ارزيابي دوازدهمين جايزه كتاب سال دفاع مقدس/3 صحرايي: بنياد حفظ آثار، خانه نويسندگان دفاع مقدس است

واضح آرشیو وب فارسی:فارس: ارزيابي دوازدهمين جايزه كتاب سال دفاع مقدس/3 صحرايي: بنياد حفظ آثار، خانه نويسندگان دفاع مقدس است
خبرگزاري فارس: اكبر صحرايي، برنده جايزه بخش داستان نوجوان دوازدهمين دوره كتاب سال دفاع مقدس، گفت: بنياد حفظ آثار و نشر ارزش‌هاي دفاع مقدس خانه نويسندگان دفاع مقدس است.

«اكبر صحرايي» داستان‌نويس كه با رمان نوجوان «كاش كمي بزرگتر بودم» توانست جايزه بخش داستان نوجوان دوازدهمين دوره كتاب سال دفاع مقدس را از آن خود كند در گفت‌و‌گو با خبرنگار فارس، بيان داشت:‌ همه شاهديم بستري تشكيل شده كه دوازده سال است حوزه‌هاي مختلف دفاع مقدس را پوشش مي‌دهد و دوستاني كه در اين حوزه قلم مي‌زنند و كتاب چاپ مي‌كنند را مورد حمايت قرار مي‌دهد.
صحرايي افزود: زماني كه نويسندگان اين حوزه مشغول نگارش اثري هستند وقتي بدانند كارشان مورد داوري و بررسي قرار مي‌گيرد، مطمئناً براي نگارش بهتر آن كار تلاش بيشتري خواهند كرد.
وي ادامه داد: نفس اين جشنواره‌ها خوب و تاثيرگذار و كاربردي است و در ريشه هيچ مشكلي ندارند، اما بحث من در اين است كه پس از دوازده دوره ممكن است جشنواره‌ها آفت‌زده شوند. دلگرم كردن نويسندگان و حمايت نسبي از آنان نتايج خوبي است كه اين جشنواره به ارمغان مي‌آورد، اما در اين 12 سال اين جشنواره‌ها به هيچ وجه نقد نشده است.
اين داستان‌نويس تصريح كرد: در بحث داوري‌ها اولين نكته‌اي كه از نظر من كمي غير منطقي است اين است كه چرا اسامي داوران را پنهان مي‌كنند. فقط در نشريه‌ منتشره در روز آخر جشنواره است كه ما داوران را مي‌شناسيم. مشكل ديگر اين است كه نگاه داوران بسيار ايده‌ال است مثلاً مي‌گويند بايد امتياز اثر طبق معيارهايي كه ما مشخص كرده‌ايم از 95 بيشتر باشد تا آن اثر رتبه نخست را كسب كند.
خالق رمان «پرونده 312» اظهار داشت: حال يك سؤال دارم داوراني كه امتياز 100 مي‌خواهند آيا خودشان در چند سال گذشته در حوزه‌اي كه داوري مي‌كنند كاري منتشر كرده‌اند؟ داوري‌ها محدود و محصور در تهران شده است و تمام داوران از تهران انتخاب مي‌شوند و هر ساله حول يك سري افراد خاص مي‌گردد و به قولي موروثي شده است. با اين‌كه اكثر برندگان از شهرهاي ديگر بوده‌اند اما هيچ داوري غير از داوران تهراني در جشنواره نيست.
وي ادامه داد: ما شاهديم كه در جشنواره‌ها گاه رتبه‌هاي اول، دوم و سوم را اعلام نمي‌كنند و آثار را فقط درخور تقدير مي‌شمارند و در آخر كار اگر اهداي 500 سكه به نويسندگان برنامه‌ريزي شده بود 250 سكه اهدا مي‌شود. اين معضلي است كه در جشنواره‌هاي خصوصي و دولتي راه افتاده است و شديداً هم در كار نويسنده تأثير مي‌گذارد. اين بحثي است كه عمومي شده است و گريبان همه را گرفته است.
اين داستان‌نويس بيان داشت: بايد در نظر بگيريم كه در بين افراد خاصي در يك‌سال كارهايي توليد مي‌شود كه به هر حال در اين مسابقه يك نفر زودتر از ديگران به خط پايان ‌رسيده است و اثرش قوي‌تر است.
اكبر صحرايي متولد 1339 در شيراز است. وي تحصيلات خود را تا مقطع كارشناسي رشته مديريت ادامه داده است.
اين نويسنده در جشنواره‌هاي متعددي چون اولين دوره‌ جايزه‌ ادبي اصفهان سال 1382 در بخش داستان كوتاه، جشنواره داستان‌هاي جنگ سال 1382 به انتخاب انجمن قلم ايران و بنياد حفظ آثار و نشر ارزشهاي دفاع مقدس، دوره اول جشنواره‌ مطبوعات بخش دفاع مقدس سال، دومين دوره‌ ادبي اصفهان سال 1383 در بخش مجموعه داستان برگزيده شناخته شده است.
انتهاي پيام/
شنبه 2 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]

[مشاهده در: www.farsnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 119]