بهار پارسيان در چهار فصل

واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: بهار پارسيان در چهار فصل
كنسرت - اركستر- طاهره رحيمي:
«شما به رهبر احتياجي نداريد، كافي است روي سن كه آمديد تا شماره 10 بشماريد و بعد اجرايتان را شروع كنيد!»

اين را مروژان سيمونيان رهبر 61‌ساله اهل ارمنستان كه براي رهبري تازه‌ترين اجراي اركستر زهي پارسيان به ايران سفر كرده است، در يكي از آخرين تمرين‌هايش به گروه‌ مي‌گويد؛ گروهي كه اواخر هفته گذشته آثاري از موسيقي‌دانان كلاسيك اروپايي را در تالار وحدت اجرا كرد.

گروه زهي پارسيان كه هم‌اكنون يكي از حرفه‌اي‌ترين گروه‌هاي مجري موسيقي در كشور محسوب مي‌شود، بهار سال 81 كار خود را در قالب يك گروه 9 نفره آغاز كرد. اعضاي اين گروه را تعدادي از نوازندگان حرفه‌اي گروه‌هاي ديگر مثل اركستر سمفونيك تهران و اركستر زهي نياوران تشكيل دادند. تا اينكه ابتداي امسال با به خدمت گرفتن تعدادي جوان، فعاليت‌هاي خود را گسترش دادند و هم‌اكنون همراه با 22 نوازنده حرفه‌اي كار خود را دنبال مي‌كنند.

با توسعه گروه جوان پارسيان و اجراي آثاري از آهنگسازان برجسته ايراني همچون باغچه‌بان، حسين دهلوي و حسين عليزاده مخاطبان اين گروه هم با اعتماد بيشتر به اين گروه علاقه‌مند شدند، مخاطباني كه موسيقي را نه در قالب تفنن، بلكه به‌صورت حرفه‌اي دنبال مي‌كنند.

اركستر زهي پارسيان كه سال جديد را با اجراي آثاري به رهبري منوچهر صهبايي رهبر اركستر سمفونيك تهران آغاز كرده بود، پنجشنبه و جمعه هفته گذشته دومين كنسرت خود را با هدايت رهبر اهل ارمنستان دنبال كرد. اجراي نوازندگان پارسيان، توانسته بود بيشتر صندلي‌هاي تالار وحدت را پر كند.

پر شدن سالن‌هاي كنسرت در ايران رسم چندان معمولي نيست، چرا كه مردم غريبه با موسيقي ما، تنها زماني سراغ اين هنر مي‌روند كه يا خواننده‌اي پاپ اجرا داشته باشد يا يكي از اساتيد موسيقي بخواهد يكي ديگر از كنسرت‌هاي تكراري خود را اجرا كند. اما اين بار جمع‌شدن سه نام در كنار هم يعني «اركستر زهي پارسيان»، «خاچيك بابائيان» و «مروژان سيمونيان» علاقه‌مندان موسيقي حرفه‌اي را توانست يك بار ديگر در تالار وحدت به دور هم جمع كند.

گروه كار خود را با اجراي يكي از آثار معروف «ژرژ سيبليوس» يعني رمانس براي سي ماژور آغاز كرد و پس از آن سمفوني در دو ماژور را براي اركستر زهي اثر «فيليكس مندلسون» در چهار موومان و در اوج هماهنگي به پايان برد.

بخش دوم برنامه شامل اجراي كامل چهار فصل ويوالدي شد؛ يكي از معدود آثار كلاسيك كه به‌دليل موسيقي تصويري آن بسيار مورد توجه حتي شنوندگان غيرحرفه‌اي موسيقي شده است. مجموعه‌اي از چهار كنسرتوي جداگانه براي ويلن و اركستر كه توسط آنتونيو ويوالدي آهنگساز ايتاليايي دوره باروك نگاشته شده است، براي نخستين بار در كشور توسط يك گروه و سوليست ايراني به اجرا درآمد.

«خاچيك بابائيان» كه بسياري او را بهترين نوازنده ويلن در كشور مي‌دانند، اجراي بخش‌هاي سولو در قطعه چهارفصل را برعهده داشت؛ نوازنده‌اي كه با وجود توانايي‌هاي بالاي فردي، غايب فضاي رسانه‌اي كشور و حتي اجراهاي زنده سال‌هاي اخير شده است كه آخرين بار نيز در بيست و دومين جشنواره موسيقي فجر به اجراي يك كوارتت زهي به همراه «مازيار ظهيرالديني» و دو نوازنده ديگر پرداخته بود.

حضور بابائيان به‌عنوان سوليت در اين اجرا فرصت مغتنمي براي پارسيان جوان بود تا از تجربه و نام او استفاده كند؛ هنرمندي كه به گفته «مازيار ظهيرالديني» سرپرست گروه پارسيان و مايستر ويلن اول‌هاي گروه از قبل با پتانسيل‌هاي تك‌تك اعضاي گروه و همين طور توانايي‌هاي بالاي پارسيان آشنا بود.

