كنگره‌ي عرس بيدل با پيام رييس‌جمهور گشايش يافت سخنان رحيم‌مشايي، كزازي، كياسري و ميهمانان خارجي

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: كنگره‌ي عرس بيدل با پيام رييس‌جمهور گشايش يافت سخنان رحيم‌مشايي، كزازي، كياسري و ميهمانان خارجي
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: فرهنگ و ادب - ادبيات

مراسم افتتاحيه‌ي سومين كنگره‌ي بين‌المللي «عرس بيدل دهلوي» امروز (چهارشنبه، 15 آبان) با پيام رييس‌جمهور در تالار وزارت كشور برگزار شد.

به گزارش خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در پيام محمود احمدي‌نژاد كه توسط هادي سعيدي كياسري - دبير اجرايي كنگره و مدير شبكه‌ي راديويي فرهنگ و كانون ادبيات ايران - خوانده شد، آمده بود: هنوز ما جداافتادگان روزگار عسرت و غربت به ميانجي‌گري نام درخشان حافظ‌ها و بيدل‌ها، اصل و وصل خود را بازمي‌يابيم و به دلالت آثار آن مناديان خرد و فرزانگي، مشق يگانگي مي‌كنيم.

او افزوده بود: ابوالمعاني عبدالقادر بيدل را مي‌ستاييم كه شاعر حقيقت و عدالت است و منادي رهايي بشر از بندهاي غفلت و عسرت؛ شاعري بزرگ كه مضمون محوري و كانوني قول و غزلش، توحيد و تعالي شأن انسان و دعوت به فطرت و فضيلت است.

احمدي‌نژاد همچنين عنوان كرده بود: برگزاري كنگره‌ي بين‌المللي عرس بيدل فرصتي فراهم كرده است تا جمله‌ي فارسي‌زبانان پراكنده در كشورهاي مختلف و علاقه‌مندان و خادمان فكر و فرهنگ فارسي، به بازشناسي و معرفي ميراث مشترك خود همت گمارند و كيميايي براي نجات بشر امروز از سرگشتگي و گمراهي بجويند.

در پيام رييس‌جمهور آمده بود: اطلاع يافته‌ام كه به عنايت حق، هم‌زمان با برپايي سومين عرس، مجمع مؤسسان بنياد بين‌المللي بيدل، با مشاركت استادان و پژوهشگران زبان و ادب فارسي، از كشورهاي مختلف تشكيل مي‌شود. اميدوارم اين تأسيس مبارك به عنوان نماد و نشانه‌اي از وحدت و همراهي وارثان فكر و فرهنگ فارسي، ثمرات و بركات سزاواري براي زمره‌ي اهل زبان و عموم جويندگان معرفت و حكمت، دربر داشته باشد.

همچنين سعيد‌ي كياسري در گزارشي كوتاه از كنگره، از مقالات علمي _ پژوهشي درباره‌ي بيدل دهلوي، ميراث 700ساله‌ي حضور زبان فارسي در شبه قاره، معرفي ديگر شاعران سبك هندي و معرفي آثار شاخص در نقد و شرح و تفسير آثار بيدل، به عنوان محورهاي كنگره ياد و در ادامه، ابراز اميدواري كرد: مجموعه‌ي مؤسسه‌ي بنياد بيدل كه در طول ايام برگزاري كنگره با حضور استادان از كشورهاي مختلف شكل مي‌گيرد، در اين كنگره حيثيت پيدا و با همكاري دوستان، اعلام وجود كند.

او افزود: ما اين كار را به پيشنهاد بيدل‌پژوهان دنبال كرده‌ايم و اميد كه بتوانيم در ادامه، بنياد بيدل را به يك فعاليت مؤثر برسانيم.

در اين مراسم، افتخار عارف - رييس آكادمي ادبيات پاكستان - با اشاره به بي‌توجهي‌اي كه طي چند دهه‌ي اخير به ميرزا عبدالقادر بيدل رفته است، خاطرنشان كرد: از شاهكارهاي حاضر در مورد بيدل مي‌توان از اثر برجسته‌اي نظير اثر دكتر عبدالغني با عنوان «زندگي با آثار عبدالقادر بيدل»، «بيدل» نوشته‌ي عبدالله اختر و «شاعر آيينه‌ها» اثر دكتر محمدرضا شفيعي كدكني ياد كرد.

