هياهو با شعار سكوت

واضح آرشیو وب فارسی:کيهان: هياهو با شعار سكوت
محسن يزداني
سازمان ادوار پس از پايان دوره اصلاحات، متوجه بسياري از تغييرات شده و شروع به موضع گيري و آماده سازي خويش كرد.
اين سازمان و ديگر احزاب مخالف نظام تصورشان اين بود كه به جهت موقعيت نامناسب نظام اسلامي در عرصه بين المللي از لحاظ روابط ديپلماتيك، مسئله هسته اي و اتهام نقض حقوق بشر و هم چنين شروع به كار جديد دولت نهم و عدم آمادگي آن دولت، نسبت به رويارويي با فعاليت هاي اجتماعي، موقعيت مناسبي براي تشديد اقدامات خود در كشور، در دست دارند. اين احزاب به هيچ عنوان برخورد جدي دولت با تحركاتشان را در تحليل هاي خود جاي نمي دانند، زيرا باتوجه به فشارهاي بين المللي، چنين تواني را در دولت مشاهده نمي كردند. لذا مي توان تحولات سازمان ادوار را تا اوايل سال 85 در جهت ايجاد سكويي براي پرش و جهش رفتاري دانست، كه به هيچ وجه موضع گيري منفعلانه در مقابل تغيير و تحولات سياسي كشور را در برنامه هاي خويش جاي نمي داد.
اما پس از مشاهده برخورد مقتدرانه نظام با اين تحركات و علي الخصوص بازداشت دبير كل سازمان در تابستان 85 و پلمپ دفتر سازمان و بازداشت عده اي از اعضاي آن در تابستان 86 با نوعي بحران در درون خود مواجه شد كه باعث تغيير در رويكردها گرديد.
در دوره جديد، سازمان ادوار به وضوح سخن از سكوت و عدم برخوردهاي راديكال و تند، به ميان آورد و توصيه جدي آن ها به فعالان حوزه دانشجويي به نوعي «سكوت اعتراض آميز» تبديل شد.
احمد زيدآبادي در تاريخ 29 آبان 86 در نشست دفتر تحكيم اين مطلب را اين گونه بيان مي كند: «باتوجه به وضعيت به وجود آمده احساس من اين است كه نوع فعاليت هاي قبلي هزينه هاي زيادي دارد. به دليل اين كه فعاليت ها تاثير زيادي داشته باشد. بايد در راه ها و روش ها تجديدنظر شود. فعاليت مؤثر در شرايط امروز بدون درگير شدن در شرايط، تناقض آميز است ]...[ دوستان را به يك نوع تجديدنظر در استراتژي قبلي و دست يافتن به يك تصوير روشني از آينده توصيه مي كنم.»1
اين ميزان درماندگي در اظهارات زيدآبادي نسبت به نحوه رويارويي با وضعيت موجود، به وضوح نشانگر اين مطلب است كه حجم گسترده هزينه هايي كه گروهك ادوار در ازاء اقدامات خود متقبل شده، آنها را به نوعي انفعال و عقب نشيني واداشته است.
وي در گفتگوي تلفني كه در تاريخ 14 بهمن 1386 با نشريه شهرگان داشته ضمن تأكيد بر سياست سكوت عنوان مي كند: «ما فعاليت سياسي را از اين به بعد در بيانيه هاي تند نخواهيم ديد. علاوه بر اينكه به نظر من اين شكل كار اثري ندارد، براي نيروهاي جواني كه اينجا هستند نيز مشكلات امنيتي ايجاد مي كند. من معتقدم اگر ادوار بخواهد به عنوان يك نيروي جدي عمل كند بايد به درون خود بازگردد و آموزش ببيند.»2
مسئله تأكيد بر عدم موضع گيري هاي تند چيزي است كه زيدآبادي پس از مشاهده برخوردهاي قاطعانه نظام به آن رسيده است و در واقع نوعي چرخش تاكتيكي براي به دست آوردن فرصت در جهت تجديدقوا و تعيين استراتژي جديد است. بايد گفت در پرونده عملكرد زيدآبادي پيش از اين، موضع گيري هاي تند و بي پرده اي مشاهده شده است كه همين امر به وضوح اين چرخش تاكتيكي را اثبات مي كند.
