نويسنده: خليل آقاخاني روند فرقه‌گرايي در ايران(2)

واضح آرشیو وب فارسی:فارس: نويسنده: خليل آقاخاني روند فرقه‌گرايي در ايران(2)
خبرگزاري فارس: دين مانند هر پديده اجتماعي در معرض آسيب‌هاي درونزا و برونزا است و آسيب‌هاي دين نيز اشكال مختلفي مانند «تحريف، غلو و فرقه‌گرايي» دارد. بنابراين بر دين داران لازم است ابتدا با شناخت آسيب‌ها و تهديدها براي مقابله با آن خود را به معرفت واقعي ديني مهيا نمايند.

* امنيت و انحرافات مذهبي
حفاظت از روشهاي محوري و حياتي يكي از اهداف اساسي امنيت ملي در هر كشوري است و مقابله با ناامني و انحرافات اجتماعي – ديني از جمله وظايف مهم حكومت ديني است. از سويي، انحرافات مذهبي و فرقه‌گرايي موجب اخلال در امنيت رواني و اجتماعي دين‌داران جامعه مي‌شود چرا كه فرقه‌گرايي مقابل انسجام اجتماعي و ملي است.

از سويي ديگر فرقه‌گرايي و انحرافات مذهبي در يك جامعه دين محور، به عنوان يك معضل فرهنگي و ارزشي و هم به عنوان يك حركت تجزيه طلبانه مطرح است.

بنابراين افراد و فرقه‌گرا با جدا شدن از محور اصلي جامعه امنيت ملي را در معرض تهديد قرار مي‌دهند.

* فرقه‌گرايي مقدمه انحرافات اجتماعي
فرقه‌گرايي مقدمه‌اي بر انحرافات اجتماعي است چرا كه رفتار انحراف افراد فرقه‌گرا تعصب و تجزيه طلبانه است و آنان بر خلاف حركت جامعه در حدود تشكيل فرقه، گروه و دسته‌اي جدا از هنجارهاي پذيرفته شده جامعه هستند. بنابراين لازم است در عرصه عمل، براي مهار و كنترل مسأله فرقه‌گرايي در جهت افزايش امنيت اخلاقي – ديني و كاهش ضريب آسيب‌پذيري در مقابل تهديدات اجتماعي و فرهنگي از نيروي فرهنگي – ديني نخبگان جامعه نهايت بهره‌برداري را نمود.

انحرافات مذهبي به مفهوم رفتارهاي خلاف رفتارهاي پذيرفته شده جامعه ديني و خلاف اصول اساسي يك مذهب كه اكثريت جامعه آن را پذيرفته و در خود نهادينه نموده‌اند مي‌باشد. لذا انحرافات مذهبي و فرقه‌گرايي به عنوان يكي از موانع اساسي تحقق برقراري امنيت ملي، يعني حفاظت از ارزش‌هاي بنيادي و حياتي نظام ديني است كه بر حسب شرايط اجتماعي آن، انحرافات مذهبي در جامعه ديني به عنوان تهديد، آسيب‌پذيري و يا هر دو تلقي مي‌گردد، اما آنچه مسلم است انحرافات مذهبي بخصوص فرقه‌گرايي در جامعه ديني به عنوان سلب كننده امنيت اخلاقي و ديني و كاهش دهنده اقتدار معنوي جامعه، از يكسري عوامل اجتماعي دروني و بيروني در عرصه‌هاي اقتصادي ، سياسي، فرهنگي و اجتماعي نظير اختلال هنجارهاي فرآيند توسعه سياسي و اقتصادي و انقلاب اطلاعات تأثير مي‌پذيرد. بنابراين، فرقه‌گرايي در جهان معاصر با استفاده از ابزار و فن‌آوري اطلاعات كه در حال گسترش است، در حدود مقابله با انديشه‌هاي ناب و اصيل اسلامي مي‌باشد.

