«تنگه ظلمات» تا «تالار بهشت»

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: «تنگه ظلمات» تا «تالار بهشت»

عکس > عکاسی - چنگیز محمودزاده:
می.روید و می.روید تا می.رسید به جایی که دیگر هیچ کس نیست. فقط خودتان هستید و دیگر هیچ.
فرقی نمی.کند زیر قله «شاهزاده گردن.کج» در برف بنشینید، میان ستون.های شنی دره «ستاره افتاده» در جزیره قشم سرگردان و متحیر به.صورت.هایی که باد از شن ساخته است خیره بمانید، در چالدران رو به دشتی بایستید که یکی از شکست.های بزرگ ایرانیان در آن رقم خورد یا در روستاهای اطراف مریوان به جنگل.های تنک بلوط نگاه کنید.
معلوم نیست چرا وقتی به جاهایی فکر می.کنید که تاثیر حضور در آن فضاها برای همیشه در ذهنتان مانده است، معمولا یاد مکان.هایی می.افتید که یا فقط خودتان در آن بوده.اید یا دست بالا همراه با چند نفر دیگر.
حتی دریای شمال هم زمستان.ها چیز دیگری است؛ زمانی که ساحل از هجوم تابستانی مردم خالی می.شود و فقط در گوشه پرتی از آن، ماهیگیران فرو می.روند در آب. حالا و در روزهایی که سفرهای نوروزی مردم آغاز می.شود، از چند عکاس حرفه.ای طبیعت که سال.هاست در گوشه و کنار ایران به عکاسی پرداخته.اند، پرسیدیم در چه جایی از دیدن آنچه پیش رو داشتند، متحیر
شده.اید.
همایون امیر یگانه سال.هاست که به عکاسی از طبیعت و بناهای تاریخی مشغول است. در گذر این سال.ها آنچه هنوز در ذهن او باقی مانده، گوشه.ای از طبیعت ایران است و طبیعت روستایی به نام پالنگان در استان کردستان؛«در جاده کرمانشاه به سنندج در نزدیکی کامیاران روستایی به نام پالنگان وجود دارد که یکی از جاده.های دسترسی به اورامانات هم از آنجا می.گذرد. یک سال در اردیبهشت ماه به آن منطقه سفر کردم دشتی زیبا را پیش.رو دیدم که شقایق.ها در آن غوغا کرده بودند. درخت.های بلوط هم میان دشت، ترکیب.بندی خیره.کننده.ای به.وجود آورده بودند که زیبایی آن منظره را دوچندان می.کرد.»
غوغای شقایق.ها
روستایی که امیر.یگانه از طبیعت آن یاد می.کند در دهستان ژاورود و در دره تنگیور قرار دارد. غیر از طبیعت منحصر به فرد این منطقه، خود روستای پالنگان نیز دارای معماری پلکانی است و همان الگویی در آن رعایت شده است که در اورامان.تخت یا ماسوله
به چشم می.خورد.
شاید خیلی.ها با شنیدن وصفی از زیبایی طبیعت به یاد شمال کشور و مناطق سرسبز استان.های حاشیه دریای خزر بیفتند، اما امیر.یگانه عقیده دارد که بین زیبایی طبیعت شمال کشور با استان کردستان، تفاوت مهمی وجود دارد که به طیف. رنگ.ها بازمی.گردد؛ «یکی از ویژگی.های طبیعت کردستان، طیف.های رنگی گسترده آن است که در فصل بهار می.توان این زیبایی را در بخش.های مختلف این استان دید. هر چند در شمال هم می.توان چند طیف از رنگ سبز را دید، این رنگ.ها، کنتراست بالایی ندارند، اما در کردستان تونالیته (طیف) رنگی در فصل بهار آن.قدر زیاد است که حتی عکس سیاه و سفید از منظره.ها، زیبا
خواهد بود.»
