گفت وگوي «اعتماد » با تامس پيكرينگ قائم مقام آلبرايت لابي اسرائيل تاثيري بر اوباما ندارد

واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: گفت وگوي «اعتماد » با تامس پيكرينگ قائم مقام آلبرايت لابي اسرائيل تاثيري بر اوباما ندارد
گروه سياسي، كيوان مهرگان؛
[email protected]

هرچه به نقل مكان باراك اوباما به ساختمان سفيد رنگ خيابان1600 پنسيلوانيا در واشنگتن دي سي نزديك مي شويم، نام و ايده هايي كه از صلح، مذاكره و گفت وگوي مستقيم به جاي تهديد، تحريم و جنگ دفاع مي كردند بيشتر به گوش مي رسد. اينكه در چهار سال آينده به جاي بوش، ديك چني و رايس؛ اوباما، جو بايدن و هيلاري كلينتون سياست خارجي ايالات متحده را اداره كنند اتفاق خوشايندي خواهد بود. چه آنكه سه چهره نخست، نام شان با جنگ و لشكركشي و شرارت مترادف بود و اين سه دست كم در بيان موضع مدافع مذاكره و گفت وگو هستند.از حلقه اول تصميم گيران سياست خارجي امريكا كه فاصله بگيريم، نمود مدافعان صلح و گفت وگو بيشتر مي شود. هر چند بدبيني به هر سياستمداري كه هواي امريكا را استنشاق مي كند جزيي از نگاه ما ايرانيان باشد. يكي از سياستمداران يا به تعبير بهتر ديپلمات هايي كه همواره از منطق مذاكره در برابر ايران دفاع كرده است، «تامس آر پيكرينگ» سفير امريكا در كشورهايي نظير اردن، هند، روسيه و نماينده ايالات متحده در سازمان ملل و قائم مقام مادلين آلبرايت در وزارت امور خارجه، يكي از آن ديپلمات هايي است كه براي عملي كردن آنچه درباره ايران مي انديشد در شوراي امريكاييان- ايرانيان كه نقش لابي ايران در جامعه امريكا را به عهده گرفته عضو شده است.در زمان حضور تامس آرپيكرينگ در وزارت امور خارجه امريكا بود كه دستگاه ديپلماسي اين كشور تحركات جدي را براي آغاز مذاكره با ايران آغاز كرد. مادلين آلبرايت به شوراي امريكاييان- ايرانيان رفت و براي نخستين بار در 50 سال گذشته به نقش منفي امريكا در ايران قبل از انقلاب اعتراف كرد. كلينتون رئيس جمهور امريكا در صحن سازمان ملل تا انتهاي سخنراني رئيس جمهور ايران منتظر ماند تا گشايشي در اين قفل ناگشوده ايجاد شود. آن روزها گفتن از مذاكره با امريكا در عرصه عمومي ايران يك جرم بود تا چرخ تحولات داخلي ايران به سويي چرخيد كه رئيس جمهور ايران بتواند در اقدامي بي نظير در تاريخ 30 ساله انقلاب در پيامي به رئيس جمهور منتخب ايالات متحده برگزيدنش را شادباش بگويد.اينك و در اين شرايط 20ديپلمات كهنه كار امريكايي در دوران مختلف در نامه يي به باراك اوباما فرآيند اجرايي شدن شعار رئيس جمهور منتخب مبني بر آغاز مذاكره بدون پيش شرط و مستقيم را به او ارائه كرده اند تا از فرصت پيش آمده بين دو كشور براي شكستن اين تابوي بزرگ دو طرف نهايت بهره را ببرند. بر اين اساس بود كه 48 ساعت بعد از برگزيدن اوباما براي گفت وگو با تامس پيكرينگ تماس گرفتم. 24 ساعت بعد خود او با من تماس گرفت و پيشنهاد مصاحبه را با آغوش باز قبول كرد. ساعت 5 بعدازظهر به وقت واشنگتن مصادف با يك و نيم صبح به وقت تهران، تامس پيكرينگ به پرسش هاي «اعتماد» درباره چشم انداز روابط ايران و امريكا بعد از انتخاب باراك اوباما پاسخ گفت. در گمانه زني هايي كه براي همكاران اوباما در مطبوعات امريكايي مطرح شده از اين ديپلمات براي به عهده گرفتن يكي از پست هاي كليدي دولت نام برده شده است. اما خود هرگونه مذاكره در اين باره را رد مي كند.