* آسيب‌ها و تهديدهاي فراروي نظام ديني
امروزه شاهد هيچ امري فوري‌تر از شناساندن چهره واقعي اسلام ناب محمدي (ص) - و پيراستن آن از بدعت‌هاي بوجود آمده – به تشنگان معنويت در جهان مادي نباشد. چرا كه از يك سو گروه القاعده و وهابيون با تبليغ اسلام به جهان و از سوي ديگر افزايش فرقه‌هاي انحرافي در ايران، دين اسلام در معرض آسيب‌ها و تهديدهاي فراواني قرار دارد.
دين مانند هر پديده اجتماعي در معرض آسيب‌هاي درونزا و برونزا است و آسيب‌هاي دين نيز اشكال مختلفي مانند «تحريف، غلو و فرقه‌گرايي» دارد. بنابراين بر دين داران لازم است ابتدا با شناخت آسيب‌ها و تهديدها براي مقابله با آن خود را به معرفت واقعي ديني مهيا نمايند.

از منظر تاريخي، آسيب‌هاي دين و دين‌داري عمري همسنگ تاريخ انسان دارد. بايد توجه داشت كه آسيب‌شناسي اين در واقع شناخت بيماريهايي است كه از طرز تلقي انسان ديندار يا غير ديندار نسبت به اين پديدارتر مي‌شود.(9) دين در ذات خود قدسي است و از آلودگي به دور است بنابراين آسيب‌شناسي ديني به برداشت‌هاي دينداران از دين مي‌پردازد. چرا كه برخي از دينداران با برداشت غلط از دين در حدود بهره‌برداري از دين هستند كه در اينجا برخي از آنان دين را از مسير اصلي خودش منحرف نموده‌اند.

شهيد مطهري معتقدند كه: «طرز تفكر مسلمين در عصر حاضر درباره اسلام آسيب ديده است… ما اگر بخواهيم اين طرز تفكر را بررسي كنيم بايد مثل طبيبي كه بيمار را بررسي مي‌كند، بررسي كنيم».(10) به نظر مي‌رسد براي درك و شناخت اين بيماري بايد به تاريخ گذشته خود رجوع نمايم تا شايد بتوانيم جلوي رشد فرقه‌گرايي را گرفته و قدمي بسوي انسجام اسلامي برداريم. بنابراين لازم است با مسيري در پيدايش برخي از فرقه‌هاي انحرافي موضوع را تعيين نمايم. براي نمونه مي‌توانيم به پيدايش فرقه تصوف و عرفان كاذب در ايران اشاره‌اي داشته باشيم.

* تصوف و عرفان كاذب
تصوف نوعي ايدئولوژي است كه از قرن دوم هجري در ميان مسلمانان شكل گرفته و هنوز در حال گسترش است. عوامل پيدايش تصوف در اسلام عبارت است از افكار و مذاهب هندي و بودايي، دنياپرستي و آشوب‌هاي سياسي، تماس و ارتباط مسلمين با رهبانيان مسيحي، انتشار فلسفه يوناني و خوي افلاطوني و تفسير به رأي از تعليمات ديني بخصوص تفسير و تأويل آيات و روايات توسط برخي از افراد كم مايه و جاهل. با گسترش قلمرو حكومت اسلامي، مسلمانان با فرهنگها و فلسفه‌هاي گوناگوني روبرو شدند و در اثر گذشت زمان وپيش آمدن مسايل جديد و مستحدثه شد. بر دايره سوالات افزوده شده و در اين هنگام قطب فكري نبوده كه مسئوليت جداسازي مطالب وارده را به عهده گيرد و سره از ناسره جدا سازد؛ از اين رو مسلمانان ناخودآگاه جذب اين افكار شدند و براي مشروعيت افكارشان دست به تأويل آيات و روايات زدند. آنان براي توجيه اعمال خود آيات متشابه را با تفسير به رأي به پيروان خود تبليغ كردند، در صورتي كه باطل است به عبارت ديگر دين دو بعد دارد: شريعت كه ظاهر و پوسته دين است و طريقت كه پايه و حقيقت دين است.

بنابراين تصوف ايدئولوژي است كه هم داراي تئوري و هم داراي برنامه عملي براي پيرامون خود است. از سويي تصوف با تفسير خاص زندگي و چگونگي تعامل دين و دين ادعا مي‌كند كه با روش كشف و شهود پيروان خود را به كمال مي‌رساند. البته فرقه‌هاي صوفيه آن قدر متنوع‌اند كه به راحتي نمي‌توان پيرامون آنها سخن گفت و حكم داوري در مورد آنها صادر نمود.

