واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: سال ۲۰۰۸ در سینمای سوئد یک فیلم موفق به نام بگذار خوبش وارد شود به کارگردانی توماس آلفردسن براساس رمانی از جان اجواید لینکویست که. سال ۲۰۰۴ نوشته بود، ساخته شد که در مورد خون آشام.ها بود.
این فیلم به خاطر پرداختن به یک خون آشام کم سن و سال مخاطبان زیادی به دست آورد. از اوایل امسال مت ریوس کارگردان آمریکایی بازسازی این فیلم را آغاز کرد. هنگامی که مت ریوس تصمیم به این کار گرفت، منتقدان آمریکایی بشدت از این تصمیم استقبال کردند.
آنها اعلام کردند که این فیلم برای سینمای هالیوود اتفاق خوشایندی خواهد بود. آنها حتی مت ریوس را بهترین آدم برای این بازسازی قلمداد کردند. البته این اولین باری نبود که یک فیلم از کشورهای اسکاندیناوی در آمریکا بازسازی می.شد، چراکه چند سال قبل نیز کریستوفر نولان با ساخت مجدد فیلم بی.خوابی از سینمای نروژ این کار را انجام داده بود.
ارتقای ژانر وحشت
از آنجا که داستان این ۲ فیلم دارای ظرافت.های قابل.ملاحظه.ای است و دست به ابتکارات ویژه.ای درگونه سینمای خون آشام.ها زده است، منتقدان بر این باورند که هم بگذار خوبش وارد شود و هم بگذار وارد شوم باعث ارتقای ژانر وحشت شده.اند. داستان فیلم درباره یک پسر بچه ۱۲ ساله به نام اوون(کدی اسمیت) است که با مادر مطلقه خود زندگی می.کند. او دوست دختری به نام آبی(کلو گرس مورتز) می.شود که همسن خودش به نظر می.رسد، اما خیلی زود پی می.برد که او یک خون آشام است و به همین دلیل مخفیانه زندگی می.کند. در همین حین است که قتل.های پی در پی در آن ناحیه گزارش می.شود و اوون به یک نفر مظنون می.شود.
داستان بی.نقص
بازسازی بگذار خوبش وارد شود را ۲ کمپانی هامر و اورتور به عهده گرفته.اند و نویسندگی و کارگردانی آن را به ریوس سپرده.اند. امتیاز این فیلم وقتی خریداری شد که در ماه می .سال ۲۰۰۸ برنده بهترین فیلم در یکی از شاخه.های جشنواره تریبیکا شد. این فیلم در آگوست همان سال هم در جشنواره فانتازتیک فست برگزیده مخاطبان در گونه سینمای وحشت شد.
مت ریوس درباره نسخه سوئدی فیلم می.گوید: من خیلی زود مجذوب فیلم و رمان آن شدم. هر دوی آنها بی.نظیر هستند. آنها نه تنها ترسناک. بلکه دارای حوادثی باور نکردنی هستند. از این که این فیلم را بازسازی می.کردم بشدت هیجان.زده بودم. اطمینان دارم کسانی که نسخه سوئدی را دیده.اند، پس از دیدن کار من خواهند گفت که شخصیت.ها اصلا تغییر نکرده.اند و دسته.ای دیگر خواهند گفت که آنها کاملا تغییر کرده.اند. به گفته وی وضعیت دشوار شخصیت ۱۲ ساله فیلم یکی از نقاط درخشان متن و به طبع آن نقطه.ای غیرقابل تکرار در سینماست.
بازی.های خوب
بازی بازیگران بگذار وارد شوم به طرز هنرمندانه.ای طبیعی به نظر می.رسند. کدی اسمیت، ریچارد جن کینز.
به ترتیب در نقش اوون و آبی باوجود سن و سال کمشان، کاملا ملموس بازی کرده.اند. به طوری که هر آدمی در سن و سال آنها بسادگی می.تواند با آنها همذات.پنداری کند.
به هر حال تصور این که انسانی با آن سن و سال می.تواند در چنان موقعیتی قرار بگیرد برای هر بیننده.ای سخت و تکان.دهنده است. از سوی دیگر. باید به کار دشوار بازیگردانی توجه شود. به باور مت ریوس، اگر راهنمایی.های استیون اسپیلبرگ نبود، هرگز بازیگران در ایفای نقش.هایی اینچنین دشوار، موفقیتی . چنین خیره.کننده به دست نمی.آوردند. او قبل از این.که کار با بازیگران را آغاز کند، از اسپیلبرگ درخواست کمک می.کند و او نصایح راهگشایی برای کار ارائه می.دهد.
از سوئد تا آمریکا
مایکل سولیوان، منتقد سینمایی روزنامه واشنگتن پست، در نقدی با عنوان گمشده در ترجمه در مورد بگذار وارد شوم، نوشته است: برخی از عناصر روایی داستان در ترجمه این فیلم از زبان سوئدی به انگلیسی گم شده.اند.
وی عقیده دارد. باوجودی که مت ریوس به.طور کامل سعی کرده است. به نسخه اصلی وفادار بماند. و این کار را با بازسازی پلان به پلان و ترجمه جمله به جمله نسخه سوئدی انجام داده است، با این حال. باز هم نتیجه اثر دوم همانی نیست که از نسخه سوئدی قابل دریافت است.
منتقد روزنامه واشنگتن پست بر این باور است که با وجود این که نسخه آمریکایی تا حد قابل ستایشی قواعد ژانر وحشت را رعایت کرده است، اما در برخی از موارد از جمله القاء و انتقال حس وحشت به مخاطب از نسخه اصلی تبعیت نکرده است. وی می.نویسد: در حالی که نسخه آمریکایی صرفا در مورد انتقام خون آشام است، نسخه سوئدی به چیزهایی فراتر از انتقام پرداخته است.
ظرافت کار مت ریوس در بگذار وارد شوم، در نشان دادن خشونت نیست؛ در حالی که توماس آلفردسون در بگذار خوبش وارد شود به خشونت پرداخته و در این کار ظرفیت قابل ملاحظه.ای نشان داده است و در مواقعی به واسطه همین خشونت تماشاگر را می.ترساند.
سولیوان می.افزاید: به نظر می.رسد که کارگردان آمریکایی با نپرداختن به خشونت. خواسته است که فیلمش مناسب هالیوود در ژانر وحشت باشد؛ چرا که هالیوودی.ها در این ژانر کمتر از خشونت استفاده می.کنند. برهمین اساس است که شخصیت.ها فوق.العاده بی.رحم و هولناک هستند و گفت.وگویشان ترسناک است، اما خشن نیستند. به عنوان مثال، آبی، درنده خویی وحشتناکی دارد، اما خشن نیست. در حالی که در نسخه سوئدی این درنده خویی با خشونت توام است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فان پاتوق]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 849]