‌همچنين اسفنديار رحيم‌مشايي - رييس سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري - در اين مراسم از بيدل به‌عنوان بهانه‌اي بزرگ براي گرد هم آمدن ياد كرد و افزود: افراد بزرگي مانند بيدل كه البته در دنيا كم نيستند؛ اما به نسبت جمعيت انسان كم شناخته شده‌اند، كساني هستند كه جلوه‌هاي بزرگي از ظرفيت‌ها و قابليت‌هاي انساني را به ظهور رسانده‌اند و سند روشني هستند براي اين‌كه معدل حضور انسان در هستي را در جايگاه معادل انسان در جهان ندانيم.

معاون رييس‌جمهور در ادامه، بحث خود را درباره‌ي ساحت پرسشگري و انسان ادامه داد و با نقبي به موضوع تاريخ و تأكيد بر اين‌كه نبايد براي تاريخ اصالت قائل شد، به تشريح وضع موجود در جهان كنوني پرداخت و و انديشمندان و صاحبان فكر را به عنوان افرادي كه نسبت به اين وضع موجود معترض‌اند و ترديد دارند، معرفي كرد.

او با اشاره به چالش‌هاي انسان در هزاره‌ي سوم بعد از ميلاد گفت: نحوه‌ي مديريت خدا در تاريخ امروز زير سؤال است؛ آيا واقعا زير سؤال است؟ بله يا خير؟ اگر تاريخ را گزينه‌ي خدا بدانيم، زير سؤال است؛ در حالي‌كه اين‌طور نيست و آن‌ها كه هرچه را در تاريخ هست، به خدا نسبت مي‌دهند، دشمنان خدا هستند و بدترين تصوير را از خدا به‌دست مي‌دهند.

رحيم‌مشايي سپس با طرح اين پرسش كه چرا انسان در تاريخ به وحدت نرسيده است، گفت: پاسخ روشن است. ما با خدايگان متعدد، هويت واحد را جست‌وجو مي‌كنيم. درواقع، خدا در تاريخ، محور حركت انسان نبوده است؛ بلكه خدايگان محور حركت انسان در تاريخ بوده‌اند و اگر خداي واحدي داشتيم، حتما به وحدت مي‌رسيديم. درواقع، خداي واحد و احد زير سؤال نيست؛ خدايي كه ما براي خود ساخته‌ايم، زير سؤال است.

او در ادامه، مصداق و خدا ساختن انسان‌ها را تنها بت‌هاي ساخته از سنگ، چوب و ديگر اشيا ندانست و اظهار كرد: منويات و خواسته‌هاي ما و همچنين برداشت‌هاي ما، خدا مي‌سازد. نمي‌توانيد خدايي داشته باشيد كه از درون‌ شما جدا باشد؛ خداي ما انسان‌ها، محصول دنياي ماست و محصول قدرت انديشه‌ي‌ ما انسان‌هاست. ما به‌دلايلي وحدت را برنمي‌تابيم و خدايان ما هم آن دلايل را برنمي‌تابند و لذا خدايان ما مايه‌ي وحدت نمي‌شوند.

رحيم‌مشايي در پايان با طرح اين پرسش كه در اين شرايط چه بايد كرد، در پاسخ به سؤال خود، شناخت انسان را سبب شناخت خدا دانست و تأكيد كرد: از سويي، اگر خدا شناخته شود، حقيقت انسان شناخته مي‌شود و در عين حال، ضرورت دارد براي شناخت خود، ديگري را شناخت.

به گزارش ايسنا، ميرجلال‌الدين كزازي نيز از بيدل به‌عنوان حكيم سخن در زبان ياد كرد و گفت: در سروده‌هاي بيدل با جهان‌شناسي سخن روبه‌رو هستيم كه در سرشت گونه‌اي جهان‌شناسي پندارينه است؛ زيرا بيدل بيش از آن‌كه فرزانه و انديشمند باشد، هنرمند سخن‌آفرين و پيوسته‌پندار است.