تصوف و عرفان در آغاز راه به عنوان يك غله مشترك مطرح گرديد و آثار صوفيه و عرفاني آنها هم يكسان بود، اما به مرور زمان، برخي از عرفا با توجه به نصوص ديني به بعد معنويت اسلام اصيل پي برند و جريان تصوف، به ويژه در شش سده اخير، متمايز گشت. بنابراين عارفاني مانند سيد علي قاضي طباطبايي، ملاحسينقلي همداني، سيد احمد كربلايي سيد علي شوشتري و ملامحمدعلي جولاي دزفولي را نبايد با اقطاب صوفيه يكي پنداشت. طبق گفته جامي در نضحات الانس، تصوف و صوف‌گري از قرن دوم هجري در ميان مسلمين ظاهر گشت. بزرگترين مظهر روح تصوف در اين دوره، تحقير دين، فرار از تمتعات و تمام شئون مربوط به زندگي مادي و دنيوي و رياضت كشي و تحمل شكنجه ها مي‌باشد.

به همين جهت، صوفيان در برابر ائمه اطهار عليهم‌السلام ايستادند و بر بينش و سيره زندگي آنها معترض شدند. (10)

* تصوف و عرفان در ايران
تصوف و عرفان در ايران از قرن دوم و سوم هجري شكل گرفت. در اين دو قرن جامعه ايراني تحولات زيادي را پشت سر گذاشت و جنبش‌هاي عرفاني يكي از پس ديگري به وجود آمدند مثل جنبش سياه جامگان و جنبش بابك خرم دين، حكومت‌هاي زيادي هم در اين قرون به وجود مي‌آيد. دولتهاي صفاريان، ساسانيان، آل زياد، آل بويه و آل ديلميان، مجموعه اين شرايط باعث شد كه از نظر اجتماعي مردم خسته شدند و همين خستگي زمينه‌ساز اين شد كه به سوي گوشه‌گيري و انزوا گرايش پيدا كنند از سوي ديگر زمينه فكري است كه منجر به پيدايش تصوف وعرفان شده است از جمله تعاليم اسلام كه در برخي از احاديث و آيات قرآن مستندات زيادي در مورد عرفان وجود دارد ولي در پيدايش عرفان ايراني بايد از سخت‌گيري‌هاي خلفاي اموي و شرايط اجتماعي سخت غافل نشده چرا كه شرايط سخت حكومت اسلامي كه در جامعه ايراني حاكم بود در گسترش عرفان ايراني موثر بود و گروهي تصوف و گوشه‌نشين را انتخاب نموده‌اند.

آنچه مهم است استفاده ابزاري از اين فرقه‌ها عليه مذهب رسمي در طول تاريخ معاصر ايران است براي نمونه انگليس براي اجراي طرحهاي استعماري خود، شخصي را به نام صوفي اسلام از افغانستان به عنوان امام زمان علم كرد و او را با لباس زهد و صورت آراسته سوار بر هودجي نمود كه سيصد و شصت نفر فدايي اطراف او را احاطه كرده و با پنجاه شمشير زن و مريد به طرف خراسان حركت كرد و در مسير او خونها ريخته شد و خراجي‌ها به بار آمد و سرانجام ارتش ايران با كشتن صوفي اسلام و تمام فدائيانش و تار و مار كردن سربازانش آتش فتنه را خاموش كرد. (12) البته در اينجا فرصت اين نيست كه از فرقه‌سازي استعمارگران بيش از اين ذكر شود لذا با مراجعه به تاريخ معاصر ايران مي‌توان نمونه‌هاي زيادي از آن مشاهده نمود.

* تصوف و اسلام گزينشي
مشكل اساسي فرقه تصوف در طول تاريخ، برخورد گزينشي با اسلام و احكام نوراني و جامع آن است. برخي از صوفيان معتقدند شريعت راه را نشان مي‌دهد اگر انسان به مقصد رسيد نيازي به شريعت ندارد. شيخ لاهيجي مي‌گويد: «چون بنده را دل پاكيزه گردد و به نهايت دوستي و محبت پروردگار رسد و ايمان به غيب در دل او استوار باشد در چنين حال، تكليف از وي برداشته شود و هرچند گناهان بزرگ مرتكب گردد خداوند او را به دوزخ نبرد».

