واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > معزی، محمدحسین - بشر قرن بیست و یک از بسیاری جهات,زندگی مورد آرزوی انسانهای پیشین خود را داراست. بشر قرن بیست و یک از بسیاری جهات,زندگی مورد آرزوی انسانهای پیشین خود را داراست. زندگیی که انسانهای قرنهای گذشته در ایجاد و ثمر بخشی آن بسیار جهد و کوشش نمودند و امروزه در اختیار ما انسانهای مقیم قرن بیست و یک قرار گرفته است. تلاشهای علمی و عملی فراوانی که ثمره اش زندگی قرن بیست ویکمی ما است, به پشتوانه آمال و آرزوهای دانشمندان و زحمتکشان طبقات گوناگون انسانی بوده است. زندگی راحت و با قدرت و بدون دغدغه های آفت گونه . آسایشی که امروزه درصد قابل توجهی از انسانها در زندگی خود دارند برای بسیاری از گذشتگان حتی قابل تصور نبوده است. شناسایی آفت های زندگی مادی بشر, سرعت انتقال در اطلاعات وابزارهای گوناگون ارتباطی و هزاران هزار امکان دیگر که هر کدام ازآنها به تنهایی برای نسلهای قبلی نامی جز توهم به خود نمی گرفته است. انسان امروزی یعنی ما با کمترین زحمت قدرت دسترسی به امکاناتی را دارد که هر کدام از آنها توانایی بهره برداری زیبا تر ولذیذ تر از این زندگی مادی را فراهم می آورد. پاسخ به نیازهای بشر در این قرن سرعتی بی نظیر به خود گرفته است.دستیابی به علوم و کشف و ابداع ها نسبت به نظایر آن در سده های گذشته قابل قیاس نیست. حالات گوناگون متصوره از این امکانات برای بشر زندگی پیشرفته وآرمانی را فراهم می کند.تمام این سخن از این نشأت می گرفت که انسان احساس نیاز می کرد و می خواست, پس تلاش کرد و بدست آورد. انسان تلاشگر, به نیازهای خود خواهد رسید. در این راه برای سریع تر رسیدن, بیش از برنامه ریزی دقیق و هدفمند, شناسایی آفت ها وحذف و کنترل آنها, نیاز است. از برترین امکانات قرن بیست و یکمی ما, دنیایی است جدید که ما ازآن به نام(سرای مجازی) یاد می کنیم. عالمی متنوع و میلیونها رنگ و زرق و برق و قدرت و امکان, که در روزگار نه بس قدیم و دور برای به بدست آوردن و یا حتی دیدن هرکدام از این رنگ و زرق و برقها وامکانات سالها تلاش وزحمت لازم بوده است. امروزه با فشردن چند دکمه وارد دنیایی می شویم که همه آن چیزهایی را که به دست آوردن بسیاری از آنها را غیر ممکن می دانستیم, در مقابل چشمان ما قرار می دهد. چه بسیار لذیذ است قدرت دسترسی به سرتاسر عالم با کمترین هزینه وزمان. وانسانی که در بهترین حالتی که زندگی عالمانه خویش دسترسی نه چندان وسیعی به اطلاعات رشته مورد نظر خویش را داشت,امروزه حتی بدون نیاز و علاقه به بسیاری از شاخه های اندیشه و سرگرمی و تجارت وفرهنگ وسیاست ورزش, به هرکدام از آنها قابلیت بهره بردن را دارا است.واقعا این دنیای جدید امکان زندگی بهتر و سریع تر وثمربخش تر را به ما می دهد. اما سؤال این است که آیا با این وسعت بی همتا که در دستیابی به میلیونها نداشته خویش پیدا کرده ایم, چرا نوع خدمت رسانی های علمی و عملی نسبت به گذشته های خود, از ماندگاری و اثر بخشی در طبقه پایین تر قرار دارند؟ چرا یک اثر مکتوب چند جلدی از یک فرهیخته در زمانهای گذشته, برای یک پژوهنده امروزی که قدرت دستیابی به نظایر آن اثر مکتوب را نیز داراست,قابل استفاده تر است؟ چرا هنوز که اکثر مکتوبات عالم با اینکه در سرای مجازی موجود می باشد باز کتابخانه ها پر رونقند؟ ودهها سؤال دیگر که ذهن هر فرهیخته را درباره این دنیای جدید در گیر می کند که آیا این سرای مجازی قدرت پاسخگویی حقیقی به نیازهای مادی بشر را می تواند داشته باشد؟ این دنیای جذاب در دسترس, همچون دنیای واقعی زندگی بشری هم زشت است و هم زیبا, هم خوب است و هم بد, هم پلی برای سعادت است و هم دره ای برای شقاوت, هم بنیان علومی است که راحتی روح و جسم بشر را تضمین می کند و هم مخرب جانها و حتی جسم ها است. پس این دنیای مجازی همان دنیای حقیقی است با انسانهای همان دنیا و ابزار ومتعلقاتش.