---

- با پيروزي دموكرات ها سر شما هم خيلي شلوغ شده، اين طور نيست؟

فكر نمي كنم، من با دموكرات ها رابطه نزديكي دارم اما در هيچ يك از جلسات حزب دموكرات شركت نمي كنم چون من تقريباً مستقلم و به پرسش هاي شما نيز از همين موضع پاسخ خواهم داد.

-اما در يكي از مقالاتي كه در نشريات امريكايي چاپ شده بود از شما به عنوان يكي از مسوولان ارشد دولت اوباما اسم برده بود؟

فكر نمي كنم، در اين زمينه هم چيزي نشنيده ام. انتظار پست هم ندارم.

- فكر مي كنم اوباما پس از تحويل گرفتن قدرت از بوش، دو مشكل اصلي دارد؛ يكي از اين چالش ها فرآيند بازگشت دموكرات ها به كاخ سفيد پس از هشت سال دوري از قدرت است. دوم بحران مالي امريكاست كه فكر كنم آقاي اوباما بايد پيش از هر مساله يي براي آن چاره انديشي كند. همين دو موضوع احتمال اينكه اولويت هاي سياست خارجي امريكا را از دستور خارج كند خيلي زياد مي كند. به خصوص موضوعي مثل ايران، عراق و افغانستان. آيا اين طور است؟

در همين آغاز من با شما درباره بحراني بودن انتقال قدرت اختلاف نظر دارم. مساله انتقال قدرت ممكن است نيازمند زمان باشد اما به هيچ وجه بحراني نيست. من فكر مي كنم رئيس جمهور منتخب ايالات متحده مايل است پيش از اعلام سياست هايش افراد كابينه اش را برگزيند. اما در مورد بحران مالي با شما موافقم. اين مساله جهاني به مهم ترين موضوع قابل رسيدگي براي همگان بدل شده است. ساير مسائل داخلي از جمله آموزش و درمان در دولت جديد از اهميت ويژه يي برخوردار است. مي توان گفت همواره نوعي رقابت براي رسيدگي به مسائل داخلي و مسائل خارجي وجود داشته است. البته من هنوز از اولويت بندي رئيس جمهور منتخب در سياست هاي خارجي اش اطلاع چنداني ندارم اما به عنوان يك ناظر خارجي به نظر مي رسد با وجود اهميت بحران جهاني، مسائل مربوط به خاورميانه به خصوص ايران، عراق، فرآيند صلح اعراب و اسرائيل و افغانستان در بالاي فهرست اولويت هاي رئيس جمهور منتخب قرار داشته باشد.مساله ديگري كه بايد به آن اشاره كنم، مساله انتخابات آتي ايران است كه در سال آينده برگزار مي شود. نظرها و پيشنهادهايي مرتبط با آن مطرح است و اين هم يكي از دغدغه هاي جدي دولت جديد به شمار مي رود.

-فكر مي كنيد آقاي اوباما منتظر نتيجه انتخابات در ايران مي ماند يا ممكن است پاسخ پيام آقاي احمدي نژاد را پس از ورود به كاخ سفيد بدهد؟

پاسخ دقيق اين پرسش را نمي دانم. گروهي به او توصيه مي كنند به منظور آگاه شدن از نتيجه انتخابات ايران، پيش از اتخاذ هر نوع تصميم درباره اين كشور، آهسته پيش برود. به هرحال شما هم مي دانيد آقاي اوباما در جريان مبارزات انتخاباتي خود همواره علاقه خود را نسبت به ايجاد مذاكره مستقيم بين ايران و امريكا نشان داده است و به نظر من هر نوع تغيير در اين روند دور از انتظار من نيست.

-به موضع گيري آقاي اوباما درباره مذاكره با ايران اشاره كرديد. نظر آقاي اوباما درباره ايران بر سه نكته كليدي استوار بود؛ 1- آغاز مذاكره 2- مذاكره بدون پيش شرط 3- مذاكره مستقيم با سران ايران. آيا آقاي اوباما پس از به دست گرفتن قدرت در ايالات متحده بر اين نظر خود مي ماند يا ممكن است اين شعار هيچ وقت به سياست اصلي در كاخ سفيد تبديل نشود؟

آقاي اوباما طرفدار مذاكره با ايران است. اما بروز تغيير در موضع شان به نظر من محتمل نيست. تنها نكته شايد زمان مذاكره باشد. گروهي پيش بيني مي كنند مذاكرات پيش از انتخابات در ايران انجام خواهد شد و گروهي از آغاز مذاكرات بعد از انتخابات ايران دفاع مي كنند. اين دو گروه هركدام استدلالي دارند. بايد منتظر بود.

