رقـص مـرگ

واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: رقـص مـرگ

امروزه اعتياد مشكل بزرگ جوامع است و خساراتي كه اين معضل يا بلاي خانمان سوز به جا مي‌گذارد بسيار زيانبار است، زيرا نيروي جوان را از چرخه توليد خارج مي‌كند. اعتياد وابستگي جسمي يا رواني به چيزي است. اعتياد مي تواند به مواد شيميايي يا مواردي مانند اينترنت باشد.‏

اعتياد به تركيبات شيميايي، رايج‌ترين نوع اعتياد است و مواردي كه به طور معمول به كار مي‌روند، شامل داروهاي مسكن و خواب‌آور، محرك‌هاي مغزي، مواد استنشاقي، الكل، مواد افيوني يا حشيش هستند.

‏ داروهاي مسكن و خواب آور شامل گروه داروهاي بنزوديازپين هستند و اين تركيبات باعث اختلال عملكرد شغلي و اجتماعي، خواب‌آلودگي و اختلال درك است.

از علائم آن پوست سرد و نمناك و عوارض آن ناراحتي كبدي و گوارشي است و در نهايت در اثر مصرف زياد مرگ را به دنبال دارد.‏ گروه ديگري از مواد اعتيادآور كه ممكن است كمتر جلب توجه كند، مواد استنشاقي است مانند چسب موكت، تينر، بنزين، گاز فندك ، اتر و مايع خشكشويي است. پس از مصرف اين مواد فرد دچار نشئگي، سردرد، تهوع، پرخاشگري، اختلال تكلم و افزايش ضربان‌هاي قلب است.‏

اين گونه مواد باعث از بين رفتن سلول‌هاي مغزي، كاهش بهره هوشي و آسيب‌هاي جدي به كبد، كليه، عضلات و ريه مي‌شود.

اما از آنجايي كه اين مواد اثر مستقيم بر مغز دارد، احتمال كم خوني و سكته بسيار زياد است.‏

تركيبات ديگر، مواد الكلي مانند انواع مشروبات الكلي هستند كه سبب به هم خوردن تعادل و كندي پاسخ مي شود و از علائم آن بوي الكل، سيگار كشيدن زياد و استفراغ است.

در چنين افرادي خطر ابتلا به سرطان سر و گردن و آسيب كبد بسيار بالاست.‏ اما مشهورترين گروه مواد اعتيادآور مواد افيوني مانند ترياك، شيرة كدئين، مرفين و هروئين هستند. اين مواد حالت نشئگي گرما و گيجي ايجاد مي‌كنند. مشخص‌ترين علامت مصرف تنگي مردمك چشم اين افراد است.‏ همچنين، حساسيت، كاهش وزن و تيره شدن پوست از ديگر عوارض اعتياد به مواد افيوني است، و احتمال ابتلا به هپاتيت، كزاز و ايدز در اين گونه افراد بسيار بالاست و مرگ بيشتر در اين گروه اتفاق مي‌افتد.

گروه ديگر مواد اعتيادآور كانابيس است كه شامل حشيش، ماري جوانا، گراس و بنگ و... است. در اين‌گونه افراد تمركز از بين رفته و اشتها افزايش مي‌يابد.

از علائم مصرف آن قرمز شدن چشم است. اين مواد به سلول‌هاي مغزي آسيب جدي وارد مي‌كند و با درصد بالايي سبب سرطان ريه مي‌شود.‏

و اما گروه جديدي از مواد اعتيادآور كه محرك‌هاي مغزي هستند، گروه‌هايي از آمفتامين ديتالين و مشتقات آنها هستند كه يكي از معروفترين آنها اكستازي نام دارد.

* ‎سرگذشت اكستازي

شركت شيميايي مرگ در سال 1913 يك ماده شيميايي مشتق از آمفتامين به نام متلين ديوكسي آمفتامين (‏MDMA‏) سنتز كرد و يك سال بعد با شماره 350/274 آن را به ثبت رساند كه مقدر بود سرگذشت پر ماجرايي در قرن بيستم پيدا كند. در طول سال‌هاي بعدي خود آمفتامين و مشتقات ديگر آن براي استفاده‌هاي دارويي مختلف عرضه شدند. آمفتامين در دهه 1930 به عنوان داروي ضد اشتها و كاهنده وزن به كار مي‌رفت، اما به زودي به علت خط وابستگي و ساير عوارض بازار خارج شد. مشتق ديگر آمفتامين «متيلن ديوكسي آمفتامين» (‏MDMA‏) در سال 1956 به عنوان مهاركننده سرفه و در سال 1961 به عنوان ضداشتها ثبت شد، اما هيچگاه به عنوان دارو وارد بازار نشد. متيلن ديوكسي آمفتامين (‏MDMA‏) چهار دهه به فراموشي سپرده شد تا از اوايل دهه 1950 ارتش آمريكا آزمايش ‏MDMA‏ و ساير مشتقات آمفتامين را روي حيوانات آزمايشگاهي مثل خوكچه هندي، موش، ميمون و سگ آغاز كرد.