اما ظهيرالديني كه خود در كنسرت قبلي گروه به‌عنوان سوليست توانسته بود از پس اجراي قطعاتي مثل شوشتري به خوبي بر بيايد، در پاسخ به اين سؤال كه چرا خود تكنوازي اين برنامه را نيز بر عهده نگرفته است، عنوان كرد: «سياست كلي پارسيان اين است كه از اعضاي ميهمان چه در قالب آهنگساز و چه به‌عنوان نوازنده استفاده كند كه البته محفلي را هم براي اين حضور ايجاد كرده است. از يك طرف به‌صورتي فعاليت خود را آغاز كرده كه بتواند اعتماد هنرمندان برجسته را به‌خود جلب كند و از طرف ديگر از حضور آنها هم براي گروه استفاده كند.

اين يك ارتباط دو طرفه است، يك سيستم برنده- برنده ميان پارسيان و آهنگسازان و نوازندگان ايراني وجود دارد كه هم آنها به گروه اعتماد مي‌كنند و هم ما از تجربيات آنها استفاده مي‌كنيم. البته نكات فني هم در گروه مطرح است. من خودم ترجيح مي‌دهم كه در كنار اعضاي گروه باشم، تا اينكه به‌عنوان سوليست آنها را همراهي كنم. به اين شكل احساس بهتري دارم.»يكي از دلايل موفقيت پارسيان علاوه بر توانايي همكاري با هنرمندان برجسته ايراني و تخصص و توانايي فردي گروه، توانايي ساماندهي گروه به شيوه مشورتي است كه همواره خود اعضا نيز بر آن تاكيد داشته‌اند.

«نيما زاهدي» مايستر ويلن دوم‌ها و همچنين سخنگوي پارسيان يكي از دلايل موفقيت و بقاي اين گروه را تصميم‌گيري‌هاي جمعي گروه مي‌داند:

« يكي از دلايل ماندگار‌شدن گروه، نظام مشاركتي ما در تصميمي‌گيري‌هاست. اعضا خود را كارمند اركستر نمي‌دانند، چون در تصميم‌گيري‌ها مشاركت دارند و خود را متعلق به گروه مي‌دانند. اما از امسال كه گروه بزرگ‌تر شد، نمي‌توان چنين تصميم‌گيري‌هايي را همچون گذشته به بحث گذاشت. ما سيستمي را براي تصميم‌گيري‌ها در گروه تعريف كرده‌ايم و آن اين است كه سرگروه‌ها همراه نماينده گروه آهنگ پارسيان در مقاطع مختلفي جلساتي تشكيل مي‌دهند و برآيند نظرات اعضاي گروه خود را در اين جلسات مطرح مي‌كنند. در واقع براي كنسرت‌ها، انتخاب آثار و نحوه اجرا در همين جلسات تصميم گرفته مي‌شود.»

وي همچنين هر گونه تغيير ساختار گروه يا تصميمات جديد را منوط به رضايت گروه‌ها و البته براساس مانيفست گروه مي‌داند. وي در پاسخ به اين سؤال كه آيا پارسيان قرار است در قالب زهي بماند يا به مرور سازهاي بادي هم به ساختار آن اضافه خواهد شد، افزود: «گروه ديواري به دور خود نكشيده است كه به‌طور حتم بخواهد كار خود را در قالب يك اركستر زهي ادامه دهد. اما تا مدت‌ها ساختار زهي را به خاطر گستردگي رپرتواري كه دارد، حفظ خواهد كرد. اگر قرار هم باشد كنسرتي اجرا كنيم كه نياز به استفاده از سازهاي بادي يا سازهاي ديگر در آن باشد، مي‌توانيم از نوازنده ميهمان استفاده كنيم.»

اگرچه گروه زهي پارسيان تمركز خود را بر اجراي آثار كلاسيك ايراني و اروپايي گذاشته است، اما شايد تعداد آثار اجرا شده كلاسيك ايراني در ميان آثار آن كمتر بوده؛ آثاري كه يا پارتيتورهاي آن در كتابخانه‌ها در حال خاك خوردن است يا در بهترين حالت، برخي از آن قطعات آن در خارج از كشور فقط ضبط شده‌اند. زاهدي در اين خصوص گفت: «تعداد كنسرت‌هاي ما در سال آنقدر گسترده نيست، اما سهم موسيقي كلاسيك ايراني هم در اين اجراها كم نبوده. ما هم معتقديم براي اينكه پارسيان بتواند از مرزهاي ايران فراتر برود، بايد متكي به پتانسيل‌هاي موسيقي ايران باشيم، چرا كه ما نمي‌توانيم متاع خودشان را برايشان ببريم. اما فعلا محدوديت‌هاي مالي و حمايتي موجب شده كه ما نتوانيم حتي آن چيزهايي را هم كه در دست داريم اجرا كنيم.»

اجراي گروه پارسيان با تمام مشكلات مالي و حمايتي كه گروه‌هاي خودگردان موسيقي با آن مواجه‌اند، در بالاترين سطح حرفه‌اي در تالار وحدت به پايان رسيد و علاقه‌مندان را به شنيدن موسيقي در سطوح حرفه‌اي‌تر و آن هم در داخل مرزهاي كشور، اميدوارتر كرد.
اين گروه جوان كه امسال خود آغازگر كنسرت‌هاي موسيقي در كشور بود، اسفند ماه امسال كنسرت‌هاي سال87 را پايان مي‌دهد؛ اجراي مجدد يكي از كنسرت‌هايش كه سال گذشته به مناسبت درگذشت «رسترپوويچ» نوازنده برجسته ويلنسل آن را به روي صحنه برده بود.
دوشنبه 20 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: همشهری]

[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 78]