واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: یک رسانه روسی می نویسد: ایران، شریک راهبردی روسیه است و فعال کردن روند همکاری.ها با ایران از سوی روسیه به طور کلی و حتی برای جامعه نخبگان معاصر روس پذیرفتنی و قابل توجیه خواهد بود.به گزارش خبرگزاری مهر، مجله خبری-تحلیلی"ایران معاصر" چاپ روسیه دراین تحلیل به قلم"میخائیل دلیاگین" نوشته است: باید راه.کارهای مبتکرانه. ای را مورد بررسی قرار داد که کالاها و خدمات روسی از طریق آنها بتوانند در رقابت با کالاها و خدمات با کیفیت بالا جایگاه بایسته. ای بیابد. در این بین، مسئله مهم برای آینده نوسازی روسیه این است.
در ادامه این مطلب آمده است: در این جا سؤالی در خصوص مکان.های مناسب برای مقابله با فشار رقبای کالاهای مدرن شده روسی و به عبارت دیگر بازارهای جدید و بالقوه پیش می.آید. ایران کنونی، در عمل تنها بازاری است که با این نیاز انطباق دارد. هرچند باید به یاد داشت که استفاده از هواپیماهای توپولوف 154 از سوی این کشور در سال جاری متوقف شده، اما راهبرد انزوای اقتصادی ایران که در دستور کشورهای مختلف قرار گرفته ، تمایل تهران به همکاری با روسیه را افزایش خواهد داد.
نویسنده مجله ایران معاصر می نویسد: هرچند فعال کردن روند همکاری.ها با ایران از سوی روسیه می.تواند با بروز تنش. در روابط مسکو با شماری از کشورها همراه شود، اما این تنش به خسارات اقتصادی مستقیم منجر نمی.شود و لذا این همکاری به طور کلی و حتی برای جامعه نخبگان معاصر روس نیز پذیرفتی و قابل توجیه خواهد بود. همکاری با ایران باید در چارچوب شرکت.هایی با تخصص بالا توسعه یابد اما به نحوی که فعالیت آنها با شرکتهایی که همزمان با کشورهای مختلف دیگر در حال تعامل هستند، تداخل نیابد.
در عین حال، نیازهای ایران در حوزه.های انرژی، شیرین کردن آب دریا، تکنولوژی.های کشاورزی (و به ویژه بیوانرژی) و پالایش نفت با تکنولوژی.های موجود در روسیه همخوانی و هماهنگی دارد. احتراز از همکاری راهبردی با ایران و یا بیشتر امتناع از اقدام به این امر که در شرایط فعلی به نظر می.رسد مسکو چنین سیاستی را در پیش گرفته، به معنی امتناع از یک سمت.گیری اساساً واقعی و کاملاً آینده.دار برای فروش آتی نسل جدید تکنولوژی.های روسی است. افزون بر این، این امتناع با روند نوسازی اقتصاد روسیه که در سطح وسیعی در مورد آن تبلیغ شده، مغایرت دارد. این در حالی است که ایران نه تنها می.تواند بازار آینده .داری برای فروش محصولات روسی باشد، بلکه مؤلفه.ای مستقل برای توسعه تکنولوژیکی روسی نیز محسوب می.شود.
در نگاه کلی، ایران می.تواند به عرصه .ای برای آزمون و کاربست گسترده تکنولوژی.های نوین و به عبارتی یک تکنوپارک بزرگ باشد. صاحبان تکنولوژی و سرمایه.گذاران می.توانند به صورت مساوی با دولت ایران که شرایط کار و امکانات تحقق طرح.ها را ارائه می.کند، در مالکیت شرکت.های مربوطه سهیم شده و تا بازگشت سرمایه اولیه طرح.ها، تمام درآمد آن و سپس بخش مشخصی از این درآمدها را در اختیار بگیرند. با اطمینان می.توان گفت که این مکانیزم منافع متقابل فعالان اقتصادی خُرد از یک سو و دولت از سوی دیگر را تأمین کرده و حتی در شرایط فشار برخی کشورهای برای منزوی کردن ایران، می.تواند با موفقیت عمل شود. بدیهی است که در این میان دولت روسیه باید نقش مبتکر و رفع.کننده مشکلات را ایفا نموده و در مراحل بعد درنقش ضامن این مکانیسم ظاهر شود. به نظر می.رسد که در این طرحِ کاملاً عمل.گرایانه بتوان شماری مخالف جدی در روسیه و در مرزهای ورای این کشور یافت.
میخائیل دلیاگین درمطلب خود آورده است: نکته قابل تأمل اینکه اگر استفاده گسترده از مجموعه متنوعی از تکنولوژی.های جدید و در عین حال کیفی در ایران شروع شود، در آن صورت فعالان اقتصادی از کشورهای مختلف به این کشور سرازیر خواهند شد، تا ایرانیان را قانع کنند که کالاهای آنها کاملاً مناسب بوده و با نیازهای اعلام شده در انطباق کامل است. در این شرایط، کشور صادرکننده تکنولوژی.های نوین همراه با منبع اولیه آن (روسیه) نه تنها می.تواند از مصرف مستقیم آن منتفع شود، بلکه از گسترش این تکنولوژی.ها به عرصه جهانی نیز سودهایی تحصیل نماید.
درادامه این مظلب می خوانیم: تکنولوژی.های نوین، اولین گام در راه توسعه و کلید تمام گام.های بعدی است. انسان.ها اغلب از این نکته که دنیا را تکنولوژی..ها و نه تبلیغات تغییر داده.اند، غافل هستند. آنها این مسئله را بدون ایران نیز به یاد خواهند آورد، چرا که انحصار جهانی با گسترش وسیع تکنولوژی.های بسیار پیشرفته و در عین حال بسیار ارزان (که به تکنولوژی.های پایان.دهنده و یا آنچنان که کارشناسان وزارت توسعه اقتصادی روسیه تصریح دارند، تکنولوژی.هایِ قاتل نام.بردار هستند، چون با گسترش تکنولوژی.های جدید تکنولوژی.های قدیمی و غیرمولد را غیرضروری خواهند کرد) رو به زوال رفته و فرو خواهد پاشید.
در این شرایط، اگر ایران به محلی برای استفاده و گسترش تکنولوژی.های نوین تبدیل شود، در آن صورت این کشور چنان نقش مهم و مثبتی را در توسعه انسانی ایفا خواهد کرد که مشکلات فعلی آن پس از 15 و حتی 10 سال آینده برای خود ایرانی.ها غیر محتمل به نظر خواهد رسید. نهایتاً اینکه، گسترش تکنولوژی.هایی که انحصار جهانی را از بین می.برند، در دیالوگ ایران با کشورهای پیشرفته به بحثی مؤثر و مجاب.کننده تبدیل شده، سازوکاری برای خروج از انزوا به شمار رفته و همچنین اهرمی برای ایجاد توازن در فضای تنشی است که پیرامون آن ایجاد شده است. آیا در ایران و روسیه هستند افرادی که این مهم را انجام داده و این پروژه جهانی ساده و در عین حال مهم را محقق کنند؟
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فان پاتوق]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 69]