در حالي كه بنا بر نص قرآن و سنت، انسانها بايد تا هنگام مرگ، احكام الهي را همراهي كنند و به همين دليل امام علي عليه‌السلام در محراب عبادت، مضروب گرديد و امام حسين عليه‌السلام ظهر عاشورا، نماز به جاي آورد و هيچ يك از پيشوايان دين اسلام در اجراي احكام الهي كوتاهي نكردند.

* تصوف و بدعت در اسلام
فرقه صوفيان همانند ساير فرقه‌هاي منحرف چون بهائيت و بابيت، با استفاده ابزاري از سلام بدعت‌هاي زيادي در دين اسلام ايجاد كرده است. صوفيان، احكامي در خانقاه (مكان تجمع و عبادت آنان) جاري مي‌كنند كه جملگي بدعت‌اند، مثلاً پيوند وثيقي ميان ولايت و تصوف برقراري سازد و ولايت را در اقطاب خود ساري و جاري مي‌دانند و آن را جانشين ولايت ائمه اطهار عليهم السلام قرار مي‌دهند. اگر ولايت – به زعم صوفيان - قيام عبداست به حق در مقام فنا از نفس خود، پس لازمه بريدن از نفس و اتصال به حق تابعيت از اهل بيت عليهم‌السلام در تمام زمينه‌ها است، و يكي از دستورات ائمه اطهار عليهم‌السلام، اطاعت از فقهاي جامعه الشرايط و مجتهدان فقه تشيع است؛ در حالي كه ، فرقه‌هاي صوفيه به شدت مخالف مرجعيت شيعه بوده است و در دين شناسي از فقهاي و نائبان عام امام عصر (عج) بهره نمي‌گيرند. همچنين گرايش سكولاريستي و توصيه به جدايي دين از سياست و مسايل اجتماعي و انتساب دين گزينش گر به اسلام ناب محمدي صلي الله عليه و اله و نيز تمايز قائل شدن بين شريعت و طريقت و انتساب آن به دين سالام بدون هيچ مدرك و مستندي بدعت ديگر صوفيان است كه در خانقاه آن را ترويج مي‌نمايند. البته حقايق دين اسلام به ظاهر و باطن و مقدمه و ذي المقدمه قابل تقسيم‌اند اما شريعت و طريقت با تفسيري كه صوفيان ارائه مي‌دهند انحراف در دين است.

شريعت در نزد صوفيان، احكام شرعي و طريقت، تعليمات سالك در خانقاه زير نظر مرشد است تا او را به حقيقت برساند. شريعت به منزله پوست و طريقت به منزله مغز تلقي شده است. صوفيان معتقدند كه وقتي حقايق آشكار شد، شرايع باطل مي‌شود.

به تعبير نويسنده شرح گلشن راز: «غرض از شرايع و اعمال و عبادات ظاهر و باطنه، قرب و وصول به حق است و سالك چون به متابعت اولامر و نواحي به نهايت و كمال وصول مي‌رسد و در وحدت، محو و مستغرق شده و از آن استغراق و بي‌خودي مطلق، بار ديگر به ساحل و مرتبه عقل باز نيامده و چون مسلوب العقل گشته به اتفاق اولياء تكاليف شرعيه و عبادات از اين طايفه ساقط است»(13) در حالي كه اين ادعا، مخالف آموزه‌هاي دين و معارض با فتواي همه علماي اسلام و فاقد مبناي شرعي و عقل است چرا كه عاقل مجاز نيست دست به اقداماتي بزند كه مجوز آن از سوي ائمه اطهار و بزرگان دين صادر نشده است پس چگونه اين فرقه دست به اعمالي مي‌زند كه مخالف نظر بزرگان دين الهي است؟