تنها سرعت به هم رساندن این اجزاء بالا رفته است. پس انسان در این دنیای مجازی همان بشر دنیای حقیقی است. دنیایی که زندگی و چرخیدن در آن همانطور که نیاز به چشم و گوش و دست و پای قدرتمند و با دقت دارد, نیازمند روحی آرام و دلی قوی برای درک و هضم و پذیرش معانی بالا و والا است. و ما انسانها همانطور که سازنده و حتی مخرب این دنیا هستیم, و بهره برداری از آن را هم لذت می بریم, سازنده سرای مجازی و ملزومات آن نیز می باشیم. همانگونه که می توانیم برنده و بازنده این دنیا باشیم برنده و بازنده سرای مجازی نیز هستیم. همانطور که در این دنیا هرکس بر اساس وسع و قدرتش بیشتر بهره بگیرد مسئولیتش هم بیشتر است , در سرای مجازی هم تلاشها و کوششها پاسخ های خود رامی دهد.انسان سرای مجازی همچون انسان دنیای حقیقی سود و زیان خویش را می برد.تفاوتهای این دو دنیا با یکدیگر در اصل بسیار کم است.اگر در این دنیای حقیقی انسان تمام تلاش خود را برای کسب معرفت و علم قرار دهد ,ثمره آنرا در می یابد, در سرای مجازی هم آنانکه برای کسب بهره های زیبا و واقعی قدم زنند, قطعا آنها را به دست خواهند آورد.اگر دایره دنیای حقیقی و مرکز آن, تلاش برای بهتر و زیباتر زندگی کردن باشد و فقط و فقط سرای فانی را ببیند,همین انسان در سرای مجازی با چنین رفتار و تفکری جز به دنیای پر رنگ مادی دست پیدا نخواهد کرد. اگر انسان و فقط انسان محور همه تلاشها در این دنیای حقیقی باشد, در سرای مجازی هم با این تفکر ,ملاک و معیار برای همه ارزشها, انسان و آمال و آرزوهای او خواهد بود.اگر در دنیای حقیقی انسانهای سودجو فقط به سود بیندیشند تمام تلاششان برای زندگی سود آورانه باشد فرقی با سرای مجازی و بازیگران آن نخواهد داشت.و تمامی تلاشها در هر دو سرای حقیقت و مجاز هم چون یکدیگر جواب می دهد, چون پدید آورنده و بازیگر هر دو سرا یکی هستند. اما اگر دقیق تر و صحیح تر به دنیای حقیقی نگریسته شود این دنیا را را برای بهره برداریهای فراتر از زندگی روزمره خواهیم دید. این دنیا که در تعالیم با مبنا, نه فقط زندگی همین چند روزه است , بلکه مقدمه ای برای جهان ابدی است, آنگاه نوع تلاشها و نیت ها و هدفها عوض می شود. دنیای چندروزه تلاش و توانی در حد خود می طلبد و زندگی بلند مدت وابدی نیز بضاعت جداگانه لازم دارد.انسان بازیگر در هر دو میدان موقت و دائم, نوع تلاشهایش را گرچه تقریبا از یک جنس است ,اما در نیت ها و هدفها متفاوت می گردد.در تعالیم دینی اگر این دنیا زینت و لهو و لعب نامیده شده است, همین دنیا مقدمه چینی نیکو برای سعادت ابدی است. انسان و زندگی اش تیغ دو لبه سعادت و شقاوت است.بسته به شناخت و بهره بردن است که تفاوت در نتایج عیان می گردد.انسان با وجدان آگاه در این دنیا, بسیار اثر گذارتر از انسان بی مسئولیت است. انسانی که محور تلاشش کسب رضایت معبودش است, نوع ماندگاری رفتارهایش متفاوت است. وانسانی که در این دنیا همتش رساندن نفع ونیکی به هم نوعش می باشد, زندگی اش به مراتب پررنگ تر از دیگر آدمیان است.انسان امروزی همان انسان روزگار پیشین است که سرعت بر آورده شدن نیازها و آرزوهایش بالاتر رفته است.همان انسانی که به صراحت تعالیم دینی آنگاه که احساس بی نیازی کرد, روحیه طغیان در او بارورتر می گردد. همان انسانی است که به حکم فطرتش زیبا دوست, عدالت دوست,حکمت دوست و نیازمند معبودی مطلق از هر حیث است. پس اگر همین انسان سرای حقیقت است که در سرای مجاز قدم بر می دارد و سرای مجاز همان دنیای حقیقی به رنگ وتلاشی دیگر است,لوازم سرعت و دقت و سعادت و شقاوت هر دوسرا یکی می باشد. انسان سرای مجاز نیز محتاج اخلاق است.انسان دنیای مجاز نیاز به آرامش روح دارد.انسان سرای مجاز محتاج به هم دلی است.انسان سرای مجاز دوست و دشمن دارد.انسان این دنیا از تنهایی و سرگردانی در هراس است و بالاخره انسان این دنیا خدا دارد و بی خدایی آزارش میدهد.انسان در هر سرایی که قدم بگذارد همان مخلوقی است که زندگی روزمره هدفمند, ارزش حیات اوست و جدایی از این انجام, دوری از خواسته های حقیقی برا ی اوست.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 466]