وي در تاريخ 85.7.6 ضمن صحبت هايي كه در مورد دستگيري موسوي خوئيني داشته است چنين عنوان مي كند: «مبناي رفتار بسياري از كساني كه در حكومت ايران نقشي برعهده دارند لجبازي است. كساني كه گذارشان به زندان هاي جمهوري اسلامي افتاده است، حرف مرا راحت تر مي فهمند. سياست رو كم كني كه ريشه در لجاجتي كودكانه دارد در ايران جاري است و نمونه آن در بازداشت موسوي مشهود است ]...[ اين نوع رفتار دودش به چشم حكومت مي رود و نتيجه اي جز ابطال تلاش هاي لفظي نظام هاي قضايي و اجرايي ايران به منظور نشان دادن سيمايي ملايم از حكومت ايران در عرصه بين المللي نخواهد داشت. اگر حكومت گران به اين نتيجه راضي اند به لجبازي و سياست رو كم كني ادامه دهند.»3
وي در نوشته اي كه تحت عنوان «براي عبدالله مؤمني و ديگر دوستان دربند» در سايت ادوارنيوز منتشر گرديد، ضمن اعتراض به دستگيري اعضاي سازمان افزوده است: «حكومتي كه ادعاي عدالت مي كند، بهترين راه مقابله با آن داد زدن بيدادگري هاي آن است. حكومتي كه ادعاي دموكراسي مي كند، بهترين راه مباررزه با آن، رديف كردن رفتارهاي خلاف دموكراسي آن است. حكومتي كه ادعاي حقوق بشر مي كند، بهترين راه بي اعتبار كردن آن، افشاي موارد نقض حقوق بشر توسط آن است و حكومتي نيز كه ادعاي پيروي از دين دارد، بهترين راه به چالش كشيدن آن، نشان دادن بي اعتنايي آن به اصول و قوانين دين است.»4
اين نوع ادبيات تند در كنار توصيه به سكوت به وضوح حاكي از همان تغيير رويكرد در رفتار و ديدگاه سازمان است كه ذكر آن گذشت.
بيان شعار «سكوت» از سوي گروهك ادوار تحكيم كه حجم بالايي از اعتراضات و ناآرامي هاي غيرقانوني را در پرونده عملكرد خود دارد- تا حدي كه به دستگيري دبير كل و اعضاي سازمان و پلمپ دفتر آنها منجر شد- و همچنين ابداع اين شعار توسط زيدآبادي كه در زمره چهره هاي شناخته شده ملي- مذهبي مي باشد از دو منظر قابل تأمل و تحليل است.
جنبه اول اين سناريو، نگاهي به ريشه ها و عقبه اين شعار است، شعاري كه با نام زيدآبادي بر زبان بازيگران صحنه سياست مي گردد. ولي به واقع از جاي ديگر تغذيه شده است.
همانطور كه اشاره شد اين تغيير رويكرد سازمان ادوار، هنگامي به وقوع پيوست، كه با مشاهده وضعيت موجود و حجم بالاي هزينه هايي كه در برابر رفتار خويش متقبل شده بودند، خود را در حالت انفعال ديده و دم از «سكوت اعتراض آميز» برآوردند.
اما بايد گفت كه اين تئوري پيش از اين توسط عزت الله سحابي به وضوح و البته با بياني ديگر عنوان شده بود. وي نيز با مشاهده وضعيت موجود جامعه چنين توصيه كرد كه: «در دوره فعلي بايد با مقابله سياسي و با چراغ خاموش حركت كرد. البته هيچ گاه نبايد موضع اعتراضي و انتقادي را كنار گذاشت. بايد با نقدهاي مستدل و منطقي اوضاع را بررسي كرد.»5
مدعيان تئوري «سكوت اعتراض آميز»، دو مؤلفه را در شعار خود دنبال مي كنند يكي مسئله «سكوت» است كه به يقين سكون و بي تحركي را شامل نمي شود بلكه به اين معناست كه بايد همان اهداف و برنامه هاي گذشته را دنبال كرد اما بدون سر و صدا. پرواضح است كه «سكوت بدون سكون» همان «حركت با چراغ خاموش» است كه پيشتر از سوي سحابي مطرح گرديد.
