براي خالق آينه هاي ناگهان

واضح آرشیو وب فارسی:سياست روز: براي خالق آينه هاي ناگهان

وقتي تو نيستي ‌ نه هست هاي ماچونان كه بايدند ،نه بايد ها...
365 روز از آن سه شنبه لعنتي گذشت. از آن سه شنبه اي كه خدا كوه را آفريد. همان سه شنبه تلخ و بي حوصله و سنگين كه تو را از ما گرفت. ‌
هزار جور برايت تيتر زدند روزنامه ها و خبرگزاري ها. با سه شنبه و قيصر و شعر و نام كتاب هايت تيتر ساختيم تا غم بزرگ نبودنت را اعلا‌م كنيم.
اما حالا‌ كه 365 قدم يك روزه از تو دور افتاده ايم، ديگر نيازي به تيتر زدن نيست. حالا‌ خلا‌ء نبودنت را با تمام وجود حس مي كنيم. حالا‌ مي فهميم كه بدون تو گلها هيچ كدام آفتابگردان نيستند. انگار در اين يكسال دستور زبان عشق را هم از ياد برده ايم، چرا كه معلمش را از دست داده ايم.
حالا‌ وقتي به تيتر پارسال يكي از روزنامه ها فكر مي كنم كاملا‌ برايم قابل فهم تر شده است:
طي اين سال هايي كه گذشته هرازگاهي عزيزي را از دست داده ايم از عالم شعر و ادب و هنر. و هميشه آرزو و اميد داشتيم كه جاي خالي اش را ديگري پر كند و قدري از درد نبودنش كم كند.
اما براي تو اين گونه نبود. از همان 7 آبان 86 مطمئن بوديم كه شعر ما قيصر ديگري نخواهد ديد. شعر تو از كودكي با ما همراه بود و بعد سروش نوجواني مان شد. با بيت هاي غزل هايت رشد كرديم. از تك تك مصرع هايش آموختيم و با سطور با قافيه و بي قافيه اش رديف هاي زندگي را ياد گرفتيم. ‌از تو ياد گرفتيم كه سراپا اگر زرد وپژمرده ايم، ولي دل به پاييز نسپرده ايم، چوگلدان خالي لب پنجره، پر از خاطرات ترك خورده ايم.
حالا‌ از آن سه شنبه يكسال گذشته و با چشمان خيسمان زير لب زمزمه مي كنيم:
تو مي روي
تمام ايستگاه مي رود ‌
و من چقدر ساده ام ‌
كه سال هاي سال ‌
در انتظار تو ‌
كنار اين قطار رفته ايستاده ام
و هم چنان ‌
به نرده هاي ايستگاه رفته ‌
تكيه داده ام ...
به جرات مي گوييم كه جاي خالي تو در همه بيت ها و سطور شعر امروز و ديروز خالي است و نمي دانيم كه بايد چه كنيم. حالا‌ ايمان داريم كه: ‌
حرفهاي ما هنوز ناتمام
تا نگاه مي كني‌ وقت رفتن است
بازهم همان حكايت هميشگي !
پيش از آنكه با خبر شوي
لحظه ي عظيمت تو ناگزير مي شود
آي اي دريغ و حسرت هميشگي
ناگهان چقدر زود دير مي شود!
دوشنبه 6 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سياست روز]

[مشاهده در: www.siasatrooz.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]