زوج‏هاى ناموفق بخوانند!!!

واضح آرشیو وب فارسی:هموطن سلام: زوج‏هاى ناموفق بخوانند!!!
تفاوت مهم ميان زوج‏هاى موفق و ناموفق آن است كه زوج‏هاى موفق ، از همان بدو زندگى ، انتظار وجود اضطراب و مشكل را در زندگى دارند و...
بديهى است كه در شرايط اقتصادى ، اجتماعى ، فرهنگى و سياسى زندگى امروزى ، تقريباً در همه ي خانواده‏ها مسائل و مشكلاتى وجود دارد. بنابراين، در اصل وجود مشكلات و اضطراب‏ها، نمى‏توان هيچ گونه ترديدى داشت؛ اما آن چه مهم است، نحوه ي انديشه و روش‏هاى مقابله با اين مشكلات است.
در اين جا به ذكر شيوه‏هايى مى‏پردازيم كه زوج‏هاى موفق در مقابله با مشكلات و اضطراب‏هاى زندگى از آنها استفاده مى‏كنند. اين شيوه‏ها عبارتند از:
1- زوج‏هاى موفق اضطراب را بخشى طبيعى از زندگى زناشويى در نظر مى‏گيرند.
تفاوت مهم ميان زوج‏هاى موفق و ناموفق آن است كه زوج‏هاى موفق ، از همان بدو زندگى ، انتظار وجود اضطراب و مشكل را در زندگى دارند و سعى نمى‏كنند كه آنها را انكار نمايند و حلاوت و شيرينى زندگى را در وجود اين مشكلات - اعم از اقتصادى ، كارى ، عاطفى ، ارتباطى و... - مى‏دانند؛ در حالى كه زوج‏هاى ناموفق ، وجود اضطراب و مشكل را در زندگى ، امرى غير عادى و مصيبت‏زا مى‏دانند. زوج‏هاى موفق مشكل يا اضطراب را امرى موقتى مى‏دانند و تلاش مى‏كنند تا بر مهارت‏هاى خود براى مقابله با آنها بيفزايند و از اين كه مى‏توانند با مشكلات تازه برخورد كنند ، احساس خوبى دارند و در مقابل ، زوج‏هاى ناموفق، آنها را امرى دائمى مى‏دانند و از اين كه در زندگى آنها مشكل و اضطراب وجود دارد ، احساس گناه مى‏كنند و به جاى يافتن راه حل ، علت مشكل را در ديگران جست‏وجو مى‏كنند و به جاى توجه به جنبه‏هاى مثبت و توانمندى‏هاى خود به جنبه‏هاى منفى و ناتوانايى‏هاى خود توجه دارند. كه اين عامل ، موجب شكست‏خوردگى آنان مى‏شود.
2- زوج‏هاى موفق احساسات و نظرات خود را با هم در ميان مى‏گذارند. حرف نزدن و يا كم حرف زدن زن و شوهر با هم ، يكى از پديده‏هاى متداولى است كه خود ريشه ي بسيارى از اضطراب‏هاست. در يك مطالعه ، 22 زن و شوهر را از هم جدا كرند و از آنها خواستند كه مسائل مهم ارتباطى خود را در زندگى زناشويى يادداشت كنند. نظرات مردان به شرح زير بود:
1- زنم از من جواب‏هاى فورى مى‏خواهد؛ اما من مى‏خواهم در اين باره فكر كنم.
2- زنم پيوسته مترصد مسائل پنهان است. او از افكار من برداشت سوء مى‏كند.
3- زنم هرگز از حرفى كه به او مى‏زنم، راضى نمى‏شود.
4- زنم انتظار دارد كه جزئيات هر موضوعى را شرح بدهم؛ خود او هم تا بخواهد حرف‏هايش را كش مى‏دهد؛ نمى‏دانم چرا به اصل مطلب نمى‏پردازد.
5- زنم اشخاص را از موضوعات جدا نمى‏كند. او معتقد است: «اگر با حرف من مخالف باشى ، يعنى با خود من مخالف هستى و مرا دوست ندارى .»
