ترشي بخورم يا نخورم- خاطره ای از رضا شاه

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق:
گزارش زير، يكي از دردسرهاي طبيب مخصوص رضاشاه را به هنگام مواجهه با بيماري شاه بيان مي.كند.
هيچكس جرأت نداشت روي حرف اعليحضرت متوفي رضاشاه پهلوي حرف بزند، در ميان تمام درباري.ها و وزرا و كساني كه به شاه نزديك بودند؛ مختاري و اميرموثق و چند نفر ديگر اين خاصيت شاه را زودتر از ديگران درك كرده بودند و بهتر از ديگران مراعات مي.كردند.
وقتي شاه دستوري مي.داد، آن دهني كه در مقابل شاه با گفتن (نه) (نمي.شود) (مقدور نيست) و امثال اينها باز مي.شد تو دهني مي.خورد.
طبيب مخصوص شاه نيز اين خاصيت شاه را درك كرده بودو حتي در دستورهاي طبي هم مراعات مي.كرد.
وقتي شاه مبتلا به آنژين شده بود طبيب جرأت نمي.كرد به شاه حكم كند كه بايد استراحت نمايد يا فلان دوا را بخورد. مختاري به او گفته بوددستورات را به صورت پيشنهاد به عرض ملوكانه برساند مثلاً:
«... اعليحضرت خودشان بهتر از غلام مي.دانند كه بايد دوسه روز استراحت فرمايند. بنابراين غلام از خاكپاي ملوكانه استدعا دارد موافقت فرمايند لااقل چهل و هشت ساعت از تخت خواب به پائين نزول اجلال نفرمايند...»
روزي شاه در حال تب، هوس خوردن ترش.اي كه با سركه تهيه شده بود كرد و به دكتر گفت. ها! ما اين ترشي را مي.توانيم بخوريم؟ دكتر كه عادت كرده بود و مي.دانست كه نبايد به شاه (نه) بگويد اندكي تأمل نموده عرض كرد: اعليحضرت بهتر مي.دانند كه سركه يكي از مواد مفيد است و بدن بدون اسيد نمي.تواند زندگي كند. بنابراين البته كه اعليحضرت مي.توانند ترشي ميل فرمايند منتهي وقتي اسيد بدن زياد مي.شود و بايد به وسايل گوناگون از اسيد بدن كم كرد در آن موقع ترشي خوردن ضرورت ندارد.
شاه متغير شده فرمود: چرا براي من فلسفه ميگي؟! يك كلمه پوست كنده به من جواب بده؛ بخورم يا نخورم.
دكتر دستش را به دستش ماليده ضمن يك تعظيم بلند بالا (چون نمي.توانست جواب منفي داده باشد و از طرفي هم سركه براي شاه خوب نبود) گفت: خانه.زاد... غلام... عرض كردم.... راجع به ترشي.
بله .... ترشي.... هم مي.شود خورد... هم نمي.شود. اگر اراده اعليحضرت تعلق بگيرد كه ترشي بخورند؛ ما بندگان سگ كي هستيم در مقابل اراده اعليحضرت اظهار وجود كنيم و اگر اعليحضرت ميل نداشته باشند ترشي تناول فرمايند البته ميل نمي.فرمايند.
شاه حوصله. اش سر رفته فرياد كرد مرتيكه! ترشي بخورم يا نخورم؟!
دكتر اين مرتبه ديگر دست.پاچه شده و نمي.دانست چه جوابي بدهد.
وقتي شاه ديد دكتر جواب نمي.دهد گفت: مرده شور تركيب شما دكترها را ببرد؛ به اندازه يك گاو نمي.فهميد، مرتيكه! هر پيره زني مي.داند كه آدم تب.دار نبايد ترشي بخورد.
دكتر تعظيم بلند بالائي كرده گفت: قربان غلام هم مي.داند، براي آدم. تب.دار ترشي بد است، منتها اين احكام براي اشخاص عادي است و براي نابغه.اي مانند اعليحضرت اراده شاهانه ملاك است نه احكام عمومي؛ بنابراين اگر اراده اعليحضرت به خوردن ترشي تعلق گرفته باشد غلام سگ كيست با اراده اعليحضرت مخالفت كند.
شاه دكتر را مرخص كرد. وقتي دكتر مي.خواست از اطاق بيرون برود. شاه گفت آخرش نگفتي بخورم يا نخورم.
دكتر تعظيمي كرده عرض كرد: امر امر مبارك است خانه.زاد چه عرض كند.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 55]