واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > اروپا - دو سال پیش امریکایی ها دیوید کامرون را با تصویری از او بر روی مجله تایم شناختند با این جمله پرسشی :رهبر آینده بریتانیا؟ جان رنتول: دو سال پیش امریکایی ها دیوید کامرون را با تصویری از او بر روی مجله تایم شناختند با این جمله پرسشی :رهبر آینده بریتانیا؟ در آن زمان همگان گمان می کردند که کامرون با عنوان رهبر محافظه کاران انگلیسی خانه شماره ده داونینگ استریت را تصاحب خواهد کرد. این هفته کامرون در جامه نخست وزیری بریتانیا نخستین حضور خود در کاخ سفید را تجربه خواهد کرد. نخستین مسئولیت او نیز این است که عبارت لیبرال محافظه کار را برای امریکایی ها توضیح دهد. برای امریکایی ها لیبرال دموکرات همان معنایی را دارد که جمهوری خواه دموکرات! کامرون در تازه ترین گفتگو خود با تایم تاکید کرده بود که عبارت " لیبرال" معنای متفاوتی در این سوی مرزهای بریتانیا دارد . او تاکید کرده بود که رهبری ائتلافی را عهده دار است که دو حزب حاضر در آن وجوه مشترک فراوانی با هم دارند. بر اساس تعریف آقای نخست وزیر ، لیبرال ها تاکید را بر آزادی نهاده اند و محافظه کاران بر مسئولیت پذیری . با این همه او به خوبی می داند که این هفته در ایالات متحده باید توضیحات بیشتری بدهد . ناگفته پیداست که سفر کامرون به امریکا هیاهوی بسیاری در رسانه های انگلیسی به راه می اندازد. همگان نگران " رابطه خاص " با امریکا خواهند بود. عبارت " رابطه خاص " بیش از انکه عینیت داشته باشد به عنوان یک کالا در سوپرمارکت شباهت دارد . این دیدار اما در رسانه های امریکایی با واکنش های چندانی روبه رو نخواهد شد. هر بار که نام بریتانیا در امریکا به گوش می رسد همگان ناخودآگاه به یاد تونی بلر می افتند. دیوید به خوبی می دانی که رابطه اش با ایالات متحده از اهمیت بسزایی برخوردار است. این رابطه در دستگاه نخست وزیری بریتانیا از اولویت بالایی برخوردار است. رابطه ای ست بر مبنای اطلاعات بازی، همکاری های هسته ای و روابطی که از دیده ها پنهان است. در طول تاریخ سیاسی انگلیس این رابطه همواره تعریف کننده بقا یا عزل نخست وزیران بوده است . گاه همراهی با امریکا و گاه ایستادن در برابر این کشور تبدیل به طناب دار نخست وزیران انگلیسی شده است . مارگارت تاچر بخش اعظمی از محبوبیت خود را مدیون همراهی با رونالد ریگان است . کامرون در نخستین هفته های حضور در خانه شماره ده، انجمن امنیت ملی امریکایی به راه انداخت که همین امر نشان دهنده نقش امریکا در سیاست داخلی بریتانیا بود . برای نخستین بار فکر تاسیس این انجمن در سال 1904 به ذهن انگلیسی ها خطور کرد اما تحقق آن تا زمان نخست وزیری کامرون به تعویق افتاد .مبارزه با ترور مد نظر ایالات متحده از سال 2001 آغاز شده است و بریتانیا و امریکا شاید شرکایی با سهام برابر نباشند اما همراهانی هستند که به این همراهی نیاز مبرم دارند. کامرون در گفتگو با تایم تاکید کرده بود که در این شراکت، بریتانیا شریکی نوپا است. در حقیقت کامرون با این جمله بندی تمام سعی خود را برای فاصله گرفتن از سیاست های تونی بلر به کار گرفت .کامرون بر خلاف گوردون براوون هیچ تلاشی برای برخورداری از سهم برابر در این نبرد با امریکا نمی کند . کامرون می داند که در پذیرفتن حقیقت افغانستان هیچ ایرادی بر او وارد نیست ، شاید به همین دلیل است که درست در روزهایی که امریکایی ها زیر باران گلوله قرار گرفته اند، انگلیسی ها از عقب نشینی سخن می گویند . حضور دیوید کامرون در خانه شماره ده داونینگ استریت درست مدتی پس از پیروزی باراک اوباما را می توان به نوعی خوش اقبالی دیوید تعبیر کرد . شریکی تازه کار برای رئیس جمهوری لیبرال. کامرون هنوز هم در رسانه های داخلی و بین المللی از نوعی ماه عسل لذت می برد . اوباما این روزها به کامرون و مسئولیت های نه چندان سنگینی که بر دوش دارد، حسادت می کند . او پس از راهیابی به کاخ سفید هرگز با روزهایی آرام و شب هایی بی دغدغه روبه رو نشد. جمهوری خواهان شمشیر انتقادهای خود را بنده کردند و رسانه ها نیز چپ و راست از او ایراد گرفتند . البته اوباما هفته گذشته با موفقیت مالی که در کنگره به دست آورد تا حدودی آرام شد . زمانی که باراک برگ برنده را در این انتخابات به خود اختصاص داد بسیاری از دموکرات ها گمان می کردند که او سیاستمداری زیرک است که می تواند مولود موفقیت هایی حقیقی و قائم به ذات باشد. اما گذر زمان خلاف ان را اثبات کرد. شاید بتوانید در باب خوب یا بد بودن دستاوردهای اوباما بحث کنید اما حقیقت این است که نمی توانید ادعا کنید که باراک یک شکست خورده کامل است. طرح بهداشت عمومی ، عقب نشینی از عراق و رسیدن به استراتژی حداقل مشخص در افغانستان از جمله موفقیت های او است .کامرون نیز در برخی وجوه به باراک شباهت دارد .رسانه های غربی او را نیز سیاستمداری کاریزماتیک می دانند. او نیز در نخستین هفته های حضور در قدرت با مباحت آموزش و بهداشت عمومی دست و پنجه نرم می کند .سیاست های کامرون شاید صحیح باشد اما در عمل چندان موفق عمل نمی کند و تا همین امروز کارنامه کاری اش مملو از اشتباهات و پروژه های ناتمام است.شاید این هفته در کاخ سفید دیوید و باراک بتوانند " رابطه خاص " را معنایی نو ببخشند. ایندیپندنت هجدهم جولای / ترجمه : سارا معصومی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 175]