خانواده پَسيفلوراسه، پيپراسه و اركيداسه

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: مقدمه

در اين جلسه در مورد تيرههاي گياهي از جمله خانواده پَسيفلوراسه كه خيلي بزرگ نيستند اما متنوع بوده و موارد كاربرد كاملاً متفاوتي از همديگر دارند، بحث ميكنيم.

خانواده پَسيفلوراسه Passiflora
پَسيفلورا تيره نه چندان بزرگ و با اهميت با نام فارسي پيچ ساعتي يك گياه دارويي با ميوههاي خوراكي است. نام انگليسي اين گياه Patient fruit است. اين گياه پيچ روندهاي است كه در خاكهايي با PH اسيدي و رطوبت مناسب بخوبي رشد و نمو ميكند. و بوسيله قلمههاي ساقه و بذر براحتي تكثير ميشود.

خانواده پيپراسه يا پپرونيا Piperaceae
در خانواده پيپراسه، سه پيرونياي مختلف وجود دارد كه اين گياهان به عنوان برگهاي رنگي زينتي قابل استفاده هستند.

پيرونياي ابلق يا سفيد يكي از گلهاي برگ رنگي است كه با قلمههاي بذر و ساقه تكثير ميشود.
پيرونياي سبز گياهي است كه در آپارتمانها قابل نگهداري ميباشد و با قلمههاي برگ و ساقه تكثير ميشود.

پيرونياي معمولي گياهي است كه برگهاي چروكيده دارد. اين گياه كاملاً متفاوت با گياهان ديگر اين خانواده است. و آنرا به كمك برگهاي كاملش تكثير ميكنند.

گياه پيرونيا يك ساقه گل دهنده با شاتونهاي سبز رنگ توليد ميكند كه ارزش زينتي ندارد. زماني كه اين گياه به گل ميرود كيفيت برگها و زيبايي گلهاي آن كمتر ميشود. با حذف ساقههاي گل دهنده ميتوان گياه را بطور مرتب به حالت رويشي و نونهالي مشاهده كرد.

خانواده اركيداسه (اركيدهها) Orchidaceae

در خانواده اركيداسه گونههاي گياهي بسيار متنوعي وجود دارند. تا بحال حدود 1200 گونه متفاوت از اركيدهها شناخته شدهاند. در كشور ما حدود 12 تا 15 رقم مختلف از اركيدهها كشت ميشوند.

براي پرورش و نگهداري اركيدهها شرايط نسبتاً اختصاصي لازم است يعني نميتوان آنها را در كنار گياهان برگ سبز نگهداري كرد، بلكه احتياج به گلخانههاي اختصاصي دارند.

فرمهاي قديمي اركيده روي يك سرخس بنام اوسموندا پرورش داده ميشدند. اين سرخس يك سرخس اروپايي است كه گياه را بر روي بقاياي تخمير شده آن پرورش ميدادند. امروزه پرورش اركيده بر روي الف)سنگريزه، ب) پشم سنگ ج) پوكههاي معدني صورت ميگيرد. هر عاملي را كه بتوان از آن بعنوان يك تكيهگاه استفاده كرد براي نگهداري ريشههاي سطحي و ضعيف اركيدهها مناسب است.

به كمك يك حايل يا نگهدارنده مثل پوكه معدني يا سنگريزه، عناصر غذايي را براي اركيده مصنوعاً فراهم كرده و سپس آنها را مورد تغذيه قرار ميدهيم. كاتليا گياهي از خانواده اركيده است كه به راحتي با شرايط محيطي سازگار ميشود. گياهان خانواده اركيده بوسيلهي اندام جنسي توليد بذر ميكنند. گلهاي اين گياه داراي اندام نر و ماده ميباشند. اما بذر اين گياهان فوقالعاده كوچك بوده و شباهت زيادي به هاگ دارد و فاقد اندوخته غذايي ميباشد. بذرها را در محيطهاي كشت غذايي نظير كشت بافت پرورش ميدهند. گياهان خانواده اركيده بوسيله تقسيم بوته تكثير ميشوند.

بذرهاي اركيده
- ريز، شبيه به هاگ؛
- ناقص با اندوخته غذايي كم؛
- نور كامل غير مستقيم؛
- حرارت ثابت و يكنواخت 18 درجه سانتيگراد؛
تهويه مناسب.

