تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان میشوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835055032
کودکانی که فراموش می شوند
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: سحر کوچولو اکثر شب ها پدر را نمی بیند وقتی پدرش به منزل می آید او خواب است بعضی وقت ها با اصرار از مادرش می خواهد که بیدار بماند تا پدر را ببیند ولی از بس دیروقت می شود سنگینی پلک ها نمی گذارد که او بیدار بماند به همین خاطر در طول روز فقط به شنیدن صدای پدرش از پشت گوشی تلفن اکتفا می کند. او فقط روزهای تعطیل فرصت دیدن پدرش را دارد. شاید سحر خوش شانس تر از سارا باشد چرا که او فقط پدرش را در طول روز نمی بیند و حداقل مادرش در کنار او هست اما سارا این شانس را نیز ندارد مادر او هم در کنار پدرش تا دیروقت کار می کند و فقط با این تفاوت که مادر بعضی وقت ها خودش را زودتر از پدر به منزل می رساند تا حداقل برای یک ساعت هم شده در کنار سارا کوچولو باشد. اغلب روزها سارا هست و پرستارش. او حالا به پرستارش بیشتر از مادر و پدر وابسته شده است. این داستان زندگی بسیاری از بچه هایی است که پدر و مادر آنها زندگی خود را غرق کار کرده اند و زندگی آنان تبدیل به پانسیون و محل نگهداری شده که برای تامین غذا و پوشاک فرزندان تلاش می کنند. از نظر آنان این پول است که راحتی می آورد این والدین فراموش کرده اند که پول خوشبختی نمی آورد و با فراهم ساختن وسایل و امکانات، آسایش زندگی را فدا کرده اند. یک پدر پرکار که تمام ساعات روز و شب را به کار در بیرون مشغول است و هر شب حدود ۱۱ الی ۱۲ شب به منزل برمی گردد در مورد گله مندی فرزندانش می گوید: من اغلب شب ها فرصت دیدن بچه هایم را ندارم چون هر وقت که می رسم آنها در خواب هستند. یک شب که حدود ساعت ۱۲ به منزل رسیده بودم با صحنه ای روبه رو شدم که واقعا من را تکان داد. مشاهده کردم که دو فرزندم پشت در اتاقشان کاغذی نصب کردند که بر روی آن عکس من را کشیده بودند و در زیر آن نوشتند: این عکس پدر است امیدواریم که آن را فراموش نکنیم. مادری که مجبور است هر روز صبح از خانه برای کار خارج شود می گوید: صبح ها که از منزل خارج می شوم سعی می کنم آرام و بی صدا کارهایم را انجام دهم که کودکم بیدار نشود زیرا اگر به هنگام رفتن بیدار باشد از همان ابتدا که مرا می بیند در حال آماده شدن هستم تا لحظه بیرون رفتن از خانه مدام تکرار می کند؛ مامان نرو و بعضی اوقات نیز گریه می کند بگونه ای که با دلی آزرده و غمگین مجبور می شوم سر محل کار حاضر شوم و هنگامی که به خانه برمی گردم با حالت قهر و ناراحتی جواب سلام مرا هم نمی دهد او می افزاید: از زمانی که سه ماهش بود او را با پرستارش تنها گذاشتم و از آنجایی که یک پزشک هستم و مجبورم دیروقت به منزل بیایم می بینم که فرزندم بسیاری از خصوصیات و رفتارهای پرستارش را گرفته است به طوری که حتی لهجه حرف زدن پرستار هم بر روی لهجه فرزندم تاثیر گذاشته و با لهجه او حرف می زند. روانشناسان معتقدند والدینی که زیاد کار می کنند و شب ها دیر به خانه می آیند به دلیل کار زیاد اصولا کم حوصله نیز هستند و وقتی وارد منزل می شوند حوصله توجه به فرزندانشان را هم ندارند وقتی فرزندان از آنها پرسشی می کنند جواب سربالا می دهند و آنها را با بی حوصلگی از خود دور می کنند و چون بی حوصله هستند در نتیجه شناخت کمتری نسبت به فرزندانشان پیدا می کنند و نمی دانند که کودک آنها در چه شرایط روحی و روانی قرار دارد و اصلا نیازهای فرزندشان چیست؟ به اعتقاد آنان، وقتی شناخت میان والدین و فرزندان کم می شود روابط آنان با یکدیگر نیز دچار آسیب می شود و در نتیجه بی اعتمادی به وجود می آید. دیگر فرزندان به پدر و مادر خود اعتمادی ندارند و برای برطرف ساختن نیازهای خود آنان را امین نمی دانند و با این بی اعتمادی به افراد دیگری که ظاهر فریبنده ای دارند کشیده می شوند. از سوی دیگر والدین نیز چون فرصت رسیدگی به خواست ها و نیازهای عاطفی فرزندانشان را ندارند، به مدرسه و جامعه اعتماد نمی کنند در واقع بخش زیادی از مسوولیت تربیت فرزندان را به این دو مرجع می سپارند. به طوری که کم کم نقش و اقتدار والدین کاهش یافته و دیگر توان تاثیرگذاری بر فرزندان را ندارند. این روند در درازمدت سبب می شود که احساس خودباوری و تعادل روانی در فرزندان تنزل یابد و بتدریج فرزندان این خلاء عاطفی را با برقراری ارتباط با دوستان خود آغاز می کنند که در طولانی مدت سبب انحرافات رفتاری آنان خواهد شد و وقتی مشکلات رفتاری فرزندان خود را نشان می دهد والدین به دلیل شرایط پرمشقت کاری توان انطباق با مشکلات را ندارند در نتیجه با بروز مشکلات رفتاری در فرزندان کاملا خود را باخته و تسلیم شرایط روزگار می شوند. از آنجایی که والدین خود را زیاد وقف کارهای بیرون منزل می کنند، فرزندان کم سن و سال آنها احساس می کنند والدینشان آنها را فراموش کرده اند لذا با انواع مشکلات روحی و روانی نظیر بی حوصلگی، انزواطلبی، بی دقتی در درس ها، مکیدن انگشت، تیک زدن چشم ها و عدم برقراری ارتباط صمیمی مواجه می شوند. کودک بیش از هر کس دیگری در روی زمین به محبت و توجه والدین نیاز دارد او بیش از هر مشغله و هر فرد دیگری خواهان وقت و زمان است که باید پدر و مادر به او اختصاص دهند. بسیاری از اوقات نیاز کودک تنها یک آغوش گرم و عاشقانه است او نیاز دارد که تشویق شود و گاهی هم تنبیه. او نیاز دارد که بر روی دوش های پدرش بنشیند و سواری بخورد و با مادرش به پارک برود و بازی کند. والدین باید بدانند که این زمان ها زود می گذرد و فرصت ها از دست می رود و روزی فرا می رسد که در حسرت روزهای از دست رفته غصه می خورند که چگونه آن زمان ها نتوانستند در اختیار فرزندانشان باشند و اکنون غصه خوردن فایده ای ندارد و زمان از دست رفته را نمی توان جبران کرد. اصلا به گذشته خود و به دوران کودکی خود رجوع کنیم. لذت بخش ترین لحظات آن زمان چه لحظه ای بوده مسلما آن زمانی بوده است که با والدین خود سپری کرده ایم. بهترین، به یادماندنی ترین، آموزنده ترین و موثرترین لحظات ما در آن دوران لحظاتی بوده است که با والدین خود گذرانده ایم. همه ما بخوبی می دانیم که بهترین روش تربیت روشی است که بتوانیم با آن کودکی با روان سالم پرورش دهیم و این امکان پذیر نمی باشد مگر این که برای بودن در کنار فرزندانمان وقت بگذاریم. هیچ موقعیت و خوشبختی در جهان وجود ندارد مگر این که خلاء و کمبود ناشی از عدم حضور پدر و مادر را برای کودک پر کند. iranhalls.com پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 437]
-
گوناگون
پربازدیدترینها