عشق سوخته

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: آخر شبه؛خيلي سرو صداست.آخه شب عروسيه.ميگن عروس رفته تو اتاق تا لباساشو عوض كنه اما هننوز برنگشته.همه خيلي وقته منتظرن؛داماد سراسيمه پشت در راه ميره؛مامان باباي دختره ديگه خيلي نگران شدن.
آخرش ديگه بابا ي دختره با فرياد ميگه:مريم،دخترم،ناز مامان بابا درو باز كن. داماد طاقت نمیاره با هر مصیبتی شده در رو می شکنه،ميرن تو.مريم مثل یه عروسک زیبا کف اتاق خوابیده. لباس قشنگ عروسيش با خون يكي شده؛ ولی رو لباش لبخنده! همه مات و مبهوت دارن به این صحنه نگاه مي كنن.كنار دست مریم یه کاغذ هست، یه کاغذی که با خون یکی شده.
باباي مريم ميره جلو، با دستایی لرزان کاغذ رو بر میداره، بازش می کنه، چیزی را که میبینه باور نمی کنه، می خونه:
سلام عزیزم. دارم برات نامه می نویسم. آخرین نامه ی زندگیمو. آخه اینجا آخر خطه،
کاش منو تو لباس عروسی می دیدی. مگه نه اینکه همیشه آرزوت همین بود.
علی جون دارم میرم. دارم میرم که بدونی تا آخرش رو حرفام ایستادم. می بینی علی بازم تونستم باهات حرف بزنم. بهت گفتم باز با هم حرف می زنیم. . ولی کاش منم حرفای تو را می شنیدم. گفتم یا تو یا مرگ. دارم میرم چون قسم خوردم، تو هم خوردی، یادته؟! من تو لباس عروسم ولی تو کجایی؟!؟! علی تو اینجا نیستی، داماد قلبم تویی، چرا کنارم نمیای؟! کاش بودی می دیدی مریمت چطوری داره لباس عروسیشو با خون رگش رنگ می کنه. حالا كه علي مريمت داره ميره تا بهت ثابت كنه كه رو حرفاش موند. حالا که همه بدنم داره می لرزه ، چشمام دارند سیاهی میرند،همه زندگیم مثل یه سریال از جلوی چشمام میگذره. روزی که نگاهم تو نگاهت گره خورد،یادته؟؟! روزای خوب عاشقیمون، یادته؟!!نقشه هاي آيندمون يادته؟!!روزي كه دلامون لرزيد يادته؟!! علی من یادمه، یادمه چطور بزرگترهامون، همونهایی که همه زندگیشون بودیم پا روی قلب هردومون گذاشتند. یادمه روزی که بابات از خونه پرتت کرد بیرون که اگه دوستش داری تنها برو سراغش.
یادمه روزی که بابام خوابوند زیر گوشت که دیگه حق نداری اسمشو بیاری. . یادته اون روز چقدر گریه کردم، تو اشکامو پاک کردی و گفتی گریه می کنی چشمات قشنگترميشه، می گفتی که من بخندم. علی حالا بیا ببین چشمام به اندازه کافی قشنگ شده یا بازم گریه کنم. هنوز یادمه روزی که بابات فرستادت شهر غریب که چشمات تو چشمای من نیوفته ولی نمی دونست عشق تو ، تو قلب منه نه تو چشمام. روزی که بابام ما را از شهر و دیار آواره کرد چون من دل به عشقی داده بودم که دستاش خالی بود که واسه آینده ام پول نداشت ولی نمی دونست آرزوهای من تو نگاه تو بود نه تو...
. دارم به قولم عمل می کنم. هنوزم رو حرفم هستم یا تو یا مرگ. پامو از اين اتاق بزارم بیرون دیگه مال تو نیستم دیگه تو را ندارم. نمی تونم ببینم بجای دستای گرم تو ، دستای یخ زده ی غریبه ایی تو دستام باشه. همین جا تمومش می کنم. واسه مردن دیگه از بابام اجازه نمی خوام. وای علی کاش بودی می دیدی رنگ قرمز خون با رنگ سفید لباس عروس چقدر بهم میان! عزیزم دیگه نای نوشتن ندارم. دلم برات خیلی تنگ شده. می خوام ببینمت. دستم می لرزه. طرح چشمات پیشه رومه. منم باهات ميام دستمو بگیر... .

پدر مریم نامه تو دستشه ، کمرش شکست ، بالای سر جنازه ی دختر قشنگش ایستاده و گریه می کنه. سرشو بر گردوند که به جمعیت بهت زده و داغدار پشت سرش بگه چه خاکی تو سرش شده که توی چهار چوب در یه قامت آشنا می بینه. آره پدر علی بود،اونم یه نامه تو دستشه، چشماش قرمزه، صورتش با اشک یکی شده بود. نگاه دو تا پدر تو هم گره خورد نگاهی که خیلی حرفها توش بود. هر دو سکوت کردند و بهم نگاه کردند سکوتی که فریاد دردهاشون بود. پدر علی هم اومده بودنامه ی پسرشو برسونه بدست مریم اومده بود که بگه پسرش به قولش عمل کرده ولی دیر رسیده بود. حالا همه چیز تمام شده بود و کتاب عشق علی و مریم بسته شده. حالا دیگه دو تا قلب نادم و پشیمون دو پدر مونده و اشکای سرد دو مادر و یه دل داغ دیده از یه داماد نگون بخت! ! مابقی هر چی مونده گذر زمانه و آینده و باز هم اشتباهاتی که فرصتی واسه جبران پیدا نمی کنند!!!

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 156]