* تصوف و گسترش اباحه گري
مشكل فرقه صوفيه با شكل‌گيري و تبليغ جدايي دين از سياست و مهمتر از همه تبليغ مسأله تساهل و تسامح و اباحه‌گري است. مراسم سما و آواز و غنا و آسيب‌هاي اخلاقي و حتي انحرافات جنسي و فاصله گرفتن از شريعت نيز از انديشه‌هاي انحرافي اين فرقه است و اصولاً برخي از پيروان اين گروه بخاطر وجود مسايل مذكور به اين فرقه گرايش پيدا كردند. نيروهاي امنيتي در سالهاي اخير با دست يابي به اسناد اين فرقه متوجه انحرافات جنسي آنان شده‌اند انحراف و آلودگي اخلاقي دراويش در خانقاه‌ها سابقه ديرينه دارد. مولوي در اين مورد مي‌گويد:
من نديدم يك زمان در وي امان
خــــانقاهي كو بود بهره مكان
تصوف و ادعاي كشف شهود
از جمله انحرافات و بدعت بزرگ اين فرقه كشف و شهودي شيطاني است. البته بر اهل فن پوشيده نيست كه كشف و شهود و اشراق بر دو نوع است: گاهي هم چون روياهاي صادقانه، قابل اعتماد است، اما در بسياري از موقع در اثر عواملي، شهود كاذب و شيطاني محقق مي‌شود. لذا نمي‌توان بر مكاشفات صوفيان كه يك فرقه انحرافي است مهر تأييد نهاد چرا كه آنان با انجام اعمالي از مسير اصيل اسلام دور شده‌اند و بخش اعمال مسلمانان بايد بر اساس سيره پيامبر (ص) و ائمه اطهار عليهم السلام و قرآن كريم باشد كه آنان با فرقه‌سازي و ايجاد تفرقه در دين اسلام راه شيطان را مي‌پيمايند پس چگونه كشف و شهود دارند.
تصوف به معناي پوشيدن لباس پشمين است و در اصطلاح پاك كردن دل از آلودگي‌هاي نفساني و آراستگي به پاكي‌هاي باطني است براي تصوف واقعي تعاريف زيادي ارائه شد، كه ابن عربي آن را به «وقوف به آداب شريعت، ظاهراً و باطناً» معني كرده است كه «آن عبارت از تخلق به اخلاق است»(14) اما تصوف انحرافي در كشور ما در مقابل اين تعريف خود را چگونه معرفي مي‌كند البته در عمل مي‌توان ديد كه اين فرقه‌هاي انحرافي چگونه در مقابل تصوف واقعي خود را نشان مي‌دهند.

سير و سلوك و رسيدن به حقيقت راه سخت و دشواري است كه هر كس با تأسيس فرقه و گروهي نمي‌تواند بدان دست يابد چرا كه رسيدن به عرفان واقعي نياز به تمرين و رياضت مستمر و دائمي دارد.

اما اداي تصوف در آوردن بسيار آسان است و متأسفانه اكثر فرقه‌هاي صوفيانه و درويش امروزي، جز حيله‌گري و تزوير و تقليد بيش نيست كه نه عارفان حقيقي آن را برمي‌تابند و نه عقل بر آن صحه مي‌گذارد و نه نقل آن تأييد مي‌كند و بطور كلي، از نظر اسلام مردود هستند.

عرفان تحت «تأثير مواد مخدر»(14) رقص‌هاي صوفيانه و گوش دادن به موسيقي و سماع (رقص) جز فرقه‌گرايي و جذب مريدان براي مقاصد سياسي و كسب شهرت چيزي نيست.

امروزه فرقه‌سازي و تشكيل گروههاي منحرف دست مايه دشمنان اسلام و ايران شده است در اينجا به نمونه‌اي ديگري اشاره مي‌كنيم.

امروزه دشمنان نظام ديني با نااميد شدن از حربه‌هاي نظامي جهت مقابله با ايران اسلامي با نفوذ در برخي هيأتهاي مذهبي و گسترش انديشه‌هاي انحرافي – كه احتمالاً با برنامه‌ريزي قبلي انجام مي‌شود - درصددند ضمن ناكارآمد نشان دادن نظام ديني مردم را از انديشه‌هاي اصيل اسلامي دور كرده و بخشي از نيروهاي فعال جامعه را جذب گروههاي تجزيه طلب مذهبي نمايند.

«مايكل برانت» نويسنده كتاب «نقشه‌اي براي جدايي مكاتب الهي در آمريكا» در مصاحبه‌اي مي‌گويد: «ما بعد از مدتها تحقيقات متوجه شديم كه شيعيان بيشتر از هر مذهب و فرقه‌اي فعال و پويا هستند و به اين نتيجه رسيديم كه نمي‌شود مستقيم با شيعيان درافتاد.