این عکاس تعریف می.کند که در گذشته مسیر دسترسی به روستای پالنگان، جاده.ای خاکی بود که در سال.های اخیر آسفالت شده است و چند مرکز پرورش ماهی نیز در آن منطقه فعالیت می.کنند. امیر یگانه اضافه می.کند:
«به همین دلایل، بکر بودن دشت زیبای پالنگان از بین رفته است. با این حال هنوز هم این نقطه از کردستان، زیبایی.های فراوانی دارد.»
تکه.ای از بهشت
گاهی گذر ما به جایی می.افتد که وقتی از آن سفر باز می.گردیم و برای دیگران تعریف می.کنیم به چه جاهایی رفته. بودیم، تازه متوجه می.شویم چه چیزهایی را از دست داده.ایم و ندیده.ایم؛ چیزهایی که ممکن است اصلا از وجودشان خبر نداشته باشیم یا شاید هم ورود به آن مکان.ها برای هر فردی مجاز نباشد. غار علیصدر یکی از نقاط دیدنی ایران است که بسیاری از مردم از نقاط مختلف کشور به دیدن آن می.روند، ولی «تالار بهشت» نام یکی از تالارهای آن است که هر کسی نمی.تواند به آن وارد
شود.
سعید محمودی ازناوه 14 سال پیش 5 روز به عکاسی در این غار پرداخت و حتی شب.ها نیز در اتاقی در نزدیکی دهانه غار خوابید. در همان روزها بود که او توانست به تالار بهشت وارد شود: «برای رسیدن به این تالار مجبور بودیم بخش.هایی را به شکل سینه.خیز طی کنیم، بعضی جاها سوار قایق شویم و بعد دوباره با پای پیاده راهمان را ادامه دهیم. بعد از مدت زیادی راه رفتن به تالار رسیدیم. نمی.دانم چطور می.شود آنجا را تعریف کرد، مثل این بود که به یکی از آن مخفیگاه.های دزدان دریایی رسیده باشیم که در فیلم.ها می.بینیم. این تالار زیبایی حیرت.انگیزی دارد.»
آن.طور که زمین.شناسان می.گویند، قدمت سنگ.های تشکیل.دهنده کوهی که غار در آن قرار دارد به 190 تا 136 میلیون سال پیش برمی.گردد. این غار در 75 کیلومتری شمال غرب همدان واقع شده است و سعید محمودی که از سال 1369 عکاسی از گوشه و کنار ایران را شروع کرده و تا امروز 18 جلد کتاب عکس از نقاط مختلف کشور منتشر کرده است، وقتی می.خواهد احساس خود را از دیدن بخشی از زیبایی.های تالار بهشت بیان کند، می.گوید: «آن زمان که در علیصدر عکاسی می.کردم هنوز به خانه خدا نرفته بودم. وقتی به خانه برگشتم، همسرم پرسید: سفرت چطور بود؟ من جواب دادم: به زیارت خانه خدا رفته بودم. در تالار بهشت واقعا احساس می.کردم خدا به من خیلی نزدیک است.»
تنگه ظلمات
خیلی.ها اسم «قصر بهرام» را شنیده.اند؛ همان کاروانسرایی که نزدیکی ورامین قرار دارد. ولی شاید ندانند با ادامه دادن مسیری که به این کاروانسرای شاه عباسی می.رسد، می.توان به یکی از مناطقی وارد شد که در آن، جاذبه.های طبیعی مختلفی در کنار هم قرار گرفته.اند.
پارک ملی کویر به وسعت 420 هزار هکتار در این منطقه گسترده شده است. این منطقه از سال 1343 ابتدا منطقه شکار ممنوع بود و سپس از سال 1355 پارک ملی اعلام شد. البته در سال.های اخیر در شیوه محافظت از این منطقه، تغییراتی به.وجود آمد، اما هنوز هم ورود به آن، نیازمند در اختیار داشتن مجوزهایی از سوی اداره حفاظت از محیط.زیست است.
