واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: معيشت زنان دستفروش مترو در معرض تهديد يكي از مسافران مترو به محض شنيدن خبر برخورد پليس با اين دستفروشان ميگويد: «اين زنان مزاحمت خاصي براي كسي ندارند. بيشتر آنها اجناس مورد نياز زنان را ميفروشند طرح استقرار نيروي پليس زن در واگنهاي ويژهء زنان توسط نيروي انتظامي پيشنهاد شده و مترو به عنوان بخشي از شهر تحت نظارت نيروي انتظامي است.» اين را جعفر ربيعي، مديرعامل شركت بهرهبرداري مترو تهران ميگويد: «اكنون در 30 ايستگاه پر ازدحام مترو پليس مستقر شده است.» به گفته ربيعي، وظايف اين پليس مانند وظايف پليس در سطح شهر و حفظ امنيت و انضباط است. همچنين تا پايان سال تعداد اين نيروها افزايش خواهد يافت و آنها در ايستگاههاي كم ازدحام نيز مستقر خواهند شد. ربيعي ميگويد:«تمام امكانات لازم براي استقرار پليس مترو در ايستگاهها فراهم شده و برخورد با متكديان و دستفروشان يكي از وظايف آن است.» شركت مترو تا چه اندازه در اين طرح دخالت دارد و آيا موافق حضور محسوس نيروي پليس زن در واگنهاي ويژه است؟ ربيعي در پاسخ به اين سوال ميگويد: «اين طرح را نيروي انتظامي هم پيشنهاد كرده و هم قرار است اجرا كند. ما هم تنها به عنوان بخشي از حيطهء وظيفهاي نيروي انتظامي به آن گوش ميدهيم. اين نيروي انتظامي است كه كار پليسي ميكند و به ما مربوط نميشود.»براساس اين طرح با تمامي دستفروشان زن در واگنهاي قطار برخورد ميشود. زن 45 سالهاي كه با سختي چرخ حاوي اجناسش را به داخل يكي از واگنهاي ويژهء زنان ميكشاند به سختي از ميان مسافران عبور ميكند و در گوشهاي از قطار اجناسش را معرفي ميكند. بيشتر كالاهايش زنانه است. اجناسي مثل لباس و وسايل آشپزخانه. زني روبه او ميگويد: «مراقب جنسهايت باش، كسي آنها را ندزدد.» زن دستفروش جواب ميدهد: «چه كسي دلش ميآيد اين لباسها را از من بدزدد.» و بعد فاكتوري را از كيفش بيرون ميآورد: «اين لباسها را اماني ميخرم و هنوز پولش را ندادهام. با پول اينها بايد يك خانوادهءشش نفره را اداره كنم.» بيشتر زنان دستفروش در مترو زنان سرپرست خانوار هستند. يكي از آنها با التماس ميگويد: «از ما گزارش ننويسيد. صاحبان مترو رحم ندارند. به فكر ما بيچارهها نيستند.ميدانم كه دستفروشي در مترو كار درستي نيست و در هيچ جاي دنيا رواج ندارد اما من چارهاي ندارم اما شوهرم درآمدي ندارد و اگر من كمك خرجش نشوم چگونه خرج كرايهء خانه و مايحتاج خانه را تامين كنيم؟او در حالي از قطار خارج ميشود كه كيسههاي پر از لباس را زير چادر مشكياش مخفي ميكند. يكي از مسافران مترو به محض شنيدن خبر برخورد پليس با اين دستفروشان ميگويد: «اين زنان مزاحمت خاصي براي كسي ندارند. بيشتر آنها اجناس مورد نياز زنان را ميفروشند آيا وجود محسوس پليس در واگنها بيشتر ايجاد اضطراب نميكند؟»اما ربيعي نظري مخالف اين شهروند تهراني و تعداد ديگري از مسافران مترو دارد: «روزانه بيش از 50 مورد شكايت كتبي، شفاهي، تلفني و يا از طريق پست الكترونيك از وجود دستفروشان و مزاحمت آنها به ما منتقل ميشود. از جمله شكايتها ايجاد مزاحمت، مخدوش كردن چهرهء مترو، فروش اجناس قلابي و خطرناك از اين زنان دستفروش است.» عشرت شايق، نمايندهء تبريز در مجلس به دستفروشي نگاه ديگري دارد: «گاهي اوقات نوع و محدودهء دستفروشي يك حركت امنيتي است كه انضباط جامعه را به هم ميريزد. مثلا بسياري از دستفروشان مواد مخدر ميفروشند كه اگر پليس و شهرداري اين موارد را تشخيص دهد برخورد با آنها ضروري است اما خود دستفروشي يك معلول اجتماعي است و راهحل آن برخورد با اين معلول نيست بلكه بايد علت آن را بشناسيم.» به گفتهء او، بسياري از افراد با اختلال در نظام اقتصادي اين مشكلات را ايجاد ميكنند و حال راهحل آن برخورد با معلولهاي اين رابطه نيست برخورد قهري با قشري كه بسيار آسيبپذير است جواب مناسبي نخواهد داد. مصطفيپودراتچي، جامعهشناس شهري با شنيدن خبر برخورد با دستفروشان در مترو تعجب ميكند: «اتفاقا دستفروشان از جمله افراد بيمزاحمت در مترو محسوب ميشوند اما برخورد با آنها جواب نميدهد بلكه بايد فعاليت آنها را در فضاهاي مناسب مترو سامان داد.» او با تاكيد بر مكانيابي صحيح براي فروش و فعاليت اين زنان ميگويد: «دستفروشي پديدهاي مختص ايران نيست. در فرانسه اين موضوع بيشتر احساس ميشود اما آنها توانستهاند با اختصاص فضاهاي خاص اين پديده را ساماندهي كنند. مثلا در كنار رودخانهء سن نقاشاني ديده ميشوند كه روي زمين نشستهاند و از همين حرفه كسب درآمد ميكنند.»او كه با حضور محسوس پليس زن در واگنها مخالف است ميگويد: «حضور پليس براي جلوگيري از وقوع جرم به ويژه در زمينهء مواد مخدر بسيار ضروري است اما بهترين شكل حضور اين نيروها، فعاليت نامحسوس است و نه محسوس.» احمد روستا، استاد اقتصاد دانشگاه شهيد بهشتي اين موضوع را بحثي عميق ميداند كه با طرحهاي ضربتي قابل حل شدن نيست: «اگر امروز با دستفروشان در مترو برخورد كنيم آنها براي اين كار به جاي ديگري ميروند و تا نيافتن كسب و كار مناسب به اين كار ادامه خواهند داد.» اگر چه او معتقد است: «دستفروشي در مترو كار صحيحي نيست»، اما تاكيد ميكند: «كه بايد براي حل آن ريشهيابي كرد و تا اقتصاد ما محيط مناسبي را براي كسب و كار اين افراد فراهم نكند برخورد قهري و قضايي فايدهاي ندارد.» دختر جواني كه پالتو و روسري پوشيده به كولهپشتياش اشاره ميكند كه پر از جوراب است. دانشجوي دانشگاه آزاد است و بخشي از هزينههاي تحصيلش را از اين راه تامين ميكند.» هر چند درآمد زياد نيست اما بهخاطر ظاهرم كه كاملا دانشجويي است نظر ماموران را جلب نميكنم اما باور كنيد بيشتر زنان دستفروش مجبور به انجام اين كارند و با هر برخوردي زندگيشان تباه ميشود.»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 244]