به خاطر همين، چهل ميليون دلار براي اين كار در نظر گرفتيم. در برنامه‌ريزيها و جلسات متعدد به اين نتيجه رسيديم كه بايد فرهنگ عاشورا و شهادت طلبي كه شيعيان هر ساله در مراسمي اين فرهنگها را زنده نگه مي‌دارند از بين ببريم. بايد با حمايت مالي از برخي سخنرانان و مداحان و برگزاركنندگان اصلي اينگونه مراسم كه افراد سودجو و شهرت طلب هستند عقايد شيعه و فرهنگ شهادت طلبي را سست و متزلزل كنيم و مسايل انحرافي در آنها به وجود آورديم به گونه‌اي كه شيعيان يك گروه جاهل و خرافاتي به نظر بيايد.(15)

با مشاهده اين متن انسان نيازي به تحقيق و بررسي ديگري نياز ندارد چرا كه كافي است به مراسم عزاداري برخي از هيأت‌هاي مذهبي بخصوص در ايام محرم توجه كنيم كه چگونه با بدعت‌هاي خطرناك و غلو در مورد ائمه اطهار عليهم‌السلام و يا مداحي كه بوي كفر از آن به مشام مي‌رسد در راستاي اهداف دشمنان نظام گام برمي‌دارند.

براي نمونه به اشعار واژه من حسين الهي‌ام توجه فرماييد. «هست از هر مذهبي آگاهي‌ام اله اله: من حسين الهي‌ام» اين گروه دانسته يا نداسته الفاظي همچون «من حسين الهي‌ام» و … را در مدح‌هاي خود به كار بردند به طوري كه موجي از نگراني را در بين اكثر متدين جامعه و بخصوص مراجع عظام ايجاد كردند. البته واضح است كه نمي‌توانيم اينگونه مداحي را يك فرقه بناميم اما دشمنان از همين افراد و مداحان بهترين سوژه را براي تخريب چهره اسلام مي‌سازند.

بنابراين بر مسئولان و آحاد دينداران لازم است ضمن دوري از اينگونه افراد و فرقه‌هاي انحرافي خطر آنان را براي جامعه ديني به مردم جامعه گوشزد نمايند.

چرا كه امروز در قالب مداحي يا يك هيأت مذهبي افراد درصدد تخريب چهره مذهب پاك شيعه هستند فردا كار به جايي خواهد رسيد كه در مقابل نظام قرار گيرند كما اينكه نمونه آن را در سال گذشته در قم و چند شهر ديگر داشته‌ايم. خطر انحرافات مذهبي و تحريف مذهب بخصوص تحريفات عاشورا را شهيد مطهري چهار دهه پيش بيان كرده‌اند اما امروزه چقدر ما احساس خطر مي‌كنيم؟!

* نتيجه بحث
فرقه‌گرايي و تصوف در ايران امروز ريشه در گذشته اين سرزمين دارد و دشمنان ملت ايران با بهره‌برداري از اين جريان انحرافي در حدود مقابله با جامعه ديني برآمده و پس از پيروزي انقلاب اسلامي بخصوص در اوايل انقلاب برخي از گروههاي سياسي – مذهبي نيز با بهره‌گيري از اين فرقه‌ها درصدد تجزيه خاك پاك ايران اسلامي برآمدند.

از سوي ديگر امروزه نيز برخي از هيأت‌هاي مذهبي با بهره‌گيري از فضاي معنوي انقلاب اسلامي و استفاده از امكانات مالي جامعه ديني با مداحي كفرآميز خود در راستاي اهداف دشمنان نام گام برمي‌دارند بنابراين لازم است ضمن آسيب شناسي اين گروهها و هيأت مذهبي خطراتي كه از ناحيه اين گروه را نظام ديني را تهديد مي‌كند جلوگيري به عمل آوريم.

به نظر مي‌رسد برخورد برخي از مراجع و علماي بزرگ در مورد خطر و انحراف گروههاي مذهبي در چند سال اخير مفيد بوده اما لازم است تمام مراجع بزرگوار و علماي اسلام مانند شهيد مطهري خطر انحرافات مذهبي را به گوش آحاد ملت ايران برسانند.

