كودتاي خزنده قطر - ابوظبي براي به چنگ آوردن جزاير ايراني

واضح آرشیو وب فارسی:آریا نیوز: كودتاي خزنده قطر - ابوظبي براي به چنگ آوردن جزاير ايراني
توطئه ترور شخصيت من از سوي برخي و تلاش آنان براي سانسور كردن من در مطبوعات وضع را به صورتي در آورده است كه من امروز حتي براي هشدار دادن به دولت كنوني در رابطه با خطر تظاهر دوستي شيوخ قطر و ابوظبي با تهران در راه واقعيت بخشيدن به يك كودتاي خزنده براي تصاحب جزاير تنب و ابوموسي، دشواري دارم.
اين دشواري تماماً ناشي از تلاش عوامل ياد شده براي سانسور كردن من در رسانه‌‏ها، به ويژه مطبوعات است. آقايان توجه ندارند كه وقتي امارات متحده عربي اتحاديه عرب را وادار مي‌‏كند، وزير خارجه آقاي احمدي‌‏نژاد را احضار كرده و در حضور او عليه ايران به اتهام "اشغال جزاير تنب و ابوموسي" به سازمان ملل متحد شكايت مي‌‏نويسند و يا خود راساً و در راستاي همان اتهام عليه ايران، به سازمان ملل متحد شكايت مي‌‏برند، دوست ايران نيست، بلكه با اين گونه اقدامات خصومت بار، خود را دشمن سوگند خورده ايران معرفي مي‌‏كنند. ما بايد دقت كنيم كه ابوظبي در همان حال مي‌‏كوشد به كمك عوامل شيخ قطر خود را دوست ايران معرفي كرده و در تلاشي آشكارا مزبوحانه مي‌‏كوشد دولت ايران را فريب داده و در وضعيتي قرار دهد كه به خيال خود سندسازي‌‏هائي را براي به ثمر رساندن كودتاي خزنده خود و براي به چنگ آوردن جزاير ياد شده ايراني واقعيت بخشد. وزارت خارجه ما گويا توجه ندارد كه ماجراي كشاندن آقاي احمدي نژاد به اجلاس سران شوراي همكاري خليج فارس در سال گذشته (1386) و انتشار بيانيه پاياني آن اجلاس توطئه‌‏اي بود كه از طرف شيخ قطر و دست نشانده ضد ايرانيش "العطيه" در مقام دبيركلي آن شوراي همكاري و عواملش در وزارت خارجه ايران تدارك ديده شد. در بيانيه ياد شده آمد كه "اين اجلاس" - اجلاسي كه رئيس جمهور ايران در آن عضويت داشت - "جزاير تنب و ابوموسي را متعلق به امارات متحده عربي مي‌‏شناسد. يعني سند سازي در اين زمينه كه رئيس‌‏جمهور ايران هم رسماً اعلام كرده است كه جزاير تنب و ابوموسي به شيخ ابوظبي تعلق دارد جلوتر از آن، در دولت آقاي خاتمي، معلوم نيست كه در نتيجه چه قول و قرارهائي قطر و ابوظبي به نيروهاي مسلح خود در ماه ژوئن 2004 دستور دادند به آب‌‏هاي ساحلي ايران در اطراف جزيره ابوموسي حمله برده و شماري از اتباع ايراني را از آن مناطق ربوده و به دوحه، ابوظبي و دوبي برده، آنان را مورد ضرب و شتم قرار داده، محاكمه كرده و يك تن را هم كشتند و وزارت خارجه ايران همه مقررات و قوانين ملي و بين‌‏المللي را زير پا گذاشته و حتي از يك اعتراض مختصر نسبت به اين تجاوز مسلحانه هم خودداري ورزيد. ثبت اعتراض در اين موارد در سازمان ملل متحد مي‌‏تواند در پرونده‌‏سازي‌‏هاي دشمن موثر افتد، تا نه تنها جلوي تكرار جسارت را بگيرد، بلكه از استناد جستن نسبت به حادثه به عنوان "تلاشي ملي براي ايجاد انقطاع در اشغال جزاير توسط ايران" جلوگيري شود. از آن حيرت‌‏انگيزتر اينكه آقاي وزير خارجه وقت (دكتر خرازي) كه از سفر خارج به تهران بر مي‌‏گشت، در فرودگاه مهرآباد به رسانه‌‏هاي ملي دستور داد در‌‏باره آن حادثه هيچ نگويند و ننويسند. چرا؟ معلوم نيست! هنوزهم نه كسي توضيحي در آن مورد داده است و نه كسي علاقه به شنيدن توضيحي از طرف ايشان نشان مي‌‏دهد. نامه‌‏هاي اعتراض من به مراجع بين‌‏المللي، به ويژه اتحاديه اروپا و عمل به مثل اعلام و تبليغ نشده سپاه پاسداران قطعاً نمي‌‏توانست ارزش حقوقي لازم را در پر كردن جاي خالي يك اعتراض رسمي دولتي را نزد سازمان ملل متحد داشته باشد.