6- زنم هميشه مى‏گويد: «به من توجه كن، بگو كه زن ارزشمندى هستم»؛ اعصابم را خُرد كرده است.
خانم‏ها نظرات متفاوتى داشتند. چكيده ي نظرات خانم‏ها چنين است: 1- شوهرم به حرف‏هاى من دقت نمى‏كند و بلافاصله در مقام قضاوت بر مى‏آيد. 2- شوهرم براى حرف‏هاى من ارزشى قائل نيست؛ اما وقتى ديگران حرف مى‏زنند، به دقت به حرف‏هايشان گوش مى‏دهد.
3- تذكرهاى مرا به حساب غرولند مى‏گذارد.
4- همگى مسائل شوهرم ، جملگى مهمند؛ اما مسائل من جزيى و بى‏اهميت هستند.
5- شوهرم گوش نمى‏دهد، بلكه تنها به گوش دادن تظاهر مى‏كند. وقتى مچ او را مى‏گيرم عصبانى مى‏شود.
6- من احساساتم را با او در ميان مى‏گذارم اما او اين كار را نمى‏كند.
مطالعه ي دقيق اين شكايت‏ها، نشان مى‏دهد كه زوج‏ها، بايد با احساس و كلام با يكديگر ارتباط برقرار كنند. اين جاست كه زوج‏هاى موفق، در مقايسه با سايرين، از مهارت بيشترى برخوردارند.
3- زوج‏هاى موفق براى حل و فصل اختلاف ، مهارت‏هايى در خود ايجاد مى‏كنند و راه برخورد خلاق را مى‏آموزند.
زوج‏هايى مى‏توانند به خوبى با اضطراب‏ها و مشكلات روزانه روبه‏رو شوند كه راه‏هايى عملى براى حل اختلافات خود پيدا كنند و مهارت‏هاى لازم را براى كنار آمدن با يكديگر بيابند. حل و فصل اختلاف و كنار آمدن با يكديگر، مفاهيمى به هم نزديك هستند؛ اما يكى نيستند.
مهارت‏هاى حل و فصل اختلاف ، بيشتر به طرز ارتباط بستگى دارند؛ در حالى كه مهارت‏هاى كنار آمدن، به خلاقيت، قوه ي ابتكار و پشتكار و استقامت وابسته‏اند. بعضى از زوج‏ها، به يك گروه از اين مهارت‏ها مجهزند؛ اما فاقد مهارت‏هاى نوع دوم هستند. زوج‏هايى وجود دارند كه از مهارت‏هاى فوق العاده‏اى براى حل و فصل مسائل خود برخوردار هستند. آنان مى‏توانند درباره ي هر موضوعى حرف بزنند؛ احساساتشان را با هم در ميان بگذارند و درباره ي خود ، احساس خوبى پيدا كنند؛ اما زندگى خانوادگى آنها بسيار مغشوش و نابسامان است ، زيرا هرگز با اضطراب‏هايشان كارى صورت نمى‏دهند و تنها درباره ي آنها حرف مى‏زنند. در اين صورت ، اضطراب ماندگار مى‏شود و ابعاد وسيع‏ترى مى‏گيرد و زن و شوهر به ناچار مترصد كمك گرفتن از ديگران مى‏شوند.
از سوى ديگر، خانواده‏هايى وجود دارند كه به اضطراب‏ها توجه مى‏كنند؛ اما از كنار اختلافات بى‏توجه مى‏گذرند. ممكن است اضطراب ناشى از كمى درآمد، با آغاز به كار شوهر در يك شغل دوم، برطرف شود؛ اما ناراحتى از اين كار دوم، مى‏تواند حالت انفجارآميزى به خود بگيرد.

