناسلوا فانی اباهی بکم یوم القیامه ولو بالسقط. " این از لحاظ حکم فردی کاملا درست است . مصلحت فرد و خانواده غالبا این اقتضا را دارد اما از نظر اجتماعی ممکن است همواره این گونه نباشد. زمانی که مسلمانان در اقلیت هستند و از این نظر در مقابل دشمنان خود تامین لازم را دارند، باید محتوای این حدیث را نشر داد و به آن عمل کرد. چه بسا شان نزول این حدیث هم همین باشد. در زمانی مانند امروز مصلحت جامعه ما اقتضای خلاف آن را دارد. ما که تا چند صباح دیگر نمی توانیم امکانات لازم فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی لازم و مفید را برای یک جمعیت آنچنانی فراهم کنیم ، عمل به محتوای این حدیث به صلاح ما نیست. آنچه پیامبراکرم فرمودند در موقعیت زمان و مکان خاصی کاملا درست و صحیح است ولی فعلا ما در آن موقعیت نیستیم و اکنون اداره شرافتمندانه و با عزت جامعه اسلامی ما در میان دیگر جوامع دنیا اقتضادی دیگری دارد. و به عبارت مختصرتر چه بسا این حدیث بر فرض صحت قضیه خارجیه باشد نه حقیقیه ." دکتر ابوالقاسم گرجی، در نهم اسفند ماه 1389 به علت کهولت سن درگذشت و پیکرش در حرم حضرت عبدالعظیم به خاک سپرده شد. /30111
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 222]