مؤلفه دوم اين شعار مسئله «اعتراض آميز» بودن سكوت است. و نيازي به تبيين ندارد كه اين مؤلفه نيز برگرفته از بخش دوم توصيه سحابي است كه با اين بيان طرح گرديده: «هيچ گاه نبايد موضع اعتراضي و انتقادي را كنار گذاشت.»
با اين بيان به روشني قابل مشاهده است كه گروهك ادوار تا چه اندازه پيوند عميقي با فعالين و گروه هاي موسوم به ملي- مذهبي برقرار كرده و شايان ذكر است كه سازمان ادوار با اين گرايش منحرف، خود را پدرخوانده و قيم دفتر تحكيم وحدت در دانشگاه ها و چه بسا جنبش دانشجويي مي داند و در همين راستا نيز مشغول فعاليت و تأثيرگذاري است.
اما دومين منظر كه مي تواند پرده از هويت حقيقي اين شعار و مدعيان آن بردارد، نگاهي تطبيقي بر ميزان پايبندي عملي سازمان ادوار به شعارشان است.
كساني كه به ظاهر شعار سكوت را سر داده اند، در سايت رسمي سازمان با نام ادوار نيوز بي وقفه به انتشار اخبار جنجالي مختلف در جهت تخريب نظام و سياه نمايي از وضعيت كشور مشغول اند، لذا از اين ميان سه عنوان از تيترهاي اخبار منتشره در اين سايت ذكر مي گردد تا خواننده محترم خود به اين سؤال پاسخ دهد كه آيا مي توان انتشار اين گونه مطالب را از مصاديق سكوت دانست؟
«-اسانلو را با دست بند به بيمارستان آوردند.
- يك هفته بي خبري از وضعيت هستي خضروي دانشجوي بازداشت شده دانشگاه خواجه نصير.
- همزمان با آغاز سال تحصيلي؛ دانشجويان محروم از تحصيل در برابر وزارت علوم تجمع كردند.»6
حجم گسترده هياهو و تنش زايي در ادوارنيوز تا حدي است كه «سايت وزارت خارجه اسرائيل نيز به بازتاب و انتشار مطالب سايت اين گروهك مبادرت كرده است. ]اين در حالي است كه [ ادوار نيوز مدتي است كه تهديدهاي خارجي را ]نيز[ پررنگ و برجسته مي كند.»7
اين مطلب دو نكته را براي ما روشن مي كند اول ميزان خوش رقصي گروهك ادوار تحكيم براي رژيم صهيونيستي است و دوم اينكه اين سازمان به ظاهر با بيان شعار سكوت در واقع عملكرد گذشته خود را دنبال مي كند و همانطور كه پيش تر گذشت علاوه بر تشديد فعاليت هاي مخرب خود، ضمن تعميق پيوند با اپوزيسيون داخل نظام و گروهك هاي ملي- مذهبي، دست در دست صهيونيسم و دشمنان خارجي انقلاب داده و مطيع فرامين آنهاست. اگر غير از اين است پس حضور سخنگوي سازمان ادوار در سميناري كه توسط جبهه مرتد ملي در دانشگاه مريلند برگزار گرديد، يا جنجال هاي انتخاباتي كه در چند ماه گذشته توسط اين سازمان نسبت به حضور عبدالله نوري مطرح مي شود و يا تبديل شدن سايت سازمان به منبع اصلي استنادات گروه هاي مدعي حقوق بشري در خارج از كشور،چه معنايي دارد؟
پي نوشت ها:
1-«اولين روز نشست تحكيم»، احمد زيدآبادي، wwwadvarnewsus، 92.86.8.
2-«سخنان دبير كل سازمان دانش آموختگان در دفتر جنبش مسلمانان مبارز و در گفتگو با نشريه شهرگان»، wwwadvarnewsus،
22.1.86.1
3-«سخنان احمد زيدآبادي در مورد دستگيري موسوي خوئيني»، 6.7..85
4-«براي عبدالله مؤمني و ديگر دوستان»، احمد زيدآبادي، wwwadvarnewsus.
5-ديدار با اعضاي شوراي مركزي دفتر تحكيم، عزت الله سحابي، 11.6.6.8
6-ادوارنيوز، wwwadvarnewsus،
9.7.78.
7-«ادوار در شبكه عنكبوت»، روزنامه كيهان، 91.6.78.
دوشنبه 20 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: کيهان]

[مشاهده در: www.kayhannews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 189]