روزنامه نگاران بايد وزنه بزنند؟!

واضح آرشیو وب فارسی:ابرار: روزنامه نگاران بايد وزنه بزنند؟!
براى آن كه بفهميم اداره سازمان تربيت بدنى و رياست بر كميته ملى المپيك ۲ شغل وقت گير و زمان برند. لذا بايد از قانونى اطاعت كرد كه دو شغله بودن را به خاطر آسيب رساندن به شخصيت كارى اعتبارى مدير و همچنين مجموعه منع مى كند. آيا «الزاماً» به تست جسمانى و بالا بردن وزنه هاى ۲۰ كيلويى احتياج است؟! يعنى قانون گذار محترم كه با علم به تضاد دو شغله بودن با راندمان مديران و مجموعه ها چنين قانونى را وضع كرده «وزنه بردار» بوده است؟ اينكه وعده كسب حداقل ۱۴ مدال از المپيك پكن تبديل به ۲ و فقط ۲ مدال مى شود كه تازه رنگ يكى شان برنزى است، آيا اسبابى براى انتقاد از دستگاهى كه محصول بودجه چند صد ميلياردى اش تنها همين ۲ مدال بوده است و بس، نيست؟
يعنى براى نوشتن اين نكته ها و يادآورى آن وعده ها بايد به جاى فكر و هوش و شعور و حواس، «عضله» و زوربازو داشت؟ از اشتباه فاحش سازمان در گماردن مديران در مناصب غير تخصصى نه تنها ما بلكه ورزشكاران اهل فن نيز به ستوه آمده اند. نمونه بزرگش انتقاد كشتى گيران از يزدانى خرم و نمونه كوچك تر آن فرياد اعضاى مستعفى فدراسيون بولينگ و بيليارد كه انتخاب يك قاضى به عنوان رئيس اين فدراسيون را تصميمى غير علمى مى دانستند و مى دانند. آيا حيدرى و خادم و طلايى ها هم نبايد پيرامون اشتباهاتى كه در فدراسيون كشتى به عمل آمده است حرف بزنند؟ و آيا جز اين است كه رسانه ها به موجب رسالت خود بايد اين اعتراض ها و اعتراض هاى مردمى را جهت بيدارى و هوشيارى مسئولين به اطلاع ايشان برسانند؟ آرى! «انتقادى» كه شكل گرفته و بر اساس «وقايع» باشد، مغرضانه نيست و انتقاد مغرضانه آن است كه مثلاً بخواهيم بعد از قهرمانى تيم ملى نوجوانان در مسابقات آسيا و يا به دنبال كاميابى هاى واليبال و بسكتبال بنويسيم كه در اين حوزه ها اتفاقى نيفتاده و جايى براى تبريك و خسته نباشيد وجود ندارد. ما حتى در بحث پيرامون فعاليت هاى عمرانى سازمان تربيت بدنى نيز جانب على آبادى را نگه داشته و با وجود آنكه مى شد در ارتباط با ناهمگونى برخى فضاهاى ورزشى با جغرافياى منطقه اى كه در آن ساخته شده اند نوشت، ترجيح داديم تا فقط نيمه پر ليوان را در جرايدمان چاپ كنيم. ما در ماجرايى كه اعتراض سازمان بازرسى كاملاً به حق بود سكوت اختيار كرده و از نگارش صدها دانسته ديگر امتناع ورزيديم و همواره بيشترين و بهترين فضا را براى جوابيه نويس ها در نظر گرفته تا تعامل برقرار بماند و اين شائبه كه مطبوعات با نيت براندازى مديران سازمان ورزش به ميدان آمده اند به طور كامل از ذهن مديران پاك شود اما همانگونه كه روزى دادكان براى رهايى از شر سؤال، سن سؤال كننده را هدف گرفت و گفت: ۲۰ ساله ها حق اظهارنظر درخصوص فوتبال را ندارند(!) امروز هم مى شنويم لازمه انتقاد از اشتباهات فاحشى كه ديدن و فهميدنشان فقط مقدار كمى «توجه» مى خواهد نياز به وزنه زدن و داشتن عكس با شورت ورزشى دارد. جالب اينكه همين تفكر، رفتن يزدانى خرم كه با دوبنده عكس ندارد به فدراسيون كشتى را اقدامى صحيح مى داند و از ۲ شغله شدن رئيسى كه براى اداره سازمان تربيت بدنى نيز با كمبود وقت مواجه بوده دفاع مى كند!
چهارشنبه 22 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ابرار]

[مشاهده در: www.abrarnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 110]