سیستم پدافند موشکی S-200/SA-5 Gammon

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: بی شک مخوفترین بخش موشکهای زمین به هوای ایران را موشکهای سام- 5 یا همان اس-200 تشکیل میدهند. این موشک با سرعت و دقتی رعب آور به سوی اهداف خود پرواز کرده و با دقت 100% آنها را از بین می برد بی آنکه بتوانند کوچکترین عکس العملی از خود نشان دهند (حتی سریعترین جنگنده آمریکا یعنی اف- 15توان فرار از چنگ این موشک را ندارد). می توان براحتی تجسم کرد که چگونه یک فروند اف- 15 (مدل ئی) آمریکا از فاصله 100 کیلومتری رهگیری شده و پس از مدت زمانی اندک خلبانش سوار بر هواپیما به لقاء ا... خواهد پیوست!
این سلاح بعد از گذشت 4 دهه هنوز هم جزو خطرناکترین سلاحهای جهان می باشد.در ابتدا SA-5 یک پدافند ضد بالستیک بود که بعدا برای رهگیری هواپیماهای پرسرعت نیز از آن استفاده شد. برد این موشک در مدلهای پیشرفته 300 کیلومترمی باشد ولی نوع فروخته شده به ایران دارای بردی 200 کیلومتری است که بازهم فوق العاده هست! ایران از این سیستم میتواند برای انهدام بمب افکنها و موشکهای بالستیک استفاده کند.

محصول ALmaz/NPO S-200 آنگرا/ وگا یا دوبنا با نام ناتوی SA-5 گامون نیز شناخته میشود. سیستم S200 یک سیستم پدافندی میان برد تا برد بلند زمین به هوا است که قابلیت جابه هایی دارد و توسط روسیه ساخته و گسترش داه شده است. هدف اصلی این سیستم رهگیری اهداف و نابود کردن جنگنده ها و موشک های کروز است. بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی , روسیه تعداد زیادی s-200 در سرتاسر آسیا / اروپا و خاورمیانه داشت که چاره آن اقتصاد مریض بود.
در 1966 اتحاد شوروی ازمایش هایی را بر روی سیستم s-200 در داخل کشور خود انجام داد. منابع حاکی از آن است که اولین موشک (آزمایش شده) نتواست که به مشخصات مورد نظر دست پیدا کند.برای نمونه برد واقعی که بر روی کاغذ پیاده شده بود برابر 200 کیلومتر بود و این در حالی بود که واقعیت برد موثر (حاصل از آزمایش) بیش از 160 کیلومتر بود. با این حال مسکو هنوز این موشک را یک قسمت مهم از معماری دفاعی خود (می پندارد) و سیستم موثر می سازد. توسعه و کسترش و صف آرایی سیستم s-200 در 1967 شروع شد.
اولین هنگ های عملیاتی از سیستم پدافندی S-200 با 18 سایت موشکی و 342 پرتابگر در پایان سال 1966 وارد خدمت شدند. در 1966 S-200 رسما جایگزین موشک ضد بالستیک نا موفق RZ-25/5V11 بنام Dal شد و وارد خدمت شد. Dal که قرار بود با نام ناتوی سام 5 Griffon گزارش شود اما قبل از آن (آن طرح) باطل شد.
این سیستم طوری طراحی شد که با جنگنده های میگ روسی هماهنگ باشد. و همچنین از سایت های s-200 محافظت می کند و علیه موشک های کروز و هواپیماهای مهاجم باشد. در طی همین دوره بود که اتحاد شوروی در حال گسترش اولین رهگیری کننده بنام SH-04/ABM-1 گالش, در سیستم A-35 به دور مسکو بود.
توسعه سیستم پدافندی s-200 در 1968 به 40 سایت موشکی و در 1969 به 60 سایت موشکی افزایش پیدا کرد. رشد تعداد سایت موشکی در 1970 تا 1980 به عدد 130 و در 1985 تعداد لانچر های پرتابگر به 1950 عدد رسید.
در 1975 روسیه ارتقای سیستم S-200 را کامل کرد. از خصیصه های این آپگرید افزایش برد بلند تا 250 کیلومتر و مدریزه کردن رادار کنترل اتش این سیستم بود. البته روس ها امیدوار بودند که ارتقای s-200 توانایی درگیری و روبه رو شدن با موشک های کوتاه برد را به اضافه جنگنده ها و موشک های کروز داشته باشد. که این کوشش ها ناموفق بود. با این حال (همانطور که گفته شد) شمار گسترش سیستم در طی 1970 تا نزدیک 1980 بزرگ بود.
برای نائل شدن به برد 250 کیلومتر هر موشک s-200 به راکت موتور با سوخت مایع مجهز شده است چنانچه 4 محرک ( باسوخت) جامد نیز دارد. هر بوستر 4.9 متر طول و 48 سانتیمتر قطر دارد. خود موشک 10.72 متر طول دارد و قطر ان 85 سانتی متر است. طول باله های موشک s-200 2.85 متر است.
موشک توسط 4 تقویت کننده راکت که سوخت جامد دارند پرتاب میشود. بعد از سوختن آنها و رها سازی آنها که بین 3 تا 5.1 ثانیه بعد از پرتاب موشک انجام میشود, موتور راکت که با یک سوخت مایع بنام 5D67 سازکار است برای مدت زمانی 51 تا 150 ثانیه می سوزد.
ماکزیمم برد موشک میان 150 تا 300 کیلومتر است. موشک برای تصحیح نصف مسیر پروازی به طرف هدف از هدایت رادیویی و در فاز بعد از طریق هدایت نمیه فعال راداری خود موشک semi active radar homing استفاده میکند.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 385]