ايده‌هاي خوب

واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: ايده‌هاي خوب
دانش- ليلا رستگار*:
چند وقت پيش يكي از مجله‌هاي بين‌المللي مخصوص نوجوانان، كه در زمينه محيط زيست منتشر مي‌شود، از خوانندگان خود پرسيد: «شما براي كم كردن ميزان گاز دي‌اكسيد كربن چه كار مي‌كنيد؟»

پاسخ‌هاي خوانندگان بسيار جالب و خلاقانه بود. به همين دليل اين مجله پاسخ‌ها و فعاليت‌هاي خوانندگان نوجوان خود را در شماره بعدي چاپ كرد تا بقيه هم از آن استفاده كنند.

«روچي جين» از هندوستان:‌ «من يك برنامه بازيافت مواد طبيعي (كمپوست) با كمك كرم‌ها در محل زندگي‌ام به راه انداخته‌ام. ما مخزن يا محفظه‌اي را كه ديگر به درد نمي‌خورد، انتخاب مي‌كنيم، درونش حفره‌اي ايجاد مي‌كنيم،‌ چند كرم خاكي از آنجا به داخل مخزن مي‌اندازيم و آنها را در بين خانه‌ها توزيع مي‌كنيم كه هر روز مقدار زيادي زباله تر آشپزخانه دارند. آنها زباله‌هاي تر خود را داخل اين مخزن‌ها مي‌ريزند و كرم‌هاي كوچك با تغذيه و تجزيه آنها عمل كمپوست يا تهيه كود طبيعي را انجام مي‌دهند. در پايان ماه اين مخزن‌ها را جمع آوري مي‌كنيم، از كمپوست آن براي كود باغچه‌هاي محله استفاده مي‌كنيم و يا آنها را به گلخانه‌ها مي‌فروشيم. استفاده از اين كودهاي طبيعي نياز به كودهاي صنعتي را كه با استفاده از سوخت‌هاي فسيلي توليد مي‌شود و گاز دي‌اكسيد كربن توليد مي‌كنند، از بين مي‌برد و بازيافت زباله‌هاي طبيعي هم از توليد گاز متان حاصل از گنديدن آنها جلوگيري مي‌كند.»

«كلار ايستون» از استراليا:« براي راضي كردن نوجوانان به حفاظت از كره زمين، آنها بايد تجربه‌هاي مستقيمي از طبيعت به دست بياورند، براي همين هم من گروه‌هايي از نوجوانان را براي پياده‌روي به مناطق طبيعي مي‌برم. ما در آنجا اردو مي‌زنيم، بازديدكنندگان بدون استفاده از برق، زندگي مي‌كنند و غذاهايي مي‌خورند كه از مزارع اطراف و به صورت كاملاَ طبيعي و بدون استفاده از كودهاي شيميايي تهيه مي‌شود. بودن افراد در طبيعت
خلق و خوي آنها را تغيير مي‌دهد و علاقه آنها را به حفاظت از طبيعت بيشتر مي‌كندو بهتر مي‌توانند به دنبال كارهايي بروند كه دي اكسيد كربن كمتري توليد كند.»

«ريك جاكومين» از كشور آفريقايي توگو: «من عضو يك سازمان جوانان دوستدار محيط‌زيست شده‌ام كه استفاده از اجاق گازهاي خورشيدي را تبليغ مي‌كند. ساخت آنها بسيار راحت است و با استفاده از مقوا و آلومينيوم مي‌توان آنها را توليد كرد. در منطقه‌اي كه من زندگي مي‌كنم اكنون خيلي از زنان براي جوشاندن آب و پختن غذا از اين اجاق‌هاي خورشيدي استفاده مي‌كنند. اين كار باعث مي‌شود تا درختان كمتري براي تهيه هيزم قطع شوند و گاز دي اكسيد كربن بر اثر سوزاندن چوب‌ها توليد نشود. از آنجا كه خود اين زنان مربياني براي ديگران شده‌اند و آنها را به استفاده از اين اجاق‌ها تشويق مي‌كنند، جايگاه اجتماعي خيلي خوبي هم پيدا كرده‌اند. حتي رئيس قبيله‌شان هم از آنها در باره محيط زيست مشورت مي‌گيرد.»