قصد ارتش آمريكا بررسي امكان استفاده از اين مواد به عنوان جنگ افزار شيميايي بود. ‏MDMA‏ به عنوان وسيله‌اي براي اعتراف‌گيري يا به اصطلاح سرم حقيقت‌گويي مورد آزمايش قرار گرفت اما براي اين مقصود مناسب نبود. يك دهه بود، دانشمندي به نام آلكساندر شالگين پژوهش جدي روي ‏MDMA‏ را آغاز كرد. در سال 1967 براي اولين بار مقدار اندكي از ‏MDMA‏ به طور زيرزميني ساخته شد و معدودي از افراد آن را امتحان كردند.

در سال 1968 شالگين شخصاً شروع به امتحان اين ماده روي خودش كرد و آن را به ديگران نيز معرفي كرد. او تجربه خودش را از ‏MDMA‏ اينگونه توصيف كرد. بعد از مصرف 120ميلي‌گرم هنگامي كه اثرات ماده شروع به ظاهرشدن كرد، احساس كردم كه به تنگنا افتاده ام و توجهم را بايد به آن معطوف كنم.

كاملاً ترسيده بودم و صورتم سرد و خاكستري شده بود. ولي حالت رويايي زيبايي داشتم. شالگين بسيار شيفته اين ماده شده بود.

‏ بين سال‌هاي 1977 تا 1988 معدودي از درمانگران تجربي از آن در جلساتي درماني استفاده كردند.

ادعا بر اين بود كه ‏MDMA‏ فرد را قادر به بيان احساسات دروني خود مي‌كند، بنابراين برخي از درمانگران در درمان «اختلال استرس پس از ضربه» (‏PTSD‏) از جمله در سربازان بازگشته از جنگ ويتنام آن را به كار بردند. از ابتداي دهه 1980 مصرف غيرپزشكي و تفريحي ‏MDMA‏ به خصوص در ايالت تگزاس آمريكا تحت نام اكستازي رواج يافت. در فاصله‌هاي سال 1976 تا 1988 مصرف اكستازي در ايالات متحده از 10 هزار روز درسال به 30 هزار روز در ماه رسيد و از دارويي كه تنها در مجالس زيرزميني يافت مي‌شد به ماده‌اي در دسترس همه بدل شد و قيمت آن از مشروبات الكلي هم كمتر بود. در سال 1985 بود كه «سازمان مبارزه با مواد مخدر» آمريكا مصرف اكستازي را غيرقانوني اعلام كرد و آن را در فهرست داروهايي كه مصرف پزشكي ندارند و احتمال بالاي سوء مصرف آنها وجود دارد، قرار داد. در همان سال «كميته كارشناسي وابستگي به دارو» در سازمان جهاني بهداشت به كشورها توصيه كرد اين ماده را غيرقانوني اعلام كنند.‏

* ‎اكستازي

به اعتقاد بسياري از متخصصان اكستازي مانند ‏LSD‏ جزو اصلي گروه مواد مخدر توهم‌زا و سرخوش آور به شمار مي‌رود. در ساخت اكستازي موادي همچون استون، نيترواتان، كلورفورم و يا حتي فروماليد به‌عنوان مواد پايه به كار مي‌روند.

موادي كه همگي در صفت شيميايي و داروسازي كاربرد داشته و مي‌توان به طور كاملاً قانوني آنها را تهيه و بعضي از اين مواد را بدون هيچ منعي استفاده كرد.

عموماً ساخت اين مواد در آزمايشگاه هاي زيرزميني صورت مي‌گيرد، اما در مورد اكستازي قضيه فرق مي‌كند.

اين ماده نه تنها در لابراتورهاي كوچك زيرزميني توليد مي‌شود، بلكه در كارخانجات بزرگ نيز هست.‏

اكستازي از طريق دهان و به صورت قرص همراه با آب مصرف مي‌شود ولي تزريق هم مي‌توان كرد، كه روش استفاده متداول آن استفاده از قرص است.

اين قرص‌ها با اسامي مختلفي چون فراري، دلار، فولك، هات (‏HOT‏)، انتيمت (‏Intemet‏)، لاو (‏Love‏) ميتسوبيشي، دكتر هاوس، آدمك خندان و .... در بازار موجود است.

در سطح خارجي اين قرص‌ها اغلب اشكال و حروفي دارند كه به همراه رنگ و تركيبات رنگي، شدت مدت زمان تأثير و نوع ماده مؤثر آن را براي مصرف‌كننده مشخص مي‌كند، هر چند درستي اين كدها قابل اطمينان نيست.‏

نام علمي اعتياد جديد كه در انتهاي آن مرگ به انتظار نشسته است «متيل دي اكسي متيل آمفتامين» است.

اثر هر قرص اكستازي پس از خوردن بعد از 15 تا 90 دقيقه در فرد آشكار مي‌شود و تا 24 ساعت باقي مي‌ماند. اكستازي داروي سفيد رنگ بدبو تلخ مزه است و به راحتي در آب حل مي شود و به شكل‌هاي قرص، كپسول، آدامس، نوشابه، پودرهاي طمع دار توليد و عرضه مي شود و گاه نيز به صورت تزريق وريدي مورد استفاده قرار مي‌گيرد.‏

اعتياد به اين ماده رواني و ترك آن بسيار دشوار است. متأسفانه ميزان مصرف اين ماده خطرناك در ايران در حال افزايش است و خطر مرگ با مصرف آن وجود دارد و هيچ پادزهري تا امروز براي مسموميت با اكس شناسايي نشده است.