در ادامه اين بحث لازم به يادآوري مي‌‏دانم كه ابوظبي و قطر بازگشت قانوني جزاير سه گانه به ايران در نوامبر 1971 را "اشغال" آن جزاير از سوي ايران اعلام كرده و تبليغ مي‌‏كنند، و در نتيجه مطالعه بحث‌‏هاي حقوقي-تاريخي ما در باره تلاش ايران در 68 سال اشغال اين جزاير توسط بريتانيا (1903 تا 1971) به نام شيوخ شارجه و راس‌‏الخيمه براي ايجاد اعتراض به اشغال، اخلال در اشغال، و انقطاع در اشغال، مدتي است كه به اين نتيجه رسيده‌‏اند كه در اقدامي مزبوحانه، عمل به مثل كرده و در به اصطلاح اشغال اين جزاير توسط ايران اعتراض و اخلال و انقطاع ايجاد كنند. آنها با طرح شكايات واهي و غير منطقي از ايران به سازمان ملل متحد مي‌‏كوشند به خيال خود نسبت به "اشغال" جزاير توسط ايران "اعتراض" خود را به ثبت رسانده و مستند نمايند، مي‌‏كوشند با كشاندن رئيس‌‏جمهور جمهوري اسلامي ايران به اجلاس سران شوراي همكاري خليج فارس و صدور بيانيه ياد شده به نام رئيس جمهور ايران "اخلال" حقوقي خود در اشغال جزاير توسط ايران را به ثبت رسانده و سند سازي كنند، مي‌‏كوشند كه از راه حمله نظامي به آب‌‏هاي ايران در اطراف ابوموسي و ربودن اتباع ايران "انقطاع" در اشغال اين جزاير توسط ايران را به ثبت رسانده و سندسازي كنند و حيرت انگيزتر از همه اين كه نه تنها وزارت خارجه ايران به هيچ يك از اين موارد اعتراضي نكرده و نمي‌‏كنند و با عدم اعتراض به دشمنان ايران در قطر و ابوظبي خدمت مي‌‏كنند. با توجه به سوابق نژادپرستي‌‏هاي ضد ايراني عبد‌‏الرحمان العطيه و توطئه‌‏گري‌‏هاي اين فرد در مقام دبيركل شوراي همكاري خليج فارس در راستاي اهانت‌‏هاي پوست كنده نسبت به مليت و هويت ملي ايران، تغيير نام خليج فارس، و تكميل توطئه‌‏هاي ابوظبي و قطر براي جدا كردن جزاير تنب و ابوموسي از ايران، حضور اين فرد در تهران علي الاصول مي‌‏بايستي به عنوان "عنصر نامطلوب" ممنوع باشد. ولي مي‌‏بينيم كه نه تنها او با حضور وقيحانه در تهران اعلام مي‌‏كند كه مي‌‏خواهد مواد دوازده گانه پيشنهادي آقاي رئيس جمهور را به ثمر رساند، به ريش ما مي‌‏خندد، در حالي كه از يك طرف پيوستن ايران به شوراي همكاري خليج فارس در شكل كنوني مطلقاً به صلاح ما نيست و از طرف ديگر هيچ يك از مواد پيشنهاد دوازده گانه ياد شده اشاره‌‏اي به شروط ابتدائي هماهنگي‌‏هاي رسمي ايران با آنان، يعني "احترام به هويت ملي" و "احترام به يكپارچگي ملي و حقوق سرزميني" ايران ندارد. فراتر اينكه در خلال اين تظاهرهاي وقاحت آميز العطيه، وزير خارجه ما در كنار او نشسته و به احترام نژادپرستي‌‏هاي ضد ايراني او از خليج فارس به عنوان "خليج" ياد مي‌‏كند. از آن بدتر اين كه آقاي وزير بطور كلي تجاهل ورزيده و توطئه ديگر العطيه و يارانش را تاييد مي‌‏كند در راستاي اعتلا يافتن ضربات شديد به ايران و اقتصاد ايران از سوي نقش تجاري و اقتصادي دوبي به عنوان جذب كننده ثروت‌‏هاي نقدي كشورما، جذب كننده نيرو و ابتكارات تجارتي ما، ضربت زننده به حيثيت و اخلاقيات ملي ما كه ايرانيان را به فكر تاسيس بندر آزاد در كيش و قشم انداخته است تا جبران اين ضربات مهلك نسبت به ما شود.

