يك تيم فوتبال، تمام اميد پناهندگان آواره در ايتاليا

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: يك تيم فوتبال، تمام اميد پناهندگان آواره در ايتاليا
گروه ترجمه، مينا شرفي؛ كريم كه يك افغاني است و شوت هاي قدرتمندي هم دارد توپ را به ممدي پاس مي دهد. ممدي كه اهل گينه است بازيكنان مقابلش را دريبل مي زند و با نزديك شدن به دروازه، توپ را به آكر هم تيمي عراقي خود مي سپارد. آكر توپ را به ممدي مي رساند و بازيكن گينه يي گل اول تيمش را به ثمر مي رساند. اين بازي در زميني نزديك به شهر رم انجام مي شود اما مليت بازيكنان حاضر در مسابقه آنقدر تعجب برانگيز است كه آدم فكر مي كند اين بازي در ليگ فوتبال سازمان ملل انجام مي شود. ولي همه اين بازيكنان عضو باشگاه فوتبال «ليبري نانتس» هستند. ليبري نانتس اولين تيم حرفه يي فوتبال است كه تمام بازيكنان آن را پناهندگان تشكيل مي دهند. براي رسيدن به اين باشگاه فوتبال اين بازيكنان شجاع سفرهاي خطرناكي را پشت سر گذاشته اند. بسياري از آنها براي فرار از جنگ و فقر و زندان، وطن خود را ترك كرده اند. ممدي، آكر و كريم اسم واقعي اين بازيكنان نيست. آنها در كشور خود مرده به حساب مي آيند و اگر مقامات كشورهايشان بفهمند آنها زنده هستند براي خانواده هايشان مشكلات فراواني ايجاد مي شود. اين پناهندگان كارت شناسايي واقعي ندارند اما اين مردان امسال در مسابقات قهرماني دسته سوم ايتاليا با ساير رقباي خود به رقابت خواهند پرداخت.

تيم 25 نفره ليبري نانتس از بازيكناني تشكيل شده كه كشورهايشان درگير جنگ و بحران هستند؛ بازيكناني از افغانستان، اريتره، گينه، عراق، نيجريه، سودان، توگو و جمهوري دموكراتيك كنگو براي ليبري نانتس در مسابقات به ميدان خواهند رفت. اكثر آنها به تازگي به ايتاليا رسيده اند و در مراكز خيريه رم سكني گزيده اند.

ابراهين اهل توگو است و بازوبند كاپيتاني اين تيم را بر بازو دارد. او قبل از ورود به زمين بازي و قرار گرفتن درون دروازه عكس پسرش را مي بوسد. ابراهين از يك سال قبل كه او را به زندان نظامي توگو فرستادند پسرش را نديده است. او را در يك تظاهرات كه عليه رئيس جمهور توگو ترتيب داده شده بود، دستگير كردند.

ابراهين كه مهندس است، مي گويد؛ «در آن دوران هزاران نفر از مخالفان دولت را كشتند اما روزنامه ها يك كلمه هم در اين باره ننوشتند.» او تصميم گرفت كشورش را ترك كند. اين سفر برايش 1200 دلار هزينه دربرداشت و اين تمام اندوخته ابراهين بود. از آنجايي كه او نتوانست ويزاي اروپا بگيرد سفرش را با پيمودن صحراي بين نيجر و ليبي با 20 پناهنده ديگر آغاز كرد. آنها در نهايت با پشت سر گذاشتن يك سفر دريايي پرخطر خود را به سواحل سيسيل رساندند. گيوليو گوالرسي مربي ليبري نانتس مي گويد؛ برخي اوقات ما شام را در كنار هم مي خوريم، زماني كه با ابراهين صحبت مي كنم مي بينم مشكلات من در برابر مشكلات او بسيار كوچك است. ابراهين در حال حاضر با هفت نفر ديگر در يك اتاق مركز خدمات اجتماعي در رم زندگي مي كند. او همانند بسياري از پناهندگان روزهايش را در دفتر يك وكيل براي گرفتن پناهندگي سپري مي كند اما تاكنون به نتيجه نرسيده است. قوانين پناهندگي در ايتاليا با روي كار آمدن دوباره سيلويو برلوسكوني سخت تر از قبل شده. سياست هاي او در مورد عدم پذيرش پناهندگان در برخي نواحي شديدتر است. در سال 2007 ، از 13509 مورد پناهندگي در ايتاليا تنها 1408 پرونده به نتيجه رسيد.

كاغذبازي هاي اداري، ابراهين را به ستوه آورده اما عضويت در ليبري نانتس به او براي زندگي اميد مي بخشد. او مي گويد؛ «در ليبري نانتس من با افرادي سروكار دارم كه وضعيتي مشابه وضعيت من دارند. اين مساله به من كمك بسياري كرده است.»

قصه كريم هم به اندازه قصه ابراهين دردناك است. در سال 2005 طالبان خانواده او را كشتند و بمب هاي امريكايي ها هم خانه اش را ويران كرد. او براي فرار از افغانستان از طريق كوهستان هاي ايران از مرز تركيه فرار كرد. كريم زياد صحبت نمي كند. او در افغانستان كفش فروشي داشته و 9 ماه است در ايتاليا زندگي مي كند. او در تيمش در پست مهاجم نوك بازي مي كند و قدرت شوت هايش گل هاي فراواني براي ليبري نانتس به همراه داشته. كريم هم كه در يك مركز خدمات اجتماعي زندگي مي كند، مي گويد تحت هيچ شرايطي به افغانستان باز نخواهد گشت. او مي گويد؛ «حكومت طالبان مثل مافيا در ايتاليا است. آنها زمين هاي ما را ويران مي كردند، مردم را مي كشتند و اندك دارايي كه داشتيم را به غارت مي بردند.»

ممدي هم كه اهل گينه است به خاطر شركت در تظاهرات اتحاديه يي دستگير شده است. براي او حضور در ليبري نانتس نويدبخش روزهاي خوب است.جان لوكا دي گيرولامي يك ورزشكار با نگاهي جدي است. او سال ها با سازماني كار كرده كه مسوول كار كردن با پناهندگان در ايتاليا بوده. او در عين حال طرفدار پروپا قرص فوتبال است. در ژوئيه 2007 جان لوكا تصميم گرفت به هدفش كه سال ها در سر مي پروراند جامه عمل بپوشاند. او باشگاه فوتبال ليبري نانتس را تشكيل داد. تيم او سه بار در هفته تمرين مي كند و هفته يي يك بار هم مسابقه مي دهد. ليبري نانتس برخي اوقات در مسابقاتش پيروز مي شود و در بعضي موارد هم شكست مي خورد. هزينه هاي اين تيم از طريق سازمان هاي خيريه تامين مي شود. هر چند بازيكنان بابت بازي در اين تيم پولي دريافت نمي كنند. اما غذاي گرم و لباس شان را تيم تامين مي كند. گوالرسي مربي ليبري نانتس مي گويد؛ «تعداد بازيكنان باشگاه ما دوسوم تيم هاي ديگر است. بعضي از بازيكنان در همين ابتداي فصل ناپديد شده اند، برخي را به خانه فرستاده اند، برخي ديگر هم مجبور شده اند به نواحي ديگر ايتاليا بروند.»اما دي گيرولامي مي گويد؛ «با وجود تمامي مشكلات ما ادامه خواهيم داد. اين افراد حق دارند فوتبال بازي كنند.»

منبع؛كريستين ساينس مانيتور
يکشنبه 19 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 138]