از دلايل مصرف اين قرص‌ها به ويژه در جوانان، افزايش شديد احساس خوب بودن در فرد، افزايش انرژي فرد، احساس عشق و سرخوشي، افزايش هوشياري و درك موسيقي، افزيش حواس بويايي و چشايي، احساس تجربيات و حالات روحي جديد در زندگي، احساس روشنايي و وجود تمايل براي فعاليت شديد است، بسياري از مصرف‌كنندگان نيز عدم وجود فضاي تفريحي كافي براي خود را از دلايل مصرف اين قرص‌ها مي‌دانند.‏

‎* ‎اثرات منفي كوتاه مدت

مصرف قرص‌هاي اكستازي داراي عوارض منفي بسياري است كه در زير به برخي از ‌آنها اشاره مي‌كنيم:

افراد پس از مصرف اين قرص‌ها كم‌كم وجود اثرات منفي را در خود احساس مي‌كنند، اثراتي چون كاهش اشتها، تغييرات بينايي، گشاد شدن مردمك چشم، حركات غير طبيعي چشم (نيتاگموس)، توهم بينايي (هالوسيناسيون) افزايش ضربان قلب و فشار خون، تغيير در حفظ نظم دماي بدن و فك‌زدن‌هاي طولاني (افراد مصرف‌كننده براي جلوگيري از حالت قفل‌شدن فك، مجبور به مصرف آدامس هستند و گاهي تا ساعت‌ها پس از مصرف، اين حالت فك‌زدن‌هاي غيرطبيعي موجود است).‏

همچنين لرزيدن، عصبي شدن، عدم تمايل براي استراحت ، تمايل شديد براي مصرف مجدد ماده اكستازي پس از افت تأثير اوليه از اثرات منفي اين قرص در روزهاي پس از مصرف است.‏

* ‎اثرات منفي دراز مدت

اما مصرف اين قرص‌ها در دراز مدت اثرات منفي شديدي بر بدن افراد مي گذارد از جمله اثرات شديد احساسي، اختلال خواب، كابوس‌هاي شبانه، اضطراب، ديوانگي، انقباض شديد فك و پارگي زبان در اثر فك‌زدن‌هاي طولاني، عدم تمركز، فراموشي، اختلال در يادگيري، افزايش دماي بدن، تهوع و استفراغ، كاهش سديم خون در اثر مصرف زياد مايعات (هيپوناترمي)، سردرد و سرگيجه و تشنج، آنمي‌پلاستيك (سركوب شديد خون‌سازي مغز استخوان) و افت شديد خلق در روزهاي پس از مصرف است.

احتمال اعتياد جسمي بعد از مصرف كم است، ولي اعتياد رواني به همراه دارد، احتمال مسموميت كبدي، صدمه به اعصاب مغزي و... وجود دارد. در ضمن دختران جوان به علت اثرات هورمون‌هاي جنسي زنانه، در صورت مصرف اكستازي در معرض خطر بيشتري براي ابتلا به افت سديم خون و به دنبال آن تشنج هستند.‏

هنوز در مورد عوارض دراز مدت سوء مصرف اكستازي اطلاع دقيقي در دست نيست، اما در اين نكته كه سوء مصرف اكستازي با خلوص بالا و به دفعات، كارايي و عملكرد سيستم عصبي مغز را به‌شدت دچار آسيب مي‌كند، شكي وجود ندارد.

بعضي مصرف‌كنندگان مي‌گويند كه در حالت نشئگي حافظه كوتاه مدتشان را به كلي از دست داده‌اند، اما در بعضي موارد حافظه دراز مدتشان فعال شده است.

اكستازي مانند مواد مخدر سيستم ايمني بدن را به‌شدت تضعيف مي‌كند و آسيب پذيري بدن را در برابر بيماري‌هاي عفوني و ويروسي به شدت افزايش مي‌دهد.

علاوه بر آن ارگان‌هايي كه كار دفع مواد سمي زايد بدن مثل كليه و كبد را بر عهده دارند، دچار صدمات جبران‌ناپذيري مي‌شوند.‏

افرادي كه مصرف را تازه شروع كرده‌اند، زندگي روزمره‌شان هنوز تحت تأثير مصرف قرار ندارد، اما پس از حدود شش ماه مصرف مداوم، اشتياق مفرط و غيرقابل كنترل به مصرف دايمي در آنها به وجود مي‌آيد. ضمن اين كه اشتياق به مصرف مواد مخدر ديگر مانند حشيش، كوكائين و حتي بعضي داروهاي پزشكي روان‌گردان نيز به وجود مي‌آيد.‏

دوشنبه 27 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: اطلاعات]

[مشاهده در: www.ettelaat.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 639]