براي نگهداري اركيده پس از تكثير و جدا كردن آن ابتدا يك بسته سنگريزهي استريل يا يك پوكه معدني را آماده ميكنند. از آنجا كه بستر بايد عاري از هرگونه آلودگيهاي قارچي و بيماري باشد، ابتدا آنها را ضدعفوني ميكنند. گاهي به منظور جلوگيري از برخي مشكلات مقداري زغال به اين سنگريزهها يا ديگر نگهدارندهها اضافه ميكنند. بعد از استقرار گياه در گلدان يا در بستر كاشت اصلي، آنگاه آنرا در معرض نور كامل و غير مستقيم قرار ميدهند. نكته مهم و قابل توجه در پرورش اركيده، وجود درجه حرارت ثابت و كاملاً يكنواخت است. اين گياه بطور ثابت به درجه حرارت خنك در حدود 18 تا 20 درجه سانتيگراد در شبانه روز احتياج دارد. نكته ديگر اينست كه گلخانههاي توليد اركيده بايد از تهويه مناسب برخوردار باشند. كه بيشتر داراي سيستم فن Fan ميباشند. بعد از پرورش گياه، گلهاي اركيده با دمگلهاي نسبتاً كوچك ظاهر ميشوند. گلها به صورت چند تايي روي يك دمگل 5 تا 10 سانتيمتري قرار دارند. زمان برداشت اركيدهها هنگامي است كه گلها كاملاً شكفته شده باشند ولي از زمان شكوفايي آنها خيلي نگذشته باشد.

اركيدهها جزء دستههايي هستند كه در حالت غنچه قابليت شكوفايي كامل را ندارند، لذا بعد از برداشت گلها در صبح زود و دسته بندي آنها بهتر است كه آنها را در كپسولهاي خاصي كه به اين منظور ساخته شدهاند و تا نيمه داراي مواد نگهدارنده هستند قرار بدهند. در اين صورت است كه عمر گل بريده تا حدود 10 روز بالا ميرود.

بعد از پايان دوره گل دهي يا فاز زايشي، گياهان را به يك استراحت اوليه ميبرند. اين استراحت بايد در درجه حرارت ثابت گلخانه صورت بگيرد و تغذيه نيز به همراه آب آبياري براي اين گياهان ادامه پيدا كند. نكته قابل توجه اينست كه نوع تغذيه و فرمول غذايي را كه در اين مرحله براي گياه استفاده ميكنند با عناصر غذايي در مرحله گل دهي يا قبل از آن متفاوت است، و فرمولهاي غذايي جداگانهاي براي مراحل مختلف رويشي گياه استفاده ميشود.

خانواده پانداناسه Pandanaceae
پاندانوس گياه بسيار زيباي خانواده پانداناسه است. تا مدتها پيش پاندانوسها را جزء خانواده آماليليز و برخي از محققين جزء خانواده ليلياسه تقسيمبندي ميكردند. چند سالي است كه پاندانوسها خانواده مستقلي تحت نام پانداناسه را تشكيل دادهاند . پاندانوسها برگهاي بسيار بلند و خاردار شبيه به آناناس دارند. اين برگهاي ابلق و خاردار، خود يك گياه گلداني بسيار زيبا هستند كه در جاهاي پر نور بخوبي رشد و نمو ميكنند. اين گياهان بوسيله پا جوش و جوانههاي روي تنه اصلي تكثير ميشوند.

پاندانوسها را در محيط داراي خاك عميق، مرغوب و حاصلخيز پرورش ميدهند. اين گياهان بطور مرتب هر دو هفته يك بار به مواد غذايي نياز دارند. در تركيب غذايي آنها از عناصر غذايي ماكروالمنت (پر مصرفها) و ميكروالمنت (كم مصرفها) استفاده ميكنند. اگر رطوبت نسبي محيط كافي نباشد برگها گاهي دچار سوختگي ميشوند، و نيز چنانچه اين گياهان از زهكشي خوبي برخوردار نباشند نوك برگها، سوخته و سياه ميشود. لذا براي جلوگيري از اين عوارض بايد شرايط مناسب را براي گياه فراهم كرد.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 746]