واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: - علیرضا خمسه امسال در سریال نوروزی «پایتخت» به کارگردانی سیروس مقدم حضور دارد و به قول خودش اساسا یک بازیگر نوروزی است. روزنامه جام جم در مورد بازیگری با وی گفت و گویی انجام داده که قسمت هایی از آن را می خوانیم.
وی در مورد بازیش در سریال نوروزی امسال می گوید:راستش هر ساله در ایام نوروز من در سریال.های تلویزیونی حضور دارم و اساسا من بازیگر نوروزی.ام که اگر طی سال هم به دلایلی در مجموعه.های تلویزیونی حضور نداشته باشم دست.کم ایام نوروز در سریال.های تلویزیونی دیده می.شوم.
چون حال و هوای نوروز می.طلبد برنامه و سریال.هایی که برای این ایام تهیه و تدارک دیده می.شوند، مفرح و شاد باشند و به همین دلیل به خاطر سوابق و تجربه.ای که در کار طنز بویژه در مدیوم تلویزیون داشته.ام از من دعوت به همکاری می.شود.
خمسه در مورد بازی جدی اش در فیلم بیست کاهانی معتقد است ؛ در آن کار با توجه به نوع قصه و شخصیت.پردازی.هایی که داشت می.طلبید بازی تلخ و جدی.ای داشته باشم. به هر حال بازیگری شغل و حرفه ماست و من به عنوان یک بازیگر باید بتوانم در نقش.ها و شخصیت.های متفاوت بازی کنم و قابلیت.های خود را نشان دهم. اساسا هر بازیگری دوست دارد نقش.ها و ژانرهای مختلفی را تجربه کند. ضمن این.که در کار طنز هم لایه.هایی از تلخی و سیاهی دیده می.شود.
این بستگی به ذائقه تماشاگر دارد و این ذائقه بشدت قابلیت تغییر و تنوع.پذیری دارد. همان طوری که تهیه و تولید غذا.های جدید می.تواند ذائقه.های تازه.ای برای انسان به وجود بیاورد، کالاهای فرهنگی هم می.توانند منبع و مرجع ایجاد ذائقه.های جدید در مخاطبان باشند.
متاسفانه سال.هاست کمدی.های تلویزیونی با بهره.گیری از تعریف که کمدی یعنی خنداندن تماشاگر یا کمدی یعنی جملات بامزه گفتن، بیشتر به سمت و سوی کمدی کلامی و فانتزی سوق پیدا کرده.اند. در انواع و اقسام کمدی از همه دشوارتر و البته جذاب.تر، کمدی موقعیت است که تلویزیون کمتر در ساخت این نوع از کمدی موفق بوده است.
وی در مورد خلق شخصیتهای ماندگار می گوید:اگر این اتفاق بیفتد خیلی خوب است، اما از تلویزیون نباید توقع داشت که حتما شخصیت.های به یاد ماندنی در فیلم و سریال.هایش خلق کند. با این حال اگر رسانه.ای مثل تلویزیون بتواند سریال.های ماندگاری خلق کند که در حافظه تماشاگر ثبت شود باید خوشحال بود.
البته این اتفاق در تلویزیون ما بارها رخ داده است، مثلا سریال.هایی مثل هزاردستان یا امام.علی(ع) از بسیاری از فیلم.های سینمایی بهتر بوده و خاطره آن تا سال.های سال در ذهن تماشاگر زنده است. این مساله مثل این می.ماند که از همسایه.ات توقع نداری جای برادرت را بگیرد، اما اگر همسایه.ای مثل یک برادر بود باعث خوشبختی است.
همین هوشیار و بیدار نمونه.ای از کارهای ماندگار تلویزیونی است. به طوری که من در این 20 سال در فیلم و سریال.های مختلفی حضور پیدا کردم، اما هنوز هم بسیاری از مردم مرا بیدار خطاب می.کنند. در حوزه تولید آثار نمایشی، از سینما توقع بیشتری نسبت به تلویزیون می.رود که آثار ماندگارتری تولید کند. تلویزیون بیشتر برای مصرف روزانه مخاطبان کار می.کند.
خمسه، در مورد نقش آموزش با استعداد ذاتی در بازیگری می گوید:تاکنون من به تحقیق یا مطالعه دقیقی در این زمینه برنخورده.ام که چند درصد بازیگری ذاتی یا اکتسابی است. آنچه مسلم است این که درخشش هنر بازیگری ناشی از استعداد ذاتی، آموزش و تجربه است. این.که می.گویند هنر پرقنداقی است به این اشاره دارد که مردم عامه اعتقاد دارند هنر ذاتی و مادرزادی است، اما در این میان نقش آموزش که افزایش دانش، بینش و توانایی افراد است چه می.شود؟ آیا براحتی می.توان این نقش را فراموش کرد؟
مخالفان این دیدگاه معتقدند هیچ آموزشگاه و دانشگاهی نمی.تواند از یک شخص بی.استعداد بازیگر بسازد. بسیارند دانش.آموختگانی که قادر به ایفای نقش درخشانی نشده.اند. از طرف دیگر، هستند افرادی که به طور ذاتی بازیگرند، اما از علم این هنر بهره.ای نبرده.اند.
اساس این علم بر این واقعیت استوار است که بازیگر باید به 3 دانش مهم مسلط شود: دانش بدن، یعنی بازیگر باید بیاموزد که چگونه بر ارگانیسم خویش مسلط شود. دانش دیگر بر گرفته از روان.شناسی، جامعه.شناسی و تاریخ و فرهنگ است. مگر بازیگر بدون این دانش قادر است به خلق شخصیتی باورپذیر و تاثیرگذار بپردازد؟ و بالاخره دانش تربیت روح، هدف آموزش بازیگری است که به صورت درس.هایی ارائه می.شود مثل تمرکز روی احساساتی که وجود ندارد، ولی ابداع می.شود و به تصور در می.آید و تخیل نام می.گیرد یا پرورش حافظه حواس و خاطره عواطف که خمیرمایه اصلی بازیگری است و بالاخره سومین درس، چگونگی عمل نمایشی است که پایان پروسه یا فرآیند آموزش است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فان پاتوق]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 304]