با توجه به اين حقيقت كه امارات و شيوخ ياد شده حتي در محافل منطقه‌‏اي و بين‌‏المللي مرتباً از ترس مفرط خود از قدرت برتر ايران در خليج فارس سخن به ميان مي‌‏آورند، طبيعي است كه جسارت آنان در حمله مسلحانه به آب و خاك ايران نمي‌‏توانست بدون هماهنگي‌‏هاي لازم از طريق عوامل‌‏شان صورت گرفته باشد، اين معني هنگامي مسلم شد كه همه ما شاهد بوديم در فرداي آن حادثه وقتي آقاي خرازي از سفر خارج به فرودگاه مهرآباد وارد شد در همان فرودگاه به رسانه‌‏ها دستور داد كه در اطراف آن حادثه و دلايل و نتايج دلخراشش چيزي نگويند! چرا؟ چون اجبار يافتن وزارت خارجه به اعتراض رسمي به سازمان ملل متحد مي‌‏توانست قول و قرارها را نافرجام ساخته و دچار همان سرنوشتي سازد كه توطئه كشاندن ايران به عضويت اتحاديه عرب دچارش شد!

به نظر مي‌‏رسد كه دليل عمده عجله سران قطر و ابوظبي و عوامل آنان در به ثمر رساندن اين كودتاي خزنده ناشي از اين حقيقت است كه در حال حاضر به دليل فروكش كردن نقش برتر عربستان سعودي در شوراي همكاري خليج فارس و در منطقه عربي خاورميانه فرصتي را براي شيخ قطر پيش آورده است تا با استفاده از قدرت مالي خود بتواند جاي خالي عربستان سعود را در شورا و در سياست‌‏هاي منطقه‌‏اي پر كند و پيش از بازگشت عربستان سعودي بتواند توطئه ياد شده را به ثمر رساند و ادعاي پان عربيستي خود را در "شكست دادن ايران" در خليج فارس تبليغ نمايد. سياست‌‏هائي كه عربستان سعودي در اين رابطه و در رابطه عمومي با ايران در خليج فارس داشته و دارد، سياست ايجاد موازنه‌‏هاي معقول براي حفظ صلح و امنيت منطقه به سود عام است. در ادامه همين استراتژي بوده است كه سعودي‌‏ها پيوسته در قبال سياست‌‏هاي تند شوراي همكاري خليج فارس در قبال ايران نقش ترمز را ايفا كرده‌‏اند و حداقل در دو نوبت در 16 سال گذشته به گونه‌‏اي علني امارات متحده عربي را به دليل تلاش براي سياسي و بين‌‏المللي كردن ادعاهاي خود نسبت به جزاير تنب و ابوموسي سرزنش نمودند. در يك نوبت رياض به گونه‌‏اي كاملاً علني ابوظبي را به دليل "به خطر انداختن منافع و امنيت همگان در منطقه خليج فارس از راه پي‌‏گيري خصمانه ادعا نسبت به جزاير تنب و ابوموسي" سرزنش نمود. عربستان‌‏سعودي در حال حاضر به دليل مشكلات پيچيده‌‏اي كه در روابطش با ايالات متحده پيدا كرده است، در سياست‌‏هاي جهاني، منطقه‌‏اي و محلي خود ترجيح مي‌‏دهد نوعي بي‌‏تحركي را كه آغاز كرده است، حفظ كند. اين بي‌‏تحركي ناشي از پيچيدگي‌‏هاي فراواني است كه در مناسباتش با ايالات متحده، در رابطه با توطئه مشتركش با دولت نواز شريف در پاكستان و سازمان سيا بروز كرد و تلاش توطئه گران در جهت اشاعه وهابي‌‏گري در كشورهاي مسلمان آسياي مركزي و قفقاز كه منجر به اختراع طالبان و القاعده و مفهوم "تروريزم" بين‌‏المللي شده است. شيخ آزمند پان عربيست آل ثاني در قطر كه هميشه خود را در رقابت سياسي با سعوديان در منطقه مي‌‏ديده است، اكنون مي‌‏كوشد از غيبت نسبي و مسلماً موقت سعوديان در سياست‌‏هاي منطقه‌‏اي، حداكثر بهره را ببرد تا بتواند خود را به عنوان قهرمان پان عربيسم "نجات دهنده جزاير تنب و ابوموسي از "استعمار فارس‌‏ها" و "اشغالگران جمهوري اسلامي ايران" معرفي كند. او در اين راه عجله دارد و العطيه در شوراي همكاري خليج فارس و ديگر عواملش را بسيج كرده است تا در اين راستا پرونده سازي نمايد و كودتاي خزنده خود را جهت واقعيت بخشيدن به آرزوي ابوظبي در زمينه دست اندازي به خاك ايران به ثمر رساند.

حقيقتاً جاي شگفتي دارد كه وزارت خارجه ما مطلقاً متوجه اوضاع نيست از جمله اين واقعيت كه قدرت‌‏هاي اصلي شوراي همكاري خليج فارس، يعني عربستان سعودي، عمان و كويت در اين رابطه‌‏ها مطلقاً فعال نيستند و اجازه مي‌‏دهند كه ابوظبي كه خود را دشمن رسمي كشور و ملت ما اعلام كرده است، با همكاري قطر كه اساساً نه يك قدرت واقعي است و نه يك كشور واقعي، در آن شورا براي ما تعيين تكليف كنند.

منبع خبر :
جمعه 24 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: آریا نیوز]

[مشاهده در: www.aryanews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 55]