واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > اروپا - مسعود دانشمند* بیست کشور توسعه یافته و در حال توسعه دنیا با سروصدای بسیار در لندن گردهم آمدند تا نسخه ای برای درمان بحران جهانی اقتصاد بیابند. این اجلاس که نشست کشورهای جی 20 نامیده میشودٰ در حالی به کار خود پایان داد که به نظر میرسد هیچ نتایج ملموسی برای اقتصاد دنیا در برنداشته است. پیش از ذکر علل ناکارآمدی مصوبه اصلی این نشست باید به نکته ای مهم توجه داشت. در این اجلاس صف بندی جدی و اساسی میان کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه مشاهده شد. کشورهای توسعه یافته مانند آمریکا، انگلیس، آلمان و فرانسه در یک سو و کشورهای در حال توسعه مانند چین، هند، آراژانتین و برزیل در سمت دیگر قرار گرفتند. موضوع اصلی این منازعه گفتاری به بحثی از سوی کشورهای در حال توسعه بر میگشت مبنی بر اینکه بحران جهانی اقتصاد از سوی کشورهای توسعه یافته پدید آمده و عمده هزینه حل آن نیز باید از سوی همین کشورها پرداخت شود. از سوی دیگر در نشست گروه 20 مشاهده شد که میان کشورهای توسعه یافته نیز اختلاف نظر وجود دارد. انگلیس و آمریکا در یک سمت قرار داشتند و آلمان و فرانسه در سمتی دیگر. اختلاف اصلی نیز در نوع حمایت از بخش خصوصی بود. انگلیس و آمریکا اصرار داشتند که کشورهای دیگر باید حمایتهای بیشتری از بخش خصوصی بعمل آورند اما آلمان و فرانسه مخالف این ایده بودند. تمامی این اختلافنظرها نشانگر آن است که با یک نسخه واحد نمیتوان بر بحران جهانی فائق آمد بلکه هر کشور یا بلوک اقتصادی با توجه به شرایط خود ممکن است جهت گیری ویژه خود را داشته باشد اما در اجلاس گروه 20 مشاهده کردیم که یک نسخه برای این بحران به تصویب رسید. بر اساس مصوبه نهایی اجلاس مقرر شد کشورهای عضو، یک هزار میلیارد دلار از سوی بانک جهانی به کشورهای آسیبدیده از بحران کمک کنند. این مصوبه بدین معناست که کشورهای جی 20 بر درست بودن نسخه اقتصاد آزاد اصرار دارند. این در حالی است که ریشه بحران فعلی را باید در سال 1995 جستجو کرد. از آن زمان بدین سو اقتصاد بازار توسعه پیدا کرد و نظام جهانی اقتصاد به سمت تولید بیشتر و مصرف بیشتر سوق یافت. موج مصرف گرایی آنقدر رشد داشت که حتی طی سالهای اخیر ذائقه عمومی به سمت استفاده از کالاهای یکبار مصرف سوق یافته بود. در بسیاری از کشورها مردم برای دور نماندن از موج مصرف گرایی حتی درآمدهای آتی خود را نیز در قالب تسهیلات بانکی استفاده میکردند اما با بروز بحران جهانی روند مصرف به یکباره به شدت کاهش یافت، متعاقب آن تولیدکنندگان مجبور شدند از تولید خود بکاهند و همچنین در مرحله بعد صادر کنندگان مواد اولیه نیز دچار ضرر شدند. بر اساس مصوبه اجلاس گروه 20 صندوق بینالمللی پول به کشورهای آسیب دیده که عمده کشورهای آفریقایی و برخی کشورهای آسیایی را شامل میشود اعتباراتی اختصاص میدهد و این کشورها بر اساس این اعتبارات تنها میتوانند برخی کالاها را خریداری کنند. یعنی کشورهای توسعه یافته به مصرف کنندگان بی پول وام میدهند تا تولیدات آن کشورها به فروش برسد. این اقدام به صورت مسکن میتواند برای مدت کوتاهی مشکل تولیدکنندگان را حل کند ولی به هیچ وجه راه حل بحران جهانی اقتصاد نیست. شایسته بود که قدرتهای برتر جهان در اجلاسی همچون جی 20 به جای اصرار بر رویههای گذشته در نظام اقتصادی جهان تجدید نظر میکردند، اما اینگونه نشد و شاید اختلافات سیاسی این کشورها با یکدیگر به نوعی بر تصمیمگیری اقتصادی آنها تأثیرگذار شد. بدیهی است برقراری رابطه ای عادلانه در نظام اقتصادی جهان میتواند راه حل مناسبی برای مشکلات اقتصادی باشد. *عضو هیأت رئیسه اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 259]