-گروهي معتقدند در امريكا اگرچه نامزدها آزادند در مبارزات انتخاباتي هر شعاري را كه مايلند در انتخابات بيان كنند اما وقتي به عنوان رئيس جمهور امريكا انتخاب مي شوند با موانعي در درون مجموعه يي از دستگاه ها روبه رو مي شوند. مثلاً ممكن است وزارت دفاع، خارجه يا حتي سيا در برابر اين برنامه رئيس جمهور مقاومت كنند. اين طور نيست؟

پرسش شما بر درك كاملاً نادرستي از شرايط ايالات متحده بنا شده است. شما به اين نكته توجه نمي كنيد كه آقاي اوباما در راس قدرت امريكا قرار خواهد گرفت. رهبران سازمان هاي ديگر اختيار اداره سازمان تحت رهبري شان را در دست دارند اما همه آنها براي دولت و آقاي اوباما كار خواهد كرد. ممكن است بحث هايي در داخل كشور در بگيرد و افراد نظرات و پيشنهاد هاي مختلفي داشته باشند اما نهايتاً اين اوباما است كه تصميم نهايي را مي گيرد.

-اگر نظر شما را درست بدانيم، لابي ايپك كه طرفدار منافع اسرائيل در امريكاست به شدت با نزديكي ايالات متحده و ايران مخالف است و شما هم مي دانيد بر سر راه اين مذاكره سنگ اندازي مي كنند. آقاي اوباما با آنها چه خواهد كرد؟

لابي كه نام برديد نه تنها اكنون بلكه در زمان مبارزات انتخاباتي اوباما از قدرت كافي برخوردار بوده است. اوباما در جريان مبارزاتش از قدرت و نفوذ گروه هايي نظير ايپك آگاه بوده و با در نظر گرفتن همه جوانب پيشنهاد آغاز مذاكره با ايران را مطرح كرده است. بنابراين اين مسائل، مسائلي نيست كه از ديد يك سياستمدار هوشمند پنهان بماند.

-در اينجا يك پرسش ديگر مطرح مي شود و آن اين است كه آيا سياست خارجي ايالات متحده درباره ايران از يك قاعده مشخص پيروي مي كند كه با تغيير رئيس جمهور تغييري در آن حاصل نمي شود يا اين سياست ها در اختيار رئيس جمهور است و هر زمان كه تشخيص بدهد مي تواند اين سياست را به كلي تغيير دهد؟

به عقيده من رئيس جمهور مي تواند براي رسيدن به سياست مطلوب خود در زمينه ايران در سياست خارجي ايالات متحده تغييراتي ايجاد كند. به نظر مي رسد جهت گيري آقاي اوباما به سمت گفت وگوي مستقيم و بدون پيش شرط با ايران است. آنچه اكنون نامشخص است زمان اين گفت وگوها است. اين پرسشي است كه من براي آن پاسخي ندارم.

-آيا نامه تبريك آقاي احمدي نژاد در تغيير اين زمان مي تواند موثر باشد؟

به نظر من اين نامه حركتي كاملاً متفاوت از واكنش هاي پيشين ايران و از سوي آقاي احمدي نژاد بود. اين نامه كاملاً غيرمنتظره بود. اما اوباما بايد درباره نحوه واكنش شان به اين نامه تصميم بگيرند و من هم نمي توانم اين واكنش را پيش بيني كنم. اما همه كساني كه تحولات ايران را به دقت زير نظر دارند اين حركت رئيس جمهور ايران را خارق العاده و غيرمنتظره توصيف كردند.

-اسرائيل همواره نگران بوده كه با معطوف شدن توجه امريكا به ايران در انزوا قرار بگيرد. پرسش اين است كه ممكن است اسرائيل براي پيشگيري از اين اتفاق دست به يك حمله نظامي عليه ايران بزند؟

من نمي دانم موضع اوباما يا اسرائيل چيست و نمي توانم به نمايندگي از طرف اين دو سخني بگويم. به نظر من پاسخ به اين پرسش كه آيا اقدام نظامي عليه ايران به وقوع خواهد پيوست يا نه هنوز در حد حدس و گمان است. در اين لحظه از زمان پيش بيني چنين واقعه يي ناممكن است. اما فكر مي كنم همه ما مي دانيم واكنش هاي احتمالي به اين اقدامات بسيار شديد خواهد بود و اين نكته يي است كه نه تنها اسرائيل (كه عامل چنين اقدامي خواهد بود) بلكه امريكا نيز بايد مدنظر داشته باشد. من اساساً از موضع اوباما در اين زمينه اطلاعي ندارم. نمي توانم بگويم ايشان ضد اين حركت هستند يا از آن حمايت خواهند كرد اما از سخنان صريح شان در مبارزات انتخاباتي اين طور نتيجه گيري كنم كه به ديپلماسي بيشتر از كاربرد نيروهاي نظامي علاقه و اعتقاد دارند. اين نتيجه گيري شخصي من از سخنان آقاي اوباماست.