حسین کریم.زاده از 20 سال پیش به عکاسی مشغول است و مانند دیگر همکارانش که به عکاسی از طبیعت و بناهای تاریخی ایران می.پردازند، در طول این سال.ها به نقاط زیادی از کشور سفر کرده است. یکی از مکان.هایی که پس از همه این سفرها هنوز در ذهنش باقی مانده، دره.ای است به نام «تنگه ظلمات» که در پارک ملی کویر قرار دارد. این دره به گفته بسیاری از کسانی که توانسته.اند آن را ببینند و قدم درون آن بگذارند، شباهت بسیاری به منطقه «گرند کانیون» آمریکا دارد. کریم.زاده می.گوید: «درست وسط کویر، ناگهان به دره.ای می.رسید که فضای وهم.انگیز و عجیبی دارد. برخی عقیده. دارند این دره 4 کیلومتری در اثر زلزله به.وجود آمده است. ما وقتی به این دره رسیدیم، غروب شده بود و شب را هم کنار ورودی دره خوابیدیم.»
تنگه ظلمات، تنها جایی در پارک ملی کویر نیست که توجه بازدیدکنندگان را به.خود جلب می.کند. کریم.زاده در این باره می.گوید:« گونه.های گیاهی و جانوری زیادی در پارک کویر وجود دارد که اگر با حوصله و وقت کافی به این پارک بروید می.توانید حتی پلنگ، گرگ و یوزپلنگ را ببینید. عارضه.های طبیعی این منطقه هم جذابیت دیگری دارد. برای مثال بعد از پشت سر گذاشتن 20 کیلومتر از ورودی پارک به کوه.هایی می.رسید که رنگ.های عجیبی دارند یا در نزدیکی تنگه ظلمات، منطقه وسیعی وجود دارد که فسیل نرم..تنان دریایی در آن برجای مانده است.»
گوشِ گربه
«مجید ناگهی» حرف جالبی می.زند. او هم یکی از کسانی است که در 2 دهه گذشته به عکاسی از نقاط مختلف ایران پرداخته است و اکنون کتاب عکسی درباره تهران زیر چاپ دارد. این عکاس دل.نگران است که از چه جایی بگوید؛«متأسفانه وقتی یکی از نقاط دیدنی ایران را معرفی می.کنیم، آنانی که به آنجا سفر می.کنند توجه چندانی به حفظ و مراقبت از زیبایی.های آن ندارند. من واقعا از مردم درخواست می.کنم حداقل زباله.های خود را جمع کنند و در طبیعت اثری از خود به جا نگذارند.»
جایی که ناگهی از آن یاد می.کند «بورالان» نام دارد و آن طور که نشانی آن را می.دهد این منطقه روی گوش گربه نقشه ایران قرار دارد. ناگهی می.گوید: «بورالان در انتهایی.ترین نقطه شمال غرب کشور در منطقه مرزی ایران، ترکیه و ارمنستان واقع شده است. جاده.ای که از تبریز به سمت جلفا و این منطقه مرزی می.رود، بسیار زیباست و قرار گرفتن رود ارس در کنار آن، بر زیبایی منطقه و جاده آن می.افزاید.»این عکاس ادامه می.دهد: «بورالان یکی از مناطقی بود که به آن بهشت ایران می.گفتند، اما خشکسالی.های چند سال اخیر تاثیر منفی زیادی در طبیعت این منطقه بر جا گذاشت. با این حال باز هم بورالان زیبایی اعجاب.انگیزی دارد. این منطقه به شکل دشتی است که عارضه.های طبیعی جالبی در آن وجود دارد که زمین.شناسان به آن توجه دارند. علاقه.مندان به زندگی عشایر ایران هم می.توانند در بورالان با زندگی عشایر حسن.لو از نزدیک آشنا شوند.»

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 587]