«ديميتري تاسمالي» از تركيه: «دانش‌آموزان دبيرستان ما معمولا با دبيرستان‌هاي ديگر نشست‌هايي را تشكيل مي‌دهند تا با هم راه‌حل‌هايي براي مشكلات محيط زيست پيدا كنند. گروه ما روي مسئله گرم شدن كره زمين كار مي‌كند و قصد دارد تا در مدرسه‌هاي دولتي تركيه درختكاري كند. ما با برگزاري نمايشگاه‌ها از دانش‌آموزان پول جمع آوري كرده‌ايم. سپس از سازمان جنگل داري تركيه در باره درختكاري و درختان مناسب
هر منطقه راهنمايي گرفته‌ايم. تا كنون در هشت مدرسه‌اي كه هيچ درخت و فضاي سبزي نداشته‌اند، درخت كاشته ايم. در اين كار دانش‌آموزان خود آن مدرسه‌ها را هم درگير كار مي‌كنيم و به آنها توضيح مي‌دهيم كه درختكاري هم باعث ايجاد فضاي سبز در كوتاه مدت مي‌شود و هم در دراز مدت از گرماي زمين جلوگيري مي‌كند.»

«ميدوري كيتاهاشي» از ژاپن: «در ژاپن براي جوانان كاملا جا افتاده است كه چوب‌هاي مخصوص غذاخوري خود را مراهشان به رستوران ببرند و از چوب‌هاي يك بار مصرف استفاده نكنند. بيش از 09 درصد اين چوب‌هاي غذاخوري يك بار مصرف در ژاپن از درختان جنگل‌هاي چين توليد مي‌شود. كشور چين در حال حاضر با مشكلات جدي جنگل‌زدايي و بيابان‌زايي روبه‌رو است. گروه ما در مدرسه، كيسه‌هاي پارچه‌اي مخصوص براي حمل اين چوب‌هاي غذاخوري تهيه كرده است تا اين اقدام را تشويق كند. حتي رستوران‌ها هم به كساني كه چوب خودشان را آورده‌اند تخفيف مي‌دهند. هر كس مي‌تواند حتي با يك اقدام كوچك مانند اين كار موثر باشد.»

«كارتيكيان‌ناتارجان» از‌هندوستان:‌ «در منطقه جنوب هند كه من زندگي مي‌كنم، جشنواره‌اي به نام «پونگال» در فصل برداشت برگزار مي‌شود. اين جشنواره يكي از سنت‌هاي مهم اين منطقه است. در اولين روز آن مردم خانه‌هاي خود را تميز مي‌كنند و تمام وسايل اضافي و دور‌ريختني خود را در آتش مي‌سوزانند.با اين كار گاز دي اكسيد كربن توليد مي‌شود. بعضي وقت ها كيسه‌هاي پلاستيكي و تايرهاي ماشين را هم در آتش مي‌اندازند كه باز هم باعث ايجاد گازهاي سمي مي‌شود. من و بقيه دانش‌آموزان مدرسه‌مان برنامه‌اي در شهرمان پياده كرديم و خطرهاي اين كار را براي مردم توضيح داديم . از آنها خواستيم به جاي اين كار وسايل ‌خود را بازيافت كنند و يا استفاده جديدي براي آنها تعريف كنند. آنها به خوبي به اين برنامه ما پاسخ دادند و شهرداري هم به ما در جمع آوري زباله‌هاي خطرناك كمك كرد. »

* كارشناس محيط زيست
شنبه 25 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: همشهری]

[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 339]