-تمام تلاش امريكا در هشت سال رياست جمهوري اش اين بود كه پرونده هسته يي ايران را از آژانس بين المللي انرژي اتمي به شوراي امنيت سازمان ملل ببرد. اگر اوباما بخواهد با ايران مذاكره مستقيم داشته باشد تكليف پرونده ايران در شوراي امنيت چه مي شود، آيا اين پرونده همچنان در شوراي امنيت مي ماند يا امريكا از پيگيري آن صرف نظر مي كند؟

پاسخ به اين پرسش بسيار مشكل است زيرا اين امر نه تنها به پاسخ ايران به پيشنهاد آغاز گفت وگو بستگي دارد بلكه به نحوه پيشرفت گفت وگوها و نهايتاً به نتيجه يي كه گفت وگوها در زمينه برخورد با مساله هسته يي ايران به بار خواهد آورد نيز وابسته است. اين مساله ناشناخته در سياستگذاري هر رئيس جمهور در زمينه پرونده هسته يي ايران است. آقاي اوباما يا هر رئيس جمهور ديگري كه به جاي ايشان قدرت را در دست مي گرفت، نقش كليدي دارند. ما اكنون در بستري از ناشناخته ها به سر مي بريم. از اين رو هر نوع تلاش من براي پاسخ به پرسش ها فايده يي ندارد.

-فكر مي كنيد پيشنهاد تاسيس دفتر حفاظت از منافع امريكا در تهران به جايي برسد؟

من طرفدار اين موضوع هستم اما رئيس جمهور منتخب در اين زمينه اظهارنظري نكرده اند، من هم اطلاعات تازه يي ندارم.

-دولت بوش سالانه 75 ميليون دلارتحت عنوان ترويج دموكراسي ولي درواقع براي براندازي جمهوري اسلامي در ايران اختصاص داده است.فكر مي كنيد اوباما اين سياست را ادامه بدهد. شما با اين كار موافقيد يا مخالف؟

به نظر من هر نوع اقدام با هدف تغيير دولت ها كاري غيرعاقلانه است وقتي پيشرفت روابط بين كشور هاي مختلف هدفي عاقلانه است. من معتقدم تصميم گيري درباره تعيين دولت بايد بر عهده مردم ايران باشد. روابط بين كشورها و تكيه بر گفت وگوي تمدن ها در مدت طولاني پاسخي براي مسائل و چالش هاي موجود بين دو كشور ايران و امريكا به دست خواهد داد.

-يعني موضوع براندازي نظام ايران از دستور كار امريكا ممكن است خارج شود؟

اين پرسشي است كه آقاي اوباما به صراحت به آن پاسخ داده اند. رئيس جمهور منتخب امريكا روش ديپلماتيك را براي برخورد با ايران برگزيده اند و اعلام كرده اند اين روش از طريق گفت وگو، مذاكره و بحث عملي است. به نظر من اين رويكرد اوباما بايد يك جهت گيري از سوي ايرانيان نسبت به او برانگيزد. بر پايه برآوردهايي كه از اين موضع گيري انجام مي دهيد مي توانيد به نتايجي دست پيدا كنيد. بازگشت سريع دو كشور بر پايه احترام متقابل و در سايه حل مشكلات امكان پذير است.

-در زمان آقاي كلينتون،خانم آلبرايت با حضور در شوراي امريكاييان- ايرانيان از دخالت هاي امريكا در امور داخلي ايران و حمايت امريكا از شاه و دربار عذرخواهي كرد و براي تغيير اين سياست اعلام آمادگي كرد. از سياست هاي آقاي اوباما ادامه اين روند برمي آيد؟

پاسخ اين پرسش را نمي دانم. اما آنچه اينجا و اكنون مي توانم به شما بگويم اين است كه من اميدوارم اين طور باشد. من در زمان اين سخنراني در دولت كلينتون بودم و زماني كه خانم آلبرايت اين سخنان را بيان كرد ما بسيار اميدوار بوديم بشود راه مذاكره با ايران كه تا آن زمان بسته بود را باز كند. پيشنهاداتي هم مطرح كرديم اما اتفاقي نيفتاد.
يکشنبه 26 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]

[مشاهده در: www.iribnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 46]