* فرقه گرايي و امنيت ملي
فرقه‌گرايي تهديد بر امنيت ملي است. فرقه‌هاي تصوف در ايران بخاطر القاي انديشه جدايي «دين از سياست» و گسترش انديشه‌هاي اغراق خود بخصوص دشمني آنان با ولايت و حكومت اسلامي امنيت ملي را با تهديد مطرح كرده‌اند.

شايد مهمترين مسأله در تقابل تشيع و تصوف را بتوان در مسأله ولايت ديد. چرا كه فرقه‌هاي صوفيه با تعريفي كه از ولايت ارائه مي‌دهند با اعتقادات شيعيان و حتي آيات و روايات اسلام در تعارض است بنابراين اين فرقه براي مقابله با ولايت امروزه با جذب افراد سعي دارد با ركن اصلي انقلاب يعني ولايت و رهبري نظام مقابله نمايد. براي نمونه مي‌توان به گروه منحرف فرقه‌گنابادي اشاره نمود كه در سالهاي اخير در شهر مقدس قم – كه به عنوان پايگاه معنوي نظام مطرح است - با ايجاد فتنه و جذب افراد ساده لوح درصدد مقابله با مرجعيت و ارزشهاي ديني برآمدند كه با هوشياري مردم و مسئولين نظام و بخصوص با هشدار علمي قم اين فتنه دفع شد.

در طول تاريخ دشمنان دين با حربه‌هاي گوناگوني درصدد مقابله با دين و ارزشهاي اصيل ديني برآمدند كه مهمترين ابزار آنان استفاده ابزاري از دين عليه دين بوده است. زماني انگلستان اين پير استعمار با استفاده از بابي‌گري و زماني با انجمن حجتيه و امروز با ايجاد گروههاي عرفاني و تصوف درصدد مقابله با نظام ديني هستند. چرا كه انقلاب اسلامي با شعار دين به پيروزي رسيده و ايجاد حكومت ديني بزرگترين مانع براي دستيابي اهداف دشمن اين سرزمين محسوب مي‌گردد.

پي‌نوشت‌ها:
1 - علي آقابخشي مينو افشاري راد، فرهنگ علوم سياسي، تهران، نشر چاپار، 1383، ص 611.
2 - حسن عليزاده، فرهنگ خاص علوم سياسي، تهران، انتشارات روزنه چاپ دوم، 1381، ص 259.
3 - بروش كوئن، مباني جامعه شناسي، ترجمه غلامعباس توسلي و رضا فاصل، تهران، انتشارات سمت چاپ دهم، 1378، ص 215.
4 - شناخت مذاهب اسلامي – جلد دوم، قم، سازمان حوزه‌هاي مدارس علميه خارج از كشور، واحد تدوين كتب درسي، 1379، ص 185.
5 - حديقه الشيعه اثني عشريه، ص 564.
6 - شناخت مذاهب اسلامي، همان، ص 215.
7 - همان منبع، ص 223.
8 - سايت بازتاب 25/05/2002/ WWW.baztab.com
9 - استاد شهيد آيت‌ا… مطهري، آسيب‌شناسي ديني، تهران نشر هماهنگ چاپ دوم، 1378، ص 4.
10 - مطهري، همان ، ص 368.
11 - عبدالرحمن جامي، نفحات الانس، تصحيح: محمود عبادي، انتشارات اطلاعات، تهران 1370، ص 85 و قاسم غني، تاريخ تصوف در اسلام، انتشارات نروار، ج 2، تهران، 1383، ص 35.
12 - سيد تقي واحدي صالح عليشان، از كوي صوفيان تا حضور عرفان، چاپ سوم، 1377، ص 228.
13 - لاهيجي، شرح گلشن راز، ص 350.
14 - سيد جعفر سجادي، فرهنگ معارف اسلامي، ج 2، تهران، 1363، چاپ اول، شركت مؤلفان و مترجمان ايران، ص 77.
15 - سيد حسن نصر، معرفت و معنويت، ترجمه انشاءا… رحمتي، ده تهران انتشارات دفتر پژوهش و نشر سهروردي ، 1380، ص 313.
16 - سايت بازتاب 26/5/2007/ http://www.baztaab.ir/
............................................................................................
منبع:كتاب بصيرت سياسي
انتهاي پيام/
يکشنبه 19 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]

[مشاهده در: www.farsnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 157]