فلورا ديكز نويسنده و محقق امور ارتباطات مى‏گويد:
تقريباً همه ي زوج‏ها با هم نزاع مى‏كنند. بسيارى از آنها از اين كه موضوع را به زبان بياورند، خجالت مى‏كشند. در واقع، ازدواجى كه در آن هيچ اختلافى وجود نداشته باشد، مرده است و يا به دليل مشكلات احساسى و عاطفى ، در شرف مرگ است. اگر كسى به زندگى خانوادگى خود علاقه‏مند باشد، به احتمال زياد، براى رسيدن به خواسته‏هاى خود مى‏جنگد.
نزاع، مسئله نيست؛ توانايى حل و فصل دعوا يا اختلاف ، تعيين كننده ي موفقيت زن و شوهر در برخورد با اضطراب‏هاست كه بر اثر اختلاف ، به خانواده راه پيدا مى‏كند. زوج‏هايى كه با دو هفته سكوت اختيار كردن، با اختلاف زناشويى خود برخورد مى‏كنند، در واقع با اضطراب روبه‏رو نمى‏شوند. اين روش، بر شدت تنش موجود در خانواده مى‏افزايد. زن و شوهرى كه با هم برخورد جسمانى مى‏كنند و يا به هم بد و بيراه مى‏گويند، سطح اضطراب ميان خود را افزايش مى‏دهند. زوج‏هايى كه با اضطراب كنار مى‏آيند، كسانى هستند كه اختلاف را حل و فصل مى‏كنند.
4- زوج‏هاى موفق از سازمان‏ها و اشخاص ديگر نيز كمك مى‏گيرند. خانواده‏هاى موفق و ناموفق در رفع اضطراب، درباره ي كمك گرفتن از نظام‏هاى بيرون از جمع خانواده، نظريات بسيار متفاوتى دارند. از نظر خانواده‏هاى موفق در كنار آمدن با اضطراب، اقوام، دوستان، گروه‏ها و جامعه، حاميان ارزشمند ي هستند و حال آن كه خانواده‏هاى مضطرب و مشكل‏دار، دخالت اين افراد را به حساب ناتوانى خود مى‏گذارند. به ما از ديرباز گفته‏اند كه يك خانواده ي خوب، خانواده‏اى است كه مى‏تواند مسائل خود را حل و فصل كند و اگر جز در مواقع اضطرارى ، از كسى كمك بگيرد ، نشانه ي آن است كه به اندازه ي ساير خانواده‏ها خوب و موفق نيست.
به روشنى مى‏توان گفت كه خانواده‏هاى موفق، در برخورد با اضطراب، از نظام‏هاى حمايتى، بيشترين بهره را مى‏برند. آنان، وقتى به مراقبتى براى فرزندشان احتياج پيدا مى‏كنند و يا وقتى يكى از افراد خانواده ي آنها بيمار مى‏شود و يا مسئله‏اى بروز مى‏كند، كسانى را دارند كه از آنها كمك بگيرند و آن اشخاص نيز به سهم خود ، در وقت نياز، تقاضاى مساعدت مى‏كنند.
در جامعه ي پرتحرك ، پيچيده و صنعتى امروز، بعيد است كه اقوام درجه ي اول و دوستان قديم، در نزديكى ما زندگى كنند و ممكن است با ما صدها كيلومتر فاصله داشته باشند و حتى اگر در شرايط اضطرارى از كمك آنان بهره‏مند شويم ، براى برخورد با اضطراب‏ها و مشكلات روزانه ، از دست آنها براى ما كارى ساخته نيست. گروه‏هايى حمايت‏كننده، براى خانم‏هاى خانه‏دار افسرده، براى والدينى با فرزندان كم سال، براى خانواده‏هايى كه نوجوان‏هاى معتاد دارند، براى والدينى كه نمى‏توانند فرزندانشان را كنترل كنند و براى خانواده‏هاى كم درآمد، بسيار مفيد و ارزشمند هستند. اينها خانواده‏هاى ارزشمندى هستند كه از كمك‏هاى طبيعى در نزديكى خود محرومند.
شنبه 4 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: هموطن سلام]

[مشاهده در: www.hamvatansalam.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 205]