اين استاد زبان و ادبيات فارسي تأكيد كرد: جهان‌شناسي بيدل بر پايه‌ي سخن او پديد آمده، كه جهان‌شناسي پندارينه و زيبايي‌شناسانه است. بيدل فرزانه است؛ اما از روزن شعر به جهان مي‌نگرد و جهان از نظر او شعري است كه هر دم مي‌توانش از نو سرود. او مي‌كوشد در پيرامونش بنيان‌هاي هنري خودش را بشناسد و در اين ميانه تنها يك تن را مي‌شناسند كه چون بيدل است و آن خاقاني شرواني است. خاقاني هم فرزانه‌سخن و انديشمند هنر است؛ اما داستان بيدل، حتا در سنجش با خاقاني، ديگر است.

كزازي در ادامه با بسط معناي «پير معنا» كه بر ميرزا عبدالقادر بيدل اطلاق شده است، اظهار كرد: اگر سخن‌سنجان، ادب‌دانان و زيباشناسان شعر، سروده‌هاي بيدل را از ديد آفرينش‌هاي هنري و بن‌مايه‌هاي ادبي بكاوند و يافته‌ها را سامان بدهند، به ‌گونه‌اي جهان‌شناسي شگفت خواهند رسيد؛ زيرا پندارهاي بيدل پراكنده نيست و چنان بسامان است؛ به‌گونه‌اي كه جهان‌شناسي هنري را پديد آورده است.

اين نويسنده و پژوهشگر در پايان به ارائه‌ي‌ ديدگاهش درباره‌ي «دبستان سپاهاني» يا همان سبك هندي پرداخت و از بيدل دهلوي به عنوان برترين شاعر اين دبستان ياد كرد.

در اين مراسم، سيد انور از هند نيز با ارائه‌ي گزارشي از بيدل دهلوي يادآور شد: بيدل مطالب فلسفي را با بيان اسلوب‌مند در شعرش آورده و براي اين‌ كار از ابزارهاي ظريفي استفاده كرده است.

اين بيدل‌پژوه هندي در ادامه‌ي سخنان خود به بحث درباره‌ي كتاب «چهار عنصر» بيدل پرداخت كه درواقع «چهار عنصر» تذكره‌اي است كه بيدل به قلم خودش به پيران طريقتي كه از آن‌ها درس گرفته، پرداخته است.

عسگر حكيم - شاعر تاجيك - هم با اشاره به ‌اين‌كه تا اوايل قرن بيستم، بيدل در تاجيكستان مورد استقبال بسياري از مردم بود، رويداد‌هاي سال‌هاي دهه‌ي 30 قرن گذشته در تاجيكستان را مايه‌ي تأسف دانست و گفت: در آن سال‌ها، مبارزه و عناد با فرهنگ كهن آغاز شد و كتاب‌سوزي‌هايي به راه افتاد و آثار فارسي و عربي را در آن سرزمين به دريا فكندند، كه در نتيجه، كار به ‌جايي رسيد كه بيدل‌شناسان يا از آن رژيم كه در زمان شوروي مسلط شده بود، جان سالمي به ‌در نبردند و يا اين‌كه از اين كار دست كشيدند.

اين استاد تاجيك با اشاره به كتاب يكي از نويسندگان هموطنش، خاطرنشان كرد: آن نويسنده در كتابش آورده كه در زمان شوروي به دليل اهتمام به فرهنگ كهن، مرا متهم به جاسوسي براي ايران مي‌كردند.

او در پايان، يكي از سروده‌هاي خودش را كه به بيدل تقديم شده بود، خواند.

سپس اسدالله حبيب - بيدل‌شناس افغان مقيم آلمان - سه‌ آرايه‌ي شعري را از حوزه‌ي سبك‌شناسي شعر بيدل با ارائه‌ي شواهد و مثال‌هايي از شعرهاي اين شاعر پارسي‌گوي مورد بررسي قرار داد.

علي موسوي گرمارودي نيز كه براي شعر‌خواني دعوت شده بود، پيشنهاد كرد، برگزار‌كنندگان عرس بيدل ديوان منقح و مصححي را از اين شاعر فراهم آورند.

پخش نماهنگي از سيدحسن حسيني - شاعر و بيدل‌پژوه فقيد -، از ديگر بخش‌هاي مراسم افتتاحيه بود.

انتهاي پيام
چهارشنبه 15 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 121]